ความคิดเห็นที่ 1 โปรดมองฟ้าคราใดที่ใจเหงา จะบรรเทาเบาบางล้างกำสรวล พร้อมสายลมพรมฝันชื่นรัญจวน ตรลบอวลมวลบุปผานาสาโลม ณ ที่หนึ่งซึ่งทิวาราตรีสบ สองใจพบบรรจบแจ้งกลางแสงโสม ฟังคนธรรพ์บรรเลงเพลงประโคม ทิพยชโลมโซมซาบสรงอาบทรวง... จากคุณ : TuMan เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 55 07:34:27

ความคิดเห็นที่ 2 ร่ายอักษร ผ่อนเศร้า ผ่อนเหงาหงอย แม่เนื้อกลอย สุนันยา พาไห้หวน พร่ำเพ้อเพรียก เรียกร้อง ปองคู่ควร ทรามสงวน เจ้าเอย ... เฉลยมา ชายใดหนอ  ก่อรัก  แล้วหักหนี แม้นเป็นพี่  รีบรี่  ปรี่ไปหา ช่อกุหลาบ ปลอบรับขวัญ  สุนันยา ชวนเธอไป  โล้ชิงช้า  คุ้มค่าแน........... สวัสดีครับเพิ่งกลับกรุงเช้านี้เอง คริคริ จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 55 12:00:43

ความคิดเห็นที่ 3 ไม่เบื่อกลอน คนเหงา ที่เฝ้าพร่ำ แต่เบื่อคำ ต้อยต่ำ ข้างในหัว จะถักถ้อย คำน้อย ก็พรอยกลัว สั่นระรัว คิดไม่ออก บอกไม่เป็น ........... รวมแจม + กวน จ้า ^___^ จากคุณ : กานต์กัลรวีส์ เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 55 15:11:39

ความคิดเห็นที่ 4 ไม่มีเลยวันว่าง อย่างใครเขา มีแต่เฝ้าจดจ่อต่อนาสวน ยามฝนเทดินฉ่ำร่ำรัญจวน คอยเนื้อนวลทำนาไม่มาแล จึงวางมือถือคันไถไกลจากกลอน เปลี่ยนจากอ้อนคนงามเคยตามแหย่ จูงเจ้าทุยลุยนาพาไถแปร มุ่งมั่นแต่แลทุ่งมุ่งลุยโคลน ชีวิตเราชาวนาใครมาสน หน้าดำหม่นบนตัวไร้หัวโขน หลังสู้ฟ้า หน้าสู้ดินกลิ่นควายโชน เกินจะโดนใจนำคำกวี ภาษากลอนภาษากานท์เคยหวานหยด จึงต้องหดห่างหายดั่งหน่ายหนี เป็นเพราะเหนื่อยงานสร้างอ้างวจี “วสันต์” หาย บางที่ พี่อาจคืน จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 55 20:04:42

ความคิดเห็นที่ 5 โปรดมองฟ้าคราใดที่ใจเหงา จะบรรเทาเบาบางล้างกำสรวล พร้อมสายลมพรมฝันชื่นรัญจวน ตรลบอวลมวลบุปผานาสาโลม ณ ที่หนึ่งซึ่งทิวาราตรีสบ สองใจพบบรรจบแจ้งกลางแสงโสม ฟังคนธรรพ์บรรเลงเพลงประโคม ทิพยชโลมโซมซาบสรงอาบทรวง... ......คุณ TuMan   เป็นภาพลวง ห้วงใน ยิ่งไหวหวั่น ดุจสร้างฝัน วันเหงา ด้วยเงาสรวง แต่ความจริง สิ่งหมาย ยังไกลรวง สิ้นคนหวงห่วงหา อย่างอาทร เหม่อมองฟ้า คราหม่น ต้องทนเศร้า ไร้ซึ่งเงา คอยหวัง อย่างสังหรณ์ โอ้ไฉนใจเรา เฝ้าอาวรณ์ คิดถึงคนต่อกลอน...เคยอ้อนอิง.. ขอบคุณมากค่ะ คุณ TuMan   ที่มาร่วมต่อกลอนด้วย..แหะๆวันนี้ สุไม่ว่างซะแล้วค่ะ.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 55 20:55:38

