จำเลยสังคม

ฉันลืมตาตื่นขึ้น แสงสว่างจ้าจนต้องหรี่ตาลงอีกครั้ง แต่เมื่อสายตาเริ่มชิน  โฟกัสภาพชัดเจนขึ้น ฉันจึงรู้ว่าตัวเองกำลังนอนอยู่ในห้องสีขาวโพลน กลิ่นยาฉุนๆเหมือนกับจะย้ำเตือนว่าที่นี่คือโรงพยาบาล ทันทีที่สติค่อยๆกลับมา ความเจ็บปวดก็แล่นเข้าโจมตีฉัน... แต่เจ็บกายมากมายอย่างไร ก็เทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บปวดที่หัวใจ

....ลูกรัก หนูไม่อยู่กับแม่แล้วใช่มั้ย แม่ขอโทษ... ขอโทษจริงๆ >> น้ำตากลับมารินไหลอีกครั้ง ทั้งที่ฉันเป็นคนตัดสินใจทำร้ายเขาเอง แต่ทำไมถึงทรมานขนาดนี้ หนทางที่ผิดบาปนี้ ฉันที่เป็นคนเลือกเดินด้วยตัวเอง ยังเจ็บปวด แล้วเขาที่ไม่รู้เรื่องอะไรเลยล่ะ....จะต้องเจ็บปวดขนาดไหน ฉันที่ไม่มีอะไรดีสักอย่าง แต่เขาก็ยอมมาเกิดด้วย ตอนนี้ฉันยังเป็นคนคิดฆ่าเขาอีก

      ถึงจะอยู่ด้วยกันแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เพียงแค่3เดือน แต่ฉันก็ผูกพันกับเขา ...รักโดยที่ยังไม่เคยได้เห็นหน้า รู้จักกัน... ไม่ใช่ไม่รัก แต่ที่ทำไปเพราะไม่มีทางเลือกจริงๆ

      ฉันยังคงเชื่อโดยปราศจากเหตุผลว่าความรักเป็นสิ่งที่ดีและสวยงาม แม้ว่าสุดท้ายมันจะนำมาซึ่งผลที่ไม่ได้คาดหวังต่างๆนานา เมื่อได้รักฉันก็พร้อมจะทุ่มเททุกอย่างเพื่อมัน เพราะอยากจะรักษาช่วงเวลาแห่งความสุขนี้ให้คงอยู่ตลอดกาล

      วันนั้นเรามีอะไรกันโดยไม่ได้ตั้งใจมาก่อน มันไม่ใช่ความผิดของฉันและไม่ใช่ความผิดของเธอเช่นกัน แต่หากทุกคนจะยังคงรุมประณามต้องการคนผิด ฉันก็คงขอก้มหน้ายอมรับว่าเป็นความผิดของฉันเองที่ปล่อยตัวไปตามหัวใจ และคงต้องโทษตัวเองต่อไปที่ไม่เข้มแข็งพอจะเก็บเด็กที่มาเกิดในเวลาที่ไม่พร้อมเช่นนี้ไว้ ....ฉันไม่อาจทนเห็นพ่อแม่ต้องผิดหวัง ไม่อาจทนรับกระแสสังคม และไม่อาจทนเห็นอนาคตตัวเองต้องจบลงได้


ผมวางโทรศัพท์ลงด้วยมือที่สั่นเทา ปลายนิ้วเย็นไปหมด รู้สึกตื่นตกใจกับข่าวที่เพิ่งรับรู้ ....ทำอย่างไรดี ผมควรจะทำยังไงต่อไป ผมยังไม่พร้อมจะเป็นพ่อ ไม่มีงานทำ ไม่มีอนาคต เรียนยังเรียนไม่จบด้วยซ้ำไป....

