|
11/2
คาชาลเหลียวมองรอบกายอย่างพิจารณา เครื่องเรือนแต่ละชิ้นมิได้หรูหราตามสภาพการใช้งานซึ่งล่วงเลย หากเปรียบที่นี่กับบ้านที่เขาสรรหาของต่างๆ มาประดับตกแต่งให้ทันสมัยทัดเทียม เขาก็นึกโล่งใจว่าบ้านของตนไม่ได้ด้อยกว่าบ้านเจ้าหล่อนเลย
แล้วสายตาคมกล้าก็สะดุดที่กรอบรูปต่างๆ ซึ่งตั้งประดับบนชั้นวางโทรทัศน์ ชายหนุ่มลุกไปพิจารณาใกล้ๆ มีรูปถ่ายบุรุษท่าทางภูมิฐานกับเด็กชายอยู่รูปหนึ่ง นอกนั้นทุกภาพล้วนมีเด็กผู้หญิงผมเปียยิ้มแป้นอวดฟันเรียงสวย เค้าความสดใสร่าเริงนั้นยังคงปรากฏต่อมาเมื่อเธอเติบโตเป็นสาว และยังเผื่อแผ่แก่เขาเช่นกัน
คาชาลเผลอยิ้มตามคนในภาพ บอกตัวเองว่าเขาคิดถึงเธอเหลือเกิน คิดถึง... แม้มายืนอยู่ในบ้านเจ้าหล่อนแล้วก็ตาม ดังนั้น เมื่อหญิงสาวกลับมาพร้อมกาแฟร้อน เขาก็หวนจินตนาการว่าตนรวบร่างระหงมาไว้ในอ้อมกอดเหมือนครั้งที่เขากบดานในรัสเซีย
กาแฟนะ เธอมากะทันหัน ฉันไม่ทันเตรียมอะไรไว้ต้อนรับหรอก
ลลิลดามองประเมินชายหนุ่มซึ่งนั่งลงเยื้องกัน รู้สึกเหมือนตนกำลังต้อนรับคนแปลกหน้า เขาเปลี่ยนไปตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ผมเผ้าซอยสั้นเป็นทรง ร่างกายกำยำมีเนื้อมีหนังขึ้นกว่าเดิม ความซื่อบริสุทธิ์ราวถูกฉาบไว้ด้วยเครื่องปรุงแต่งนอกกาย ถ้าเช่นนั้นข่าวว่าเขารับราชการตำแหน่งใหญ่โตคงเป็นเรื่องจริง
ทำไมมิสมองผมอย่างนั้น
ใบหน้ากึ่งบึ้งขึ้นสีระเรื่อ คนมองค่อยลังเล ถ้าเขาเปลี่ยนไปแต่ภายนอก เธอก็ยินดีที่ได้พบพ่อหนุ่มขี้อายคนเดิมของเธอ
เธอเปลี่ยนไปนี่นา ฉันแทบจำไม่ได้
ผมยังเป็นคนเดิม
คำยืนยันหนักแน่นพร้อมกับประกายตาแรงกล้าสั่นคลอนหัวใจหญิงสาวชอบกล ลลิลดากำมือแน่น หวั่นใจว่าเขาจะคว้ามือเธอไปจุมพิตยืนยัน
เอาล่ะ ฉันเชื่อ ว่าแต่เธอมาที่นี่ได้อย่างไร เจ้าของบ้านเสเปลี่ยนเรื่อง
ดวงตาคู่คมมีแววแย้มหัวราวรู้เท่าทัน หากเขาก็โอนอ่อนตามเจ้าหล่อนโดยดี
ไม่มีอะไรที่ผมอยากรู้แล้ววิคเตอร์ไม่รู้ เราพบพี่ชายของมิสในงานสันนิบาตด้วยครับ หลังจากนั้นวิคเตอร์ก็พยายามสร้างสัมพันธไมตรีกับเขา เพราะเขารู้ว่าผมเข้ากับคนอื่นได้ไม่ดีนัก ถ้าพี่ชายของมิสไม่ชอบผม มิสคงไม่มีความสุขนัก
นี่อีกที่เปลี่ยนไปในตัวคาชาล เขาพูดจาคล่องขึ้นและรู้จักซ่อนความนัย เออหนอ ฟังแล้วก็คันยุบยิบในใจ
