ความคิดเห็นที่ 1 หากก็ผิดคาด เพียงไม่นานหลังจากนั้นเธอเห็นไฟฟ้าสว่างไสวขึ้นภายในตัวบ้านเช่า บ้านหลังนั้นตั้งอยู่เยื้องไปอีกฝั่งถนน มองจากระเบียงชั้นบนของบ้านพักนายอำเภอก็เห็นได้ไม่ยาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเวลาเข้าย่ำค่ำและรอบด้านขมุกขมัวเช่นเวลานี้ ปกติแถวนี้ชาวบ้านใช้ไฟฟ้ากันอย่างประหยัด เมื่อบ้านหนึ่งเปิดไฟสว่างโร่ทั้งชั้นบนและชั้นล่างจึงออกจะผิดสังเกตอยู่สักหน่อย อะไรบางอย่างไม่ชอบมาพากลเสียแล้ว เธอสังหรณ์ใจมาตั้งแต่เห็นปลัดไพจิตรเดินออกมาจากบ้าน ท่าทางรีบร้อนจะไปไหนสักแห่ง ลงมาชั้นล่างเพื่อดูว่าเกิดอะไรขึ้นก็พบว่ากริชยังไม่กลับ เขาบอกเธอว่าเขาไม่ควรอยู่แถวนั้นด้วยในเมื่อเป็นส่วนหนึ่งของปัญหา เมื่อไม่มีเขาปลัดไพจิตรและฉวีน่าจะตกลงกันได้ง่ายขึ้น แต่ก็ไม่ได้บอกไว้ว่าจะไปไหน ห้องโถงชั้นล่างของบ้านมืดสนิทเมื่อไม่มีใครเปิดไฟไว้ให้ นายมั่นและนางจวน สองสามีภรรยาซึ่งเธอว่าจ้างให้มาช่วยดูแลทำความสะอาดบ้านพักให้กริชแบบเช้ามาเย็นกลับคงกลับบ้านไปแล้ว คงไม่ทันได้คิดว่าวันนี้เธอมาพักที่นี่ ก็เลยทำอย่างที่ทำมาทุกวันคือถ้ากริชยังไม่กลับก็จะปิดไฟไว้หมด เธอจึงต้องคลำทางมาเปิดประตูบ้านเพื่อออกไปดู พอดีกับเห็นแสงไฟหน้ารถส่องวาบผ่านรั้วบ้านไป และเธอก็แน่ใจว่าเป็นรถของคุณรามซึ่งมีกริชเป็นคนขับ แถวนี้ใช่ว่าจะมีรถขับผ่านไปมาให้เห็นบ่อยนัก จึงได้เปิดประตูรั้วออกไปยืนดู เห็นจากระยะไกลว่ารถคันนั้นเคลื่อนไปจอดหน้าบ้านเช่าของปลัดไพจิตร และมีผู้ชายสองคนเปิดประตูลง คนหนึ่งสูงและล่ำสันกว่าอีกคนมาก ทั้งคู่หายเข้าไปภายในบ้าน เพียงครู่เดียวก็กลับออกมา คนที่ตัวใหญ่กว่าอุ้มใครคนหนึ่งออกมาด้วย ไอรีนเดาว่าต้องเป็นฉวีอย่างแน่นอนแม้มองเห็นเพียงเงามัวๆ ก็ตาม รถคันนั้นย้อนมาทางเดิม แล้วชะลอเข้ามาหยุดตรงหน้าเธอพอดิบพอดี พร้อมกับกระจกด้านคนขับหมุนลง “คุณฉวีตกเลือดครับคุณหญิง อาการดูท่าจะหนัก เลือดยังออกไม่หยุดเลยครับ ผมจะพาไปส่งอนามัย” เสียงของกริชนั่นเอง