Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ล่าพระจันทร์ Luna in the darkness 19 ติดต่อทีมงาน

สำหรับตอนนี้เรายังอยู่ในภาคอดีตกัน ระหว่างความจำของยูเลียส
เดมอนและบริตานีย์ เกิดอะไรขึ้นกับหลิงหลิง มาติดตามกันต่อดีกว่าค่ะ

 

ตอนที่ 18
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12119654/W12119654.html

 Janvier : เชียร์ยูเลียสเหรอคะเนี่ย งั้นดูกันต่อไปว่าใครเป็นพระเอก
 GTW : ขอบคุณค่ะ
 สายลมที่พริ้วไหว : หลิงหลิงนั้นเรียกเอาความเป็นมนุษย์ของยูเลียสกลับมาน่ะค่ะ
 แก้วชมพู : ยูเลียสกับแมตต์ก็มีดีไปคนละอย่างค่ะ
 Roxan : เชียร์ยูเลียสกันเป็นแถวเลย อิ อิ

 Thanks for gif นะคะ  สามปอยหลวง, สุชาดาวดี, นารีจำศีล, สายลมที่พริ้วไหว,
GTW, กาแฟเย็นเพิ่มช็อต

 

===========================================

 

19

 

 

ยูเลียสพบว่าตนเองเฝ้าคอยวันเวลาอย่างใจจดจ่อตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้   กระทั่งเวลาออกหาอาหารก็ยังพะวงถึงเรื่องเล็กๆ  น้อยๆ  เขาหักและกัดคอหมูป่าตัวอ้วนพีกินจนอิ่มหนำดีแล้วก็กลบฝังในที่ไกลๆ  ให้เรียบร้อย ไม่อยากให้มีกลิ่นเหม็นโชยไปถึงรังนอน ยิ่งถึงเช้าวันใหม่เขาก็นอนไม่หลับ ได้แต่กระสับกระส่ายพลิกตัวไปมาบนที่นอนกองฟางของตัวเอง พลางนึกตำหนิติเตียนตนเองมากมายที่ไม่เยือกเย็น สำรวมตนบ้าง  เขาอ้างว้าง โดดเดี่ยว ท่ามกลางการเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกะทันหัน จากวิมานบนหอคอยมานอนกลางดินกินกลางทราย ไร้ซึ่งทุกสิ่งทุกอย่าง แม้จะย้ำเตือนว่าเขาอยู่ได้อย่างทรนง และตายอย่างโดดเดี่ยวได้

 

 

แต่การมาของหลิงหลิงกลายเป็นสิ่งที่เขาคาดหวังได้อย่างไรไม่รู้  เสียงพุ่มไม้แหวกออกดังเข้ามาใกล้ ชายหนุ่มผุดลุกขึ้นทันที  กวางน้อยสะดุ้งโหยงจนตัวลอย มันรีบกระโดดหายไปอย่างรวดเร็ว

 

 

ปัดโธ่เว้ย.....เขาเริ่มหงุดหงิด!!

 

 

ทะเลแห่งความมืดมิดของเขา กว้างใหญ่และหนาวเหน็บ หันไปทางไหนก็มีแต่เวิ้งว้างว่างเปล่า ขอเพียงให้มีฟางสักเส้นเดียว เขาก็อยากไขว่คว้าไว้  เสียงเคลื่อนไหวดังขึ้นอีกครั้ง ยูเลียสหันไปทางเสียงนั้น ร่างเล็กมาถึงพร้อมๆ กับความยินดีดั่งสายลมพัดพามาให้ชื่นใจ เขาไม่รู้ตัวว่ากางแขนอ้ารับร่างบอบบางไว้เมื่อไร แต่เขาก็ได้กอดร่างนั้นเอาไว้เสียแน่นแล้ว  

 

 “หลิงหลิงข้าคิดมาทั้งคืนแล้ว” เขานิ่งเงียบไปครู่ “หลิงหลิง เจ้าอยากไปจากปราสาทนี้หรือเปล่า ข้าหมายถึง...ไปที่ไกลๆ ไม่มีใครรู้จัก มีเพียงเจ้ากับข้า แล้วเมื่อเจ้าโตอีกหน่อย ข้าจะมอบชีวิตที่นิรันดร์ให้แก่เจ้า”

 

 

“ชีวิตที่นิรันดร์...หมายความว่าไงเจ้าค่ะ”

 

 

“ชีวิตที่...เอาชนะกาลเวลาได้ มันคงสนุกนะถ้าเรายังอยู่ขณะที่อย่างอื่นเสื่อมถอยไป เจ้าว่าไง”

 

 

“ท่านอยากให้ข้าอยู่ข้างๆ ใช่ไหมเจ้าค่ะ” ชายหนุ่มพยักหน้า ใบหน้าอ่อนเยาว์ไม่เสียเวลาคิดมากเลย เขาพยักหน้าตอบเต็มไปด้วยความยินดี ก่อนประกายตาจะเปลี่ยนไป

 

 

“มีสิ่งใดกวนใจเจ้า??”

 

 

“ท่านหญิงล่ะเจ้าค่ะ ? ” ความเป็นจริงที่เจ็บปวดทุกครั้งที่เอ่ยขึ้น “ท่านอยากพาท่านหญิงไปด้วยใช่ไหมเจ้าค่ะ ? ”

 

 

ยูเลียสเม้มปาก ดวงตาสีเขียวมองไปยังเงาไม้ของต้นเบที่สูงเหนือร่างพวกเขาอยู่อย่างนั้น ความลังเลในใจเริ่มสงบนิ่งแล้ว

 

 

“ข้าไม่ต้องการให้คนในตระกูลข้าอยู่ภายใต้อำนาจของคนๆ  นั้น  ไม่เช่นนั้นฮามุทซาสด์จะได้ชื่อว่าเป็นทาสไปตลอดกาล  แต่...ชีวิตคนย่อมมีหนทางเดินของตนเอง” เขาหันมาสบตาหลิงหลิงอีกครั้ง

 

 

“ข้าจะลองอีกครั้ง....อีกครั้งเดียว ถ้านางไม่ไป...เราจะไปกันสองคน”

 

 

“เจ้าค่ะ” หลิงหลิงตอบรับอย่างกระตือรือร้น นางจะได้ไปจากที่นี่ ไปจากคนโหดร้ายที่มีความสุขในการทำให้ผู้อื่นเป็นทุกข์เสียที ท่านยูเลียสคงเป็นนายที่เมตตากว่าเขาคนนั้นมากนัก

 

 

 

        ************

 

 

 

จากคุณ : นวลน้ำผึ้ง
เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 55 22:54:07




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com