ความคิดเห็นที่ 1 จะโหยไห้ทำไมใจเจ้าเอ๋ย ไยไม่เคยตรองตรึกนึกรักษา รักตนเองรักพ่อแม่รักโลกา มัวบื้อบ้าไห้ร่ำพร่ำรำพัน เฝ้ายื้อยุดฉุดชายที่ไร้จิต ไม่เคยคิดถนอมตนไว้บนขวัญ ต้องหักจิตคิดตัดไฟไม่เหลือควัน ยิ้มรอวันรับรักใหม่อย่างใจเย็น... .................... จากคุณ : ย่าแจ๊คกี้ เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 20:40:43

ความคิดเห็นที่ 2 ไข้ขึ้นมาจะหาผ้ามาซับไข้ อย้าร้องไห้ให้อิดโรยอย่าโหยหา เพียงไม่มีใครอยู่คู่บางครา ก็ใช่ว่าเธอนี้ไม่มีใคร สายลมพริ้วปลิวไม้ไหวใจอย่าแกว่ง จงแข็งแรงลุกขึ้นสู้สู่สดใส น้ำตานองแค่ใบหน้าอย่านองใจ โลกสดใสยังรออยู่มิรู้เลือน เสียงฟ้าครวญ ครางครืน สะอื้นไห้ ช่างปะไรเรื่องของฟ้าเราหาเหมือน ต่อให้ฝนสาดซัดฟ้าหาสะเทือน พอฝนเลือนใจจงรับกับอรุณ ยังมีคนมากมายล้อมกายเจ้า มิใช่เงาคอยกวนใจให้ว้าวุ่น อย่าใส่ใจกับลมลวงบ่วงงันงุน ความรักกรุ่นไออีกครั้งยังรอเธอ จากคุณ : LUCKPOWERRICH เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 23:11:55

ความคิดเห็นที่ 3 ....มีบ้างไหมใครสักคนชะโลมจิต เพราะชีวิตเราสั้นนักรีบโหยหา ก่อนจะจากจรไปให้ไกลตา ขอสักครารักฉัน....ให้นานนาน..... จากคุณ : ป.ปาแปง เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 08:39:30

ความคิดเห็นที่ 4 * คิดถึงคน  อยู่ใกล  แล้วให้หวน เคยชักชวน  เดินเล่น  เช้าเย็นสาย เดินชมหมอก  น้ำค้าง  พร่างประกาย ชมดอกไม้  สายบัว  ทั่วลำคลอง * ครั้นยามจาก  พรากกัน  นั้นคิดถึง คงซาบซึ้ง  ตรึงใจ  ไม่มีสอง ที่สัญญา  กันไว้  ให้จับจอง ยังหมายปอง  คงมั่น  นิรันดร์ไป * อีกไม่นาน  กาลหน้า  จะมาพบ จะไม่หลบ  หนีห่าง  ไปทางไหน จะเร่งหา  ทรัพย์สิน  ดินแดนไกล จะสู่ขอ  ทรามวัย  ไว้เคียงกัน * ขอให้เธอ  มีสุข  สโมสร ยามหลับนอน  ผ่อนกาย  สบายฝัน ยามเจ็บไข้  หายป่วย  ลงด้วยพลัน ขอสุขสันต์  สวัสดี  มีแด่เธอ... ** สวัสดีครับ คุณสุ. ไม่สบายหายไวไวนะครับ จากคุณ : ตาเป๋า เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 10:34:34

ความคิดเห็นที่ 5 จะโหยไห้ทำไมใจเจ้าเอ๋ย ไยไม่เคยตรองตรึกนึกรักษา รักตนเองรักพ่อแม่รักโลกา มัวบื้อบ้าไห้ร่ำพร่ำรำพัน เฝ้ายื้อยุดฉุดชายที่ไร้จิต ไม่เคยคิดถนอมตนไว้บนขวัญ ต้องหักจิตคิดตัดไฟไม่เหลือควัน ยิ้มรอวันรับรักใหม่อย่างใจเย็น................คุณ  ย่าแจ๊คกี้ ใช่โหยหาเกินการ ที่รานร้าว เพียงแค่คราว ดายเดียว เปลี่ยวทุกข์เข็ญ ขาดแม่พอ แลหมาย คลายลำเค็ญ ดุจเหมือนเป็น วิหค ตกรวงรัง ไร้ซึ่งคอน นอนหนาว คราวเจ็บป่วย ขาดคนช่วยเยียวยา พาสิ้นหวัง ได้แต่ครวญ หวนไห้ ในภวัง ใคร่หยุดยั้ง ระทม ที่ถมทรวง........ สวัสดีค่ะคุณย่า คุณ  ย่าแจ๊คกี้   ขอบคุณบทกวีงามๆนะคะ... แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 55 10:46:21 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 10:45:26

