งามภาษา..(ด้วยโคลงสองดั้น)
|
 |
ประทับชื่นเพียงครู่เช้า...พอหวานวูบเคลียเข้า...ผ่องโผย
หนาวเอยหนาวห่มห้วง...บางสุขจากปลื้มท้วง...ล่วงขาน
ความรู้สึกจารได้...คำตอบอันมีให้..ชื่นสรวง
ปรารถนาในสิ่งซึ้ง...หอมอวลชวนแอบอึ้ง..นิ่งฝัน
สะเทือนห้วงฝันเมื่อครั้ง...ร่องรอยแผ่วมารั้ง...จิตเขษม
พรางบทไหวกลางฟ้า...แลกบทเพลงตรงหน้า...หน่วงถนอม
แม้นเลือนแสงฝากย้ำ...ขับกล่อมลำนำล้ำ...สวาดิสม
น้ำค้างดื่มด่ำล้น...สุขชื่นที่ท่วมท้น...หมั่นฉาย
พักตร์เพลินเหมือนวาดริ้ว...มองเถิดดังลอยพลิ้ว..พร่ำอธิษฐาน
วาดประกายดุจเพชรซ้อน..เชื่อมบทบอกขวัญอ้อน..หมื่นกระแส
กล่อมกรุ่นหอมกลิ่นแก้ว....ดังปลอบย้ำเลือนแล้ว..โศกหลัง
งดงามช่วงสั้นสั้น...ประนอมคะนึงน้อมเพ่งนั้น...อย่าหลอน
ลมโชยโสตยังรู้...ยอดหญ้าไหวกล่อมกู้...ตอบหลง
อัศจรรย์หวานโฉมแพ้...จากคืนค่ำคอยแก้...อยู่เสนอ
ถวิลทอดดังประหนึ่งเอื้อ....แต่งเตือนใจคอยเกื้อ...อุ่นหนุน
| จากคุณ |
:
ญามี่    
|
| เขียนเมื่อ |
:
8 มิ.ย. 55 21:24:07
|
|
|
| 