แสดงว่าข่าวที่ว่าเธอมีตำแหน่งแห่งหนในรัฐบาลชุดใหม่นี้ก็เป็นเรื่องจริงน่ะซี
ครับ ประเทศของเราไม่ได้เริ่มต้นจากศูนย์ แต่เริ่มต้นจากติดลบ ต้องอาศัยความร่วมมือจากทุกฝ่ายร่วมกันพัฒนา คณะก่อการมีแนวทางแน่วแน่ในเรื่องนี้ เราจึงดึงคนกันเองมาช่วยงาน มิสอย่าคิดว่าผมลืมน้ำใจของมิสเลย งานเท่านั้นที่รัดตัวผมไว้ แต่ทุกความคิดคำนึงของผมตกอยู่หน้าห้องในแฟล็ตที่รัสเซียตั้งแต่วันที่ผิดคำสัญญานั้นแล้ว
ระยะเวลาเฝ้ารอข่าวคราวจากเขานั้นหดสั้นลงราวกับไม่เคยเกิดขึ้นด้วยถ้อยความยาวๆ เพียงประโยคเดียว ความทุกข์อันเกิดจากความน้อยใจถูกแทนที่ด้วยความสุขสมเพราะน้ำคำหวาน เธอรับรู้ว่าเขากำลังจะบอกสิ่งใด หรือบางทีเธออาจรู้ตั้งแต่ที่เขามายืนคอยยังหน้าบ้านแล้วด้วยซ้ำกระมัง
เธอเคยผ่านสถานการณ์เช่นนี้มาด้วยดี และแก้ไขมันให้กลับสู่หนทางอันควร เว้นแต่คราวนี้ที่สมองและจิตใจทำงานสวนทางกัน
หญิงสาวรู้สึกว่าผู้ที่นั่งชิดอีกฝั่งของเก้าอี้ยาวขยับใกล้เข้ามา ต้อนให้เธอรับรู้ความรู้สึกเขากลายๆ ลมหายใจสาวเจ้าสะดุด แต่แล้วสายลมเย็นซึ่งกรูกันเข้ามาพร้อมบานประตูที่เปิดออกก็ช่วยเธอไว้ได้ทัน แอนดี้มองชายหญิงทั้งสองสลับไปมา เขานิ่วหน้านิดหนึ่งเมื่อเห็นว่าเพื่อนที่ขอตัวมาเปลี่ยนเสื้อผ้ายังอยู่ในชุดเดิม
ยังจะไปดูหนังหรือเปล่า
ไป! ไปสิ ลลิลดาผุดลุกยืน ตอบเสียงดังกว่าปกติ
ถ้าอย่างนั้นเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วไปตามเราที่บ้านนะ
ได้ ห้านาที เธอยิ้มแห้งพลางกางนิ้วทั้งห้ายืนยัน
แอนดี้กลับออกไปโดยไม่ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว ครั้นลับร่างเพื่อนหนุ่มแล้วเธอจึงหันไปยังแขกอีกคน ร่างสูงลุกยืนรออยู่ก่อนแล้ว ใบหน้าแดงก่ำของเขาเครียดขึ้ง
ผมไปล่ะถ้าคุณมีนัด แต่พรุ่งนี้ผมจะรอพบคุณหลังเลิกงาน เราจะไปดูหนัง ดินเนอร์ หรืออะไรก็ตามแต่ที่คนบ้านนี้เมืองนี้เขาทำ ผมจะพิสูจน์ให้คุณเห็นว่าผมไม่ใช่พวกหลังเขาอีกต่อไป เสียงของเขาขมจัดอย่างคนมีปม
เธออยากบอกว่าเขาไม่ต้องพิสูจน์ใดๆ ทั้งนั้น ทั้งก่อนหน้านี้และตอนนี้ เธอมองเขาอย่างเท่าเทียมเสมอมา มิเช่นนั้นจะปล่อยให้ความรู้สึกในใจมันงอกเงยเช่นนี้หรือ แต่คาชาลก็หุนหันออกไป
...............................