ไอรีนใจหายวูบ เข้าไปเกาะประตูรถแล้วมองไปทางตอนหลัง ในความมืดเห็นเพียงร่างหนึ่งนอนขดตัวอยู่บนที่นั่งผู้โดยสาร เธอส่งยิ้มปลอบใจให้ปลัดไพจิตรซึ่งนั่งอยู่ข้างคนขับแม้แทบจะมองไม่เห็นหน้ากัน ก่อนถอยห่างออกมาจากรถ เธอไม่รู้ว่าสถานีอนามัยอยู่ที่ไหน แต่คิดว่าคงใกล้กว่าโรงพยาบาล กริชจึงได้พาหล่อนไปที่นั่น ได้แต่หวังว่าเขาคงพาฉวีไปถึงมือหมอได้ทันเวลา เรื่องการแท้งลูกนั้นเธอรู้ดีว่าเป็นอย่างไร ในเมื่อมีประสบการณ์กับตัวเองมาก่อน หายกันไปนาน และเธอก็เฝ้ารออย่างกระวนกระวาย กว่าจะกลับกันมาโดยไม่มีฉวีมาด้วยก็เกือบเที่ยงคืน “ต้องส่งโรงพยาบาลครับคุณหญิง ที่อนามัยมีแต่พยาบาล เขาเอาไม่อยู่” ปลัดไพจิตรเป็นคนบอกเมื่อมาแวะลงที่บ้านพักนายอำเภอก่อน และเธอก็เข้าใจในภายหลังว่าทำไม “ตกลงว่าแท้งหรือคะ”   “ครับ” “ตอนนี้คุณฉวีเป็นอย่างไรบ้าง” “ปลอดภัยแล้วครับ แต่เสียเลือดไปมาก ก็เลยต้องนอนโรงพยาบาลไปก่อนสักวันสองวัน” เสียงตอบนั้นแห้งแล้ง ร่างสันทัดนั่งเหมือนห่อตัวงองุ้มอยู่บนเก้าอี้ไม้บุนวม ไอรีนอยากถามว่าไปตามตัวกริชจากที่ไหน และรู้ได้อย่างไรว่าไปอยู่ที่นั่น แต่เขาชิงบอกเสียก่อน “ดีที่ท่านสั่งผมไว้ว่ามีอะไรก็ไปตามท่านได้ ท่านจะไปอยู่ที่อำเภอ” กริชรอบคอบเสมอ เขาเองก็คงรู้นิสัยของฉวีดีพอสมควรทีเดียว “ทำไมถึงแท้งได้ล่ะคะ เมื่อบ่ายคุณฉวีก็ยังดีๆ อยู่เลย” “เขาทำตัวเขาเองนั่นแหละครับคุณหญิง” สุ้มเสียงปลัดหนุ่มเหนื่อยหน่าย “ก็เหมือนกับที่เขาเคยทำตอนที่สร้างเรื่องใส่ร้ายท่านนั่นแหละ”  ‘ท่าน’ ที่พูดถึงเวลานี้หายตัวไปทางหลังบ้านเสียแล้ว ปล่อยให้เธอต้อนรับลูกน้องของเขาอยู่คนเดียว แต่เพียงไม่นานก็พอเดาได้ว่าทำไม กริชต้องการให้เธอรับฟังเรื่องราวทั้งหมดจากปากของสามีฉวีเองโดยไม่มีเขาอยู่ด้วย  “แม่ฉวีทำให้ตัวเองแท้งก็เพราะจะเรียกร้องความเห็นใจจากท่านครับคุณหญิง” ปลัดไพจิตรตอบได้ทันที อย่างมั่นอกมั่นใจเสียด้วย จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 06:51:37