ความคิดเห็นที่ 6 ร่ายอักษร ผ่อนเศร้า ผ่อนเหงาหงอย แม่เนื้อกลอย สุนันยา พาไห้หวน พร่ำเพ้อเพรียก เรียกร้อง ปองคู่ควร ทรามสงวน เจ้าเอย ... เฉลยมา ชายใดหนอ  ก่อรัก  แล้วหักหนี แม้นเป็นพี่  รีบรี่  ปรี่ไปหา ช่อกุหลาบ ปลอบรับขวัญ  สุนันยา ชวนเธอไป  โล้ชิงช้า  คุ้มค่าแน........... ลุงชิกง ก่อนจะไป ไม่อบอก ออกปากกล่าว กลับมาแล้ว ค่อยป่าว เข้าข่ายแถ มาบอกกันทำไม ไม่อยากแล รอก็แต่ ของฝาก อยากได้จัง คนเขียนกลอน ตอนว่าง เพราะนั่งเหงา ตั้งแต่เช้า จนสาย บ่ายกระทั่ง- ตะวันคล้อยลอยลับ เหมือบดับพัง ก็ยังหวัง ของฝาก นี้จากลุง...หุหุ......(มีหรือเปล่า) .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 55 21:35:43

ความคิดเห็นที่ 7 ไม่เบื่อกลอน คนเหงา ที่เฝ้าพร่ำ แต่เบื่อคำ ต้อยต่ำ ข้างในหัว จะถักถ้อย คำน้อย ก็พรอยกลัว สั่นระรัว คิดไม่ออก บอกไม่เป็น ........... รวมแจม + กวน จ้า ^___^ ...........คุณ กานต์กัลรวีส์ ช่างถ่อมตัว กระไร ทำใจแกว่ง ช่างมาแกล้ง แสร้งคล้าย มองไม่เห็น ช่างร้อยคำ พร่ำบอก นอกประเด็น ช่างเบี่ยงเบน เล่นล้อ จริงหนอคน........หุหุ ขอบคุณ ที่มาแจม+กวนเจ้าค่ะ.... .. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 55 21:45:16

ความคิดเห็นที่ 8 ไม่มีเลยวันว่าง อย่างใครเขา มีแต่เฝ้าจดจ่อต่อนาสวน ยามฝนเทดินฉ่ำร่ำรัญจวน คอยเนื้อนวลทำนาไม่มาแล จึงวางมือถือคันไถไกลจากกลอน เปลี่ยนจากอ้อนคนงามเคยตามแหย่ จูงเจ้าทุยลุยนาพาไถแปร มุ่งมั่นแต่แลทุ่งมุ่งลุยโคลน ชีวิตเราชาวนาใครมาสน หน้าดำหม่นบนตัวไร้หัวโขน หลังสู้ฟ้า หน้าสู้ดินกลิ่นควายโชน เกินจะโดนใจนำคำกวี ภาษากลอนภาษากานท์เคยหวานหยด จึงต้องหดห่างหายดั่งหน่ายหนี เป็นเพราะเหนื่อยงานสร้างอ้างวจี “วสันต์” หาย บางที่ พี่อาจคืน..................พี่ชาญจิต คำเคยร้อย ถ้อยกานท์ เคยหวานหยด หรือจะหมด รสฉ่ำ ให้จำฝืน ลำนำรัก ถักสาน เมื่อวานซืน ยังรินรื่น ชื่นจินต์ ถวิลจำ แม้นเหนื่อยล้า นาสวน ให้ชวนพิศ อย่าได้คิด ท้อถอย ว่าต้อยต่ำ เป็นชาวนา หน้าใส มิใจดำ ผลของการ กระทำ ค้ำชูไทย คนเขียนกานท์ วันนี้ แม้นมีเหงา ยังคงเฝ้า รอวัน อันสดใส รอหนุ่มนา คืนกลับ อย่าลับไป ด้วยดวงใจ จดจอ เพื่อต่อกลอน หากวสันต์ พลันหาย อย่าหน่ายร้าง ร้อยกรองวาง สร้างสรรค์ งานอักษร อย่าทำให้ คนเหงา ต้องร้าวรอน ด้วยอาวรณ์ อ่อนไหว...เมื่อไกลกัน ขอบคุณมากค่ะ ....พี่ชาญจิต อย่าหายไปนานซีคะ...มีคนคิดถึงน่ะ....หุหุ แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 55 22:54:47 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 10 มิ.ย. 55 21:51:43