       สิ่งที่เกิดขึ้นในวันนั้น... มันไม่ใช่ความผิดของเธอและก็ไม่ใช่ความผิดของผมด้วยเช่นกัน แต่ถ้าหากต้องการเห็นคนผิดจริงๆ คนคนนั้นก็คงเป็นผมมากกว่าเธออย่างแน่แท้ ผมผิดเองที่ขาดสติ ไม่ยั้งคิด... ผิดเองที่ปล่อยให้ตัวเองทำอะไรลงไปตามใจจนเรื่องเลยเถิดเช่นนี้ ผิดเองที่ไม่คิดแม้แต่จะป้องกัน

       ตอนนี้ผลของการกระทำนั้นได้เกิดขึ้นแล้ว ...และมันเป็นเรื่องใหญ่เกินกว่าที่ผมจะรับไหว

       ผมรู้แน่อยู่แก่ใจว่าเด็กคนนั้นเป็นลูกผมอย่างไม่ต้องสงสัย แต่การหลอกตัวเองให้เชื่อว่าเขาไม่ใช่ลูกของผม อาจเป็นลูกของคนอื่นก็เป็นได้ การที่เธอยอมผม.. บางทีเธอก็อาจจะยอมเช่นนี้กับคนอื่นเหมือนกัน คิดแบบนี้แล้ว มันก็ทำให้ผมรู้สึกผิดน้อยลง

      ผมเลื่อนดูรายชื่อในโทรศัพท์มือถือ ก่อนจะค้างอยู่ที่เบอร์ของเธอ... ถอนหายใจยาวพลางกดปุ่มDelete รู้อยู่ว่าถึงแม้จะลบเบอร์จากมือถือได้ ก็ไม่อาจลบความทรงจำที่มีร่วมกันออกไปจากใจได้ ผมรู้ว่าเธอต้องเจ็บปวด แต่ผมเองก็เจ็บเช่นกัน แต่ถ้าผมตัดขาดเลย มันจะช่วยให้เธอตัดสินใจได้ง่ายและรวดเร็วขึ้น ที่ผมต้องทำร้ายจิตใจเธอแบบนี้ก็เพื่ออนาคตของเราทั้งคู่

       ....ที่รัก ขอโทษจริงๆ ผมจะจำคุณและลูกตลอดไป...


วันนี้เป็นวันที่เพื่อนของฉันต้องเสียน้ำตาให้คนชั่วๆคนหนึ่ง ที่มันคงไม่ได้คิดรักเธอเลยแม้แต่น้อย เมื่อมันสมใจแล้วถึงได้ทิ้งเธออย่างไม่ไยดี ไม่คิดจะรับผิดชอบแบบนี้

        ฉันมองหน้าเพื่อนรักที่เพิ่งจะหลับไปทั้งน้ำตา เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน เธอมาเคาะประตูหน้าห้องของฉัน ร้องไห้เสียใจราวกับหัวใจแตกสลายและชีวิตจะดับสิ้น เธอพูดไปร้องไป จับเรื่องราวได้ไม่มากนัก ดูเหมือนว่าเธอจะกำลังตั้งท้องไม่พึงประสงค์และแฟนหนุ่มที่ดูรักกันมากก็ตัดสินใจทิ้งเธอทันทีที่รู้เรื่องเพื่อปัดความรับผิดชอบ เขาเอาเงินจำนวนหนึ่งให้เธอและบอกให้ไปเอาเด็กออก

          ฉันไม่ต้องการเห็นเพื่อนรักต้องเจ็บปวดเสียใจแบบนี้ ฉันรู้ว่าไม่อาจแก้ปัญหานี้แทนเธอได้ ปัญหาของใคร ผู้นั้นย่อมต้องเป็นคนตัดสินใจและแก้ไขด้วยตัวเอง แต่ถึงฉันจะเจ็บแทนเธอไม่ได้ ฉันก็พร้อมจะอยู่เคียงข้างเธอ เป็นกำลังใจให้เสมอ หากมีสิ่งใดที่พอช่วยได้ ฉันจะไม่ลังเลที่จะทำ และฉันจะทำให้ดีที่สุด  
ฉันตัดสินใจนั่งลงเสิร์จหาข้อมูลการทำแท้งในอินเตอร์เน็ต เพียงคลิกเดียวทั้งสถานที่รับทำแท้ง การขายยาทำแท้งออนไลน์ก็พากันปรากฏขึ้นมามากมายอย่างง่ายดาย ราวกับมันเป็นเรื่องธรรมดาสามัญที่ใครๆเขาก็ทำกัน เป็นเรื่องถูกกฎหมายไปเสียแล้ว ถ้ามันเป็นสิ่งที่ผิด สิ่งที่อันตรายจริง ทำไมทุกคนถึงเข้าถึงได้สะดวกนัก ผู้พิทักษ์กฎหมายไปอยู่ที่ไหนเสียหมด    

