หัวใจไกลคาน...ทอง (ชื่อเดิม ม่านพรหมห่มรัก บทที่ ๑๐ รักต้องร้าย)

มาถึง บทที่ 10 แต่คิดเรื่องชื่อเรื่องมานานแล้วครับ ยังไงต้องขออภัยด้วยที่มาเปลี่ยนเอาตอนนี้ ผมอยากได้ความสดใหม่ และ เซี้ยวนิดๆ เลยตัดใจเปลี่ยนอิงกระแสตลาดน่ะครับ หวังว่าคงไม่ท่านให้ผู้อ่านเสียอถรรสรนะครับ


  อันนี้บทนำ จนถึงบทที่ 10 ครับ จากเด็กดี
 http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=798549
 
  อันนี้จากลิงค์ตอนที่แล้ว
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12353242/W12353242.html



         ขอบคุณเม้มต์และกิฟต์จาก
       คุณ สามปอยหลวง พี่หมอ, นวลน้ำผึ้ง, นารีจำศีล น้องนุ้ย, =FriEnDiY=, maneekan, :::อาราเร่:::, แก้วกังไส




       บทที่ ๑๐  รักต้องร้าย


หลายวันที่ผ่านมาพราวพุธรับหน้าที่เลขาของเอกลักษณ์อย่างเต็มตัว คอยติดตามงานภายในและประสานต่างๆ ให้ท่านประธาน  

             จุ๋มจิ๋มซึ่งเคยเป็นไม้เบื่อไม้เมามานาน เริ่มมีทีท่าอ่อนข้อลง เธอให้เครดิตหญิงสาวไม่ตำหนิหรือต่อว่าแรงๆ อย่างที่ผ่านมาเพราะทุกงานที่พราวพุธรับผิดชอบ เธอต้องตรวจสอบอย่างละเอียดอีกครั้งก่อนนำเสนอเอกลักษณ์  


พราวพุธนั่งเอนหลังบนเก้าอี้ หลับตาพักผ่อนสมองได้ประเดี๋ยวจุ๋มจิ๋มก็เปิดประตูเข้ามาพร้อมลูกน้อง เธอวางมาดเดิมไม่เปลี่ยนคือพยายามยกตนให้เหนือคนอื่น จุ๋มจิ๋มมองพราวพุธด้วยหางตา จงใจใช้น้ำเสียงเหยียดๆ ข่มอีกฝ่าย


“เห็นแล้วใช่ไหมว่าเรื่องนี้มันไม่ชอบมาพากล!”  จุ๋มจิ๋มพยักหน้าให้พนักงานที่ถือแฟ้มตามหลังมาส่งให้พราวพุธดู  ชี้ตรงปากกาแดงซึ่งทำเครื่องหมายไว้หลายจุด ล้วนแต่เป็นการอนุมัติสั่งซื้อสินค้าจากบริษัทแห่งหนึ่ง หากสังเกตให้ดีจะพบว่า บริษัทใช้ซัพพลายเออร์ผูกขาดเพียงเจ้าเดียว ทั้งการจัดซื้อสินค้าในหมวดต่างๆ รวมถึงการก่อสร้างโครงการใหญ่ๆ  งานซ่อมบำรุงเครื่องจักร ทั้งที่มีการเสนองานและมีตัวเลือกหลายแห่ง แต่ใครบางคนจงใจกำลังเอื้อผลประโยชน์ให้แก่ซัพพลายเออร์รายนี้อยู่


หลักฐานทั้งหมด พราวพุธพบเมื่อวานโดยบังเอิญ หลังจากตรวจสอบอย่างถี่ถ้วนจึงตัดสินใจส่งให้จุ๋มจิ๋ม

              จากนั้นก็มีคำสั่งสายฟ้าแล่บจากเอกลักษณ์ให้เร่งติดตามผลโดยด่วน ครั้นสืบลึกไปจนถึงที่มาที่ไปของมูลเหตุ  พบว่าการจัดซื้อสินค้าไปถึงการอนุมัติจัดจ้างหลายโครงการมีลับลมคมใน  การอนุมัติคำสั่งซื้อไม่เป็นไปตามเงื่อนไขของบริษัท อีกทั้งมีการรับสินบนเพื่อให้ซัพพลายเออร์รายดังกล่าวได้งานในบริษัท หนึ่งในบุคคลที่ได้รับผลประโยชน์เรื่องนี้เป็นคนใกล้ชิดพราวพุธ!


