เส้นทางรักแดนไอยคุปต์ ตอนที่ 5 (50%)

ตอนที่1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12237974/W12237974.html

ตอนที่ 2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12272604/W12272604.html

ตอนที่ 3(50%) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12313936/W12313936.html

ตอนที่ 3 (100%) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12341759/W12341759.html

ตอนที่ 4 (50%) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12359253/W12359253.html

ตอนที่4 (100%) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12403730/W12403730.html


Chapter 5 รักในราตรีกาล

หลังจากวันที่เซเคเซนร่วมโต๊ะอาหารค่ำกับสมาชิกในครอบครัวของพระราชินีติเย ความสัมพันธ์ระหว่างเนเฟอร์ติติกับอเมโนฟิสก็แทบเชื่อมต่อไม่ติด
เนเฟอร์ติติพยายามหนีหน้าเขาตลอดเวลา หรืออีกวิธีที่นางทำก็คือหาเกราะป้องกัน และผู้ที่กลายเป็นโล่กำบังอย่างไม่รู้ตัวอย่างทุสโมสก็ได้แต่ยิ้มแก้มแทบปริ เพราะระยะหลายวันมานี้เนเฟอร์ติติมักไปไหนมาไหนด้วย จนเรียกได้ว่าตัวแทบติดกัน พวกเขาเป็นดั่งเงาของกันและกันตลอดเวลา

อเมโนฟิสเดินไปเดินมา พยายามคิดหาวิธีการที่จะเข้าไปถึงตัวเนเฟอร์ติติ นางไม่เว้นช่องว่างใดให้เขาได้อยู่เพียงลำพังกับนางเลย ทุกครั้งที่เจอจะมีทุสโมสอยู่ด้วยเสมอ หากความสัมพันธ์ของเนเฟอร์ติติกับเขายังเป็นเช่นนี้ เขาไม่ต้องสูญเสียนางไปหรอกหรือ
“เนฟ ..ทำไมใจร้ายกับข้าเช่นนี้”อเมโนฟิสได้แต่กลุ้มใจ มองออกไปภายนอกตำหนักซึ่งปรากฏเพียงความมืดปกคลุม จะมีเพียงบางจุดเท่านั้นที่มีแสงไฟสว่างไสว
ตามตำราการศึก ความมืดถือเป็นยุทธศาสตร์อำพรางได้เช่นกัน กลางคืนจึงเป็นอีกหนึ่งอย่างที่น่ากลัวสำหรับสงคราม
“จริงด้วย”อเมโนฟิสยิ้มกับตัวเอง เมื่อสามารถหาทางประชิดตัวนางในดวงใจของเขาได้แล้ว

เนฟอร์ติติหลับๆ ตื่นๆ นางนอนไม่ค่อยหลับมาหลายคืนแล้ว สมองมีเพียงภาพใบหน้าของอเมโนฟิสที่เข้ามาแทรกให้หลับไม่ลง จิตใจปั่นป่วนไปหมด
เงาวูบๆ คล้ายเงาคนที่เดินใกล้เข้ามา ทำให้เนเฟอร์ติติใจเต้นเร็วด้วยความกลัว ไม่แน่ใจว่านั่นเป็นคนหรือวิญญาณกันแน่
“ใครอยู่ข้างนอก ..”เนเฟอร์ติติร้องเรียกนางกำนัลที่อยู่ด้านนอก แต่ถ้อยคำเหล่านั้นแทบไม่สามารถเล็ดลอดมือหนาของชายชุดดำที่ปิดปากนางไว้
“ข้าเอง ..เมฟิส”เขาบอกขณะที่มือยังปิดปากนางไว้