        ถ้าเรื่องนี้จำเป็นจะต้องมีคนที่ผิด ส่วนหนึ่งก็คงเป็นเพราะฉันเอง ฉันที่หวังดีกับเพื่อน ไม่อยากให้เธอต้องทนแบกรับตราบาปไปชั่วชีวิต ต้องสูญเสียอนาคต ทนถูกมองว่าเป็นผู้หญิงไม่ดี ท้องก่อนแต่ง ท้องไม่มีพ่อ

        เช้าวันรุ่งขึ้นฉันตัดสินใจพาเพื่อนไปคลินิกทำแท้งเถื่อน ที่มีฉากบังหน้าสวยหรูเขียนว่าคลินิกรับปรึกษาวางแผนครอบครัว ...ฉันคือผู้สมรู้รวมคิดของการทำร้ายชีวิตน้อยๆที่บริสุทธิ์นั่น และถ้าไม่ใช่ฉันที่เป็นทั้งคนแนะนำและพาไป เธอก็คงไม่กล้าตัดสินใจทำสิ่งเหล่านี้เพียงลำพัง


ผมแทบไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เพิ่งได้รับรู้ มันต้องไม่ใช่ความจริง จะเป็นไปได้ยังไงที่ลูกสาวของผมจะทำแท้ง เธอเป็นเด็กน่ารัก เรียนดี ไม่เคยทำสิ่งที่ไม่ควรให้ครอบครัวต้องผิดหวังเลยสักครั้ง แต่ถ้าหากเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เกิดขึ้นจริง สิ่งที่ผมเป็นกังวลที่สุดคือความปลอดภัยของเธอ

       โรงพยาบาลเพิ่งโทรศัพท์มาแจ้งข่าวว่าลูกสาวของผมถูกส่งตัวไปที่นั่นเพราะเสียเลือดมากและอาการติดเชื้ออย่างรุนแรงซึ่งเป็นผลจากการทำแท้งเถื่อน

       หัวใจของผู้เป็นพ่อแม่ราวกับจะแตกสลาย เมื่อได้เห็นลูกนอนอยู่ในห้องICU มีสายยางและอุปกรณ์แพทย์ช่วยชีวิตโยงใยเต็มไปหมด เธอคงต้องทรมานมาก นาทีนี้ไม่ว่าลูกสาวของผมจะเคยทำอะไรมา มันก็ไม่สำคัญทั้งนั้น ขอแค่เธอปลอดภัยก็พอ... เธอจะต้องปลอดภัย มิฉะนั้นแล้วผมคงไม่อาจให้อภัยตัวเองได้

       เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นนี้เป็นความผิดของผมเอง เป็นความผิดที่ผมยอมให้ลูกไปเรียนไกลบ้าน ปล่อยปละละเลย ผมผิดเองที่ไม่เลี้ยงดู เอาใจใส่เธอให้ดีกว่านี้ ผมเป็นพ่อที่บกพร่อง เอาแต่ทำงานไม่มีเวลาให้ลูก ถ้าผมได้มีโอกาสอยู่ใกล้ชิดกับเธอ ผมคงจะมีโอกาสได้ยิ้ม โอบกอด บอกกับเธอในวันที่เกิดปัญหาว่า “ไม่เป็นไร ทุกอย่างจะดีเอง” และเธอคงจะไม่เลือกทางออกเป็นการทำแท้ง  

     ...พ่ออยากบอกกับหนูเหลือเกิน ว่าพ่อรักลูกเสมอ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามีปัญหาอะไรลูกสามารถคุยกับพ่อได้ตลอด และเราจะช่วยกันหาทางออก ทุกอย่างจะดีขึ้นเพราะเรามีกันและกัน.... ตอนนี้ลูกต้องเข้มแข็งไว้ ได้โปรดอยู่กับพ่อนะ


