เพื่อนของฉัน
ในห้องเรียนมีเพื่อนหลายรูปแบบ
ที่แสบแสบเคยแกล้งตรูมีหลายหน
ก็ถือว่าได้ฝึกความอดทน
เพื่อนซนซนก็เป็นเช่นนี้เอง
เพื่อนบางคนก็แสนจะเรียบร้อย
ไม่มีถ้อยความหยาบบาดรูหู
พูดคะขากับเพื่อนและคุณครู
ขอเชิดชูเธอผู้นี้ไว้ในใจ
เพื่อนบางคนก็แสนจะขยัน
การบ้านมันทำเสร็จก่อนเพื่อนสหาย
แต่ถ้าใครมาลอกมันผู้นั้นตาย
เพื่อนใจร้ายอย่างนี้อย่าคบเลย
เพื่อนบางคนก็แสนจะขี้เกียจ
เวรมันยังเบียดบ่ายทำนิ่งเฉย
ส่งไม้กวาดให้คนอื่นทำเฉยเลย
ส่วนตัวมันนั่งเสบยสบายใจ
เพื่อนบางคนก็แสนจะเอื้อเฟื้อ
ชอบช่วยเหลือจุนเจือไม่แหนงหนี
เพื่อนแบบนี้เขาเรียกเพื่อนนิสัยดี
จึงควรมีเอาไว้หลายหลายคน
เพื่อนบางคนนั้นหลงใหลในเสียงเพลง
ต้องบรรเลงกีต้าร์พาสุขสันต์
มันไม่เคยลืมกีต้าร์เลยสักวัน
แต่การบ้านมันกลับลืมเลือนทุกที
เพื่อนบางคนนั้นฝักใฝ่ในกีฬา
บาสบอลมาเตะเล่นให้สุขี
จึงได้โดนครูฟาดขาไปหลายที
เพราะบังอาจเล่นผิดที่และผิดทาง (ก็ดันเตะกันในห้องเรียนนี่)
คนสำคัญของห้องต้องกล่าวถึง
หัวหน้าห้องนิ่งขึงคอยช่วยสะสาง
เรื่องทุกเรื่องที่ใหญ่โตให้เบาบาง
และมีบ้างที่รับผิดรับโทษแทน
อีกคุณครูประจำชั้นที่ปรึกษา
คอยช่วยแก้ปัญหามานับแสน
มีตั้งแต่เรื่องการเรียนถึงเรื่องแฟน
ความสัมพันธ์จึงแน่นแฟ้นและกลมเกลียว...
(เป็นกลอนที่แต่งไว้นานมากๆ แล้ว เป็นบรรยากาศในห้องเรียนตอนสมัยม.ปลาย เห็นว่าเข้ากับหัวข้อกระทู้เลยเอามาลงค่ะ)
เพื่อนฉัน
