|
บทที่ 3
ประตูไม้เผยอเปิดออกช้าๆ แสงเงินแสงทองส่องลอดเข้ามาในห้อง ผมหันไปมองอย่างหวาดระแวงว่าจะมีอะไรเกิดขึ้น แต่ก็ไม่มีอะไรนอกจากสายลมหนาวหอบกลีบดอกไม้ร่วงใต้ต้นไม้ใหญ่ขึ้นมาหมุนวนบินล้อกับนกกระจิบที่เพิ่งออกหากิน ในขณะที่กำลังดูเพลินๆอยู่นั้นเอง ก็มีตัวอักษรตัวเท่าหม้อแกงลอยวนเวียนมาหาผม
ย่างเข้ายามวสันตวิษุวัต อากาศเย็นสดชื่น สายลมหอบกลิ่นรื่นชื่นใจของบุปผานานาพันธุ์ไปทั่วทิศ
ประทานโทษครับ กระผมพันลี้รู้สึกปวดหัวแอนด์เวียนเฮดกะไอ้ตัวหนังสือที่มันลอยอยู่ข้างหน้านี่มากเลย ช่วยทำให้มันหยุดทีได้ไหมครับ คำร่ำร้องของผม ทำให้ยายผีวายหน้าหงิกและร่อนลงมาจากขื่อพร้อมไม้หน้าสาม แต่เดชะบุญที่ผีตัวโตยื่นมือมารับไม้แทนหน้าผากผมได้ทันท่วงทีแบบเส้นยาแดงผ่าสิบหก และแม้ผมจะไม่กลัว ผมก็หมุนตัวสามร้อยหกสิบองศาไปยืนแอบอยู่หลังเสาอย่างปลอดภัยไว้ก่อนอยู่ดี
ทำไม บทนำอันเลิศหรูอลังการของฉันมีปัญหาตรงไหน ยายผีวายเท้าเอวถามผมเย้วๆ
ผมโผล่หน้าออกจากเสามาแค่ครึ่งหนึ่ง ดูลาดเลาแล้วเห็นว่าผีตัวโตยังยืนจังก้าขวางทางอยู่ ก็เลยรู้สึกปลอดภัยพอที่จะตอบไปตามความเป็นจริง มีปัญหาตรงที่มันอ่านไม่รู้เรื่องไง วสันตวิษุวัต อะไรกัน บอกว่าหน้าฝนตรงๆก็หมดเรื่อง
ฤดูใบไม้ผลิย่ะ ยายนั่นแหวจนผมหัวหดไปอีกรอบ แต่ก็อดเถียงไม่ได้อยู่ดี
ก็มีวสันต์ มันก็ต้องหน้าฝนดิ
เปลี่ยน ผีตัวโตมีประกาศิตสั่งการในสิ่งที่ผมไม่รู้เรื่อง
เปลี่ยนอะไร ผมถามพร้อมกับเสียงกรี๊ดของยายนั่น
ไม่เอานะ บ.ก. หนูไม่ใช้คำว่าฤดูใบไม้ผลิ มันธรรมดาเกินไป
อ้าว ผีตัวโตเป็น บ.ก. หรือนั่น ให้ต.. ไม่ได้ ปากไม่เป็นมงคล ให้หลุดออกไปจากที่นี่สิ อะไรมันจะครบองค์ปานนี้ ผีบ.ก. กะผีนักเขียน ผมว่าผมแอบพึมพำเอาแล้วนะ แต่ผีก็คือผี ยังไงเขาก็ได้ยิน
นายก็นักเขียนร่วม ถ้าไม่อยากเป็นผีร่วมทีม ก็ช่วยๆกันเขียนให้เรื่องมันจบ อย่าทำเสียเรื่องให้มันบ่อยนัก ผี บ.ก. หันมาทำหน้าดุใส่ผม
ผมยืนอึ้งไปพักใหญ่ พยายามจะตีความสิ่งที่ได้ยิน แต่ไม่ทันที่จะนึกอะไรออก ผีบ.ก.ก็ตวาดสำทับอีกที ว่าไง จะช่วยหรือไม่ช่วย
ครับ ครับ ครับ ผมรับคำด้วยเสียงลนลาน และหลังจากที่ช่วยคิดอย่างเต็มที่ ผมก็ออกความเห็น งั้นก็ใช้ชุนชิวแทนก็แล้วกัน ผมเห็นพวกหนังสือกำลังภายในใช้บ่อยๆ ได้บรรยากาศจีนๆดี
ผีบ.ก.ยืนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพยักหน้า โอเค
