เสียงดังโหวกเหวกมาจากห้องพี่ชายคนโต คืนนี้พี่ชายคนโตพาเพื่อนๆ มากินเหล้าและเล่นเกมส์กันในห้อง เสียงพูดคุยหัวเราะสนุกสนาน เหมือนเวลาที่เขาคุยโทรศัพท์กับเพื่อนหรืออาจกับแฟน น้ำเสียงสดใส เสียงหัวเราะระรื่นเป็นธรรมชาติ ฉันไม่เคยได้ยินเขาคุยกับฉันหรือกับพี่พายเช่นนี้เลยสักครั้ง จู่ๆ พี่พายลุกขึ้นกะทันหัน เปิดประตูเดินออกจากห้องไปเคาะประตูห้องพี่ชายคนโต ฉันไม่ได้ยินว่าคุยอะไรกัน แต่หลังจากนั้นเสียงก็เบาลง
พี่พายกลับเข้ามานั่งที่โต๊ะข้างเตียง เปิดโน้ตบุ๊กแล้วกดเม้าส์กับคีย์บอร์ดไปมา แล้วเริ่มเล่านิทานอยู่ข้างเตียง
บ่ายวันหนึ่งท้องฟ้าสดใส กระรอกน้อยสองตัวแอบกระโดดลงเรือบรรทุกนักท่องเที่ยวกว่าสี่สิบคน เดินทางออกจากท่าเรือแห่งหนึ่งไปยังเกาะแสนไกล ที่มีปะการังใต้น้ำสวยงาม เมื่อมาถึงใกล้เกาะ เรือจอดลอยลำเพื่อให้นักท่องเที่ยวลงเรือเล็กแล่นเข้าเกาะอีกที เรือใหญ่โคลงไปมา เจ้ากระรอกน้อยสองตัวแอบกระโดดลงเรือเล็กมาด้วย เจ้ากระรอกน้อยตัวแรกไต่ขึ้นบนกาบเรือ ก้มเห็นน้ำทะเลสีฟ้าอมเขียวใสแจ๋วมองเห็นปะการังก้อนใหญ่ใต้น้ำชัดเจน เห็นปลาตัวเล็กตัวน้อยว่ายอยู่ใต้น้ำเป็นฝูง เจ้ากระรอกน้อยตัวที่สองจึงชวนกระโดดลงน้ำ พร้อมหยิบหน้ากากดำน้ำและท่อหายใจออกมาสองชุด เลิ่กคิ้วเป็นการเชิญชวน
เจ้ากระรอกน้อยทั้งสองตัวสวมอุปกรณ์เสร็จแล้วก็
กระโดดลงน้ำดังจ๋อม! ดำน้ำดูปะการังและฝูงปลาทะเลอย่างสนุกสนาน เจ้ากระรอกน้อยตัวแรกเห็นปลาหมึกกระดองว่ายอยู่ข้างล่าง จึงกลั้นหายใจดำมุดลงไปดู เจ้าปลาหมึกกระดองตกใจจึงพ่นหมึกสีดำใส่หน้า จนหน้าดำไปหมดมองอะไรไม่เห็น เจ้ากระรอกน้อยตัวที่สองจึงต้องกลั้นหายใจแล้วดำลงไปช่วย
ฉันรู้สึกสนุกจนหายง่วง แอบฟังพี่พายเล่านิทานท่ามกลางความเงียบ
ระหว่างนั้นมีปลากะรังแดงจุดฟ้าหน้าตาคล้ายปลากะพง แต่ตัวสีแดงเข้มมีจุดสีฟ้าเล็กๆ ทั่วตัว ขนาดใหญ่ยาวเกือบเท่าแขนคน มองเห็นเจ้ากระรอกน้อยสองตัวดำน้ำป๋อมแป๋ม จึงว่ายขึ้นมาอ้าปากกว้างงับเจ้ากระรอกน้อยทั้งสองตัวเข้าปาก แล้วกลืนลงท้อง แต่มันอิ่มได้ไม่ทันไร ก็ถูกคนบนเรือจับได้ คนที่จับได้สังเกตว่าท้องปลาขยับไปขยับมา จึงจับหางปลาเขย่าๆ จนเจ้ากระรอกน้อยทั้งสองตกลงมาจากปากปลาในที่สุด คนที่จับได้กระโดดโหยงด้วยความตกใจที่อยู่ๆ ในท้องปลากลับมีกระรอกน้อยสองตัว แถมใส่หน้ากากดำน้ำและคาบท่อหายใจอยู่ด้วย เขาจึงไม่กล้านำปลาตัวนั้นมากิน จึงปล่อยปลาลงทะเลว่ายน้ำต่อไป ทั้งปลาและเจ้ากระรอกน้อยจึงรอดปลอดภัยไม่ต้องตกเป็นอาหารใคร
พี่พายกดปุ่มที่คีย์บอร์ดและเม้าส์ไปมา เริ่มเล่านิทานเรื่องใหม่ เขาทำอย่างนี้อยู่หลายรอบ คืนนั้นพี่พายเล่านิทานไปหลายเรื่อง
วันต่อมาฉันจึงถามว่าเมื่อคืนพี่พายทำอะไร? ทำไมเล่านิทานตั้งหลายเรื่อง? แล้วทำไมต้องเล่าตอนที่ฉันหลับแล้ว?