ความคิดเห็นที่ 2 “เขารู้ว่าถ้าเขาเป็นอะไรไปผมจะต้องไปตามท่านให้มาช่วยพาส่งโรงหมอเพราะเราไม่มีรถ หัวค่ำอย่างนี้รถสองแถวก็ไม่วิ่งแล้วด้วย” ไอรีนแทบจะร้องเฮ้อออกมาอย่างสังเวชใจ หล่อนฆ่าได้แม้แต่ลูกของตัวเองเพียงเพื่อเรียกร้องความสนใจจากผู้ชายซึ่งไม่ใช่พ่อของลูก ยิ่งเมื่ออะไรอีกมากมายทะยอยตามมาก็ยิ่งยอกแสยงอยู่ลึกๆ “แม่ฉวีเขาหลงใหลใฝ่ฝันในตัวท่านมาสักพักแล้วครับ เขาบอกผมเองครับคุณหญิงว่าเขารักท่าน เขาบอกว่าท่านมีใจให้เขาด้วยเหมือนกัน ในส่วนของแม่ฉวีนั่นตอนนี้ผมเชื่อแล้ว แต่ผมไม่เชื่อว่าท่านจะอินังขังขอบแม่ฉวีในลักษณะชู้สาวอย่างที่เขาคิดเอาเอง ท่านอาจจะคุยกับเขาดี ท่านถามเรื่องความเป็นอยู่ของเขากับของผม เป็นเรื่องธรรมดาครับ นายกับลูกน้องนี่ แม่ฉวีก็เลยเข้าใจความเอาใจใส่ของท่านผิดไป” ไอรีนเลื่อนแก้วน้ำซึ่งเตรียมมาให้ให้ใกล้ปลัดหนุ่มขึ้นอีกนิดเมื่อเขากระแอมในลำคอสองสามครั้ง และสุ้มเสียงก็มีแต่จะระโหยลงเรื่อยๆ ตามอารมณ์และความรู้สึก ฝ่ายนั้นรับไปดื่มรวดเดียวกว่าครึ่งแก้ว ก่อนเล่าต่อ “ ท่านเป็นคนนิ่งครับ ผมไม่เคยเห็นท่านสนใจผู้หญิงคนไหนเลย เรื่องนั้นผมรับรองได้ครับคุณหญิง” เขาว่าราวต้องการบอกความนัยอะไรบางอย่าง “ยิ่งแม่ฉวียิ่งไม่เคย แต่ทะเลาะกันทีไรแม่ฉวีบอกผมว่าเขากับท่านรักกันทุกที ทีแรกไอ้ผมก็คิดว่าเขาแค่ประชด คิดไม่ถึงเลยครับว่าเขาจะทำได้ขนาดนี้ แม่ฉวีเป็นอย่างนี้แหละครับคุณหญิง เขาทำได้ทั้งนั้นเวลาที่อยากได้อะไรขึ้นมา ไอ้ที่สร้างเรื่องขึ้นมาใส่ร้ายท่านนี่ก็เหมือนกัน” แม้ทั้งหมดนั้นจะฟังดูแปลกประหลาด และถ้าคนเล่าเป็นคนอื่นเธอคงไม่เชื่อ แต่สำหรับคนที่อยู่กินกับฉวีมาหลายปีคงยากที่จะไม่เชื่อเสียเลยทีเดียว “เป็นไปได้ไหมคะที่คุณฉวีจะมีปัญหาทางจิตใจ” และนั่นคือสิ่งเดียวที่เธอคิดได้ “ก็นั่นล่ะครับคุณหญิง นี่ผมก็เล่าให้ท่านฟังแล้วเหมือนกัน เจอเขาทำอะไรแปลกๆ หลายครั้งเข้าผมก็ลองตรึกตรองดู พ่อของแม่ฉวีมีเมียหลายคนครับ แม่ฉวีเป็นลูกเมียน้อยคนท้ายๆ เลย ผมคิดเอาเองว่านะครับว่าแม่ฉวีคงโตมาแบบเห็นแม่ต้องดิ้นรนแย่งความรักจากพ่อ พอเห็นแบบนั้นมากเข้าก็คงต้องคิดอะไรบ้างแหละครับ” ไอรีนเอนพิงพนักเก้าอี้อย่างอ่อนอกอ่อนใจ “แล้วเรื่องที่คุณฉวีกล่าวหาว่ากริชทำร้ายล่ะคะ ตกลงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ คุณฉวีบอกดิฉันว่ากริชไม่ได้ทำอะไร คุณฉวีถูกทำร้ายจนเจ็บหนักอย่างที่เขาลือกันจริงหรือเปล่า” “เจ็บอะไรกันครับคุณหญิง ไอ้เจ็บน่ะเจ็บจริง เขาทำตัวเขาเอง