ความคิดเห็นที่ 6 แสนสงสารสุนันยาที่รานร้าว ไร้คนเฝ้าประโลมจิตจากพิษสง เจ็บป่วยกายพาใจเจ็บแทบปลิดปลง ด้วยอนงค์ขาดคู่ช่วยดูแล แม้เจ็บป่วยสักเพียงไหนอย่าได้ทุกข์ เร่งค้นสุขเร่งทำใจไม่แยแส ทำหน้านวลอวลอิสระนะดวงแด อย่าท้อแท้แม้จะทุกข์ต้องปลุกใจ ปรุงแต่งจิตให้เหิมฮึกนึกแต่สุข แล้วรีบลุกแต่งสวยให้ผ่องใส ออกโลดแล่นท้าแสงจ้าพาสุขใจ หายป่วยไข้หายตรอมตรม...สมสตรี... ............. เป็นกำลังใจให้แข็งแกร่งนะคนดี... จากคุณ : ย่าแจ๊คกี้ เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 10:03:53

ความคิดเห็นที่ 7 ไข้ขึ้นมาจะหาผ้ามาซับไข้ อย้าร้องไห้ให้อิดโรยอย่าโหยหา เพียงไม่มีใครอยู่คู่บางครา ก็ใช่ว่าเธอนี้ไม่มีใคร สายลมพริ้วปลิวไม้ไหวใจอย่าแกว่ง จงแข็งแรงลุกขึ้นสู้สู่สดใส น้ำตานองแค่ใบหน้าอย่านองใจ โลกสดใสยังรออยู่มิรู้เลือน เสียงฟ้าครวญ ครางครืน สะอื้นไห้ ช่างปะไรเรื่องของฟ้าเราหาเหมือน ต่อให้ฝนสาดซัดฟ้าหาสะเทือน พอฝนเลือนใจจงรับกับอรุณ ยังมีคนมากมายล้อมกายเจ้า มิใช่เงาคอยกวนใจให้ว้าวุ่น อย่าใส่ใจกับลมลวงบ่วงงันงุน ความรักกรุ่นไออีกครั้งยังรอเธอ ........คุณ  LUCKPOWERRICH   หากมีคุณ ลุ้นช่วย คราวป่วยไข้ คงจะไม่ ไห้หวน  จวนเพ้อเจ้อ ด้วยมีคน ใส่ใจ หมายปรนเปรอ ห่วงใยอยู่ เสมอ มิเผลอไป ยามเมื่อลม พัดพาย กายหนาวสั่น คุณปลอบขวัญ ช่วยมาห่มผ้าให้ ฉันคงไม่ ขื่นขม ระทมใจ แม้นต้องไข้ หลายวัน มิหวั่นเลย ยามฟ้าครวญ คุณประคอง ป้องเสียงฟ้า ซับน้ำตา คราหลั่ง มินั่งเฉย ฉันคงไม่ หวั่นใด ดั่งได้เปรย สิ่งที่เผย เอ่ยมา หาได้มี เพราะความจริง ฉันเฝ้า เศร้าเหลือหลาย คนเคยคุ้น กลับกลาย คล้ายหลบหนี ห่างเหินหาย เหมือนใจ สิ้นปราณี หรือไมตรี สิ้นดับ จึงลับลา.... สวัสดีค่ะ คุณ  LUCKPOWERRICH   ขอบคุณมากค่ะ... แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 55 12:35:46 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 12:35:13

ความคิดเห็นที่ 8 โอ้มิ่งขวัญ ดวงแด ท้อแท้เศร้า เพียงขาดเงา คู่ซ้อน อ้อนคิดถึง คนใกล้ตัว ไฉน ไม่รำพึง คอยบึ้งตึง หน่ายแหนง เปลืองแรงปอง กลอนสาวเจ้า เว้าวอน สลอนอยู่ แอบมองดู คู่ชื่น ฝืนหม่นหมอง ใคร่เอื้อทรวง โอบเผื่อ แม่เนื้อทอง เพียงขัดข้อง เคยชวด ปวดร้าวราน ... สวัสดีครับคุณ สุนันยา ประภาพันธ์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ คริ คริ จากคุณ : ลุงชิกง เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 13:44:58

ความคิดเห็นที่ 9 มีบ้างไหมใครสักคนชะโลมจิต เพราะชีวิตเราสั้นนักรีบโหยหา ก่อนจะจากจรไปให้ไกลตา ขอสักครารักฉัน....ให้นานนาน..... ..คุณ ป.ปาแปง เพียงบางช่วงห่วงกัน มิหาญหัก ได้รู้จัก รักแท้ แลสมาน ก็ซาบซึ้ง น้ำใจในดวงมาน ความร้าวราน คงคลาย ไร้ระทม... สวัสดีค่ะคุณ ป.ปาแปง ขอบคุณมากนะคะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 16:10:51

