|
ในที่สุดเรื่องนี้ก็จบเสียที อย่างที่บอกไปว่ามีเรื่องสารภาพสำหรับงานเขียนชิ้นนี้เหมือนกันค่ะ
อย่างแรก อยากจะบอกว่าอายจัง คือ ตอนแรกๆ ที่คนอ่านแปะประมาณว่าคดีพลอยน่าสนใจ ก็นึกในใจอยู่เหมือนกันว่า เวงแล้ว อิโจรกับคดีพลอยนี่สุดจะติงต๊องเลย ทำให้ดูลึกลับแค่ตอนแรกแค่นั้นเองแหละ นอกนั้นสุดจะบ๊องเลยทีเดียว แหะ แหะ ขออภัยหากทำให้ผิดหวังนะคะ
อย่างที่สอง อ่านเอาฮาได้ อย่าหาความสมจริงในเรื่องค่ะ บางอันช่างไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย แต่ก็มองข้ามๆ ไปละกันนะคะ เอามันเอาเผือกเฉยๆ
อย่างที่สาม เรื่องนี้เป็นเรื่องสั้นมาก่อน แล้วค่อยมาลองยืดขยาย แล้วก็พบว่ามันไม่ค่อยเวิร์คสักเท่าไร หนิงมองว่ามันก็อ่านเอาสนุกได้ในระดับหนึ่ง แต่ปัญหาคือ เนื้อเรื่องไม่ค่อยเดิน ถ้าเรื่องมันถูกออกแบบมาให้สั้นกระชับตั้งแต่แรก สิ่งที่ยืดออกไปคือน้ำ ไม่ใช่เนื้อ มันก็เลยไม่รู้จะยืดไปทำไมให้น้ำท่วมโหรงเหรง
อย่างที่สี่ เรื่องนี้ถูกดำเนินเรื่องโดยใช้มุมมองจำกัด (เพราะพยายามจะทำให้เป็นเรื่องสืบๆ หน่อย) แต่ยังไม่ค่อยคุ้นในการให้ข้อมูลกับคนอ่านในแต่ละสถานการณ์ของเรื่อง ก็เลยหาความสมดุลเรื่องปรับมุมมองไม่ค่อยดีนัก
อย่างที่ห้า มีแผนที่จะเขียนต่อยอดจากเรื่องนี้ค่ะ (อยากได้เป็นซีรี่ยส์) แต่ทีนี้คนอ่านไม่ได้รู้เรื่องนี้ด้วย ยิ่งเป็นเรื่องที่เนื้อเรื่องมาจากเรื่องสั้น และมุมมองที่เลือกแบบผิดทิศผิดทางไปหน่อย เลยกระจายบทไม่สม่ำเสมอ ผลก็คือ มีตัวละครบางตัวโดนทิ้งแบบซะงั้น เป็นผีลอยไปมามีแต่ชื่ออย่างน่าสงสารแต่ก็ไม่รู้จะทำไง เลยช่างมันไปก่อน ไม่งั้นก็ต้องรื้อทั้งเรื่อง
สรุปก็คือ เรื่องนี้เหมือนเป็นเรื่องทดลองเขียนในหลายๆ แง่มุมค่ะ ข้อบกพร่องเลยเยอะเป็นพิเศษ (ขนาดที่ว่าคนเขียนเองยังเห็นเลย) เลยเหมือนให้คนอ่านเขียนเรื่องที่มีตำหนิค่อนข้างมาก แต่ยังไงก็ยังชอบเรื่องนี้นะคะ ชอบเนื้อเรื่อง ตัวละคร องค์ประกอบโดยรวมของมันน่ารักดี ตัดนั่นตัดนี่ออกไปบ้างก็สนุกดีถึงหยิบมาเขียนอีกครั้ง และหวังว่าคนอ่านคงชอบ (ถึงจะไม่ค่อยประสบความสำเร็จกับมันสักเท่าไรก็เถอะ)
ขอบคุณที่มาอ่านนะคะ มีคอมเมนต์อะไรพูดคุยกันได้ค่า ^^
ตอบความเห็นค่ะ
คุณ scottie --- ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์ค่ะ (ไม่ค่อยได้เจอเมนต์ยาวๆ จากคุณ scottie เท่าไร ดีใจจัง) ที่จริงหนิงก็ไม่เข้าใจการกระทำของตัวละครตัวเองเหมือนกันค่ะ แต่เคสนี้สารภาพนะว่าไม่ได้ตั้งใจเขียนให้อันดามันน่ารำคาญเลยค่ะ คือ อันดามันนิสัยน่ารำคาญเอง (แป่ว...โทษตัวละครซะงั้น) ล้อเล่นค่ะ ถือว่าเรื่องนี้เป็นปัญหาด้านการใช้มุมมองเป็นข้อที่คนเขียนต้องแก้ไขเองว่าจะทำยังไงให้ความเห็น และการเล่าเหตุการณ์สมดุลกัน ขอบคุณที่พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมานะคะ
คุณ mimny --- คู่นี้เขามั่นใจมากค่ะว่าคุณโจรสองคนต้องสลบเหมือดแหง ก็เลยไม่ได้รีบมัด (แสดงให้รู้ว่าเก่งกาจเท้าหนักจริง ^^")
คุณห้าสิบป่าย --- ไม่รู้เรียกว่าพลิกหรือว่าไม่พลิกอ่ะค่ะ อ่านจบแล้วเป็นไปอย่างที่คิดหรือเปล่าคะ
คุณอาราเร่ --- ง่ะ โดนแกล้งอ่ะ บอกหน่อยก็ไม่ได้ แต่ยินดีด้วยที่เดาถูกค่า
คุณ nasa nasa --- จริงๆ เป็นติงต๊องที่คนเขียน create คุณโจรสองคนนี้เท่านั้นเองค่ะ
คุณปิยะรักษ์ --- เคยอ่านทั้งเวอร์ชั่นเก่า และเวอร์ชั่นใหม่เป็นไงก็เล่าสู่กันฟังบ้างเน้อ
คุณ GTW --- เขายังคงฉวยโอกาสได้เรื่อยๆ กับนางเอกค่ะ (เรื่องนี้ไม่ได้ตั้งใจให้เครียดเลยนะ)
คุณปันฝัน --- กระโปรงรถนี่ก็เป็นคำใช้ลำบากแฮะ เพราะเรียกว่ากระโปรงหน้า กับกระโปรงหลัง เอาเป็นว่าในที่นี้หมายถึงหลังรถก็แล้วกันนะคะ (พลอย มินิ ชะแลง เป็นชื่อวัตถุที่ปรากฏในเรื่องเลยค่ะ)
ขอบคุณอีกครั้งสำหรับผู้อ่าน "สืบสวนสุขสันต์ ตอน พลอย มินิ ชะแลง" นะคะ ได้ประสบการณ์จากการเขียนเรื่องนี้ไปเขียนเรื่องของสุรินทร์ต่อค่ะ จะพยายามรีบเขียนให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่หลังจากนี้จะยุ่งมาก ไม่รู้ว่าจะใช้เวลาเท่าไร แต่จะพยายามค่ะ ^^
เจอกันคราวหน้านะคะ (ซึ่งไม่รู้เมื่อไร)
| จากคุณ |
:
peiNing  
|
| เขียนเมื่อ |
:
1 มิ.ย. 55 21:55:50
|
|
|
|
:+:+:สืบสวน สุขสันต์:+:+: ตอน พลอย มินิ ชะแลง จบแล้วค่า (บทที่่ 11 & 12 & บทส่งท้าย)