แต่ก็ไม่ได้หนักหนาอะไร ไม่ต้องถึงขนาดส่งโรงพยาบาลกันก็ได้ ไปนอนอยู่วันเดียวหมอบอกกลับบ้านได้แล้ว เขาก็ไม่ยอมกลับ พอนอนอยู่หลายวันเข้าคนก็ลือกันไปใหญ่” “เป็นไปได้หรือคะ คนที่ทำร้ายตัวเองถึงขนาดนั้น” สุ้มเสียงเธอฟังดูเหลือเชื่อ และเขาก็ยืนยัน “เชื่อผมเถอะครับ อะไรๆ แม่ฉวีทำได้ทั้งนั้น ผมเองขนาดทิ้งลูกทิ้งเมียมาอยู่กับเขา ทั้งๆ ที่เขาก็ไม่ได้รักได้ใคร่อะไรผมเสียด้วยซ้ำ” เสียงหัวเราะในลำคอนั้นขื่นจัด ไอรีนเหลียวหากริช แต่ไม่เห็นแม้แต่เงา “แล้วนี่คุณไพจิตรจะทำอย่างไรต่อไปคะ” ไพจิตรตอบได้โดยไม่ต้องคิดหรือแม้แต่ลังเล เขาวางแผนไว้เรียบร้อยแล้ว “ตอนแรกที่รู้จากท่านว่าเขาท้องผมก็คิดจะไปรับเขากลับมาอยู่ด้วยกันอีก แต่มาตอนนี้ลูกก็ไม่มีแล้ว เขาเป็นคนทำตัวเองด้วย ตัวเขาเองก็ไม่ได้มีเยื่อใยอะไรกับผม ก็ช่างเขาแล้วล่ะครับ เขาจะเอาอย่างไรก็เรื่องของเขา ผมไม่เอาด้วยแล้ว” ไอรีนได้แต่ถอนใจ ชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่ง จะเป็นอย่างไรต่อไป จะคะยั้นคะยอให้ไพจิตรพยายามเข้าใจฉวีอีกสักครั้งและอภัยให้หล่อนก็ทำไม่ได้ นี่ไม่ใช่ธุระอะไรของเธออีกแล้ว เพียงแค่นี้เธอก็เข้ามาวุ่นวายกับชีวิตของสามีภรรยาคู่นี้มากพอแล้ว “คุณฉวีบอกว่าจะกลับกรุงเทพพร้อมดิฉัน ถ้ามะรืนนี้คุณฉวียังออกจากโรงพยาบาลไม่ได้ ดิฉันเลื่อนวันกลับไปอีกสักสองสามวันก็ได้ค่ะ” นั่นอาจเป็นสิ่งสุดท้ายที่ทำได้ ไพจิตรร้องห้ามเสียงหลง         “อย่าครับคุณหญิง อย่ากลับพร้อมเขา คุณหญิงคงไม่รู้ว่าแม่ฉวีเคียดแค้นคุณหญิงขนาดไหน เขาอาจทำร้ายเอาได้นะครับ เรื่องนี้แหละครับที่ท่านอยากให้ผมพูดกับคุณหญิง ท่านบอกว่าถ้าท่านเป็นคนขอร้องคุณหญิงคงไม่ฟัง”            ไอรีนเหลียวมองหาคนที่ปลัดหนุ่มเอ่ยถึงอีกครั้ง กริชหนอกริช ทำไมคิดว่าเธอจะไม่ฟังเขา คนที่แสดงให้เห็นครั้งแล้วครั้งเล่าว่าสุขุมและรอบคอบเพียงไรอย่างเขามีหรือที่เธอจะไม่ฟัง ปลัดไพจิตรกลับไปแล้วหลังจากที่ยืนเจรจากับกริชอยู่หน้าประตูบ้านครู่ใหญ่ ทิ้งเธอไว้กับเขาตามลำพัง แล้วนี่เธอจะสู้หน้าเขาได้อย่างไรนับแต่ได้ยินคำสารภาพของเขาในรถ ตัวเขาเองก็เหมือนจะรู้ตัวว่าได้แสดงความบังอาจเพียงไร และได้ทำผิดไปแล้วมากน้อยแค่ไหน ดูเหมือนเขาจะพยายามหลบหน้าเธออยู่เหมือนกัน อีกสองวันที่เธอตั้งใจจะอยู่ที่นี่เธอจะวางตัวอย่างไร ในเมื่อไม่ง่ายเสียแล้วที่จะมองเขาให้เห็นเป็นเด็กชายผู้อยู่ในความดูแลอย่างที่เคยทำได้มาตลอด จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 06:54:23

