ร้อยกรองนิยาย หิมพานต์ (๕)
|
 |
ด้วยชื่มชมอยู่ก่อนพาอ่อนคล้อย
ทั้งวัยน้อยยากครองจิตง่ายคิดเขลา
สุดสะท้านขวยเขินเกินบรรเทา
อารมณ์เข้าจิตเตลิดเกิดต้องการ
พลันปรากฎเสียงก้องร้องตวาด
เจ้าบังอาจใช้รูปเราเข้าหักหาญ
มิใช่เจ้าที่หมายปองของนงคราญ
หวังสำราญถึงกล้าล้ำซึ่งกรรมดี
คนธรรพ์ตื่นหันไปพอได้เห็น
ตระหนกเต้นหวาดหวั่นถึงขวัญหนี
พญาครุฑผู้ไร้เทียมเปี่ยมฤทธี
ลอยอยู่ที่เหนือกิ่งไม้มิไกลตน
ด้วยหวาดกลัวลานลนถอยตนห่าง
จะแก้ต่างอย่างไรคงไร้ผล
คิดเร้นกายหายไปในบัดดล
แต่หาพ้นฤทธิ์ครุฑถูกหยุดพลัน
บังอาจใข้รูปกายเราเข้าล่อลวง
คิดสร้างบ่วงเพียงให้ได้สุขสันต์
นางมิผิดหากพลั้งถึงตั้งครรภ์
บ่วงกรรมนั้นต้องรับอยู่แต่ผู้เดียว
จากคุณ |
:
morThanUno
|
เขียนเมื่อ |
:
22 มิ.ย. 55 14:00:52
|
|
|
|