ลูกเราเห็นเขาดีกว่า 2

บทที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12273179/W12273179.html

ลูกเราเห็นเขาดีกว่า 2


เชือกที่มองไม่เห็น

เวลาที่เราอยากช่วยดึงใครสักคนขึ้นมา

เราส่งเชือกให้เขา...เขารับมันไว้

และเขา...จะพยายามไต่เชือกขึ้นมา...

ยิ่งถ้าเราช่วยดึงเขา...และเขาก็พยายามออกแรงปีน

อาจจะช้าไปบ้าง...แต่ในที่สุด...เขาก็จะขึ้นมาอยู่ในจุดเดียวกับเราได้

แต่ถ้าเราใจร้อน...เห็นว่าเขาปีนขึ้นมาไม่ทันใจ

เราเลยรีบออกแรงกระชาก..ดึง...เพื่อให้เขาขึ้นมาสมใจเรา

เชือกที่เขาจับอยู่...เชือกที่พันเขาอยู่ ก็จะบาดเขา รัดเขาจนแน่น

และถ้าเขาเจ็บ...เขาอึดอัด...เขาก็จะปล่อยเชือกนั้น...ตัดเชือกนั้น

และเดินจากไปหาเชือกเส้นอื่น...หรือเลือกวิธีที่ง่ายกว่า... คือโดดลงไปข้างล่างแทน...

เวลาที่เราอยากให้ลูกเราทำอะไร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน หรือเรื่องอะไรก็แล้วแต่ เรามักจะคิดว่าเขาทำอะไรไม่ทันใจ ไม่ได้ดังใจเรา แล้วเราก็โกรธเขา ดุเขา .....นั่นก็คือเราเอาตัวเองเป็นเครื่องวัด

แต่เราคงลืมไปว่า สองมือ สองขาของลูกเรา ยังไม่แข็งแรงพอที่จะก้าวกระโดดขึ้นมาให้ทันใจ ให้ทันกับความต้องการของเรา หลายครั้งที่เผลอปล่อยคำพูดที่ทำร้ายจิตใจลูกไปอย่างไม่รู้ตัว ก็เหมือนกับการกระชากเชือกที่ลูกเราจับอยู่ มันบาดมือเขา ซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันรัดเขามากขึ้น มากขึ้น จนเขาหายใจไม่ออก ไม่อยากจะปีนอีกต่อไป และในที่สุดเขาก็ตัดเชือกเรา ตัดเรา และไปหาหนทางอื่น

ถ้าเราหยุดคิดสักนิด ให้โอกาสเขา ให้เขาออกแรงปีนโดยมีเราคอยช่วยดึงเชือก คอยพยุงให้เขาค่อยๆขึ้นมา เขาก็จะไม่เจ็บและก็จะพยายามใช้กำลังของตัวเองด้วยความตั้งใจ เพราะเขารู้ว่า ไม่ว่ามันจะยากแค่ไหน เขาก็จะมีเราคอยเอาใจช่วย มีเรายืนคอยอยู่ตรงจุดหมายนั้น

หลายครั้ง หลายคน หลายครอบครัว ที่เคยคิด เคยน้อยใจ เคยตำหนิลูก ว่าไม่เคยเห็นพ่อแม่อยู่ในสายตา เห็นแต่คนอื่นดีกว่า มีอะไรก็เล่าให้แต่คนอื่นฟัง แต่กับพ่อแม่กลับปิดเงียบ ไม่รู้เรื่องราวอะไรเลย

ลองถามตัวเอง และตอบอย่างกล้าหาญ อย่างไม่เข้าข้างตัวเอง ว่าเราส่งเชือกแบบไหนให้ลูก...แล้วเราก็จะรู้คำตอบของปัญหานั้นเอง ...

ส่งเชือกให้ลูกของเรา...ให้เข้าได้จับและพยายามปีนขึ้นมา
ไม่ใช่เอาเชือกผูกสะเหรี่ยงแล้วยกทูนเขาขึ้น
ส่งเชือกให้เขา...ช่วยดึงเขา...ไม่ใช่กระชาก
เวลาไม่ใช่ปัญหาของจุดหมาย

อย่าให้เขาต้องหนีเราไปก่อน แล้วค่อยมาคิดได้ ว่า
จุดหมายปลายทางที่ยิ่งใหญ่ ไม่ได้มีค่าเท่ากับความรู้สึกของลูกเราเลย...

จากคุณ	: คุณนู๋มิติ
เขียนเมื่อ	: 24 มิ.ย. 55 02:15:34