|
ผมลืมตาขึ้นช้าๆ ภาพขื่อและคานที่ทำจากไม้เนื้อแข็งท่อนเบิ้อเร่อทำให้ผมขมวดคิ้ว บ้านน้าวัฒน์เป็นตึกนี่นา แล้วยังหลังคากระเบื้องนั่นอีก มันดูหนาๆหนักๆโบราณๆอย่างไรชอบกล แล้วใยแมงมุมที่มีฝุ่นเกาะเขรอะนั่นอีก ตึกใหม่ทันสมัยเจี๊ยบอย่างบ้านน้าวัฒน์ไม่มีแน่ๆ แล้วผมอยู่ที่ไหนหรือ
คิดถามตัวเองไม่ทันขาดคำ คำตอบก็ลอยมาอยู่ตรงหน้า
เงาร่างของเด็กผู้หญิงที่ผมไม่เห็นหน้าลอยวนเวียนหมุนเป็นวงกลมอยู่ตรงหน้าผม พอรู้ว่าผมฟื้นแล้ว เงานั้นก็ถอยไปนั่งไขว้ห้างอยู่บนขื่อ ผมใช้เวลาคิดอยู่หลายวินาทีเหมือนกันกว่าจะนึกได้ว่ายายเด็กนี่น่าจะเป็นคนเดียวกับที่ผมเห็นในบ้านน้าวัฒน์ ใจหนึ่งผมก็อยากจะตะโกนร้องว่า ผี ให้ลั่นห้อง แต่ยายคนนี้ เอ๊ย ผีตัวนี้นี่แบบว่า ผีไม่มีหน้าในการ์ตูนญี่ปุ่นยังดูน่ากลัวกว่าเลยครับ
คุณลองนึกภาพเด็กผู้หญิงตัวแห้งๆแกร็นๆใส่เสื้อยืดสีเหลืองอ๋อยลายดอกไม้สีชมพูดอกโตเต็มหน้าอกกับกางเกงยีนส์สามส่วนปะลายตุ๊กตุ่นตุ๊กตาลายพร้อย แถมด้วยรองเท้ายางยี่ห้อดังแบบที่มีรูๆเต็มไปหมดนั่นแหละครับ แล้วไอ้รูๆที่ว่าก็มีทั้งลูกปัด ตุ๊กตาและอะไรต่อมิอะไรร้อยเต็มไปหมด ลองเห็นแบบนี้ ต่อให้หน้าเจ้าหล่อนจะดำไปบ้าง แต่ใครจะกลัวลงครับ
ฉันจะบรี๊ฟให้นายฟังสั้นๆก่อนที่นายจะออกไปยังหน้าที่ 3
ผมอ้าปากค้าง ยายบ้านี่พูดเรื่องอะไร
นิยายเรื่องนี้ฉันวางพล็อตไว้ให้เป็นนิยายรักย้อนยุคจีนโบราณ ผมคงตกตะลึงนานไปหน่อย ยายนี่เลยนึกว่าผมตั้งใจฟัง เจ้าหล่อนยิ้มให้ผมหนึ่งทีก่อนจะเล่าต่อ แบบที่เขาฮิตๆกันในตอนนี้ไง แต่คนอื่นเขานำเข้ามาแปล แต่ฉันจะเขียนเองให้รู้เสียมั่งว่านักเขียนไทยก็ใช่ย่อย
เออ หลงตัวเองไม่ใช่เล่นนะเนี่ย ยายเด็กคนนี้
เนื้อเรื่องจะอยู่ในยุคจีนโบราณช่วงที่บ้านเมืองสงบสุข
ผมถอนหายใจด้วยความโล่งอก คือว่า ผมไม่ค่อยชอบเรื่องรบราฆ่าฟันสักเท่าไรน่ะ
ฮ่องเต้ปกครองพื้นที่ภาคกลางได้โดยเด็ดขาด แต่ก็ยังมีศึกเล็กศึกน้อยตามชายแดนบ้าง ดังนั้นจึงมีการแต่งงานข้ามไปข้ามมา แบบว่าเพื่อเชื่อมสัมพันธไมตรีน่ะ นายเข้าใจไหม
ผมพยักหน้า ทั้งที่ในใจถามว่าเกี่ยวอะไรกะกอสระอูฟะ
ทีนี้ ฮ่องเต้ในราชวงศ์นี้ก็มีการตกลงกับชนเผ่านอกด่านไว้ตั้งแต่ก่อนจะขึ้นครองราชย์ว่าจะยกองค์หญิงที่กำเนิดจากพระชายาเอกให้แต่งกับองค์ชายทางโน้นตอนเซ็นสัญญาสงบศึก ผมพยักหน้าอีกหงึก ทั้งๆที่ฟังยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกะกอสระอู
ปัญหามันอยู่ที่ว่า องค์หญิงเฟยเฟย ลูกสาวคนเดียวของฮองเฮาองค์ปัจจุบันไม่ยอมตกระกำลำบากไปอยู่นอกด่าน
อันนี้ผมเห็นด้วยแฮะ เป็นผม ผมก็ไม่ไป อยู่ในวังดีๆ เรื่องไรไปอยู่ป่าอยู่เขา ลำบากตายชัก
ก่อนวันที่ องค์ชายจากนอกด่านจะมารับตัวองค์หญิงเพียงหนึ่งเดือน ฮองเฮากลับค้นพบว่า อดีตพระชายาเอกที่ถูกสั่งขังในตำหนักเย็นได้ให้กำเนิดองค์หญิงมาคนหนึ่ง และฮองเฮาก็จะนำตัวองค์หญิงคนนั้นไปแทนตัวลูกสาว
งั้นก็ซวยนะสิ ผมออกความเห็นทันควัน ก็เลยได้รอยยิ้มจากยายเงาบนขื่อทันใจ
ก็ยังดีกว่าถูกขังอยู่ในตำหนักเย็นไปตลอดชีวิตล่ะน่า
ผมยักไหล่ คิดๆไปมันก็น่าจะดีกว่าจริงๆนั่นแหละ แล้วไงต่อ
ก็แล้วแต่นายไง
หือ ตอนนี้ผมแค่แปลกใจนิดๆ
เงาบนขื่อยิ้มหวาน แล้วแต่นาย เพราะนายต้องเป็นตัวละครตัวนี้
หา ผมผุดลุกขึ้นนั่งร้องเสียงหลง ผมเป็นผู้ชาย
แล้วไง ยายเงาเป็นขื่อย้อนถามด้วยเสียงกวนโอ๊ย ฉันเขียนให้นายเป็นผู้หญิง นายก็ต้องเป็นผู้หญิง ฉันให้เวลานายทำใจครึ่งชั่วโมง หลังจากนั้นฮองเฮาจะเสด็จมาที่นี่แล้วเรื่องของนายก็จะเริ่มต้น
เฮ้ย ผมพยายามโวยวาย แต่เงานั่นลอยไปทางประตูอย่างไม่สนใจคำทักท้วงของผมเลย
ฮิๆ นายจะเป็นผู้ชายอย่างเดิมก็ได้นะ ฉันยังไม่เคยเขียนนิยายวายเลย ถ้านายจะเป็นองค์ชาย ฉันจะเขียนให้คู่หมั้นนายจากนอกด่านนั่นหล่อสุดๆไปเลย เสียงกวนประสาทส่งท้ายทำให้ผมหน้าซีดเป็นไก่ต้ม นี่นอกจากเจอผีแล้ว ผมยังเจอผีโรคจิตอีกหรือนี่
อ๊าย แค่คิดก็เลือดกำเดาจะไหลแล้ว ไปดีกว่า ผมมองเงายายผียกผ้าเช็ดหน้ามากัดบิดไปบิดมาก่อนจะหายไปทางหน้าประตูอย่างไม่เชื่อสายตา
E ผีบ้านี่ นอกจากจะวางพล็อตไม่ได้เรื่องแล้วยังจะเป็นสาววายอีก ผมตะโกนตามหลังไปอย่างสุดทน แต่ไม่มีใครได้ยินผมเลย
---------------------------------------
| จากคุณ |
:
Deckard 
|
| เขียนเมื่อ |
:
21 พ.ค. 55 20:37:46
|
|
|
|
งานพิเศษวันหยุด ตอนยอดยุทธพันลี้ บทที่ 2
