ความคิดเห็นที่ 1 ตอนที่ 1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12398223/W12398223.html#1 ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12398223/W12398223.html#3 ตอนที่ 3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12398223/W12398223.html#7 ตอนที่ 4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12398223/W12398223.html#9 แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 55 13:22:14 แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 55 13:20:04 จากคุณ : ต่างๆนานา เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 13:17:13

ความคิดเห็นที่ 2 ณ โรงฝึกวิชาสำนัก"รีเจนไซ" ประเทศญี่ปุ่น 1 อาทิตย์ก่อนวันที่ 15 ตุลามคม ภายในโรงฝึกแห่งนี้มีผู้คนมากหน้าหลายตาได้ทยอยกันเดินไปมาขวักไขว่กันเต็ม ไปหมดรู้ได้ถึงผู้คนที่อยู่ที่นั่นว่ากำลังทำพิธีสำคัญบางอย่างอยู่ "ต่อไปนี้จะเป็นการดื่มน้ำชา แก่คู่หมั้นคู่นี้ และเพื่อให้เกียรติต่อคนทั้งคู่เชิญทุก ท่านที่ร่วมงานดื่มน้ำชาพร้อมกัน" ชายสุงวัยหน้าตาดุดันคนหนึ่งกล่าวแก่ผู่ที่เข้า มาร่วมงาน  ก่อนที่ผู้เข้ามาร่วมงานจะยกถ้วยน้ำชาขึ้นดื่มพร้อม ๆ กัน "ต่อไปนี้จะได้เป็นฝั่งเป็นฝาซะทีนะ" หญิงชราคนหนึ่งกล่าวด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้ม ให้กับชายผู้ที่จะเป็นเจ้าบ่าวในอนาคต "ชิร์..." ชายหนุ่มคู่หมั้นสบถออกมาเบา ๆ ทำหน้าไม่พอใจ "แกทำตัวดี ๆ หน่อยสิเจ้าแม๊ก..." ชายวัยกลางคนอีกคนหนึ่งตบบ่าชายหนุ่ม เบา ๆ เมื่อเห็นเขาแสดงกริยาไม่ดีออกมา "ผมไม่ได้ต้องการให้มันเป็นแบบนี้นี่" ชายหนุ่มนามว่า MAX พูดเสียงเรียบออก ไปเบา ๆ "แต่แกก็ควรเคารพเจ้าของสถานที่เขาบ้าง" ชายวัยกลางคนคนเดิมพูดตอบกลับ ไป "ชิร์..." ไม่วายที่ชายหนุ่มจะสบถกับตัวเองเบา ๆ ชายสูงอายุเมื่อเห็นทั้งคู่ซุบซิบอะไรกันอยู่ ดังนั้นจึงเอ่ยปากถามขึ้น "มีอะไรรึ ชินโนะสุเกะ..." "เอ่อ... ป่าวครับอาจารย์" ชายวัยกลางคนตอบกลับไปอย่างกระอักกระอ่วน "แม๊ก... เจ้ามีอะไรหรือเปล่า" ชายชราถามคำถามซ้ำ แต่คราวนี้กลับไปถาม ชายหนุ่ม "ชิร์..." แม๊กนิ่งเงียบ "แม๊ก...