ไม่เค ยายผีวายกระทืบเท้า ถ้าหมอนั่นมาแก้สำนวนหนูละก็ หนูจะแก้ในส่วนของเขาเหมือนกัน ยายนั่นหันมาส่งยิ้มชั่วร้ายให้ผม ว่าไง นายอยากจะแต่งตัวเซ็กซี่สุดๆแบบหนังจีนที่ฮอลลีวู้ดสร้างไหม ที่มีเอี๊ยมตัวกระจึ๋ง ดันนมจนทะลักแล้วมีผ้าบางๆคลุมไหล่ให้หน่อยนึงน่ะ
บอกตรงๆนะครับ ผมโคตรจะไม่ชอบหน้ายายเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมคนนี้จริงๆ พ่อแม่คงสั่งสอนแล้วไม่จำ ถึงได้ไม่รู้ตัวว่าสิ่งที่พูดมาทั้งหมดมันบ่งบอกถึงทัศนคติฝังลึกที่มองผู้หญิงเป็นเพียงวัตถุทางเพศ ผมเป็นผู้ชายแท้ๆ พ่อแม่ยังอบรมสั่งสอนให้เกียรติเพศตรงข้ามเลย ไม่ไหวๆ เป็นน้องเป็นนุ่งเอาสบู่สูตรคุณยายล้างปากเสียให้เข็ด
ยายนั่นยกมือซ้ายตั้งขึ้น เสกสมุดออกมา แล้วเสกปากกามาไว้ในมือขวาแล้วก็เขียนยิกๆอย่างมุ่งมั่น แต่ทำได้ไม่นานก็หน้าบึ้งขึ้นทุกทีเมื่อเห็นว่า ผมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง
เป็นไปได้ไง บ.ก.ช่วยมันเหรอ ยายนั่นขว้างสมุดแล้วแว้ดออกมา กริยาส่อสกุลเสียจนผมอยากจับมาฟาดก้นสักทีสองที
บ.ก.ตัวโตขมวดคิ้ว เขายื่นมือออกไปใช้พลังบางอย่างดึงสมุดเล่มนั้นขึ้นมาจากพื้น พอเขาก็มองหน้าปก ผมก็อมยิ้มแถมยักคิ้วให้ จะบรรยายให้วายขนาดไหนหรือจะเขียนเซอร์วิสคนอ่านอย่างไรก็ทำอะไรผมไม่ได้หรอก ผมเขียนประโยคศักดิ์สิทธิ์ที่ขลังยิ่งกว่ายันต์กันผีเอาไว้
เรท ท สามารถอ่านได้ทุกวัย ไม่มีเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมด้านพฤติกรรม ความรุนแรง เพศ และการใช้ภาษา หรือเนื้อหาที่ต้องใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ผี บ.ก. กับผีนักเขียนเจอกองเซ็นเซ่อร์ที่นำโดย ผบ.ตร.เข้าไปก็ซ่าไม่ออกเหมือนกันละว้า
ไอ้เด็กบ้า แกรู้เรื่อง พ.ร.บ.จดแจ้งการพิมพ์กับหลักการจัดเรทหนังสือของกระทรวงวัฒนธรรมแค่ไหนกันเชียวหือ กรรมการกฤษฏีกาเขาตีกลับไปแล้วเฟ้ย ผีบ.ก.ถือสมุดย่างสามขุมมาหา ผมถอยกรูดๆเป็นวงกลมไปรอบเสา แต่ก็หนีไม่พ้นพอแกพูดจบก็ใช้สมุดในมือนั่นแหละเคาะหัวผมหนึ่งที ผมคลำหัวป้อยๆหมดความมั่นใจไปตั้งเยอะ
เจ้าผี บ.ก.นั่นเรียกแสงสีฟ้ามาอาบรอบสมุด แต่ข้อความเรท ท ของผมไม่ยอมหายไป แถมยังเปลี่ยนเป็นตัวอักษรสีแดงราวกับเลือดสดๆ และในเวลาเดียวกัน ปานที่ข้อมือผมก็กระตุก
ข้อความใหม่แหงๆ น้าวัฒน์ต้องจัดการให้เจ้าเรท ท นั่นเป็นพรข้อที่สองไปแล้วแน่ๆ ผมรู้โดยไม่ต้องมีคนบอก โธ่ ก็ปานแดงแขนซ้ายมันกระตุกเป็นจังหวะกลองยาวเสียขนาดนั้น