        หลายวันแล้วที่เด็กคนนั้นขาดเรียน ฉันไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ด้วยเพราะเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาก็เลยทำให้เป็นกังวลอยู่เหมือนกัน

       ฉันตัดสินใจสอบถามเอาจากเพื่อนสนิทและครอบครัว จึงได้ความว่าเธอไปทำแท้งเถื่อนมา หลายคนอาจมองว่าฉันเป็นอาจารย์ เป็นแค่คนนอก แต่เรื่องนี้กลับทำให้ฉันรู้สึกสะเทือนใจ เธอเป็นเด็กในที่ปรึกษาของฉัน เป็นคนที่ฉันควรดูแลเอาใจใส่ให้ดีกว่านี้ เมื่อเกิดปัญหาขึ้นทำไมตอนนั้นฉันถึงไม่รู้อะไรเลย ทั้งๆที่พ่อแม่เธอวางใจให้โรงเรียนแห่งนี้อบรมสอนสั่งลูก

        เด็กคนหนึ่ง ถ้าไม่นับเวลานอนแล้ว อาจใช้เวลาอยู่ในสถานศึกษามากกว่าที่บ้านเสียอีก มันเป็นความรับผิดชอบของสถานศึกษาที่จะต้องให้ความรู้ทั้งด้านวิชาการและการใช้ชีวิต รวมไปถึงต้องคอยเป็นที่ปรึกษาแก้ปัญหาต่างๆด้วย

       ฉันจ้องมองที่โต๊ะว่างเปล่าของเธอ รู้สึกว่านี่เป็นความผิดของตัวเอง ผิดที่ไม่ได้ดูแลใกล้ชิด ผิดที่โรงเรียนไม่ได้สอนเรื่องเพศสัมพันธ์ให้เด็กดีพอ เมื่อไหร่กันหนอ ที่แผนการศึกษาในรั้วโรงเรียนจะสามารถใช้ได้จริงในสังคม


      “คุณหมอครับ สิ่งที่เราทำอยู่นี่ มันถูกแล้วหรอครับ” ผมอดไม่ได้ที่จะเอ่ยถามขึ้นในที่สุด หลายเดือนแล้วที่ผมเป็นคนคอยดูแลระบบสั่งสินค้าออนไลน์ สิ่งนั้นเป็นอะไรอื่นไปไม่ได้เลยนอกจาก ยาทำแท้ง ทั้งยาสอด ยาเหน็บ ยาขับเลือด เรียกได้ว่าอยากได้ แบบไหน ตั้งท้องกี่เดือนมา ก็สามารถจัดให้ได้ทั้งหมด

       “มันไม่ใช่สิ่งที่ถูกต้องหรอก แต่มันเป็นทางออกสำหรับคนที่ยังไม่พร้อม คนที่ประสบปัญหา” นี่คือคำตอบที่ผมได้รับ ผมดูแลระบบออนไลน์ แต่คุณหมอเป็นคนเปิดคลินิกแห่งนี้ เขามักพูดเสมอว่าสิ่งที่เราทำกันอยู่ เป็นการช่วยผู้ที่สิ้นไร้ทางออก บรรเทาความทุกข์ของพวกเขา เพราะหากปล่อยไว้จะต้องเกิดปัญหามากมายตามมา

        เด็กที่ไม่ได้เกิดจากความรักหรือเกิดในสภาวะที่ไม่พร้อม ย่อมไม่อาจถูกเลี้ยงดูอย่างเหมาะสม เติบโตขึ้นอย่างดีได้หรอก อีกทั้งพ่อแม่เด็กเองก็พลาดจะหมดสิ้นอนาคตไปด้วย ทุกคนมีโอกาสทำผิดพลาดได้เสมอ แต่เมื่อพลาดไปแล้วเขาควรได้รับโอกาสที่จะเริ่มต้นใหม่ เราก็แค่เป็นทางเลือกหนึ่งเท่านั้น... เขาจะเลือกทางนี้หรือไม่ ขึ้นอยู่กับตัวของเขาเอง แต่ละคนย่อมมีทางออกที่ดีที่สุดต่างกันออกไป