เขาไม่อยากเข้าพิธีแบบนี้หรอกค่ะ" เสียงแจ้ว ๆ ของหญิงสาวนางหนึ่ง ดังขึ้นมาแทนตำตอบของแม๊ก ชายแก่จึงมองไปหาเจ้าของเสียง ซึ่งนั่งอยู่ไม่ ไกลจากแม๊กไม่มากนักพร้อมกับกระแอมในลำคอเบา ๆ เชิงห้ามปราม "ก็มันจริงนี่ค่ะคุณปู่... สำหรับแม๊กหน่ะ หนูไม่มีความสำคัญอะไรหรอกค่ะ" หญิง สาวตอบกลับไปอย่างน้อยใจ "ชิร์..." ชายหนุ่มเบือนหน้าไปทางอื่น หญิงสาวเมื่อเห็นชายหนุ่มคู่หมั้นทำกิริยาอย่างนั้น ก็หุนหันลุกขึ้น แล้ววิ่ง พรวดพราดออกไป ท่ามกลางสายตาทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนี้ "หนูอีฟ... " หญิงกลางคนตะโกนเรียกชื่อตามหลัง หวังที่จะห้ามปราม "เจ้าแม๊ก... แกตามออกไปซิ" ชายวัยกลางคนคนเดิมตบบ่าแม๊กอย่างแรง จน ทำให้ชายหนุ่มถลำไปข้างหน้า "อุฟ..!! อะไรกันพ่อ เจ็บนะ" "ถ้าแกไม่อยากโดนอีก แกก็ออกไปหาหนูอีฟเขาซะ" ชายวัยกลางคนคนนั้นผู้ที่ เป็นพ่อของแม๊ก บอกแก่ลูกชายตัวแสบของตน "ชิร์... " "แล้วแกก็เลิกทำไ อ้ชิร์ ๆ นี่ได้แล้วนะ" พ่อแม๊กห้ามชายหนุ่มอีกคำรบหนึ่ง "......" แม๊กจึงลุกขึ้นอย่างเอื่อยอ่าย แล้วเดินท่อม ๆ ออกไปหาอีฟสาวเจ้า ----------------------------------------------------------- ชายหนุ่มได้เดินมาหยุดอยู่ด้านหลังหญิงสาว ท่าทีกระอักกระอ่วน แต่ยังไม่ทันที่ เขาจะพูดอะไร หญิงสาวก็พูดตัดบทออกมาก่อน "มาทำไม... เธอไม่ชอบหน้าฉันไม่ใช่เหรอ" อีฟพูดออกไปทั้ง ๆ ที่ยังยืนหันหลัง ให้ชายหนุ่มอยู่ "ชิร์... ฉันถูกบังคับให้ออกมา" แม๊กตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "ถ้าอย่างนั้นเธอก็กลับไปบอกคนข้างในเถอะว่าเดี๋ยวฉันจะเข้าไป" หญิงสาวตอบ ด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเช่นกัน "เธออย่าทำอะไรให้มันยุ่งยากไปกว่านี้เลยน่า..." "ฉันเหรอยุ่งยาก" หญิงสาวหันหน้ามาแล้วตอบขึ้นเสียงกลับไป "ใครกันแน่ที่ยุ่ง ยาก" พูดเสร็จก็สะบัดหน้าหนี "จะให้ทำยังไงฉันถูกบังคับให้เข้ามาในพิธีบ้า ๆ นี่ คนมันไม่ชอบแล้วโดนบังคับ เธอจะให้ฉันนั่งยิ้มหรือยังไง" ชายหนุ่มขึ้นเสียงตอบกลับไปบ้าง "แต่ฉัน... อ่ะๆๆเอ่อ... ช่างมันเถอะ ฉันเข้าไปก็ได้ ไปสิ" หญิงสาวตัดบทคำพูด ของตัวเอง  ที่เมื่อครู่เกือบหลุดปากความในใจออกมา แล้วแม๊กก็เดินนำหน้าอีฟเข้ามาภายในโรงฝึก ทุกสายตาต่างจ้องมองไปยังคนทั้ง