Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
เก็บใจไว้เพื่อรักเธอ 16...ภาพวาดที่เคยสวยงาม ติดต่อทีมงาน

1...สิ่งที่หวนหา
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12291977/W12291977.html

2...ฉากหนึ่งของความรัก
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12299078/W12299078.html

3…ดอกไม้แห่งมิตรภาพ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12308882/W12308882.html

4…รั้วไม้สีขาว
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12312586/W12312586.html

5...ช่องว่างของหัวใจ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12324343/W12324343.html

6…รอยด่าง
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12331269/W12331269.html

7...บนความสัมพันธ์ที่มองไม่เห็น
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12340765/W12340765.html

8...รักร้าว
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12344758/W12344758.html

9...เมื่อลมหนาวพัดผ่าน
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12354115/W12354115.html

10…ความว่างเปล่าของหัวใจ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12362327/W12362327.html

11...หัวใจหักเห
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12372109/W12372109.html

12...ของขวัญ
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12386016/W12386016.html

13…วันอำลา
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12394957/W12394957.html

14…เพื่อนเก่า
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12404555/W12404555.html

15...บนถนนชีวิตฝั่งฟากเดียวกัน
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12416358/W12416358.html

16…ภาพวาดที่เคยสวยงาม

ปองใจกำหูโทรศัพท์แน่น
เมื่อได้รับสายจากเขา สดับฟังสำเนียงคุ้นติดหูด้วยอารมณ์โหยหาและคิดถึง

“ตกลงกันต์ไปเรียนต่อรามฯ อย่างที่เราไปสมัครด้วยกันจริงเหรอ ดีจัง อย่าทิ้งการเรียนนะกันต์ ไม่มีอะไรยากเกินความพยายามหรอก” เธอพูดรัวด้วยความดีใจ

เขานึกถึงประกายตาอันเปี่ยมล้นไปด้วยความรักและเอื้ออาทรของเจ้าของเสียงพูด ความปรารถนาดีจากส่วนลึกในใจเธอ แล้วนึกอนาถกับความรู้สึกของตนเอง

“กันต์” เธอเรียกเมื่อเห็นว่าเขายังเงียบ กันต์ธีร์คงหวาดหวั่นหากจะสานต่อความสัมพันธ์กับเธอ “เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม”


เสียงดนตรีสนั่นเร้าใจท่ามกลางบรรยากาศสลัวคละคลุ้งไปด้วยควันบุหรี่ ปองใจสังเกตใบหน้าขรึมของเพื่อนหนุ่ม หลายเดือนที่ไม่ได้พบกันเขาแลเปลี่ยนไปเล็กน้อย แขนขาที่เคยยาวเก้งก้างกลับกำยำไปด้วยกล้ามเนื้อ รูปหน้าเฉยเมยแม้ซูบตอบแต่เข้มคมรับกับเสื้อแจ๊กเก็ตสีกรมที่เขาสวม ดวงตาคู่เรียวหลุบต่ำไม่มองมาที่เธอ

“รวยมาจากไหนเหรอวันนี้ ถึงนัดปองออกมาเลี้ยง” เธอถามพลางจับตามองคู่สนทนา

กันต์ธีร์ปรายตาไปที่หญิงสาวแวบหนึ่ง แล้วหันไปรินเบียร์ให้ตัวเองจนเต็มแก้ว จะบอกใครได้ว่าเขาได้รับเงินก้อนนี้มาจากปรียา ทุนการศึกษาจากการปรนเปรอความสุขให้เธอ

“เปล่าหรอก” เขาตอบอย่างไม่เต็มคำ แล้วยกขวดเบียร์ขึ้นเชิงถาม “เบียร์ไหม”

หญิงสาวพยักหน้าและเริ่มรับประทานอาหาร เขาเลื่อนมือไปรินเบียร์ให้พลางแอบมองเธอ ปองใจเติบโตเป็นสาวสะพรั่ง วันเวลาแต่งแต้มให้เธอกลายเป็นสตรีที่มีเสน่ห์และอ่อนโยน เขาแอบนึกถึงรสสัมผัสในวันนั้นแล้วต้องรีบหลบตา

“แค่เป็นเงินที่ไม่อยากได้ กันต์เลยอยากใช้ให้มันหมด ๆ” เขาบอกรัว

คู่สนทนาทำหน้างง

“เงินที่ไม่อยากได้เหรอ” เธอเอียงคอนิดหนึ่งจ้องหน้าเขา “แต่ก็ไม่ใช่เงินที่ได้มาโดยผิดกฎหมายใช่ไหมล่ะ”

คนฟังพยักเพยิดตอบ ขณะหยิบอาหารหลากชนิดเข้าปาก

“ถ้างั้นจะไปใส่ใจทำไมล่ะ อย่าไปซีเรียสกับเรื่องที่ไม่น่าซีเรียสสิกันต์”

ชายหนุ่มนิ่งอึ้ง หยุดมองเจ้าของเสียงพูดที่กำลังยกแก้วเบียร์ขึ้นจิบ ก่อนจะกวาดมองบรรยากาศครื้นเครงรอบด้าน

