เรื่องสั้น ของฉัน ^ ^

"ผมหาคุณไม่เจอ..ที่รัก "

 ผมยังคงนั่งอยู่ที่เดิม มุมเดิม เก้าอี้ตัวเดิม บรรยากาศเดิม กลิ่นกาแฟยามดึกที่อยู่ตรงหน้ายังโชยมาเป็นระยะๆ คืนนี้เงียบอย่างผิดปกติ ท้องฟ้าไม่มีแม้ดาวสักดาวให้พอมองเห็น  สามวันแล้วซินะที่ผมนั่งรอการกลับมาของคุณ  ระหว่างความมีอยู่และความเวิ้งว้างในใจ  การหายไปของคุณปราศจากการสนทนาของการกล่าวลา  ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าทำผิดอะไร คุณถึงหายไปเช่นนี้ หรือเพราะผมมัวแต่ทำงานจนไม่มีเวลาใส่ใจคุณ หรือเพราะผมผิดนัดคุณในวันที่เราสัญญาว่าจะออกไปกินมื้อเย็นด้วยกัน หรือเพราะผมไม่เคยโทรกลับเมื่อคุณโทรมาแล้วบังเอิญผมไม่ได้รับ หรือเพราะผมไม่เคยกล่าวฝันดีให้คุณก่อนที่จะนอน หรือเพราะผมลืมบอกไปว่าผมรักคุณ  ..ผมตื่นขึ้นมาในความมืดและเย็นเยือกจับใจ คุณไม่อยู่  ผมหาคุณไม่พบ !  เสียงของคุณยังคงดังมาเป็นระยะๆ รางเลือนแผ่วเบาคล้ายดังมาจากที่อันแสนไกล ในความมืด ผมลุกขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อที่ชุ่มโชกเป็นครั้งที่สาม กลิ่นคาวเลือดฉุนรุนแรงจนผมรู้สึกสะอิดสะเอียน เจ็บแปลบที่ศรีษะและบริเวณหน้าอกคล้ายกระดูกซี่โครงแหลกละเอียด  "หลับให้สบายนะนนท์ ฉันรักคุณ" เสียงคุณดังแว่วมาจากที่ไหนสักแห่ง
..ผมหาคุณไม่เจอ..ที่รัก !

จากคุณ	: หลงกล รอยยิ้ม
เขียนเมื่อ	: 30 มิ.ย. 55 18:22:38