คู่ ทุกอย่างเงียบงัน แล้วทั้งคู่ก็นั่งลง เพื่อที่จะได้ทำพิธีตามเดิม "เป็นไงได้เรื่องไหมเล่า" พ่อของแม๊กกระซิบถามชายหนุ่มเบา ๆ "อะไรพ่อ...??" แม๊กตอบกลับไปอย่างงง ๆ "ก็สารภาพรักยังไงหล่ะ" ชินโนะสุเกะพูดพลางกระทุ้งศอกใส่สีข้างของลูกชายตัว เองเบา ๆ "นี่พ่อ... ยังดูผมไม่ออกอีกเหรอว่าผมอยู่ในอารมณ์ไหน" ชายหนุ่มพูดออกไป อย่างหัวเสีย "นี่อย่าบอกนะว่าแกไม่สนใจหลานของอาจารย์ปู่คนนี้หน่ะ" พ่อของเขาร้องออก ไปเบา ๆ อย่างตกใจ "อืม..." "โธ่... หนูอีฟ ทั้งสวยทั้งน่ารักขนาดนี้ แกยังไม่สนใจเขาอีกเหรอวะ" ชายกลาง คนพูดพร้อมกับเอามือกุมขมับตัวเอง ก่อนจะลดมือลงแล้วถามลูกชายตนต่อไปว่า "ถามจริง แกเป็นเกย์ป่าววะ" "ชิร์..." ชายหนุ่มสบถเบา ๆ เบือนหน้าหนีต่อคำถามของผู้เป็นพ่อ "เอาล่ะ ในเมื่อทุกอย่างเรียบร้อยหมดแล้ว ต่อไปนี้เราจะเข้าพิธีสวมแหวนหมั้นกัน เลย" ชายชราเจ้าของสำนักกล่าวตัดบทขึ้น "อ่ะ.. เอาไปให้เจ้าสาวในอนาคตของเจ้าซะ แม๊ก" เจ้าสำนักเฒ่ายื่นแหวนวง หนึ่งให้แก่ชายหนุ่ม โดยที่เจ้าตัวไม่สู้จะยินดีนัก หนุ่ม - สาวทั้งคู่มองหน้ากัน ก่อนที่แม๊กจะสวมแหวนให้หญิงสาวเสร็จแล้วก็กลับมามองหน้ากันอีกครั้ง ด้วย ใบหน้าที่ไม่ยินดีกันทั้งคู่ "เอ้า...นี่คือตั๋วฮันนีมูน 2 ใบสำหรับคู่หมั้นหรือคู่บ่าวสาว" ชายชรายื่นตั๋วฮันนี่มูน ใบหนึ่งให้แก่ชายหนุ่มอีกครั้งหนึ่ง ก่อนที่หนุ่ม - สาวทั้งคู่มองหน้าเฒ่าเจ้าสำนัก พร้อม ๆ กันอย่างตกใจ แต่ทุกคนในงานต่างก็ยิ้มแย้ม ดูเป็นปลื้มไปด้วย อันที่จริงพิธีการหมั้นในครั้งนี้เกิดขึ้นได้ก้เพราะว่าผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่าย คือฝ่ายอีฟ ก็มีชายชราเจ้าสำนักรีเจนไซซึ่งมีฐานะเป็นปู่แท้ ๆ ของอีฟ และฝ่าย แม๊กคือ ชินโนะสุเกะชายวัยกลางคนซึ่งเป็นพ่อบุญธรรมที่เก็บแม๊กมาเลี้ยงในย่าน ชุมชนแออัดแห่งหนึ่ง และก็เป็นศิษย์โปรดของเจ้าสำนักรีเจนไซด้วย ทั้งคู่ได้มี การหมั้นหมายตั้งแต่แม๊กกับอีฟยังเป็นเด็ก ๆ อยู่แล้ว จนปัจจุบันทั้งคู่ต่างก็ ประสบความสำเร็จของตัวเอง โดยที่แม๊กเป็นเจ้าของสำนักวอนเซ็นที่เขาก่อตั้ง เองกับมือด้วยความุมานะของตัวเขาเอง และอีฟที่เป็นเลขาธิการบดีของหน่วย แม่นปืนกองกำลังรักษาตนเองของประเทศญี่ปุ่น  