...จริงของเธอ

เขาแอบคิดเข้าข้างตัวเอง

...ปรียา

เขาไม่เคยเรียกร้องอะไรจากผู้หญิงคนนั้น เธอเป็นเพียงจุดเล็ก ๆ จุดหนึ่งที่ผ่านเข้ามาบนเส้นทางชีวิตเขา และคงผ่านเลยไปอย่างไม่มีความหมายอะไร

“เต้นรำไหมปอง” เขาเอ่ยชวนด้วยน้ำเสียงที่แจ่มใสขึ้น

ปองใจวางช้อนที่กำลังจะป้อนเข้าปาก แล้วยิ้มรับกว้างอย่างเต็มใจ


ถนนสายเล็ก ๆ ยามค่ำคืนเรืองรองไปด้วยสีสัน นริศราแหงนมองออกนอกกระจกรถ อักษรไฟสีแรงจ้าวิ่งวนเรียงรายกันโดดเด่นเต็มสองฝั่งทาง เธอหันไปส่งสายตาคำถามกับญาติหนุ่ม

“พานุ่นมาที่นี่ทำไมคะ”

ประวิทย์หันมาส่งยิ้ม ขณะนำรถเข้าจอดเทียบ

“ทานข้าวไงจ้ะ อาหารที่นี่อร่อยนะ”

หญิงสาวนิ่วหน้า

“แต่มันดูวุ่นวายยังไงไม่รู้นะคะ นุ่นไม่ได้บอกแม่ไว้ด้วย”

ชายหนุ่มยิ้มกว้างอย่างสบายอารมณ์

“พี่โทรไปขออนุญาตเรียบร้อยแล้วจ้ะ ” เขาบอกแล้วลงรถอ้อมมาเปิดประตูให้เธอ “ไม่วุ่นวายหรอก เราไปหาที่นั่งทานข้าวฟังเพลงเงียบ ๆ กัน”

นริศรากวาดตามองไปรอบ ๆ แล้วลุกตามไปอย่างไม่สบายใจ


ท่ามกลางความสลัวเคล้าคลอเพลงหวานซึ้งละมุน นริศรากวาดตามองบรรยากาศห้องอาหารโดยรอบ โคมไฟดวงน้อยใหญ่ทอแสงนวลอร่ามประดับเรียงรายกันบนผนัง ที่ซอกกำแพงด้านข้างคล้ายมีกลุ่มคนเดินเข้าออกกันอยู่ตลอดเวลา ได้ยินเสียงหัวเราะครื้นเครงแว่วดังมา

“ข้างบนเป็นผับจ้ะ” ประวิทย์อธิบายเมื่อเห็นสีหน้าคลางแคลงของญาติสาว “เดี๋ยวทานอาหารเสร็จลองขึ้นไปดูไหม”

เขาถามพลางตักพล่ากุ้งให้เธอ

“ลองทานสิจ้ะนุ่น”

หญิงสาวหันกลับมาให้ความสนใจกับอาหารสองสามชนิดที่เพิ่งถูกนำมาวางไว้ตรงหน้า เลยไปถึงใบหน้าชื่นบานของญาติหนุ่ม ดูเหมือนว่าเขาจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ

“วันนี้มีอะไรพิเศษหรือคะ”

ชายหนุ่มหัวเราะเก้อ ๆ

“ไม่มีอะไรหรอกจ้ะ พี่แค่...” เขาชำเลืองตาขึ้นมองเธอ “อยากปรึกษานุ่นเรื่องเรียนต่อ”

“เรียนต่อปริญญาโทหรือคะ” เธอถามด้วยน้ำเสียงจริงจัง

ประวิทย์ซ่อนจุดประสงค์ที่แท้จริงด้วยการปรับสีหน้าให้ขรึมตาม

“จ้ะ เรื่องที่จะไปเรียนต่อโทที่แคลิฟอเนียร์”

คู่สนทนาพยักหน้าอย่างตั้งใจฟัง

“ค่ะ จบเทอมนี้แล้ว พี่ไปแน่ใช่ไหม”

ชายหนุ่มพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะขยับเก้าอี้เคลื่อนเข้าใกล้หญิงสาว  นริศรากลั้นหายใจทำท่าจะถอยหลบ แต่กลับถูกเขาคว้าข้อมือข้างหนึ่งเอาไว้

“นุ่นไปกับพี่นะ โอนหน่วยกิตไปเรียนต่อปริญญาตรีที่โน้นกัน”

หญิงสาวทำท่าตกใจ

“แต่นุ่นเพิ่งเรียนไปได้เทอมเดียวเองนะคะ” เธอรีบปฏิเสธ มือข้างที่ถูกกุมขืนเกร็ง “อีกอย่าง แม่คงไม่อนุญาตแน่”

ประวิทย์พยายามเหนี่ยวข้อมือที่กำลังขืนกลับเข้าหาตัว จ้องเธอด้วยสีหน้าจริงจัง

“ถ้านุ่นยืนยันว่าอยากไป คุณน้าต้องอนุญาตอยู่แล้ว” เขายืนยันด้วยสายตาคล้ายวิงวอน “นะนุ่น ไปเรียนต่อเป็นเพื่อนพี่”

จากคุณ : วังวน
เขียนเมื่อ : 26 ก.ค. 55 09:50:24




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com