Locket ของแม่ [นิยายสั้น]

มือใหม่หัดเขียนนะคะ ^^"

Locket ของแม่

รถหรูสีบรอนด์เงินมุ่งหน้าฝ่าสายฝนออกนอกเมืองไปในเวลาบ่ายแก่ๆ ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของรถจับพวงมาลัยแล้วเงยหน้ามองท้องฟ้า มันเหมือนกับว่าฟ้านั้นใกล้จะมืดแล้ว ทั้งๆที่เป็นเวลาแค่บ่ายสามโมงกว่าๆเท่านั้น

น่าแปลกที่พายุฝนอย่างเดียวสามารถทำให้เกิดอากาศหนาวเย็นและสามารถทำให้บรรยากาศสองข้างทางนั้นดูเหงาหงอยและแสนเศร้าเหมือนกับใจของเขาตอนนี้ได้  

ชายหนุ่มเอื้อมมือไปที่นั่งข้างคนขับแล้วถอนหายใจเบาๆ หญิงสาวที่เป็นที่รักของเขาได้จากไปแล้ว เธอไม่สามารถมานั่งข้างๆเขาในเวลาเดินทางได้อีกต่อไป คิดได้แค่นี้ชายหนุ่มก็อดสะอื้นและหยุดความคิดเอาไว้เสีย

เขากวาดตามองผ่านกระจกมองหลังไป เห็นเด็กน้อยสองคนกำลังนอนหลับอยู่ พี่ชายหลับอยู่ในท่านั่ง ส่วนน้องสาวนอนคุดคู้อยู่ข้างๆพี่ชายของเธอ แม้จะมีผ้าห่มปกคลุมอยู่แต่ก็เหมือนว่ามันจะไม่ได้ช่วยให้เด็กหญิงอุ่นขึ้นได้เลย

เด็กหญิงนอนหลับพร้อมกับคราบน้ำตาที่แห้งติดอยู่บนแก้มยุ้ยๆทั้งสองข้าง คิ้วของเด็กหญิงขมวดเข้าหากัน ริมฝีปากเล็กๆก็เม้มเข้าหากัน เหมือนกับว่ามีเรื่องต้องคิดเป็นกังวลมากมาย

ชายหนุ่มละสายตาจากเด็กหญิงแล้วก็ถอนหายใจยาวๆอย่างเหนื่อยอ่อน เขาไม่รู้เลยว่าจะทำยังไง เค้าไม่เคยคิดเลยว่าในชีวิตจะต้องมามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น ทุกอย่างกำลังไปได้ดี เด็กๆก็น่ารัก งานของเขาก็กำลังก้าวหน้าอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

เมื่ออาทิตย์ที่แล้วเค้าเหมือนกับเป็นผู้ชายที่มีความสุขที่สุดในโลก  

แต่คิดได้เพียงเท่านี้เค้าก็เหยียบเบรกอย่างแรง  เสียงของล้อที่ขูดกับถนนและความแรงของการเบรก ทำให้ทุกคนในรถหลุดออกมาจากภวังค์

เด็กๆตื่นขึ้นพร้อมกับกรีดร้องด้วยความตกใจ ชายหนุ่มรวบรวมสติ หันไปเช็คความปลอดภัยของลูก เค้านั่งรวบรวมสติอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะบังคับให้ลูกสาวใส่เข็มขัดนิรภัย  แล้วจึงออกรถต่อไปอีกครั้ง  

“พ่อ เป็นอะไรรึเปล่าครับ”  เด็กชายถามพ่อด้วยความเป็นห่วง
“พ่อเบรกรถทำไมเหรอครับ ไม่เห็นมีอะไรเลย”  

“ไม่มีอะไรหรอกเก่ง... พ่อคงจะตาฝาดไป”  

หลังจากนั้น ความเงียบและความเย็นก็กลับมาปกคลุมรถอีกครั้ง เด็กหญิงค้อนพี่ชายก่อนจะทำเสียงฮึดฮัดเพราะไม่พอใจที่ต้องสวมเข็มขัดนิรภัยก่อนจะผล็อยหลับไปอีกครั้ง

“เก่ง” นั่งมองออกไปนอกหน้าต่างทำท่าเหมือนนึกอะไรออก แล้วก็หันมามองที่น้องสาวของเขา

“แก้ว” เด็กชายเรียกน้องสาว “แก้ว จะไม่เก็บนี่เอาไว้เหรอ .... มันเป็นของที่แม่เค้าตั้งใจทำมาให้แก้วนะ แก้ว ... ได้ยินรึเปล่า”

... ไม่มีเสียงหรือการตอบรับจากน้องสาว เด็กชายรู้ว่าเธอได้ยินเขา แต่น้องสาวของเขาก็เลือกที่จะแกล้งหลับ ... เก่งหันกลับไปมองที่หน้าต่างอีกครั้ง เขานั่งกอดอก พยายามคิดหาวิธีที่จะคุยกับแก้วเรื่องของแม่ แต่เขาก็นึกไม่ออกจริงๆว่าจะทำได้ยังไงกัน

จากคุณ	: Nua-Nia
เขียนเมื่อ	: 28 พ.ค. 55 19:46:41