ความคิดเห็นที่ 10 * คิดถึงคน  อยู่ใกล  แล้วให้หวน เคยชักชวน  เดินเล่น  เช้าเย็นสาย เดินชมหมอก  น้ำค้าง  พร่างประกาย ชมดอกไม้  สายบัว  ทั่วลำคลอง * ครั้นยามจาก  พรากกัน  นั้นคิดถึง คงซาบซึ้ง  ตรึงใจ  ไม่มีสอง ที่สัญญา  กันไว้  ให้จับจอง ยังหมายปอง  คงมั่น  นิรันดร์ไป * อีกไม่นาน  กาลหน้า  จะมาพบ จะไม่หลบ  หนีห่าง  ไปทางไหน จะเร่งหา  ทรัพย์สิน  ดินแดนไกล จะสู่ขอ  ทรามวัย  ไว้เคียงกัน * ขอให้เธอ  มีสุข  สโมสร ยามหลับนอน  ผ่อนกาย  สบายฝัน ยามเจ็บไข้  หายป่วย  ลงด้วยพลัน ขอสุขสันต์  สวัสดี  มีแด่เธอ....................คุณตาเป๋า * คิดถึงถ้อย ร้อยกานท์ เคยขานขับ หวานซึมซับ รับมา คราเสนอ เมื่อห่างไกล ใจน้อง หมองละเมอ ได้แต่เพ้อ ครวญคร่ำ ชอกช้ำจินต์ * ไฉนเลย เคยรัก กลับหักหาย ดุจพี่ชาย หน่ายแหนง ดังแท่งหิน ทิ้งให้น้อง มองหา น้ำตาริน เฝ้าแต่คอย ถวิล แทบสิ้นใจ * ไม่รู้ว่า กาลไหน หายกำสลด ที่เก็บกด ปลดลง สิ้นสงสัย คำว่ารัก จักมิเคลื่อน ลับเลือนไป ได้อยู่ใกล้ แนบชิด นิจนิรันดร์ * เมื่อยามไข้ ได้เคียง ยินเสียงปลอบ เป็นคำตอบ มอบมาพาสุขสันต์ กล่อมนิทรา ครานอน ด้วยกลอนกานท์ ให้ดวงมาน คนเหงา คลายเศร้าตรม... สวัสดีค่ะคุณเป๋า กลอนเพราะมากขอบคุณนะคะ... แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 55 16:34:58 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 16:32:52

ความคิดเห็นที่ 11 แสนสงสารสุนันยาที่รานร้าว ไร้คนเฝ้าประโลมจิตจากพิษสง เจ็บป่วยกายพาใจเจ็บแทบปลิดปลง ด้วยอนงค์ขาดคู่ช่วยดูแล แม้เจ็บป่วยสักเพียงไหนอย่าได้ทุกข์ เร่งค้นสุขเร่งทำใจไม่แยแส ทำหน้านวลอวลอิสระนะดวงแด อย่าท้อแท้แม้จะทุกข์ต้องปลุกใจ ปรุงแต่งจิตให้เหิมฮึกนึกแต่สุข แล้วรีบลุกแต่งสวยให้ผ่องใส ออกโลดแล่นท้าแสงจ้าพาสุขใจ หายป่วยไข้หายตรอมตรม...สมสตรี.........คุณย่าแจ็คกี้ ขอขอบคุณ คุณย่า ที่น่ารัก ได้ประจักษ์ น้ำใจ มิหน่ายหนี ดั่งคบหา เนื้อแจ่ม นานแรมปี ช่างมากด้วย ไมตรี มีให้มา ด้วยอาการ รอนริด ด้วยพิษไข้ ความอ่อนไหว โทรมทรุด รีบรุดหา ขาดคนคอย ใส่ใจ ใหพ่งพา ระบายมา เป็นกลอน เมื่อนอนซม ปรุงแต่งจิต คิดกานท์ ขานอักษร ใช่แกล้งอ้อนวอนคำ ทำขื่นขม เป็นเรื่องจริง ทุกตอน มิซ่อนปม มีได้เป็น อารมณ์  ระทมกลอน.... ขอบคุณคุณย่าแจ๊คกี้ มากค่ะ อุตส่าห์กลับมาอีกครั้ง จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 17:18:17

ความคิดเห็นที่ 12 ใครคนนั้น อยู่ไม่ไกล ที่ไหนหรอก ไม่เคยหลอก ลวงใคร ให้ไหลหลง ใครคนนั้น อยู่ใกล้ใกล้  ใจมั่นคง อย่าไปหลง มองใคร ที่ไหนเลย... ใครคนนั้นอยู่ที่บ้านกับคุณเสมอค่ะ พ่อแม่คุณค่ะ จากคุณ : ทองรำไร เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 17:39:20