วาจาหมายมาดของคาชาลตามก่อกวนหญิงสาวตลอดวันทำงาน น่าแปลกที่เธอเตรียมพร้อมรับสถานการณ์ด้วยการเลือกเสื้อผ้าชุดเก๋เกินกว่านักวิจัยในห้องแล็บอย่างเธอเลือกใส่ประจำ เผื่อว่าเขาอาจโผล่มากะทันหันหลังเธอเลิกงาน สัญชาตญาณบอกว่าเขาจะไม่ผิดนัดเหมือนเคย และจะไม่ยอมให้เธอผิดนัดเช่นกัน
การคาดคะเนของลลิลดาถูกต้อง เพราะหลังเลิกงานเย็นนั้นชายหนุ่มก็มาปรากฏตัว ณ ลานพักผ่อนหน้าบริษัท ในมือประคองช่อดอกลิลลี่สีขาว สายตาหลายคู่ของพนักงานลอบมองบุรุษร่างสูงด้วยความสนใจ คนที่กล้าก็ตรงเข้าไปทักทาย
เธอยืนหลบมุมมองเขาพูดคุยกับสาวทรงโตคนหนึ่ง เขาช่างหล่อเหลาและเปล่งประกายเจิดจ้าสมกับเป็นบุตรแห่งเทพพระอาทิตย์ตามคติความเชื่อของชาวทิชกู แต่แล้วลลิลดาก็หันกลับแทบไม่ทันเมื่อสตรีนางนั้นชี้เข้ามาภายในยังจุดที่เธอยืนอยู่พอดี หญิงสาวจำต้องเดินออกไปพบสายตาล้อเลียน
ลิลลี่ เธอมีแฟนที่วิเศษอย่างนี้ ฉันไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเธอถึงไม่ลงเอยกับใครเสียที
สารพัดคำสรรเสริญเยินยอต่อจากนั้นเรียกรอยยิ้มจากคาชาล เว้นคนถูกตู่ว่าเป็นคนรักของเขาที่ปั้นหน้านิ่ง เตรียมใจว่าข่าวนี้คงถึงหูเพื่อนอีกหลายคนต่อไป
มีอะไรเกี่ยวกับฉันที่เธอยังไม่รู้อีกไหมฮึ คาชาล เธอแกล้งเอ็ดกลบเกลื่อนความเขินอายเมื่อขึ้นรถแท็กซี่ไปกับเขา
ใจของคนกระมังที่ผมไม่รู้
ใจคนเป็นเรื่องละเอียดอ่อน เราต้องใช้เวลาเรียนรู้
แต่ผมไม่มีเวลาขนาดนั้น มิสว่าสักสามวันเพียงพอให้ผมรู้ใจคนไหมครับ
ฉันไม่รู้หรอก
ลลิลดาหันมองนอกหน้าต่าง หัวอกหวิวโหวงประหลาดเมื่อทราบความนัยว่าเขาจะอยู่ที่นี่อีกเพียงสามวัน ช่างสั้นเหลือเกิน มันอาจสั้นเกินกว่าที่เธอจะรู้ใจตนเองด้วยซ้ำ
อาหารฝรั่งเศสในภัตตาคารชื่อดังมื้อค่ำวันนั้นไม่อร่อยสมคำล่ำลือ ด้วยต่างฝ่ายต่างจมจ่อมอยู่กับความคิดของตน ขณะอาหารหน้าตาน่ารับประทานทยอยเสิร์ฟทีละจาน
.................................
จอดตรงนี้
ชายหนุ่มจ่ายเงินให้คนขับพลางลงจากรถรวดเร็ว ก่อนอ้อมมาเปิดประตูอีกฝั่งให้คนที่กำลังมึนงงลงรถตาม
เธอจะไปไหนน่ะ
ลลิลดาซอยเท้าเร็วตาม สายลมเย็นพัดหอบขึ้นมาผ่านแม่น้ำสายหลักของเมือง ข้างทางเท้าเรียบแม่น้ำมีแสงไฟส่องสว่าง แข่งกับแสงจันทร์ยามค่ำคืน เธอห่อไหล่เข้าหากัน กระชับช่อดอกไม้ในอ้อมกอดแน่นเข้ากันลมหนาวซึ่งพัดมา หากคาชาลดูจะไม่สะทกสะท้าน เขาถอดเสื้อสูทลำลองมาวางบนไหล่เธอ
ไออุ่นจากกายซึ่งสมบูรณ์ด้วยเลือดเนื้อส่งผ่านสูทหนาตัวนั้นโอบล้อมร่างบาง สุมไฟในตัวหญิงสาวให้อุ่นวาบไปทั้งกาย กลิ่นน้ำหอมจางๆ ติดอยู่ปลายจมูกเธอ ลมหายใจของเขารินรดหน้าผากขณะช่วยจัดเสื้อให้เข้าที่เข้าทาง ก่อนถือวิสาสะวางมือค้างไว้บนไหล่เธออย่างนั้น แล้วพาเดินเคียงคู่กัน
พ่อคนมือปลาหมึก เขาช่างตีบทหนุ่มเจ้าชู้ได้แตกกระจุย น่าแปลกที่เธอไม่พยายามหนีห่างหรือรังเกียจการกระทำนั้น ตรงกันข้ามกลับนึกเอ็นดูในการทำตัวเป็นหนุ่มสังคมของเขาเสียนี่
แล้วเธอไม่หนาวหรือ
หนาวครับ ผมถึงต้องโอบมิส
