สาปกณิการ์ :: งามชบา - บทนำ

บทนำ

กลางหุบเขาลึกที่โอบล้อมด้วยหมอกควันแห่งเวทมนตร์ลี้ลับ ปรากฏเปลวเพลิงพวยพุงแดงฉานเป็นวาบเป็นพัก

สายลมที่พัดฉวัดเฉวียนเหนือยอดเหลี่ยมเรียงรายดั่งเร่งเร้าให้ปลายเปลวลุกฮือบ้าคลั่ง

สะเก็ดไฟแตกกระจายส่งเสียงปะทุอย่างต่อเนื่อง มันระเบิดตัวเองแล้วร่วงพรูสู่พื้นคล้ายดาวแตกดับ

ใช่แล้ว ดาวดวงหนึ่งแตกดับแล้วเพื่อโอบอุ้มชะตาดาวอีกจำนวนนับไม่ถ้วนให้ดำรงอยู่

บนพื้นคาวคลุ้งไปด้วยกลิ่นเลือดสด ลานดินและแผ่นหินใหญ่สาดเปื้อนด้วยสีแดงเข้มน่าสะพรึงกลัว

และบนแท่นหินกลางวงล้อมรั้วไม้ก็ฟุบไว้ด้วยร่างดับสูญของ 'แม่นางกณิการ์'

กลางหว่างอกทะลุเป็นรูใหญ่ เลือดไหลชโลมแท่นหินและนองขังแนบสีข้างของร่างไร้วิญญาณ

แม่นางสละชีพเพื่อค้ำจุน 'คามดารกะ' ในกาลนี้ให้ยั่งยืนไปสู่กาลหน้า และเพื่อให้กาลหน้าสิ้นสูญ 'ซาตานวจา' อย่างถาวร

นักบวชนิรนามกำลังสวดมนต์ เบื้องหน้าคือบ่อเพลิงโชนฉาน

มันกำลังลุกระอุแผ่ไอร้อนจัดและแผดแสงจ้าให้เห็นกรอบหน้าเหี่ยวย่นกับตาเรียวใหญ่ดำสนิท

ทั้งคู่ที่เคลือบด้วยรังสีลี้ลับนั้นกำลังเพ่งเขม็งไปยังร่างดับสูญของแม่นางผู้เสียสละ

พลางผงกศีรษะเนิบช้าเป็นเชิงสั่งชายฉกรรจ์หามแคร่สองคนให้เทร่างนั้นลงสู่บ่อเพลิง

ตาเรียวใหญ่ดำสนิทพริ้มลงบริกรรมคาถาด้วยเสียงงึมงำ ชายฉกรรจ์สองคนนั่งสำรวมและร่วมประสานบทสวดลี้ลับ

ยังมีเด็กชายเด็กหญิงห่มหนังสัตว์คลุมกายหมั่นหย่อนไม้ไผ่คลุกร่างแม่นางในบ่อเพลิงอย่างต่อเนื่อง

พายุกระโชกมาหนักหน่วงเร่งเร้าให้เปลวเพลิงลุกโชนยาวนาน กลิ่นเหม็นไหม้คละคลุ้งขึ้นพร้อมกับสายฝนก็พร่างพรมลงมา

แต่ก็น่าประหลาดที่เพลิงโชนในบ่อลึกกลับไม่หรี่มอด ตรงกันข้าม มันยิ่งปะทุบ้าคลั่งและแผดแสงจ้าไปทั่วผืนป่าอันวังเวง

กระทั่งเวลาผ่านไป บนท้องฟ้าเริ่มปรากฏความแปรปรวน

ก้อนเมฆเคลื่อนย้ายสวนทาง บ้างประสานเป็นหนึ่งก้อนใหญ่แล้วไหลไปปะทะชนกับอีกก้อน

บังเกิดรัศมีสีแดงก่ำทอดเป็นวงเรียวรีลงมาครอบคลุมบ่อเพลิง มันเคลื่อนเป็นวงกลมก่อนจะขับละอองสีรุ้งกระจัดกระจาย

นักบวชนิรนามพลันลืมตาและหยุดบริกรรมคาถา ตาเรียวใหญ่ดำสนิทปรายไปสั่งเด็กชายเด็กหญิงให้ยุติกวนศพ

ทันทีที่เด็กชายเด็กหญิงถอยห่าง ชายฉกรรจ์อีกหกคนนุ่งห่มหนังสัตว์ก็เคลื่อนเข้ามาแทนที่

สี่ในหกลงไปในบ่อ ที่เหลือยืนประคองใบตองใหญ่คอยรองรับเถ้าธุลีทั้งหมดที่คนทั้งสี่จะตักขึ้นมาจากบ่อเพลิง

ดวงจันทร์เคลื่อนมาตรงศีรษะ น้ำค้างกลางหาวร่วงโรย เถ้าถ่านบนใบตองใหญ่ถูกนำไปวางเรียงโอบล้อมด้วยก้อนหินสีดำ

ถัดไปด้านข้างคือเตาหลอมขนาดใหญ่และไฟกำลังลุกโชนได้ที่ เถ้าธุลีถูกโรยลงไปอย่างช้าๆ

ไม่ยกเว้นแม้แต่เศษเส้นด้ายที่หลงเหลือจากอาภรณ์ เศษโลหะของเครื่องประดับและมวลอันน้อยนิดของเหล่ารัตนชาติ

เสียงมนตราดังก้องระงมขึ้นในขณะที่เถ้าซากทั้งหมดของแม่นางถูกหล่อหลอมอยู่ในเตาใหญ่ที่ร้อนไปด้วยเพลิงชุบชีวิต

โอ.. ใช่แล้ว แม่นางกณิการ์กำลังจะกลับมาเพื่อสานภาระที่คั่งค้างให้สำเร็จลุล่วง

แต่มันต้องใช้เวลาในการรอคอยอย่างยาวนาน นับแต่กาลนี้สู่ 'กาลหน้า'

จากคุณ	: รัชนีกานต์
เขียนเมื่อ	: วันวิสาขบูชา 55 10:28:11