|
18/2
แรงบีบรัดของมดลูกปลุกว่าที่คุณแม่ให้รู้สึกตัวตื่น เธอเหลียวมองที่นอนข้างๆ เพื่อจะขอให้เขาช่วยประคองตนลุก แต่ก็พบเพียงความว่างเปล่า ความอ้างว้าง เย็นเยียบราวลมหนาวด้านนอกเข้าครอบคลุมจิตใจ เขาไปโดยไม่บอกเธอสักคำ
ลลิลดานอนอยู่อย่างนั้นอย่างคนเกียจคร้านต่อทุกสิ่ง ลูกน้อยคงหิวจึงประท้วงด้วยการดิ้นแรง เธอนิ่วหน้าเมื่อรู้สึกเจ็บต่างจากปกติ กระทั่งนินาเปิดประตูเข้ามาจึงได้เรียกให้ช่วยประคอง
แมม เป็นอะไรหรือคะ เธอมองใบหน้าซีดเซียวของเจ้านายด้วยความตกใจ
หญิงสาวตั้งสติ พยายามควบคุมลมหายใจ แล้วแรงบีบรัดเมื่อครู่ก็คลี่คลายลง เธอสั่นศีรษะก่อนสั่งให้เด็กรับใช้ช่วยจัดกระเป๋าตน
นินา จัดกระเป๋าให้ฉันที ฉันจะไปอยู่กับเจคจนกว่ายาโบของเธอจะกลับมา
เธอตัดสินใจปุบปับ หันหน้าพึ่งสมาชิกครอบครัวคนเดียวที่เหลืออยู่ในประเทศนี้ที่พอจะทำให้ตนอุ่นใจ
ทว่าคนคอยรับคำสั่งกลับทำหน้าเหลอหลา สตรีชาวทิชกูไม่มีสิทธิย้ายไปอยู่ที่อื่น นอกจากใช้ชีวิตในบ้านที่ตนถือกำเนิดตลอดไป ฝ่ายชายเท่านั้นที่สามารถย้ายเข้ามา เธอคงไม่คัดค้านหากไม่ใช่เพราะกลัวเกรงยาโบซึ่งเป็นชาวทิชกูดั้งเดิม เมื่อนายหญิงได้ร่วมชีวิตกับยาโบแล้วก็ควรยึดถือขนบธรรมเนียมชาวทิชกูเช่นกัน
มีอะไรหรือ ลลิลดาถามเมื่อเด็กสาวยังคงยืนนิ่ง บอกมาเถอะจ้ะ เธอกล้าพูดกับฉันมากขึ้นแล้วนี่นา
นินาสูดหายใจลึกรวบรวมความกล้า กระนั้นเสียงที่เอ่ยออกมาก็แผ่วเบาเต็มที
แมมอย่าออกไปอยู่ที่อื่นเลยนะคะ ยาโบเป็นชาวทิชกู ถ้าปล่อยให้คู่ชีวิตออกไปตกระกำลำบากต้องถูกบรรพชนสาปแช่งแน่ๆ ค่ะ ใครรู้เข้ายาโบจะถูกครหา
เจ้านายรับฟังคำอธิบายประหลาดด้วยใบหน้ากึ่งยิ้มกึ่งบึ้ง ใจหนึ่งก็อยากให้คาชาลถูกบรรพชนสาปแช่งเหมือนกัน แต่ก็เหมือนทุกครั้งที่ตนไม่อาจแข็งใจกับบุรุษผู้นี้ได้ ดูเถอะ แม้เจ้าตัวเขาไม่อยู่ก็ยังมีลูกน้องคอยรักษาหน้าเจ้านายอย่างดี
ไม่ไปก็ไม่ไป ฉันจะเข้าห้องน้ำล่ะ
