Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
พรสามประการ (Short Short Story) ติดต่อทีมงาน

ผมไปค้นเจอตะเกียงทองเหลืองเก่าๆ เข้าดวงหนึ่ง สิ่งซึ่งทุกคนต้องทำเหมือนผมเป็นแน่ คือวาดฝัน แล้วลองถูมันดู แล้วมันก็เกิดขึ้น

กลุ่มควันพวยพุ่งออกมาก่อนลอยขึ้นกลายเป็นจินนี่ร่างขนาดมหึมา ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจว่ามันใหญ่โตขนาดนั้นอยู่ภายในบ้านได้อย่างไร

เหมือนกับว่าตัวมัน กับโลกรอบกายนั้นไม่เกี่ยวข้องกันแต่อย่างใด

“ท่านผู้ปลดปล่อย นายข้า ท่านสามารถขอพรได้สามประการ”

ผมปิดปากสนิท ผมเคยอ่านเจอความขี้โกงของจินนี่พวกนี้มาบ่อยครั้ง การถาม หรือพูดอะไรที่ไม่มีความหมาย อาจกลายเป็นหนึ่งคำขอที่ต้องเสียไป หลายคนอาจเป็นเหมือนผม ที่เคยลองคิดอยู่บ่อยๆ ว่าหากได้พรสามประการแล้วจะขออะไรบ้าง

“ขอให้ฉันได้เป็นราชาของโลก”

“ขอให้ฉันได้แต่งงานกับผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก”

“ขอให้ฉันมีชีวิตอยู่ตลอดกาล”

จินนี่มองหน้าผม ผมจ้องมันกลับไป คำขอของผมชัดเจน ผมคิดว่ามันคงไม่อาจเล่นตลก และต้องให้ตามคำขอของผมอย่างไม่ต้องสงสัย

“คำขอทั้งสามของท่านจะสมปรารถนา...ข้าขอไปแล้ว”

ควันจางสลายหายไป ผมยังคงเป็นคนเดิม เหมือนเดิม ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย ผมลองเดินออกจากบ้าน พอดีกับที่คุณป้าข้างบ้านกำลังจะไปจ่ายตลาดพอดี

“สวัสดีครับคุณป้า” ผมทักทายตามปกติ

“สวัสดี ท่านราชาของโลก”

ผมอึ้งกับคำตอบนั้น แต่ก็แค่นั้น ป้าทักแล้วก็เดินจากไปเหมือนไม่มีอะไร ผมลังเล

“เอ่อ ป้าครับ” เธอหันมา “มีอะไรอีกจ๊ะ”

“เอ่อ ป้าก็รู้ใช่ไหมครับว่าผมเป็นราชาของโลกใบนี้” ป้าพยักหน้า “ใครๆ ก็รู้ทั้งนั้นแหละ ป้าไปนะ”

“แต่...ป้า ครับ ป้า”

เธอรีบเดินไม่สนใจผมอีกต่อไป ในตอนนั้นเองที่มีหญิงสาวสวยที่สุดเท่าที่ผมเคยพบเจอ ก้าวลงมาจากรถหรูคันโต ตรงเข้ามาหาผม

“ฉันจะแต่งงานกับคุณ” ผมยืนงง “...แต่ว่า เรายังไม่...เอ่อ ผมยังไม่รู้จักคุณด้วยซ้ำ” เธอยักไหล่ “ฉันชื่อแพรว ท่านราชาของโลก เตรียมตัวให้พร้อม พรุ่งนี้ฉันจะมารับท่านไปเข้าพิธี” พอเธอพูดจบก็รีบย้อนกลับไปที่รถ ซึ่งขับออกไปอย่างรวดเร็ว

เหลือผมยืนอยู่เพียงลำพัง ในขณะที่คนแถวบ้านอีกสองสามคนเดินผ่านไปมา พร้อมกับส่งเสียงทักทายผม ด้วยคำเดียวกัน “สวัสดีท่านราชาของโลก”

ผมเริ่มเหงื่อตก ถ้านั่นคือคำขอ ข้อแรก กับ ข้อสอง ผมนึกถึงคำขอข้อสุดท้ายของตัวเองอีกครั้ง ’ขอให้ฉันมีชีวิตอยู่ตลอดกาล’

แล้วผมก็พบเห็นความผิดปกติ มันเริ่มขึ้นแล้ว ทุกสิ่งรอบตัวผมผ่านไปอย่างรวดเร็วขึ้นเรื่อยๆ เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และเร่งขึ้นเรื่อยๆ เหมือนกับมีใครกดปุ่มเพิ่มความเร็ว ด้วยอัตราก้าวกระโดด จนทุกสิ่งกลายเป็นภาพเลือนๆ ที่ไม่อาจแยกรายละเอียดได้

ผมยืนนิ่งอยู่ในที่นั้น มองดูกาลเวลาวิ่งผ่านไปจากคำขอข้อสุดท้าย ผมคงต้องอยู่อย่างนี้ไปจน ตลอดกาล ตลอดระยะเวลาเท่าที่ กาลเวลา จะยืดยาวไปถึงได้

แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 55 16:23:46

จากคุณ : zoi
เขียนเมื่อ : 27 ก.ค. 55 16:18:40




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com