จุ๋มจิ๋มไม่ยอมนิ่งเฉยตามวิสัย พยายามโยงใยให้พราวพุธรู้เห็นด้วย หญิงสาวจึงทำทุกวิธีทางเพื่อแสดงความบริสุทธิ์ใจให้ทุกคนเห็น โชคดีเอกลักษณ์เปิดไฟเขียวและยังเชื่อมั่นในตัวหล่อน  เขาออกคำสั่งให้หญิงสาวทำหน้าที่ต่อไปโดยมีจุ๋มจิ๋มควบคุมงานตามเดิม  


พราวพุธคาดว่าจุ๋มจิ๋มต้องเล่นไม้นี้ตั้งแต่แรก จึงไม่เต้นตามอีกฝ่าย หล่อนใช้สติมากกว่าเอาอามรณ์เป็นที่ตั้ง


“มันอาจไม่ได้เป็นไปตามที่เราคิดก็ได้ ซัพพลายเออร์เจ้านี้ ทำหน้าที่เป็นนายหน้ามีบริษัทย่อยหลายบริษัท พราวตรวจสอบประวัติคร่าวๆ ทั้งการคืนของ การเคลมสินค้าอยู่ในมาตรฐานที่ยอมรับได้ อีกอย่างเราใช้เจ้านี้มาหลายปีแล้วนะคะ แสดงว่า ขาใหญ่พอสมควร” พราวพุธหาเหตุผลแย้ง  แต่จุ๋มจิ๋มไม่ใช่คนที่จะเชื่ออะไรง่ายๆ หากสะกิดใจถึงความไม่ชอบมาพากลแล้ว คนอย่างเธอก็เป็นประเภทกัดไม่ปล่อย


ข้อมูลการจัดจ้างนั้นพราวพุธพบจากไฟล์ข้อมูลในคอมพิวเตอร์ ซึ่งเป็นเครื่องเดิมของฝ่ายจัดซื้อที่เพิ่งถูกปลดออกยกชุดกับฝ่ายขายเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา  ถึงผู้ใช้คนเก่าได้ล้างข้อมูลออกไปบางส่วน แต่ฝ่ายไอทีบริษัทจัดระบบป้องกันและสำรองข้อมูลไว้ จึงไม่ใช่เรื่องยากสำหรับคนที่ชอบเรื่องไอทีและมักค้นคว้าอย่างพราวพุธจะไปพบความลับนี้


จุ๋มจิ๋มบิดริมฝีปาก รอยยิ้มเย็นของเธอชวนให้ขนหัวลุกมากกว่าจะรู้สึกเป็นมิตร


“เธอพูดถูก หลักฐานแค่นี้เอาผิดตัวเป้งๆ ไม่ได้หรอก แต่เริ่มต้นได้ดีอย่างนี้ แสดงว่ามันต้องมีอะไรหลงเหลือให้เราตามสาวไส้อีกแยะ  เธอก็อย่าชะล่าใจ เตือนด้วยความหวังดีแล้วกัน หน้าต่างมีรู ประตูมีช่อง ทำอะไรระวังตัวไว้บ้าง เรื่องไม่ดีแบบนี้ไม่เข้าใครออกใครหรอกนะ...โดยเฉพาะคนใกล้ๆ ตัวเธอน่ะ อยากจะเห็นตอนเป็นลูกนกปีกหักจริงๆ ” จุ๋มจิ๋มตบท้ายด้วยการหัวเราะเสียงแหลมอย่างสาแก่ใจ   คนสนิทของเธอทำหน้างงอยู่ประเดี๋ยวก่อนจะยิ้มแหยๆ เอาใจหัวหน้าตน


พราวพุธไม่คาดคิดว่าต้องมาประสบปมปัญหาใหญ่เช่นนี้  หากหล่อนถอยตั้งแต่ตอนนี้ก็ยังทันการณ์ กระนั้นสำนึกแห่งความผิดชอบชั่วดีบอกให้เดินหน้าต่อ


...หากรักใครสักคน คงอยากให้คนๆ นั้นเดินทางที่ถูกต้อง หากต้องร้ายเพื่อปรามให้เขาเป็นคนดี คงถึงเวลาแล้วที่พราวพุธจะต้องตัดไฟเสียตั้งแต่ต้นลม!