ก็ไม่เห็นต้องรอ พ.ร.บ.นี่ คุณให้ผมเป็นนักเขียนร่วมไม่ใช่เหรอ ก็ผมจะเซ็นเซ่อร์ตัวเอง มีปัญหาอะไรไหม ผมทำใจกล้าขาสั่นไปงั้นแหละ โธ่อีกฝ่ายน่ะ ผีบ.ก.เชียวนะ ตัวโตด้วย
เจ้า บ.ก. นั่นลดมือลง เดินถอยหลังไปสองสามก้าว หรี่ตาโปนๆมองผมอย่างพิจารณา เขาคงรู้แล้วล่ะว่ามีอำนาจอื่นที่คานอำนาจของเขาได้ อะฮ้า ของมันแน่อยู่แล้ว ถึงนักเขียนจะแพ้ บ.ก. แต่ ผีบ.ก. ก็สู้นายทุนอย่างน้าวัฒน์ไม่ได้
ผีบ.ก.เคาะหัวผมอีกโป๊ก คิดฟุ้งซ่านอะไรของแก ฉันไม่เคยแพ้นายทุน ส่วนน้าวัฒน์ของแกมันก็หมอผีชัดๆ นายทุนที่ไหนกัน
เขาก้มมอง เรท ท สีแดงตัวเบ้อเร่อแล้วถอนหายใจเฮือก คราวนี้ฉันจะยอมก็ได้ คนทำหนังสือต้องมีความรับผิดชอบต่อสังคม ถ้าอยากจะจำกัดเรทตัวเองไว้เท่านี้ ฉันจะช่วย
โธ่เอ๊ย ทำเป็นพูดดี ที่แท้ก็สู้น้าวัฒน์ไม่ได้ละว้า ผมคิดได้แป๊บเดียวก็ต้องถอยไปหลบมุมเสาต่อ ก็ผี บ.ก. เขาหันมาทำตาขวางใส่ผมอีกแล้วอะ คุณว่าเขาอ่านความคิดผมได้ไหมเนี่ย
หนูไม่ยอมนะ นี่มันนิยายของหนู ยายผีวายกระทืบเท้าอาละวาดกับ ผีบ.ก.
แต่ตัวละครตัวนี้เป็นของพันลี้ ผีบ.ก.แย้งออกมา ทำเอายายผีวายหน้าดำซีดไปเลย ส่วนผมนะหรือ ก็ยืนยิ้มเยาะเป็นผู้ชนะอยู่ข้างๆไง
แหวน เธอดำเนินเรื่องของเธอไป ผีบ.ก.เริ่มประกาศคำตัดสิน เขาชี้ไปที่ยายเด็กนั่นก่อน จากนั้นก็มาถึงผม ส่วนนายกำหนดรายละเอียดของตัวละครของนาย แล้วใช้ชีวิตในโลกที่แหวนสร้างขึ้น
เฮ้ย ไม่เอา ผมกับยายผีวายโวยพร้อมกัน
พวกเธอมีแค่สองทางเลือก ผี บ.ก. ขยายร่างจนกลายเป็นเงาดำสูงกว่าสามเมตร ผมแหงนคอตั้งบ่าขึ้นมองก็เห็นแต่ตาโปนๆกับเขี้ยวขาวๆแสยะยิ้มส่งมาให้ จะร่วมมือกันแต่งนิยายจนจบแล้วไปจากมิตินี้ด้วยกัน หรือจะติดอยู่ในนี้ชั่วนิรันดร์
ยายผีวาย ที่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าชื่อแหวนหันมาทำตาขวางใส่ผม ได้ ฉันจะเป็นพระเจ้าสร้างโลกให้นายอยู่ แต่ระวังไว้ ชีวิตนายไม่มีทางดำเนินไปง่ายๆแน่
ผมจ้องกลับอย่างไม่เกรงกลัว ด้วยอำนาจพรสองประการที่ได้ลองใช้มาแล้ว ผมก็มั่นของผมระดับหนึ่งเหมือนกัน อย่านึกว่าโลกนี้มีพระเจ้าองค์เดียวสิ
โป๊ก สมุดในมือ บ.ก. แยกร่างมาเคาะหัวผมกับยายแหวนพร้อมๆกัน ถ้าพวกแกทำเรื่องออกทะเล พล็อตไม่สมเหตุสมผลหรือตันจนต้องรื้อเรื่องละก็ ฉันจะจับพวกแกเข้าไหดองเค็มเป็นเกี๊ยมฉ่ายตรานกเขาคูรักแน่ เข้าใจไหม
------------------------------------
แก้ไขเมื่อ 30 พ.ค. 55 14:07:53
| จากคุณ |
:
Deckard 
|
| เขียนเมื่อ |
:
30 พ.ค. 55 12:37:09
|
|
|
|
งานพิเศษวันหยุด ตอนยอดยุทธพันลี้ บทที่ 3