        แต่ถึงคุณหมอจะพูดแบบนั้น บางครั้งผมก็ยังอดโทษตัวเองว่าเป็นฆาตกรไม่ได้อยู่ดี ถ้าหากไม่มีคนที่ทำอาชีพอย่างผมหรืออย่างคุณหมอ ไม่มีทางเลือกนี้ การคร่าชีวิตที่บริสุทธิ์ก็คงไม่เกิดขึ้น และหญิงสาวเหล่านั้นคงจะเลือกทางออกอื่น ถึงจะไม่ง่ายเท่าการทำแท้ง แต่ผมก็เชื่ออยู่ลึกๆว่ามันต้องเป็นทางออกที่ดีกว่าอย่างแน่นอน บางทีมันอาจทำให้คนเรายั้งคิดมีสติมากกว่านี้ก็เป็นได้

“เด็กคนนั้นท้องไม่มีพ่อ”
      “ได้ยินข่าวมั้ย ลูกสาวบ้านนี้ท้องก่อนแต่ง”
     “ไม่รู้ผ่านผู้ชายมากี่คนแล้ว ท้องโตแบบนี้ จะเรียนจนจบได้หรอ”  สารพัดคำนินทา บ้างจริงบ้างไม่จริง แต่ทุกคำพูดนั้นล้วนแล้วแต่ทำร้ายจิตใจเด็กคนหนึ่ง กีดแทงลึกลงไปจนไม่อาจทนฟังคำตัดสินจากสังคมได้

       วัฒนธรรม ประเพณี ความคิดของไทยชี้ว่านี่คือความผิดร้ายแรงที่น่าอับอาย ทุกคนล้วนแล้วแต่ตัดสินผู้อื่นจากสิ่งที่เห็น  มนุษย์ทุกคนโดยพื้นฐานแล้วเป็นคนดี แต่สิ่งแวดล้อมทำให้คนเราเปลี่ยนไป ที่จริงแล้วไม่มีอะไรดีหรือเลว ทุกสิ่งล้วนเกิดจากการตัดสินจากมุมมองของผู้อื่น

       ไม่มีใครอยากเป็นคนเลวหรอก แต่บางครั้งคนเราก็ต้องทนทำสิ่งไม่ดี บ้างเพราะมีเหตุผลส่วนตัว บ้างเพราะถูกบีบครั้น แต่ทุกครั้งที่ทำลงไปก็ด้วยมีความเชื่อเต็มเปี่ยมว่ามันจะนำไปสู่ชีวิตที่ดีขึ้น เชื่อว่าโลกนี้ยังคงมีความหวัง และนี่คือหนทางสู่แสงสว่าง

       ทุกสิ่งทุกอย่างผลักดันผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังประสบปัญหาไร้ทางออก ให้ต้องกระทำในสิ่งที่เธอเองก็คงไม่ต้องการ ผลักให้เธอมายืนในจุดนี้ ซ้ำร้ายยังประณาม ซ้ำเติมไม่จบสิ้น ถ้าเธอตัดสินใจเก็บเด็กไว้ เธอก็คือผู้หญิงเลวคนหนึ่งที่ท้องไม่มีพ่อ แต่ถ้าเธอทำแท้ง เธอก็คือฆาตกรที่ฆ่าลูกในไส้ของตัวเอง

        เมื่อปัญหาเกิดแล้ว แต่ไม่มีทางออก จะมีใครสักคนไหมที่พร้อมจะโอบกอดปลอบโยนเธออย่างอบอุ่น หรือมีแต่คนที่จ้องจะตัดสิน วิพากษ์วิจารณ์ผู้อื่นจากภายนอกเท่านั้น ต้องเกิดเรื่องน่าเศร้าแบบนี้อีกสักเท่าไหร่ สังคมจึงจะเดินไปในทิศทางที่ถูกต้องได้

        “จงใช้เวลาน้อยๆในการคิดว่าใครถูก แต่ใช้เวลาให้มาก ในการคิดว่าอะไรคือสิ่งที่ถูก” เอช.แจ็คสัน บราวน์, จูเนียร์ นักเขียนชาวอเมริกัน

แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 55 00:33:19

แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 55 00:29:38

จากคุณ	: สายพิณ
เขียนเมื่อ	: 30 มิ.ย. 55 00:28:52