ดังนั้นผู้ใหญ่ทั้ง 2 ฝ่ายต่างก็ เห็นดีเห็นงามกันจึงจัดพิธีนี้ขึ้นมา "เฮอะ..." อีฟสาวเจ้าสบถเบา ๆ ก่อนเบือนหน้าหนีออกไป "ชิร์..." ชายหนุ่มสบถตอบทันควันก้มหน้านิ่วคิ้วขมวด --------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : ต่างๆนานา เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 13:39:31

ความคิดเห็นที่ 3 ชิร์... ตามมาอ่านต่อค่ะ ^___^ แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 55 18:55:18 จากคุณ : myladyannbook เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 18:51:50

ความคิดเห็นที่ 4 ดีขึ้นครับ แต่บทที่แล้ว ยังมีจุดที่สะดุดๆอยู่เกี่ยวกับ ข้อเท็จจริงทางวิทยาศาสตร์ เอาเป็นว่า ขอตามอ่านไปเรื่อยๆก่อนนะครับ มีโอกาสค่อยรวบยอดพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันอีกที จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 24 ก.ค. 55 20:37:22

ความคิดเห็นที่ 5 5 วันก่อนวันที่ 15 ตุลามคม ในอ่าวแปซิฟิก เรือสำราญลำใหญ่ลำหนึ่งล่องอยู่กลางอ่าว ภายในเต็มไปด้วยผู้คนมากมาย แสง สีและเสียงดนตรีดูครึกครื้น ทุกคนต่างดูแล้วมีความสุข เว้นเฉพาะคู่ฮันนีมูนคู่หนึ่ง ".............." ความเงียบเข้าปกคลุมอยู่ภายในห้องเล็ก ๆ ที่อยู่ในเรือแห่งนี้ หนุ่ม - สาวต่างนั่งหันหลังให้กันบนโซฟาสีขาวตัวหนึ่ง โดยไม่มีคำพูดใดใด "ก๊อก ๆๆ..." เสียงเคาะประตูดังขึ้นทำลายความสงบ "สเต๊กเนื้อวัวที่สั่งได้แล้วครับ" พนักงานเสริฟอาหารภายในเรือได้เอ่ยปากถาม เข้ามาภายในห้อง "เข้ามาได้" หญิงสาวบอกกลับออกไปยังเจ้าของเสียงนั้น พนักงานเสริฟหนุ่มเดินเข้ามาแล้วนำจานสเต๊ก 2 ที่ไปวางยังโต๊ะอาหารแล้วเดิน กลับออกมายังที่ ๆ ทั้งสองคนนั่งอยู่ ขณะที่จะเดินผ่านออกไปยังประตู ชายหนุ่ม แม๊กก็เอ่ยเรียกขึ้นมา "น้องเอาเหล้ามาอีกขวดด้วยนะ" หนุ่มเสริฟรับคำแล้วเดินออกไป "........................" แล้วภายในห้องก็กลับมาสู่ความเงียบอีกครั้ง จนพนักงานเสริฟคนเก่านำเหล้ามาส่งพร้อมกับรับทิปจากชายหนุ่มแล้วเดินกลับ ไป แม๊กรินแอลกอฮอลล์ชวดนั้นกระดกใส่ปากแก้วแล้วแก้วเล่า จนหญิงสาวทน ไม่ได้ต้องทำลายความสงบพูดออกไป "จะดื่มให้มันตายเลยหรือไง" ชายหนุ่มชำเลืองมองอีฟหญิงสาวก่อนที่จะกระดก*ซาเปียต่อไปอย่างไม่ใส่ใจ ต่อคำพูดของหล่อน หญิงสาวเห็นดังนั้นทนไม่ได้จึงลุกขึ้นเดินหนีออกไปนอกห้อง ที่ระเบียงของเรือสำราญ หญิงสาวยืนอยู่อย่างเดียวดายโดยมีฉากหลังที่มีผู้คน เดินผ่านไปมา พร้อมกับลมทะเลยามค่ำคืน จนทำให้ผมของสาวน้อยปลิวสยาย ไปพร้อม ๆ กับมัน   หญิงสาวถอนหายใจเบา ๆ เอามือเท้าระเบียงพร้อมกับยื่น หน้ารับลมทะเล ภายใต้แสงจันทร์ที่สาดส่องมายังใบหน้าของหญิงสาว จนทำให้ ใบหน้าของหล่อนนั้นดูขาวนวลสวยยิ่งนัก   ความรู้สึกไม่สบายใจของหญิงสาว ได้ปลดปล่อยไปในตอนนี้ โดยที่ไม่รู้ตัวว่าได้มีชายคนหนึ่งยืนดูเธออยู่เบื้องหลัง นานแล้ว ซักพักเมื่อหญิงสาวรู้สึกโล่งใจหล่อนก็หันกลับมาหวังที่จะเดินเข้าไปยัง ห้อง พอดีที่ผู้ชายคนนั้นยืนอยู่จึงไปประทะเข้ากับแผ่นอกของเขาเข้าอย่างจัง "อุ้ย...!! ขอโทษค่ะ" อีฟสาวเจ้ากล่าวขอโทษเบา ๆ ด้วยความเขิน ทั้งคู่ต่างสบตาซึ่งกันและกัน เหมือนเวลาหยุดเดินทำเอาใจทั้งคู่หยุดเดินไปด้วย ลมทะเลเจ้ากรรมก็พัดเอาผมของหญิงสาวไปละใบหน้าของชายหนุ่มผู้นั้น ทำให้ ชายหนุ่มได้รู้สึกถึงกลิ่นหอมอ่อน ๆ จากผมของสาวน้อย ก่อนที่จะยิ้มเล็กน้อย แล้วเอ่ยขึ้นมาว่า "ไม่เป็นไรครับ... ชนอีกก็ได้ ผมยินดี" หญิงสาวเมื่อได้ยินดังนั้นก็ก้มหน้าเขิลอาย แล้วรีบเดินจากไป ชายหนุ่มจึงรีบพูด สวนขึ้นมาทันที "จะรีบไปไหนล่ะครับ ผมอยากรู้จักผุ้หญิงที่น่ารักอย่างคุณ ซึ่งบนเรือนี้ไม่มีผู้ หญิงคนไหนสวยเท่าคุณเลยนะครับ" "เอ่อ.... คือฉันมีคู่หมั้นแล้วค่ะ ถ้าเขาเห็นเข้ามันจะไม่ดี" หญิงสาวตอบออกไป "งั้นคุณบอกชื่อผมมาหน่อยจะได้ไหมครับ เพราะผมจะได้รู้ไว้ว่าผมได้เจอกับผู้ หญิงคนหนึ่งที่สวยที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา แล้วได้ทำความรู้จักกัน" ชายหนุ่ม พูดออกไปด้วยสายตาวิงวอน "อีฟ รีเจนไซ ค่ะ" หญิงสาวตอบกลับไปด้วยท่าทางที่ยังเขินอายอยู่ "ขอบคุณครับ... ผมเรเว็น เรเว็นดิพาร์นาร์เรียร์ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก" ชายหนุ่มพูด กลับไปโดยแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ "เช่นกันค่ะ" หญิงสาวตอบอาย ๆ แล้วเดินจากไป หญิงสาวเดินกลับเข้ามายังภายในห้องตามเดิม ก็เห็นแม๊กคู่หมั้นหนุ่มนอนสลบ เหมือดด้วยฤทธิ์ของ*ซาเปียที่เขาได้ดื่มไปคนเดียวทั้งขวด เมื่อเห็นดังนั้นหญิงสาวก็ได้แต่ส่ายหน้าด้วยความอ่อนใจ ก่อนที่จะหยิบผ้าห่มมา ห่มให้คู่หมั้นหนุ่มและจัดแจงท่านอนของเขาให้เข้าที่ เมื่อทำภารกิจต่อคู่หมั้นของตนเองเสร็จแล้วเจ้าหล่อนก็มานั่งอยู่บนโซฟาเล็ก ๆ อีกตัวใกล้ ๆ กัน แล้วมองไปยังที่ชายหนุ่ม ก่อนที่จะพูดเบา ๆ กับคู่หมั้นหนุ่มที่ นอนหลับใหลอยู่ว่า "ทำไมเธอไม่เข้าใจฉันบ้างนะ แม๊ก..." --------------------------------------------------- ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาด้วยความอ่อนเพลีย ผ้าห่มที่อีฟได้ห่มให้เมื่อคืนก็ถูกสลัดทิ้ง ออกไปนานแล้ว เขาลุกขึ้นมานั่งพักหนึ่งก่อนที่จะสะบัดหน้าเพื่อขจัดความเมา ค้างด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ยี่ห้อนอก แล้วลุกเดินไปเข้าห้องน้ำทำภารกิจส่วนตัว เสร็จก็เดินออกมานอกห้องด้านระเบียงทางเดิน หวังจะเดินไปยังห้องอาหาร เมื่อ มายังถึงห้องอาหารเขาก็ได้สั่งร๊อบสเตอร์มาหนึ่งจานและไวน์แดง เมื่อทานไปได้ ซักครู่เขาก็เหลือบไปเห็นอีฟนั่งอยู่กับชายคนหนึ่งที่โต๊ะอาหารแลดูคุยกันอย่าง สนุกสนาน เห็นดังนั้นเขาจึงก้มหน้าก้มตาทานอาหารอย่างรวดเร็ว แต่หญิงสาวก็ เห็นเช่นกันจึงขอตัวต่อคู่สนทนาของตนแล้วเดินไปยังที่โต๊ะอาหารของแม๊ก "ฉันทานด้วยนะ..." หญิงสาวพูดออกไปพลางเลื่อนเก้าอี้หวังที่จะนั่งเป็นเพื่อน ชายหนุ่ม "ชิร์... ไม่ไปกินที่โต๊ะนู้นต่อหล่ะ" คู่หมั้นหนุ่มทำท่าไม่พอใจ หญิงสาวเมื่อเห็นดังนั้นก็ยิ้มเล็กน้อยที่มุมปาก หล่อนคิดในใจว่ายังดีที่ชายหนุ่มมี ปฏิกิริยาต่อตนเอง "ก็ฉันเห็นเธอยังไม่ตื่นฉันก็ไม่อยากจะกวนหน่ะ" "ชิร์..." ไม่วายก็ก้มยังก้มหน้าก้มตาทานอาหารต่อไป ทั้งคู่ไม่ได้พูดอะไรกันเลยตลอดการรับประทานอาหารในครั้งนี้ เวลาผ่านไปจน อาหารในจานของทั้งคู่หมดลง ชายหนุ่มจึงลุกขึ้นเดินออกมาจากคู่หมั้นสาวและ เดินเข้าไปยังห้องของเขา ปล่อยให้หญิงสาวยืนมองตามหลังเขาด้วยตาละห้อย พลันชายหนุ่มที่หญิงสาวได้คุยกับหล่อนเมื่อก่อนหน้าแม๊กนั้นก็เดินเข้ามาแล้วก็ ถามว่า "นั่นคู่หมั้นคุณเหรอครับ" "ใช่ค่ะ... " หญิงสาวตอบกลับไปด้วยท่าทางหงอย ๆ "ดูท่าเขาจะไม่ค่อยมีความสุขเท่าไหร่เลยนะครับ" ชายหนุ่มตอบกลับไปพร้อม