ความคิดเห็นที่ 3 จารย์จี (GTW) : ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ฉวีในที่สุดก็แพ้ภัยตัวเองค่ะหลังจากพยายามมาหลายรอบ ส่วนไอรีนก็หวั่นไหวยิ่งขึ้นทุกทีค่ะ แต่ก็ยังไม่พ้นอุปสรรค ความคิดของตัวเองยังคงเป็นอุปสรรคใหญ่อยู่ค่ะแม้จะถึงขนาดนี้แล้วก็ตาม ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยค่ะ คุณ family A : ขอบคุณที่กรุณาติดตามอ่านค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยค่ะ คุณ Mnemosyne : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ น้องนุ้ย (นารีจำศีล) : ฉวีก็ยังดิ้นรนต่อไปอีกค่ะ แต่ก็ไปไม่ถึงไหน ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยค่ะ น้องแพรว (thezircon) : กริชไม่กล้าสารภาพกับไอรีนตรงๆ ไม่คิดจะสารภาพด้วยค่ะ แต่สถานการณ์บังคับ ก็เลยเป็นแบบนี้แหละค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยนะคะ คุณพิชช์ (pichayaratana) : คุณหญิงทำหน้าไม่ถูกเหมือนกันค่ะ ตอนนี้ต้องอยู่กันสองต่อสองด้วย ยิ่งแล้วใหญ่เลย ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยค่ะ คุณ nasa nasa : กริชไม่เคยกล้าจะสารภาพความในใจให้ไอรีนได้รู้เลยค่ะ แต่พอมีโอกาสสารภาพแล้วอะไรๆ ก็ง่ายขึ้นแล้วค่ะ ขอแสดงความเสียใจกับการสูญเสียของคุณ nasa ด้วยนะคะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจด้วยค่ะ คุณพิมพ์นรา : ขอบคุณสำหรับกำลังใจและกิฟต์ค่ะ น้องปุ้ย อรุสา (npuiy) : กริชสารภาพโดยไม่ได้ตั้งใจค่ะ สถานการณ์พาไป ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยค่ะ คุณต่าย (NongHome) : พอเห็นชื่อคุณต่ายแล้วดีใจมากเลยค่ะ ไม่รู้เลยว่าคุณต่ายตามอ่านอยู่ ขอบคุณสำหรับกิฟต์และกำลังใจนะคะ คุณกันย์นลิน : ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ คุณ FullBlOsSOm : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ อาจารย์หนุ่ม (สามปอยหลวง) : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ คุณ MidNite : ถ้าโอกาสไม่เปิดให้แบบนี้กริชไม่มีวันกล้าสารภาพรักกับไอรีนตรงๆ แน่นอนเลยค่ะ เพราะยังไงก็ยังเกรงใจอยู่มาก เป็นความรักที่น่าอึดอัดค่ะ คือทั้งรักทั้งเคารพ เทิดทูน บูชา จนกริชไม่รู้ว่าควรทำยังไง ตามที่คุณ MidNite ชี้ให้เห็นเลยค่ะ เหลือแค่บทเดียวมันรวบรัดเกินไป ก็เลยขยายเป็นอีก 3 บทค่ะ ฉากที่มีโอกาสแสดงอะไรต่อมิอะไรต่อกันก็ขยายออกไปอีก 2 บทค่ะ อย่างที่คุณ MidNite ว่าเลยค่ะ คุณวิไลยังเป็นปัญหาอยู่ นวลพรรณก็ใช่ ประพันธ์ก็ปัญหา แล้วความคิดของคนรอบข้างอีก ก็เลยยังต้องต่อสู้กันต่อไปอีกนิด แต่คราวนี้เป็นการต่อสู้ด้วยกันแล้วค่ะ ขอบคุณคุณ MidNite สำหรับกำลังใจและกิฟต์ด้วยนะคะ คุณรุริกะ : ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ น้องมน มนต้นไม้ (Setakan): ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยค่ะ น้องมิ้ว (mimny) : ไอรีนก็ช็อกไปเลยค่ะ ฉวียังไม่ยอมเลิกง่ายๆ ค่ะ แต่ก็ไปไม่ถึงไหน ขอบคุณสำหรับกำลังใจและกิฟต์ค่ะ ขอบคุณน้องมิ้วที่ดูคำผิดให้อีกนะคะ ไปแก้ที่ต้นฉบับแล้วค่ะ คุณ Hermosa : ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ขอบคุณสำหรับกิฟต์ด้วยค่ะ คุณ scottie : น้องมิ้ม (รพิชา) : ขอบคุณสำหรับกำลังใจและกิฟต์ค่ะ คุณรุ้งปลายฟ้า : ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ คุณ ravio : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ คุณแก้วกังไส : ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ คุณไฮยาซินธ์สีม่วง (ไฮยาซินธ์สีม่วง) : ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ คุณกาแฟเย็นเพิ่มช็อต : ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ คุณเมืองเหนือ : ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ คุณระรินใจ : นายอำเภอกำลังบอกรักค่ะ จำเป็นต้องบอกรักแบบอ้อมๆ แบบมีคนกลางเพราะไม่กล้าบอกแบบตัวต่อตัวด้วยความเกรงใจและความเคารพน่ะค่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจและกิฟต์ด้วยค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 55 08:34:34 จากคุณ : กุลธิดา (kdunagin) เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 06:55:03

