ฟลอร์เต้นรำอึกทึกเร้าร้อนไปด้วยจังหวะดนตรี ดวงไฟหลากสีสันสาดแสงหมุนวนเผยสรีระอันเบียดเสียดของบรรดานักเต้น หนุ่มสาวเท้าไฟต่างบิดกายสีเสียดกันมัวเมาอยู่ในแสงสลัว กันต์ธีร์เบือนหน้าจากภาพที่ไม่ชวนมองนั้น รู้สึกหงุดหงิดจนต้องถอยหลบออกมา
เหนื่อยแล้วเหรอกันต์ ปองใจก้าวตาม ถามเสียงปนหอบ
ชายหนุ่มยกมือขึ้นเสยศีรษะ กลิ่นของควันบุหรี่กับแอลกอฮอล์เคล้าคลุ้งอยู่ในอากาศ ได้ยินเสียงพูดคุยเจี้ยวจ้าวดังสนั่นปะปนอยู่กับเสียงคำรามของบทเพลง
เวียนหัว เขาบอกห้วน ๆ ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือผิดที่ชวนเธอมาสถานที่แบบนี้ ปองล่ะ อยากกลับหรือยัง
หญิงสาวสังเกตมองท่าทีที่เปลี่ยนไปของเพื่อนหนุ่ม
ตามใจกันต์สิ เธอคงทำได้ดีที่สุด เพียงแค่คล้อยตามอารมณ์เขา ยังไงก็ได้
งั้นกลับเถอะ เขาบอกโดยไม่รีรอ ออกเดินนำเธอไปยังทางออก
ปองใจสาวเท้าตามไปอย่างตั้งตัวไม่ทัน
กันต์จะขึ้นรถเมล์ไปส่งนะ เขาบอกขณะเร่งเดินไปที่บันได ได้ยินเสียงฝีเท้าของเพื่อนสาวห่างออกไปทุกที
ชายหนุ่มเหลียวหลังมองกลับไป ปองใจหยุดยืนอยู่ท่ามกลางความสลัว ไม่ห่างจากเขา สีหน้าคล้ายฝืนยิ้ม
ไม่ต้องหรอก เธอบอกหลังจากที่เงียบเฉยไป พยายามปรับน้ำเสียงของตัวเองให้แจ่มใสขึ้น วันนี้พ่ออยู่บ้าน ปองโทรบอกให้พ่อเดินออกมารับปากซอยได้
เขาพยักหน้า รอจนกระทั่งเธอก้าวลงบันไดมาจึงออกเดินเคียงข้างกัน ชายหนุ่มเม้มริมฝีปาก ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมจึงรู้สึกผิดทุกครั้งเมื่อเข้าใกล้เธอ
ข้างบนดูมืด ๆ ยังไงก็ไม่ทราบ
เสียงหนึ่งดังขึ้นจากข้างกำแพง เขาหยุดฝีเท้าโดยฉับพลัน
อย่าขึ้นไปเลยค่ะ
โทนเสียงไพเราะนุ่มนวลอันจารจดอยู่ในใจเขา ชายหนุ่มทอดสายตาไปตามผนังข้างบันไดวน ได้ยินฝีเท้าของคนสองคนใกล้ขึ้นมาทุกที
ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ พี่ไปสำรวจมาแล้ว ขึ้นไปฟังเพลงสนุก ๆ กัน
ชายหนุ่มหญิงสาวคู่หนึ่งละล้าละลังกันอยู่ระหว่างทางขึ้นบันได ทั้งสองเพ่งมองมาที่เขาด้วยสีหน้าตกตะลึงเช่นกัน
นุ่น... เขาพึมพำเรียกชื่อเธอ ภาพเด็กสาวประกายตาสดใสในชุดนักเรียนชั้นมัธยมปลายปรากฏขึ้นในห้วงความคิด เธอไม่ใช่เพื่อนร่วมชั้นเรียนคนเดิมอีก