จุ๋มจิ๋มเห็นสีหน้าพราวพุธไม่สู้ดีนัก จึงเปรยว่า


“ถ้ากลัวหรือไม่กล้าทำหน้าที่นี้ต่อ  พี่แนะนำให้บอกคุณเอกไปตรงๆ   ถ้ายังยื้อไว้ ทำตัวอวดฉลาด ดูเป็นความคิดตื้นๆ ยังไงก็ไม่รู้”


“จริงๆ แล้วพราวไม่ใช่คนเก่ง พราวรู้ตัว แต่อย่างที่คุณเอกบอกงานบางหน้าที่จำเป็นต้องใช้คนให้เหมาะสมทำถึงจะสำเร็จ เพราะ ‘คนเก่งบางทีก็ไม่ใช่คนดีเสมอไป’…คงอย่างนี้มังคะ คุณเอกถึงได้เลือกพราว”  ใจจริงหล่อนอยากญาติดีอยู่หรอก แต่คนอย่างจุ๋มจิ๋มชอบพูดจาเหน็บแหนบเหลือเกิน พราวพุธเลยขอโยนระเบิดใส่สักตุ้บสองตุ้บ


 “เหรอจ๊ะ  ถ้าอย่างนั้นก็ทำตัวเป็นคนดีต่อไปเถอะ แต่อย่า ‘ดีแตก’ ก่อนงานจะเสร็จก็แล้วกัน”  จุ๋มจิ๋มหันไปมองหน้าพราวพุธแวบหนึ่ง เห็นอีกฝ่ายมีสีหน้าเอาเรื่อง จึงปรับน้ำเสียงและท่าทีลง  


“เธอรู้ไหมทำไมใครๆ ถึงไม่ชอบขี้หน้าพี่นัก” คำถามของจุ๋มจิ๋ม  ทำให้พราวพุธอึ้ง  จู่ๆ เปิดโอกาสให้เผาตนเองเสียอย่างนั้น


“...ก็ พี่ชอบมองคนอื่นในแง่ร้ายมังคะ” พราวพุธเลือกตอบน้อยๆ แต่พองาม ขืนให้ไล่เรียงพิษสงจุ๋มจิ๋มออกมา ก็ไม่รู้ว่าหนึ่งหน้ากระดาษเอสี่จะพอไหม!  


“ขอบใจที่บอกกันตรงๆ พี่คงร้ายมากสินะ แต่ที่ทำไปทั้งหมดเพราะอยากให้บริษัทอยู่รอด อันที่จริงระหว่างเธอกับพี่ ไม่มีปัญหาอะไรบาดหมางใจกันมาก่อน เป็นอคติส่วนตัวมากกว่า...ก็ใครใช้ให้เธอเป็นน้องยายคุณหนึ่งกับคุณจันทร์ละ โอ๊ย! แค่พูดถึงก็มือไม้สั่น...”  จุ๋มจิ๋มสูดลมหายใจลึก เอ่ยต่อว่า


“แต่เธอมันเป็นประเภทลูกไม้หล่นไกลต้น แตกต่างจากสองคนนั้นมาก  ดูไม่ค่อยทันคน อ่อนต่อโลก  พี่เริ่มรู้สึกสงสารเธอบ้างแล้วละ...ตอนนี้บริษัทมีปัญหารุมเร้าเต็มไปหมด พี่คงปล่อยๆ เรื่องในอดีตไว้สักพัก ต้องตั้งหน้าทำงานให้คุณพิมพาและ คุณเอกอย่างเต็มที่  ต่อไปนี้จะไม่เอาเรื่องส่วนตัวมาเกี่ยวข้อง ส่วนเธอในฐานะที่คุณเอกให้ความไว้วางใจก็อย่าเหลิง อย่าทำตัวให้มันเกินงามนัก เอ...พี่ไม่ได้พูดอะไรรุนแรงเกินไปใช่ไหมคะน้องพราว”


“ค่ะ” พราวพุธรับคำง่ายๆ  ตัดทุกอย่างจบแค่นั้น


หญิงสาวก้มหน้าก้มตาทำงานต่อ กระทั่งพบรูปถ่ายบุคคลที่เป็นเจ้าของเครื่องคอมพิวเตอร์ และข้อมูลลับซึ่งอาจสืบไปถึงต้นตอของการรับสินบน จังหวะนั้นจุ๋มจิ๋มเดินป้วนเปี้ยนอยู่ใกล้ๆ หล่อนจึงตัดสินใจปิดไฟล์ข้อมูลลง  สิ่งที่เห็นเกี่ยวพันกับหลายคนในบริษัท ซึ่งอาจส่งผลให้เกิดการเปิดโปงการทุจริตครั้งใหญ่!