ลลิลดาหลุดหัวเราะกิ๊กกับคำตอบแสนซื่อนั้น ฟังพูดเข้า เจ้าเล่ห์จริงๆ อย่าบอกนะว่าวิคเตอร์บอกให้เธอทำและพูดแบบนี้
ทุกสิ่งที่ผมพูดและทำให้มิส ผมทำจากใจ เสียงตอบเข้มขึ้น อ้อมแขนแข็งแกร่งที่โอบเธอก็ราวกับรัดร่างบางแน่นขึ้นอีก อย่าดูถูกผม อย่าดูถูกผมเชียว
คาชาล
เธอวางมือลงบนอกเขา สัมผัสได้ถึงแรงชกกระหน่ำจากก้อนเนื้อข้างใน
ฉันไม่ได้ดูถูกเธอเลย ขอโทษเถอะถ้าทำให้คิดแบบนั้น แต่เธอเปลี่ยนไปอย่างนี้ ฉันออกจะเหลือเชื่อและตั้งตัวไม่ทัน
คาชาลวางมือตนทาบทับมือบางบนอก แสงตาอ่อนเชื่อมลงอย่างเว้าวอน
มิสรู้จักผมแล้ว ตอนนี้ผมอยากให้มิสรู้ใจผม
ฉันพอรู้หรอก คาชาล เธอหลุบตามองช่อดอกไม้ ใบหน้านวลซับสี่เรื่อท่ามกลางแสงรำไร แต่ใจฉันเองนี่สิ ฉันไม่เคยพิจารณามันมาก่อน และถ้าจะเริ่มคิดตอนนี้ ฉันว่ามันเร็วเกินไปที่จะบอกได้ว่าฉันรู้สึกอย่างไร
เห็นสีหน้าเป็นทุกข์ของเจ้าหล่อนแล้ว เขาได้แต่เตือนตัวเองให้ใจเย็นกว่าเดิม เขาเอาเปรียบที่มีเวลาทบทวนความรู้สึกตนตลอดช่วงที่หายไป แต่คนถูกผิดนัดเล่า เธอย่อมหมดความมั่นใจในตัวเขาลง
ผมเข้าใจแล้ว
ชายหนุ่มเกลี่ยนิ้วกับมือเรียวบนอก ก่อนยกมันขึ้นแตะริมฝีปากโดยไม่ละสายตาจากดวงหน้าหวานละมุน ครั้นเห็นเจ้าหล่อนยังปั้นหน้านิ่งจึงกดริมฝีปากย้ำซ้ำๆ ลงไปอีกหลายครั้งติดกัน
ลลิลดาสุดที่จะข่มความอาย สองแก้มแดงซ่านด้วยเลือดร้อนๆ แล่นซู่ขึ้นมา เธอฟาดช่อดอกไม้ใส่ไหล่หนา แต่ก็ถูกอีกฝ่ายยึดไว้ได้ เขาโอบเธอทั้งสูทหนาตัวนั้นและพาเดินต่อไป
ผ้าพันคอผืนโปรดของมิสไปไหนเสียล่ะครับ
ฮื้อ เธอเหลียวมองเขาอย่างงุนงง
ผืนที่มิสทำตกหน้าวัด แล้วมีคนเสียมารยาทคนหนึ่งเดินเหยียบโดยไม่ขอโทษและเก็บมันขึ้นมา
เธอ...เธอรู้... หญิงสาวเบิกตาโต หวนนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นขึ้นมาแล้วก็ถึงบางอ้อ
บุรุษร่างสูงที่เธอสาปส่งวันนั้นคือคาชาลไม่ผิดแน่ หากเธอไม่เคยเฉลียวใจมาก่อนเลย ถึงว่าเขาจึงหมางเมินต่อเธอนัก ตอนที่เธอไปพักกับครอบครัวของเขายังเขตสงวนทิชกู
แย่จริง เธอคงเห็นฉันเป็นตัวตลกมาตลอดเลยล่ะซี ฉันว่าเธอแล้วก็มาทำดีกับเธอ โดยไม่รู้ว่าเป็นคนคนเดียวกัน
ผมคิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญที่น่ากลัวต่างหาก ผมเสียใจที่ถูกมิสมองไม่ดีแต่แรกจนเกร็งไปหมด
คำสารภาพของเขาช่างน่ารักเสียจริง ลลิลดาหัวเราะเสียงพลิ้วพลางเอนคอซบไหล่หนาด้วยความรื่นรมย์
คืนนั้น คาชาลนั่งแท็กซี่ไปส่งเธอเมื่อใกล้ย่างเข้าสู่วันใหม่ ไฟหน้าบ้านมืดสนิทบ่งบอกว่ามารดาและสามีของท่านยังไม่กลับจากต่างรัฐ เธอยอมเสียมารยาทไม่เชิญแขกเข้าข้างใน เขาเป็นอันตรายต่อหัวใจเธอขึ้นทุกที แม้จะมั่นใจว่าเขาไม่มีทางล่วงเกินเกินกว่าการฉวยโอกาสเล็กๆ น้อยๆ หากเธอกลัวตัวเองจะเป็นฝ่ายเปิดโอกาสใหญ่ให้เขาเสียเอง
| จากคุณ |
:
ภาพิมล (thezircon)  
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 พ.ค. 55 11:01:36
|
|
|
|
ตราบแผ่นดิน...จรดผืนฟ้า บทที่ 11/2