ความคิดเห็นที่ 4 สมน้ำหน้าฉวีค่ะ เธอทำตัวเอง สุดท้ายก็ไม่เหลือใครเลย จากคุณ : รพิชา เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 09:33:47

ความคิดเห็นที่ 5 ถึงขั้นทำลายลูกเลยหรือคะ ฉวีหลงผิดมากกก แรกๆเกือบสงสารแล้วเชียว จากคุณ : thezircon (thezircon) เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 11:31:26

ความคิดเห็นที่ 6 สั้นไปหน่อยแต่ก็ยังมีอีกสองตอนให้มีรายละเอียด คราวนี้ไอรีนต้องเป็นฝ่ายตัดสินใจแล้วว่าจะทำยังไง จากคุณ : nasa nasa เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 11:49:53

ความคิดเห็นที่ 7 ช่างทำได้นะฉวี  เห็นด้วยที่ไอรีนไม่ควรลับไปบฉวีเดี๋ยวเกิดบ้าขึ้นมาทำตัวเองคิดเคียดแค้นอิจฉาริษยา   -หล่อนลงจากรถอย่างกระปลกกระเปลี้ย และยอมเข้าบ้านไปกับผู้ยังคงได้ชื่อว่าเป็นสามีแต่โดยดี ไอรีนเดาเอาว่าฉวีคงท้อแท้จนหมดเรี่ยวแรงที่จะต่อต้านอะไรอีก และทุกอย่างคงจบลงด้วยดีในที่สุดเมื่อสามีภรรยามีโอกาสได้พูดคุยกันตามลำพัง ===>กะปลกกะเปลี้ย   -ยิ่งเมื่ออะไรอีกมากมายทะยอยตามมาก็ยิ่งยอกแสยงอยู่ลึกๆ ===>ทยอย จากคุณ : mimny เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 15:53:07