มองตามแม๊กไปพร้อม ๆ กับหญิงสาว "คุณเรเว็นค่ะ.. คุณช่วยฉันบางอย่างหน่อยจะได้ไหมค่ะ" หญิงสาวพูดในเชิง วิงวอน ก่อนที่ชายหนุ่มจะรับคำตอบกลับไป --------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : ต่างๆนานา เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 55 13:57:38

ความคิดเห็นที่ 6 อีก 2 วันก่อนวันที่ 15 ตุลาคม เวลาเที่ยงคืน ภายในห้องเล็ก ๆ บนเรือสำราญลำหนึ่ง แม๊กกำลังนอนดูทีวีบนโซฟาตัวเดิมอยู่ คนเดียว  เขาเปิดเปลี่ยนช่องทีวีจากรีโมทคอนโทรลซ้ำแล้วซ้ำเล่า เห็นได้ชัดว่า เขาไม่ได้มีอารมณ์ร่วมไปกับการดูทีวีนี้เลย "ชิร์ ๆ ...." เขากระหน่ำกดรีโมทเปลี่ยนช่องอย่างเอาเป็นเอาตาย พลันก็มีเสียงเปิดประตูเข้ามา แม๊กมองไปยังต้นเสียง เขาเห็นชายหนุ่มที่ตนเอง เห็นเมื่อเช้ากับคู่หมั้นสาวเดินเข้ามา "คุณมาทำอะไร?" เจ้าของห้องหนุ่มพูดให้กับผู้มาเยือน "ผมเรเว็น เรเว็นดิพาร์นาร์เรียร์... ยินดีที่ได้รู้จัก" ชายหนุ่มพูดแนะนำชื่อตอบกลับ ไปด้วยไมตรีจิต "ชิร์..." แม๊กหันกลับมากระหน่ำกดรีโมทอีกครั้ง "ผมรู้ว่าคุณไม่พอใจที่เห็นผมคุยกับคู่หมั้นคุณเมื่อเช้านี้คุณแม๊ก" เรเว็นพูดพลาง เดินเข้ามานั่งบนโซฟาตัวเล็กใกล้ ๆ แม๊ก "แต่พวกเราคุยกันเรื่องคุณนะครับ" ชาย หนุ่มชี้แจงกลับไป "เรื่องผม...!!??" แม๊กทำท่าตกใจเมื่อได้ยินสิ่งที่คู่สนทนาของเขาพูด "ใช่ครับ... คุณรู้ไหมว่าคู่หมั้นของคุณเขารู้สึกยังไงกับคุณ" เรเว็นโน้มตัวลงมา ใกล้ ๆ แม๊ก  ซึ่งตอนนี้กำลังตั้งใจฟังคำพูดของเขา "เขาบอกกับผมว่าคุณไม่มีเยื่อใยให้กับเขาเลย และยังทำท่ารังเกียจหล่อนด้วย เขาอยากจะรู้ว่าความรู้สึกของคุณที่มีต่อเขามันเป็นยังไง" ชายหนุ่มพูดหน้าตา จริงจัง "ชิร์..." แม๊กหันกลับไปปิดทีวี แล้วก็หันมาถามกับเรเว็นอีกครั้ง "แล้วทำไมเขา ไม่มาพูดเองหล่ะ" ชายหนุ่มพูดด้วยท่าทางไม่พอใจ "ก็เพราะว่าหล่อนกลัวว่ามันจะไม่เป็นไปตามที่หล่อนคิดไว้หน่ะสิ แล้วคุณรู้ไหมว่า หล่อนรักคุณแค่ไหน" "ชิร์... เขาอ่ะนะรักผม??" ชายหนุ่มเจ้าของห้องทวนคำพูดของคู่สนทนาอีกครั้ง "ใช่... หล่อนจึงให้ผมมาถามว่า คุณรู้สึกยังไงกับหล่อนก็เท่านั้นเอง" "ก็..." แม๊กอ้ำอึ้ง "ก็รู้สึกดี" พูดเสร็จก็หันหน้าไปทางอื่นหลบความอาย