นริศราเติบโตขึ้นมาก รูปร่างแม้ซูบผอมลง ทว่าใบหน้าผิวพรรณกลับเปล่งปลั่งเป็นสาวขึ้นกว่าเดิม เขาถึงกับต้องกลั้นหายใจเมื่อสบตาเธอ
นริศราจ้องอดีตเพื่อนหนุ่มคนสนิทด้วยอารมณ์หลายหลาก เลยไปถึงเพื่อนสาวข้างกายเขา ความรู้สึกที่เหมือนถูกลืมคืนกระหน่ำรุมเร้าจิตใจ
อ้าว นุ่นมาเที่ยวที่นี่เหมือนกันหรือจ๊ะ ปองใจเป็นฝ่ายได้สติ กล่าวทักทาย
อื่ม บังเอิญจังนะ ประวิทย์ตอบเหมือนแสร้งประชด แล้วปรายตามองไปที่ญาติสาว
ความเงียบครอบคลุมบรรยากาศอยู่หลายอึดใจ กันต์ธีร์จับมองใบหน้าสวยของหญิงสาวในชุดนักศึกษา ก่อนจะลดสายตาต่ำลง ท่ามกลางความสลัว มือของเธออยู่ในอุ้งมือของชายหนุ่มข้างกาย
ชีวิตดำเนินไปตามวิถีทางของแต่ละคน สิ่งที่พบเห็นทำให้ประจักษ์ถึงความจริงที่เปลี่ยนไป
กันต์ ๆ ปองใจตกใจเมื่อเพื่อนหนุ่มผลุนผลันลงบันได ผ่านประตูห้องอาหารออกไป เธอเร่งสาวเท้าก้าวตามพัลวัน กันต์ เดี๋ยว เดี๋ยวสิ
กันต์ธีร์ก้าวเท้ายาว ๆ ไปตามบาทวิถี แสงจากไฟหน้ารถหลายคันส่องสว่างพร่ามัวอยู่ในนัยน์ตาเขา ทำนบแห่งความอดกลั้นทั้งหมดเอ่อล้น ความบังเอิญที่ได้พบกันทำให้ต้องเผชิญหน้ากับความจริงที่ว่า เธอจากเขาไปไกลเหลือเกินแล้ว
กันต์ เสียงนั้นไล่หลังมา อารมณ์หุนหันพลันแล่นทำให้เขาเกือบลืมเธอ รอด้วยสิ
ชายหนุ่มหยุดยืนรอเมื่อถึงป้ายรถโดยสาร แล้วกวาดตามองไปทั่วท้องถนน
เมื่อกี้ปองบอกว่า จะให้พ่อออกมารับปากซอยใช่ไหม เขาถามโดยไม่หันมองมา
ปองใจส่งสายตาไปที่เพื่อนหนุ่ม
ค่ะ ใช่ เธอตอบอย่างไม่เต็มเสียง
งั้น เขาเหลียวมองเธอแวบหนึ่ง ก่อนจะเบนมองไปทางอื่น กันต์ขึ้นรถก่อนละกันนะ
ชั่วขณะที่ รถประจำทางหลายคันเคลื่อนตัวมาจอดเทียบ ท่ามกลางฝูงชนที่กรูกันไปขึ้นรถ พริบตา ร่างสูงก็เดินหายเข้าไปในกลุ่มคน
ปองใจยืนนิ่ง รู้สึกเจ็บแปล๊บขึ้นอก กันต์ธีร์คงโกรธที่บังเอิญพบนริศราในสถานการณ์ที่อยู่กับเธอ เขาอาจหงุดหงิดจากการที่เธอพยายามสานต่อไมตรีตอแยเขา หรือแท้จริงแล้ว เธอนั่นแหละคือต้นเหตุสำคัญของความขุ่นเคืองใจของคนคู่นี้ หญิงสาวครุ่นคิดน้ำตาซึม
จากคุณ |
:
วังวน
|
เขียนเมื่อ |
:
26 ก.ค. 55 09:51:06
|
|
|
|