นั่นแน่ ที่แท้ก็ยังไม่หลับ แอบฟังนิทานนี่เอง
พี่อัดเสียงเล่านิทานคร้าบ แล้วเซฟลงไฟล์ในโน้ตบุ๊ก แล้วก็ เอ่อ
ส่งขึ้นไปบนเว็บของพี่ที่พี่ทำไว้ พี่ทำคลิปเสียงเล่านิทานเพื่อแบ่งปันให้คนที่พิการทางสายตา หรือคนที่อ่านหนังสือไม่ได้หรืออ่านไม่สะดวก ได้เข้ามาฟังนิทาน พี่ทำมาหลายเดือนแล้วล่ะ อัดเสียงตอนกลางคืนตอนที่พลอยหลับแล้ว
บนเว็บมีบทความที่พี่เล่าเรื่องราวของเราสองคนไว้เยอะแยะเลยนะ เอาไว้รอให้พลอยโตอีกหน่อยเข้าโรงเรียนแล้วอ่านอักษรเบรลล์ออก พลอยก็จะได้อ่าน เพราะอีกหน่อยพี่จะทำให้พิมพ์ออกมาลงกระดาษ เป็นรูปแบบอักษรเบรลล์ได้ด้วย นอกจากนี้ยังมีเว็บบอร์ดสำหรับให้คนเข้ามาถาม-ตอบด้วยนะ มีคนเข้ามาให้กำลังใจพลอยกับพี่มากมายเลย บางคนก็เข้ามาเพื่อปรึกษาเทคนิคการเล่านิทานให้เด็กพิการทางสายตาฟัง งั้นเอางี้
เอาไว้พี่จะอ่านบทความบนเว็บให้ฟังนะ พลอยจะได้รู้ว่ามีคนเข้ามาให้กำลังใจพลอยเยอะแยะ
ฉันยิ้มดีใจ และรบเร้าให้พี่พายอ่านให้ฟังไวๆ
ต่อมาพี่พายเล่าว่าตอนนั้นเขาฝึกเทคนิคการเล่านิทานด้วยการฟังละครวิทยุสมัยก่อน ที่เข้าไปเปิดฟังย้อนหลังในเว็บต่างๆ แล้วฝึกสร้างเสียงประกอบ และฝึกออกเสียงเลียนแบบเสียงต่างๆ อาทิ เสียงวิ่ง เสียงแก้วแตก เสียงฝนตก ทั้งยังเข้าไปดูคลิปวิดีโออธิบายเทคนิคการเล่านิทานและการทำเสียงประกอบ ในเว็บแชร์คลิปวิดีโอชื่อดัง
แต่เวลาพี่พายเล่านิทานให้ฉันฟัง เขาจะไม่ใช้อุปกรณ์ทำเสียงประกอบอะไรเลย แต่จะใช้การสัมผัสแทน เหมือนตอนที่จับปลาหางนกยูงมาปล่อยบนมือ บางครั้งก็ใช้การกอด ลูบผม บีบมือ
พี่พายยังเล่าให้ฟังอีกว่าคลิปเล่านิทานของเขามีคนเข้ามาคลิ้กฟังจำนวนมาก ภายในระยะเวลาเพียงไม่กี่เดือน นิทานที่เขาแต่งและเล่าได้รับการชื่นชมอย่างสูง
พี่พายชอบแต่งนิทานเองเพราะกลัวเรื่องลิขสิทธิ์ เขาพยายามอธิบายให้ฉันเข้าใจ แต่ตอนนั้นฉันเด็กมาก ฟังอย่างไรก็ไม่เข้าใจ จนกระทั่งโตจึงพอรู้เรื่อง และเนื่องจากเขาชอบอ่านหนังสือหลายแนว โดยเฉพาะแนวท่องเที่ยว ทั้งยังชอบพาฉันไปเที่ยวยังสถานที่ต่างๆ บ่อยๆ พี่พายจึงเลือกแต่งนิทานที่ช่วยพาผู้ฟังออกไปสัมผัสโลกกว้าง เน้นฉากและเรื่องราวให้ สมจริง ใส่จินตนาการเข้าไปบ้างให้เหมาะกับวัยเด็ก เพื่อให้ฉันและผู้พิการทางสายตาได้จินตนาการถึงโลกกว้าง
สีสันแห่งเสียง-เรื่องสั้นในชุด 'สิ่งมีชีวิตตกค้างในครอบครัว'