ร่างอวบอิ่มพาหน้าท้องนูนโย้หายเข้าไปอีกห้อง เธอปวดท้องห้องน้ำ แต่นั่งอยู่นานก็ไม่หายสักที หญิงสาวลุกยืนผลัดเสื้อผ้า ทว่าน้ำและโลหิตกลับไหลออกจากหว่างขาเป็นทาง
นินา! เธอร้องเรียกสาวใช้ด้วยความตกใจ
อีกฝ่ายพุ่งพรวดเข้ามารวดเร็ว หากลลิลดาไม่สามารถประคองร่างกายไว้ได้ ความเจ็บปวดจากมดลูกที่บีบรัดทำให้เธอต้องทรุดนั่งกับพื้นห้องน้ำ
แมม... เกิดอะไรขึ้นคะ เด็กสาวหันซ้ายหันขวาร้อนรน
ฉันเจ็บท้อง ตามหมอที
ค่ะๆ
ลลิลดาพยายามตั้งสติ สัญชาตญาณผู้หญิงบอกให้รู้ล่วงหน้าว่าสิ่งใดกำลังจะเกิดขึ้น ความหวาดกลัวเกาะกุมจิตใจ เธอกัดฟันพร้อมกับกำเกร็งมือแน่น กลไกร่างกายตอกย้ำว่ารถพยาบาลหรือหมอก็อาจมาไม่ทัน
เธอนึกถึงคาชาล ป่านนี้เขาคงอยู่บนเครื่องบิน บินสู่ความใฝ่ฝันสูงส่งของเขา ขณะที่เธอต้องทนทรมานกับความเจ็บปวดสายตัวแทบขาด โดยเขาไม่มีส่วนช่วยแบ่งเบาด้วยเลย
โอ๊ย... หญิงสาวครางเมื่อลมเบ่งมาอีกระลอก
น้ำตาลลิลดาไหลริน คราวนี้คนที่เธอคิดถึงที่สุดกลับเป็นมารดา แม่คงเผชิญความเจ็บปวดแบบเดียวกันนี้ แล้วยังโดดเดี่ยวเหมือนกับที่เธอกำลังเผชิญ
...............................
ข่าวจากทางบ้านทำเอาคาชาลไม่มีสมาธิทำงานตลอดสัปดาห์ ใจเขาลอยกลับไปเคียงข้างภรรยาตั้งแต่ทราบข่าวเจ้าหล่อนให้กำเนิดบุตรชายก่อนกำหนด มีเพียงสมองและร่างกายเท่านั้นที่ปฏิบัติไปตามหน้าที่การงาน
นินาบอกว่าตอนแรกแมมจะย้ายไปอยู่กับพี่ชายด้วยครับ แต่นินาห้ามไว้และอธิบายว่ายาโบจะเสียหาย แมมเลยเปลี่ยนใจ แต่พอหายเข้าไปในห้องน้ำสักพักก็ตะโกนเรียกนินา เลือดเต็มไปหมด ก็ได้ยายแม่ครัวลูกดกนี่ล่ะครับช่วยทำคลอด หลังจากนั้นรถพยาบาลถึงมา
การลำดับเหตุการณ์ของลูกน้องคนสนิทดังสะท้อนในโสตประสาท ใจเขาหวิวโหวงทันทีที่ทราบว่าเธอต้องคลอดเองที่บ้านโดยมีแม่ครัวเฒ่ารับบทหมอจำเป็น ผิดจากทั้งหมอและโรงพยาบาลอันดับหนึ่งในประเทศที่เขาเตรียมการไว้อย่างดี
เออนะ เธอจะเจ็บปวดแค่ไหนหนอ เขานึกถึงเสียงกรีดร้องของสตรีชาวทิชกูที่คลอดลูกตามธรรมชาติ บางคนถึงแก่ชีวิตก็มี แล้วก็ใจหายวาบเมื่อคิดว่าเธอผ่านความเป็นความตายมาได้อย่างฉิวเฉียดทีเดียว
