ร้อยกรองนิยาย หิมพานต์ (๔)
|
 |
ซ่อนคอยทีอยู่มิห่างพลางครุ่นคิด
หวังเอมจิตด้วยเล่ห์เสน่หา
มิให้รู้คือเรานี้ที่เกี้ยวพา
สมอุราจะได้ห่างร้างหนีไป
จึงร่ายเวทย์เปลี่ยนร่างอย่างพิสุทธิ์
กลายเป็นครุฑเรืองเดชาจะหาไหน
ผู้ปักษีกินรีล้วนมีใจ
แล้วออกไปปรากฎร่างข้างสระพลัน
กินรีที่ว่ายแหวกกลายแตกตื่น
ผู้มายืนแม้เป็นชายที่ใฝ่ฝัน
ใช่จะให้ได้เชยเผยผิวพรรณ
รีบเร่งพลันเสกมาซึ่งอาภรณ์
คุรฑจำแลงกล่าวพลางย่างเข้าหา
ด้วยโสภาที่ประจักษ์สุดหักถอน
ดังบุปผากลิ่นคลุ้งฟุ้งขจร
เราภมรย่อมหวังหอมตอมมาลัย
อย่าถือโทษฤาชิงชังที่พลั้งผิด
เพียงสักนิดเมตตาพี่จะมีไหม
หวังได้มีเจ้าอยู่เป็นคู่ใจ
แล้วเข้าใกล้คิดสัมผัสรวบรัดเอา
จากคุณ |
:
morThanUno
|
เขียนเมื่อ |
:
16 มิ.ย. 55 19:06:02
|
|
|
|