โดยหารู้ ไม่ว่าคำพูดทุกคำที่ทั้งคู่สนทนากันนั้นอีฟสาวเจ้าได้ยินหมดทุกคำ โดยที่หล่อน แอบฟังอยู่หน้าประตูที่ปิดไม่สนิทด้วยรอยยิ้ม "ครื้นนน...." ทันใดนั้น!!! ก็มีเสียง ๆ หนึ่งดังลั่นทั่วทั้วตัวเรือ ผู้คนต่างร้องตกใจ และมีเสียงหนึ่งดังขึ้นมาว่า "เรือชนหิน... เรือชนหิน" ชายหนุ่มทั้งคู่จึงรีบวิ่งออก มายังนอกระเบียงก็เห็นอีฟล้มลงไปกับพื้น เรเว็นเห็นดังนั้นจึงเข้าไปพยุงตัวขึ้น ต่อหน้าแม๊ก แต่เพราะช่วงอลหม่านแม๊กไม่สนใจอะไร เขาวิ่งไปยังห้องบังคับหัว เรือ แล้วเจอกัปตันซึ่งกำลังชุลมุนอยู่กับการแก้สถานการณ์ในตอนนี้ แล้วถามว่า "เกิดอะไรขึ้นคุณกัปตัน" "อ้อ...ท่านลูกค้าตอนนี้ขอให้ท่านอยู่ในสถานที่ปลอดภัยก่อนนะครับ ซึ่งทางเรา กำลังแก้สถานการณ์อยู่ ถ้าแก้ไม่ได้ยังไงเดี๋ยวกระผมจะไปบอกพวกท่านเองนะ ครับ แต่ตอนนี้ขอให้คุณทำตามที่ผมแนะนำก่อน" กัปตันเรือกล่าวต่อชายหนุ่ม แล้วจึงรีบเดินกลับไปสั่งการลูกเรือต่อไป ชายหนุ่มจึงรีบเดินไปยังหัวเรือก็เห็นก้อนหินโสโครกขนาดใหญ่อยู่ใต้ท้องเรือ เมื่อเห็นดังนั้นเขาจึงรีบไปยังห้องบังคับการณ์แล้วไปบอกแก่กัปตัน "คุณต้องสั่งให้เอาเรือเล็กลงเดี๋ยวนี้" เขาตะโกนใส่กัปตันออกไป "อ้าว คุณลูกค้าคนเดิมอีกแล้ว ผมบอกแล้วไงว่าให้คุณอยู่ในที่ ๆ ปลอดภัยก่อน ทางนี้ผมจัดการเอง" แม๊กเห็นไม่ได้ทีจึงจับกระชากคอเสื้อกัปตันคนนั้นมาแล้วตะโกนใส่หน้าว่า "คุณ ต้องเอาเรือเล็กลงเดี๋ยวนี้" "เอ๊ะ!! คุณลูกค้า ผมบอกไม่ได้ก็ไม่ได้สิ ตอนนี้กำลังมีพายุพัดเข้ามาจะให้ผมเอา ลูกค้าลงเรือเล็กได้ยังไง คุณฟังผมมั่งสิ" กัปตันตอบกลับไป "แล้วคุณเห็นหรือเปล่าว่าแผลที่เรือมันสาหัสมากขนาดไหน" ชายหนุ่มพูดกลับ ไปทันควัน "ผมรู้... แล้วผมกำลังแก้อยู่นี่ไงเล่า ไม่อย่างนั้นผมไม่มาเป็นกัปตันอยู่ที่นี่หรอก" กัปตันตอบกลับไปพร้อมปัดข้อมือของลูกค้าหนุ่มใจร้อนลงจากคอเสื้อของตน "ชิร์..." ชายหนุ่มสบถก่อนจะรีบวิ่งไปบอกแก่อีฟและเรเว็นซึ่งกำลังมองดูความ เปลี่ยนแปลงของเรือที่ระเบียงทางเดิน --------------------------------------------------------------------------------------------- จากคุณ : ต่างๆนานา เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 55 15:12:00