ความคิดเห็นที่ 13 โอ้มิ่งขวัญ ดวงแด ท้อแท้เศร้า เพียงขาดเงา คู่ซ้อน อ้อนคิดถึง คนใกล้ตัว ไฉน ไม่รำพึง คอยบึ้งตึง หน่ายแหนง เปลืองแรงปอง กลอนสาวเจ้า เว้าวอน สลอนอยู่ แอบมองดู คู่ชื่น ฝืนหม่นหมอง ใคร่เอื้อทรวง โอบเผื่อ แม่เนื้อทอง เพียงขัดข้อง เคยชวด ปวดร้าวราน ... สวัสดีครับคุณ สุนันยา ประภาพันธ์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ คริ คริ ............คุณ  ลุงชิกง     อาการป่วย ใช่เป็น เช่นเสแสร้ง แต่ไม่แย้ง ถ้อยคำ ลำนำขาน เถอะคงเป็น เช่นกล่าว ด้วยเหงานาน ช้ำดวงมาน กาลเอ๋ย ที่เผยทรวง ดีว่าเป็นคนที่ มีงานเก็บ คราหนาวเหน็บ เจ็บใน ไร้ห่วงหวง นำกานท์ร้อย ถ้อยความ ไม่ถามทวง เพราะว่าดวง เดียวดาย น่าอายจริง........ ขอบคุณ คุณลุงชิกงมากค่ะ สุขอกราบขอบคุณ คุณแม่ใจดดี ที่ช่วยดูแลสุ ช่วยพาหมอมารักษาให้ถึงที่บ้าน พร้อมทั้งออกค่าใช้จ่ายในการรักษาให้ด้วย สุ ถ้าไม่ถึงตาย คงละจากคอมไม่ได้จริงค่ะ.....อิอิ แก้ไขเมื่อ 23 มิ.ย. 55 18:42:08 จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 17:50:31

ความคิดเห็นที่ 14 ใครคนนั้น อยู่ไม่ไกล ที่ไหนหรอก ไม่เคยหลอก ลวงใคร ให้ไหลหลง ใครคนนั้น อยู่ใกล้ใกล้  ใจมั่นคง อย่าไปหลง มองใคร ที่ไหนเลย... ใครคนนั้นอยู่ที่บ้านกับคุณเสมอค่ะ พ่อแม่คุณค่ะ..............คุณ ทองรำไร   ใครคนนั้น เหลือเพียงภาพ ฉาบความหลัง เป็นกำลัง แรงใจ มิได้เผย ให้กราบกราน ยามร้าว เข้ามาเกย ได้แต่เอ่ย ออดอ้อน วอนวิญญาณ์ สวัสดีค่ะคุณ  ทองรำไร ขอบคุณมากนะคะ...... จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 17:56:42

ความคิดเห็นที่ 15 อยากบอกว่า ใครคนนั้น ยังมั่นมุ่ง หวังจะจูง มือเธอ เสมอมั่น เพื่อนคู่คิด เคียงใกล้ ใครคนนั้น คือเพื่อนกัน คนนี้ ที่คบมา... ขออภัยค่ะ ไม่ทราบจริงๆว่าคุณพ่อคุณแม่เสียหมดแล้ว แต่ดีใจด้วย ที่คุณสุนันยา มีเพื่อนแท้ที่คอยให้ความช่วยเหลือแม้ยามเจ็บป่วยนะค่ะ กลอนบทนี้ขอมอบให้คุณสุนันยาและเพื่อนคนนั้นค่ะ จากคุณ : ทองรำไร เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 19:13:53

ความคิดเห็นที่ 16 น้ำใจเอื้อ เผื่อแผ่ ดั่งแม่น้ำ ให้จดจำถึงการ แม้นวันหน้า ได้เห็นกัน วันที่ มีน้ำตา ไม่เสียแรง ศรัทธา มานานปี... ขอบคุณมากค่ะ คุณทองรำไร สุเป็นคน ชอบเขียนกลอนค่ะ เขียนไว้หลายที่ เวลา ไม่สบาย คิดไรไม่ออกก็ไปเก็บของเก่ามาปัดฝุ่นโพสน่ะค่ะ แบบว่าติดคอมพ์มากๆด้วย ....จะยังไง ก็ไม่ห่างคอมพ์ค่ะ ไม่มีแฟนไม่ใช่เรืองใหญ่ ไม่มีคอมพ์ ใจจะขาดซะให้ได้...อิอิ ยินดี ที่ได้รู้จักนะคะ จากคุณ : สุนันยา เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 19:23:27