ความคิดเห็นที่ 8 ฉวีทำได้ทุกอย่างจริงๆ ...ลุ้นรอบทหน้า คะ จากคุณ : Hermosa เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 15:57:45

ความคิดเห็นที่ 9 ตั้งแต่อ่านนิยายเรื่องนี้มา นายรามเพิ่งพูดประโยคเล็กๆ ที่สาแก่ใจคนอ่าน(แบบผม) ว่า “ก็ทำไมผมต้องบอกคุณล่ะคุณฉวี ผมจะรักใครชอบใครไปเกี่ยวอะไรกับคุณด้วย” ระบายความเครียดออกไปได้เยอะเลย^^ หลังจากหงุดหงิดกับไอรีน และราม มาตลอด ทั้งที่ (ผมรู้สึกว่าไอรีนเอง (ก็เหมือน) ไม่รู้สึกรู้สา อะไรกับ คำพูดนี้นัก แถมยังคิดว่า...และทุกอย่างคงจบลงด้วยดีในที่สุดเมื่อสามีภรรยามีโอกาสได้พูดคุยกันตามลำพัง .... อ่านแล้วอยากเอาหัวโขก จอมอนิเตอร์ แต่ก็แปลกนะ.. ถึงฉวีจะร้ายอย่างไร ผมยังรู้สึกว่า สนใจ ที่จะติดตามพฤติกรรมของเธอ อาจเป็นเพราะความอยากรู้ หรืออะไรก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน มากกว่าหลายๆคนในเรื่องนี้เสียอีก ท่าทางจะ หลอน จริงๆ นะเรา ^__^... จากคุณ : ฉวีแฟนคลับ (GTW) เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 21:12:40

ความคิดเห็นที่ 10 นอนโรงพยาบาลไปนานๆเลยนะ ฉวี... เธอช่างร้ายจริงๆ (หวังลึกๆว่าอีกสองตอน จะมีบทซึ้งๆระหว่างคุณหญิงกับกริชบ้างนะคะ) เพราะคู่นี้ผูกพันกันมานาน ผ่านความรู้สึกหลากหลายร่วมกันมาก็มาก และดีใจที่คุณกุลธิดาเพิ่มขึ้นอีกสองตอนค่ะ ^^ ยังเป็นแฟนคลับ ติดตามงานของคุณกุลธิดาอยู่ตลอดค่ะ ไม่หายไปไหนแน่นอน จากคุณ : NongHome เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 10:00:55

ความคิดเห็นที่ 11 ถ้าเป็นไอรีนก็คงคิดหนักเหมือนกันค่ะ สมัยนั้นการตัดสินอะไรแบบนี้คงลำบากเหมือนกันนะคะ ฉวีรักกริชจริงๆ เหรอคะ หรือว่าแค่หลงและอยากเอาชนะมากกว่า รอตอนหน้าค่ะ จากคุณ : นารีจำศีล เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 10:41:47

ความคิดเห็นที่ 12 เย้ๆ ได้อ่านต่ออีกสองบท ขอบคุณคุณกุลธิดานะคะ ที่ฟังความเห็นคนอ่าน ยังงี้ต้องขอสมัครเป็นแฟนคลับพันธุ์แท้แล้วค่ะ จากคุณ : MidNite เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 04:30:40

ความคิดเห็นที่ 13 กริช มาแรง!!! จากคุณ : รุ้งปลายฟ้า เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 11:57:56

ความคิดเห็นที่ 14 เอ่อ..แม่ฉวีทำได้ถึงเพียงนี้เลยเหรอ..เฮ้อ ปลงกับความคิดเธอจริงๆ จากคุณ : ระรินใจ เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 16:42:09

ความคิดเห็นที่ 15 เป็นแบบนี้ก็ดี ได้บอกความรู้สึก กรุกริๆ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 12:21:44