ความคิดเห็นที่ 9 ขออนุญาตไม่ต่อคุณสุนะครับ "เกลียดวสันต์" ก็ “วสันต์” ยังอยู่ ดูซินั่น เกินรำพันให้สุขปลุกเหงาหงอย หากน้ำมากท่วมท้นถึงบนดอย ประเทศพลอยพาพังต้องนั่งตรม เกลียด “วสันต์” มันล้น เสียจนหน่าย สุดเสียดายน้ำทิ้งยิ่งทับถม ไร้ประโยชน์จาก “วสันต์” มาปั่นปม มีแต่ขมผสมขื่น..ข้าวยืนตาย ตกพอดีเถิดหนอ..ข้าฯ ขอเจ้า อย่าให้เฝ้าตามดูผู้เสียหาย มันซ้ำซากมากเบื่อเหลือละอาย เมื่อเป้าหมายคือคนบนปฐพี ให้ “วสันต์” นั้นรู้หมู่หรือจ่า อย่าได้มาลามไหลให้หมองศรี ตกพอเพียงเสียงขอให้พอดี อย่าให้มีลามล้น..คนรำคราญ จากคุณ : chanjit เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 04:06:43

ความคิดเห็นที่ 10 ลุงชิกง  กลายเป็น พี่ ในบัดดล  ฮิฮิ จากคุณ : คงแพ้ใจ (ป้าป้าป้า) เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 16:46:27

ความคิดเห็นที่ 11 ฝนหล่นหลั่ง ถั่งถม ลมกระหน่ำ วิปโยค โศกซ้ำ กรรมพล่าผลาญ เมื่อ"วสันต์" เยี่ยมกราย ให้ร้าวราน ระกำมาน ซานเศร้า โถ..ชาวนา อย่าเกลียดเลย "วสันต์"วันน้ำหลาก น้ำที่มาก เกินควร ชวนห่วงหา เหมือนอาเภท เหตุร้าย นำภัยมา โชคชะตา พาหม่น หรือคนทำ นายทุนเห็น แก่ตัว ทำมั่วไว้ คนจนไม่ อาจเลี่ยง เสียงถลำ โอ้ พี่เอย เคยชื่น กลืนเก็บอำ สุดชอกช้ำ เพราะจน ...ต้องทนกัน มาเขียนกลอน ผ่อนคลายระบายหม่น จินตนาหาผล ดลความฝัน ในวันเหงา เข้าคลุม สุมจาบัลย์ เรียงร้อยถ้อย จำนรรจ์ รอวันดี........(ต้องมีสักวัน น่านะๆๆๆ) ... อยูใต้ฟ้า ก็เป็นแบบนี้แหละค่ะ..พี่ชาญจิต แก้ไขเมื่อ 11 มิ.ย. 55 20:31:46 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 20:04:52

ความคิดเห็นที่ 12 ความคิดเห็นที่ 10     ลุงชิกง  กลายเป็น พี่ ในบัดดล  ฮิฮิ จากคุณ : คงแพ้ใจ (ป้าป้าป้า) ************** สวัสดีค่ะคุณ ป้า ป้าป้า ชื่อคุณ ลุงชิกง เป็นเพียงล็อคอินค่ะ จริงๆแล้ว คุณ ลุงชิกง เป็นพี่ค่ะ....อิอิ.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 11 มิ.ย. 55 20:07:44

ความคิดเห็นที่ 13 คุณป้าป้าป้า เข้าใจถูกต้องแล้วครับ คือเพื่อนร่วมรุ่นเดียวกันกับผม เรียกคุณสุนันยาเป็นแม่ !!!! นั่นแปลความหมายชัดๆเลยครับ คุณสุนันยา แกแก.......แล้วนะซี่ จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 55 14:55:54

ความคิดเห็นที่ 14 อ้าว...ลุงชิ   หาเรื่องซะแล้ว.. คนที่เรียกแม่...จริงๆ มีแต่น้องแข ลูกสาว ส่วนอีกคน เรียกตามลูกสาว เพราะ..... เดี๋ยวเหอะ......เชอะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 55 16:16:52

ความคิดเห็นที่ 15 สิ่งแวดล้อมรอบกายหลายประการ เป็นต้นเหตุให้ดวงมาลย์กานท์ถดถอย อารมณ์กวีคมคิดกระปริดกระปรอย สัมผัสความเหงาหงอยคอยเยี่ยมเยือน ... สวัสดี ครับ จากคุณ : ลำน้ำ C เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 55 16:42:34

ความคิดเห็นที่ 16 งั้นต้องมา ฟังเพลง บรรเลงกล่อม สิ่งแวดล้อม คงดี มีผองเพื่อน ร้อยแก้วมาก็ได้ ไว้คอยเตือน เพียงอย่าเลือน อย่าร้าง ดุจหมางเมิน สวัสดีค่ะพี่ดีเจ... ขอบคุณมากนะคะ.. จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 12 มิ.ย. 55 17:26:13