ขำแม่อนงค์ คุณจำไม่ได้แล้วเหรอคะว่าอิฉันเคยหนีตามผู้ชาย
กริชน่าจะบอกกับนวลพรรณตรงๆตั้งแต่แรกว่ารักใครหรือถ้าไม่อยากบอกว่ารักใครก็บอกว่าไม่ได้รักนวลพรรณ ถือว่าได้บอกความรู้สึกไปแล้วคุณจะรอหรือจะตัดสินใจอย่างไรนั่นเป็นเรื่องของคุณแล้ว
-เสียงอนงค์ร้องบอกขัดจังหวะขึ้น คงต้องเรียกรถแท๊กซี่เข้ามาในนี้แล้วล่ะค่ะคุณ สีหน้าฝ่ายนั้นวิตกทุกข์ร้อนพอดูทีเดียว แท๊กซี่จะยอมเข้ามาหรือเปล่าก็ไม่รู้ ===>แท็กซี่
-พี่นพพรไม่ต้องย้อนกลับมาอีกหรอกค่ะ ลำบากเปล่าๆ ขนกลับกันเองได้ ดิฉันกับแม่อนงค์ช่วยกันขนขึ้นแท๊กซี่รอบเดียวก็หมดค่ะ ===>แท็กซี่
-หากแท๊กซี่นั้นไม่จำเป็น เพียงคล้อยหลังนายตำรวจวัยกลางคนไม่นาน ร่างสูงล่ำสันในชุดเครื่องแบบสีกากีก็ก้าวยาวๆ อ้อมหัวมุมศาลามาให้เห็น ===>แท็กซี่
-เห็นใกล้ๆ แม้จะดูเหน็ดเหนื่อยและคล้ำขึ้นกว่าครั้งหลังสุดที่เจอกัน หากอนงค์ก็รู้สึกว่ากริชมีมีสง่าราศีขึ้นมากทีเดียว หรืออาจเพราะเครื่องแบบที่สวมก็เป็นได้ ===>มี(คำซ้ำกันค่ะ)
-คราวนี้ไอรีนเริ่มเข้าใจอะไรได้ลางๆ ยิ่งเมื่อเห็นสายตาสำรวจตรวจตราของผู้เคยเป็นมารดาเลี้ยงก็ยิ่งเหมือนคนมีชนักปักหลัง จึงได้หลบเสีย เหลียวหาอะไรสักอย่างให้ทำเพื่อไม่ให้จับได้ว่ากำลังพยายามกลบเกลื่อนความในใจ เห็นผ้าขาวซึ่งใช้ปูรองอาสนสงฆ์บนยกพื้นทางตอนในของศาลาก็ตรงรี่ไปที่นั่น ===>อาสน์สงฆ์
ในฝั่งฝัน (บทที่ 36)
น้องปุ้ย (npuiy) : ไอรีนไม่มั่นใจในอะไรเลยสักอย่างค่ะ ต้องให้คนอื่นชี้ให้เห็นนั่นแหละค่ะถึงจะกล้ายอมรับ ขอบคุณสำหรับกิฟต์ค่ะ