“พี่จุ๋มจะเอาอะไรหรือเปล่า พราวจะลงไปหากาแฟเย็นสักแก้ว”  พราวพุธยืนกุมมือทั้งสองไว้ รู้สึกหนาวจนต้องคว้าเสื้อคลุมมาสวมทับ  พราวพุธไม่ได้เอะใจสักนิด อาการผิดสังเกตของหล่อนนั้นอยู่ในสายตาจุ๋มจิ๋มทุกวินาที


“ไม่ละขอบใจ” พออีกฝ่ายตอบแบบนั้น พราวพุธเลยรีบปิดคอมพิวเตอร์ ไม่ลืมใส่พาสเวิร์ดป้องกันการเข้าถึงข้อมูล ใจเต้นตึกๆ หล่อนกำลังกุมความลับของคนใกล้ตัว  และจะเปิดเผยให้ใครล่วงรู้ตอนนี้ไม่ได้!



หญิงสาวลงไปชั้นสามตรงไปแพนทรี่ในส่วนของพนักงาน หลังสิบนาฬิกาไปแล้วนอกจากแม่บ้านก็ไม่ค่อยมีคนลงมาที่นี่บ่อยนัก  พราวพุธชงกาแฟอยู่เงียบๆ  นึกถึงภาพในไฟล์ข้อมูลและเอกสารที่เปิดพบในเครื่องคอมพิวเตอร์


ภาพถ่ายที่เห็นถึงจะผ่านมานานแล้ว แต่หล่อนมั่นใจว่าผู้หญิงร่างบอบบางในรูปคือบัวบูชาแน่นอน! เธอดูเด็กกว่าปัจจุบัน ทั้งการแต่งตัวไปจนถึงการไว้ผมเปีย  และเป็นบัวบูชาที่หล่อนไม่เคยรู้จักมาก่อน


ในรูปถ่ายนอกจากบัวบูชายังมีคนที่หล่อนเคยเห็นอีกจำนวนหนึ่ง ทั้งพนักงานฝ่ายจัดซื้อไปจนถึงฝ่ายขายซึ่งถึงถูกปลดยกชุด ภาพถ่ายบ่งชี้ว่าพวกเขาเคยรู้จักกัน สถานที่นั้นก็เหมือนอยู่ในโรงงานขนาดย่อม เรื่องนี้ทำให้พราวพุธปวดหัวจี๊ด ทั้งที่สนิทกับบัวบูชาพอสมควร แต่เมื่อพบหลักฐานเช่นนี้ ความกลัวก็จู่โจมหัวใจ


สิ่งที่ต้องสืบต่อจากนี้คือ บัวบูชารู้จักกับคนในเหล่านี้มานานแค่ไหน เหตุใดคนพวกนั้นถึงถูกปลด ที่สำคัญบัวบูชาเป็นคนจัดการเปิดโปงความลับของพวกเขาด้วยตัวเอง จากนั้นจึงก้าวมาอยู่ในตำแหน่งผู้จัดการฝ่ายขายโดยมีชัยชนะหนุนหลัง


นอกจากนี้ข้อมูลที่พราวพุธได้เจอ คือรายละเอียดโครงการต่างๆ ซึ่งทั้งอยู่ในระหว่างการก่อสร้าง และงานที่ผ่านมาของบริษัท ข้อมูลทั้งหมดเจ้าหน้าจัดซื้อคนหนึ่งได้ส่งให้บัวบูชาอย่างสม่ำเสมอ ทั้งที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องจัดซื้อ และงานก่อสร้าง ทำไมบัวบูชาถึงมีข้อมูลเหล่านี้อยู่ในมือ!  เป็นไปได้ไหมว่ามีคนใครบงการเธอสั่งให้ทำ และใครคนนั้นต้องการทำลายบริษัทเทพวัฒนาไพศาลกรุ๊ป!


ยิ่งคิดก็ยิ่งเครียด จะมีใครชักใยอยู่ข้างหลังบัวบูชา หากไม่ใช่ชัยชนะ แล้วถ้าสองคนนั้นร่วมมือกันจริงๆ หล่อนจะกล้าขวางทางเอาชีวิตไปเสี่ยงเพื่อช่วยเอกลักษณ์หรือ!

แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 55 09:55:11

แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 55 09:43:41

แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 55 09:35:50

จากคุณ	: เขมปัณณ์
เขียนเมื่อ	: 25 ก.ค. 55 09:32:22