เขาอยากรวบเธอไว้ในอ้อมกอด พร่ำขอบคุณที่เธอได้มอบบุตรแห่งเทพพระอาทิตย์แก่เขา และจุมพิตปลายนิ้วเธออย่างยกย่องในความเข้มแข็ง เด็ดเดี่ยว สมกับเป็นคู่ชีวิตชาวทิชกู
ดังนั้น ทันทีที่รถเคลื่อนมาจอดเทียบตัวบ้าน คาชาลจึงมุ่งตรงไปยังห้องนอนทันที แต่แล้วภาพที่ร่างอวบอิ่มบนเตียงกำลังโอบอุ้มลูกน้อยไว้ในอ้อมแขน เนินเนื้อข้างหนึ่งโผล่พ้นชายเสื้อออกมา กลับทำให้เท้าของเขาชะงักกับที่ หัวใจเต็มตื้นขึ้นมาเมื่อสัมผัสได้ถึงความอบอุ่น อ่อนโยน
ลลิลดาเงยสบตาคนรักด้วยใบหน้าระเรื่อพอกัน แสงตาของเขาอ่อนเชื่อมเสียจนคนห่างเหินเขินอาย เธอค่อยอุ้มบุตรชายวางลงบนเตียงเด็ก ก่อนอ้อมกอดแน่นหนาจะวาดล้อมให้อุ่นซ่านไปทั้งกาย
ขอบคุณ ลิลลี่ ขอบคุณ... เสียงพร่ากระซิบชิดริมหูเธอ
ความหวาดหวั่นต่อความไม่แน่นอนของชีวิตตลอดหลายวันที่ผ่านมามลายหายไปเมื่อได้พักพิงในอ้อมอกคุ้นเคย หัวตาหญิงสาวผะผ่าว ความน้อยใจคลายลงเพียงได้ฟังคำขอบคุณ ได้เห็นเขาปลาบปลื้มไปกับเธอ ลลิลดายกแขนกอดตอบร่างสูงซึ่งสั่นเทิ้มน้อยๆ เช่นกัน
ฉันจะไม่ยอมคลอดลูกลำพังอีก ถ้าเธอไม่อยู่ข้างฉัน ฉันจะอุ้มท้องลูกหนีไปจริงๆ เจ้าหล่อนขู่เสียงอู้อี้
ผมสัญญา ที่รัก
คาชาลรัดร่างอวบอิ่มของภรรยาแน่นเข้าอย่างไม่ยอมให้เธอหนีหายไปจริงๆ ใจชื้นขึ้นมาบ้างที่เธอไม่ได้ปั้นปึ่งเย็นชาใส่อย่างที่เขาคาดเดา
ลูกคนต่อๆ ไปของเรา ผมจะอยู่เคียงข้างคุณ เขากระซิบอย่างมีนัย
หญิงสาวรีบขืนตัวจากอ้อมกอด ทุบอกหนาของคนปากดี หากก็ถูกชายหนุ่มรวบมือไว้จนได้ เขาจุมพิตยังปลายนิ้วแผ่วเบาโดยไม่ละสายตาจากดวงหน้าเธอ ความอบอุ่นแล่นซ่านจากปลายนิ้วเข้าสู่หัวใจ
ลลิลดามองภาพสามีก้มลงจูบกลางฝ่าเท้าลูกน้อยด้วยความตื้นตัน มันเป็นภาพแห่งความบริสุทธิ์อ่อนโยนที่สุดเท่าที่ตนเคยพบเจอ จนเธอไม่อาจละสายตาจากภาพนั้นแม้น้ำตารื้นคลอหน่วยตา
..............................
