ความคิดเห็นที่ 1 ใยมิใช้ซึ่งเดชร่ายเวทย์เอา เกรงผิวเจ้าจะต้องฤทธิ์พี่ผิดหรือ ก็องอาจเกรียงไกรให้เลื่องลือ เป็นแต่ชื่อต่อหน้าเจ้าจึงเราจริง          มิยินยลมิสนใจสิ่งใดอื่น อารมณ์กลืนสติหายทั้งชายหญิง ยืนอิงแอบอุ่นไอไม่ไหวติง มองสบนิ่งทั้งภพนี้มีเพียงเรา คนธรรพ์มองตะลึงดูเป็นครู่ใหญ่ เหตุเราใช้เวทย์พรางอย่างโง่เขลา จิตใฝปองของนางเคยบางเบา ลวงใช้เงาเสริมส่งครุฑจึงสุดทาน แต่มิอาจต้านติดฤทธิ์ครุฑได้ จึงเก็บไฟแค้นเศร้าที่เผาผลาญ เร้นหลบก่อนเก็บแค้นไว้อีกไม่นาน เกิดจิตพาลครุ่นเฝ้ารอเอาคืน ทั้งทุกข์เศร้าริษยามุ่งอาฆาต ด้วยผิดพลาดมิรับกลับแข็งขืน ที่ผิดหนึ่งทวีสองหมองกินกลืน จิตเคยชื่นกลายถลำตกต่ำลง มีที่มืดย่อมมีที่สว่าง มีปล่อยวางย่อมมีที่ลุ่มหลง เบื้องบนฟ้าเทพานั้นเป็นมั่นคง เบื้องล่างลงอสุราพญามาร ที่ขึ้นสรวงด้วยบุญหนุนนำส่ง ธรรมธำรงเปี่ยมทิพย์สุขทุกสถาน ที่ต่ำลงมืดดำกรรมบันดาล ใครจิตพาลกิเลสเผาเข้าครอบงำ จากคุณ : morThanUno เขียนเมื่อ : วันสุนทรภู่ 55 12:47:39