คาชาลยังคงยึดถือธรรมเนียมดั้งเดิมของชาวทิชกูว่าผู้เป็นพ่อนั้นมีหน้าที่อบรมสั่งสอนบุตรชาย มารดามีหน้าที่แต่เพียงเลี้ยงดูเท่านั้น ดังนั้น หลัง คิริน หย่านมแล้ว ลูกน้อยจึงตกอยู่ในความรับผิดชอบของเขาเต็มตัว
ลลิลดามิได้คัดค้าน นอกจากส่งเสริมให้พ่อลูกผูกพันกัน เธอจึงชื่นใจทุกครั้งที่เขาวางมือจากงานและพาบุตรชายหายออกไปทั้งวัน แม้กิจกรรมเหล่านั้นจะอันตรายในสายตาคนเป็นแม่ก็ตาม
หญิงสาวถ่ายทอดความเป็นไปของลูกน้อยให้คุณยายของแกรับรู้ผ่านทางรูปถ่ายที่ส่งไป ก่อนเธอจะลุกออกจากห้องทำงานไปยังโรงเลี้ยงม้าซึ่งสามีและลูกมักขลุกอยู่ที่นั่นประจำ ปุงกัลซึ่งกำลังเรื่อยไม้เงยหน้าส่งยิ้มให้ แต่กลับไร้วี่แววคนที่ตนตามหา
ปุงกัล สองพ่อลูกเขาหายไปไหนแล้วคะ
ยาโบพายาโบคิรินขี่เจ้าบาบารีออกไปสักพักแล้วครับ เขาตอบพร้อมเสียงหัวเราะกังวานอย่างเคย
พาคิรินขี่ม้านี่นะ แกเพิ่งขวบเดียวเอง เดินยังไม่แข็งเลย ลลิลดาถอนฉุน
ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ยาโบผูกแกไว้กับเอว ปลอดภัยแน่ ยาโบเป็นชาวทิชกูในสายเลือด แม้จะต้องพรากจากวิถีชีวิตดั้งเดิม แต่ความเชื่อของเขาไม่ได้เปลี่ยนแปลงตาม
ฉันเพียงแต่คิดว่ามันออกจะเร็วไปหน่อยเท่านั้นเอง นายสาวเอ่ยแก้เก้อกลับไป
หัวอกคนเป็นแม่นี่นะ อย่างไรก็ต้องนึกถึงความปลอดภัยของลูกไว้ก่อน
นั่นครับ มากันแล้ว
เจ้าหล่อนหันมองตาม เห็นสีหน้าบุตรชายเริงร่ามาแต่ไกลแล้วก็ได้แต่ผ่อนลมหายใจยาวด้วยความโล่งอก คาชาลแกะเชือกซึ่งผูกลูกน้อยไว้ออกจากเอว เด็กชายโผหามารดาทันที
สนุกไหมฮึ คิริน เสียงถามไม่สนุกด้วย เธอปรายตาค้อนเคืองยังร่างสูง
ชายหนุ่มแสร้งไม่รับรู้ เขาไม่ผิดนี่นะที่ฝึกลูกให้คุ้นเคยกับวิถีชีวิตที่บรรพชนดำรงมา หากจะผิดอยู่บ้างก็ตรงที่มันรวบรัดก่อนวัยไปหน่อย เพราะเขาตระหนักถึงงานใหญ่ในอนาคตซึ่งอาจลิดรอนเวลาเขาไปนั่นเอง
ส่งรูปคิรินให้มิสซิสเรณูเรียบร้อยแล้วหรือ เขาถามหลังส่งเชือกจูงเจ้าบาบารีให้ปุงกัลพาไป
แม่ทวงคำตอบมาว่าคริสต์มาสนี้เธอจะไปอเมริกาไหม
คาชาลชะงักนิดหนึ่ง ก่อนตอบคำเดิมโดยไม่ยอมสบตา ผมยังไม่รู้เลย
ลลิลดาลอบถอนใจเมื่ออีกฝ่ายพยายามบ่ายเบี่ยง เธอเคยถามว่าเขาติดขัดเรื่องใด เขาก็ยกเรื่องงานมาอ้างเช่นทุกที หากไม่ยอมขยายความไปกว่านั้น
ร่างสูงออกเดินราวต้องการหลีกหนีปัญหาลำบากใจ หมดสิ้นหน้าที่พ่อแล้วสำหรับวันนี้ การดูแลความเป็นอยู่ต่อไปของบุตรชายกลับมาขึ้นกับมารดาอีกครั้งหนึ่ง
| จากคุณ |
:
ภาพิมล (thezircon)  
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ก.ค. 55 12:14:13
|
|
|
|
ตราบแผ่นดิน...จรดผืนฟ้า บทที่ 18/2 *+*+*+ มีหนังสือมาแจกจ้า! +*+*+*