จากใจสั่นเพราะความกลัว กลับเป็นใจระรัวด้วยความตื่นเต้น ไม่คิดว่าเขาจะกล้า และอาจหาญถึงเพียงนี้
“เมฟิส”นางเรียกชื่อเขาราวกับต้องการความแน่ใจอีกครั้ง
“ชูว!”เขาส่งเสียงเตือนให้ระวัง อย่าส่งเสียงดัง
“ท่านเข้ามาได้อย่างไร”เนเฟอร์ติติลดเสียงลงเป็นกระซิบกระซาบ
“ปีนลงมาจากหลังคา”อเมโนฟิสบอกวิธีการมาของตัวเอง
“ท่านเป็นบ้าไปแล้ว”นางตำหนิ
“ใช่ ข้าบ้า แต่เพราะเจ้า ข้ากำลังจะเป็นบ้าก็เพราะเจ้า ..เนฟ”

“รีบออกไป หากใครมาเห็นรับรองทุสโมสไม่ปล่อยท่านไว้แน่”เนเฟอร์ติติเป็นห่วงเขายิ่งนัก
“ข้าไม่ไปไหนทั้งนั้น จนกว่าเราจะพูดกันให้เข้าใจ”
“เราไม่มีอะไรต้องพูดกัน ทุกอย่างข้าเข้าใจหมดแล้ว”นางยืนกราน
“เจ้านะหรือเข้าใจ เจ้าบอกว่าเข้าใจ แต่การกระทำของเจ้ามันฟ้องว่าเจ้าไม่เข้าใจอะไรเลย”อเมโนฟิสเถียงกลับ
“ได้โปรดเมฟิส ออกไป”
“เจ้ากลัวอะไร กลัวข้าต้องโทษประหาร หรือกลัวทุสโมสโกรธเคืองเจ้า”น้ำเสียงของเขามีร่องรอยความน้อยใจแฝงอยู่
“ท่าน!..”เนเฟอร์ติติพูดไม่ออกจริงๆ เขาไม่รู้อะไรเสียเลย

“ฟังข้า เมฟิส”นางเอามือวางบนอกเขา หวังใช้ถ้อยคำหวาน เพื่อเกลี้ยกล่อมให้อีกฝ่ายยอมออกไป
“เมฟิส ได้โปรดออกไปเถิด มันอันตรายมาก ท่านก็รู้”
“เจ้าเป็นห่วงข้าหรือ”อเมโนฟิสถามและรอคอยคำตอบอย่างตั้งใจ ซึ่งนางก็ไม่ให้เขาต้องรอนาน
“ใช่ ข้าเป็นห่วงท่าน”
เจ้าชายองค์รองแห่งอียิปต์หัวใจเต้นเร็วด้วยความตื้นตันใจ จนฝ่ามือของนางสัมผัสได้ถึงแรงสั่นของหัวใจที่เต้นระรัว

“ได้โปรด เมฟิส ออกไป มันอันตรายมากที่ท่านทำเช่นนี้ อย่าลืมซิ ตอนนี้ข้าเป็นคู่หมั้นของทุสโมส เขาสามารถสั่งฆ่าท่านได้กับสิ่งที่ท่านกระทำอยู่”เนเฟอร์ติติกล่าวด้วยความหวาดกลัวในอาญาที่เขาจะได้รับ
“ข้าจะออกไป ก็ต่อเมื่อเจ้ารับฟังคำอธิบายของข้าแล้วเท่านั้น”สายตาเขามองผ่านความมืดสลัว แสงไฟจากคบเพลิงด้านนอกทำให้ความมืดบางเบา สามารถมองเห็นกันและกัน
“เอาไว้อธิบายพรุ่งนี้ แต่ตอนนี้ท่านต้องออกไป”นางย้ำ
“ไม่ ข้าไม่รออีกแล้ว ได้ยินไหม”เขาร้อนใจราวกับไฟสุมทรวง ไม่ต้องการให้หมางเมินนานไปกว่านี้
“ก็ได้ ข้าจะฟัง รีบๆ อธิบายแล้วก็รีบๆ ออกไป”

“ข้าอยากให้เจ้าเข้าใจเรื่องคืนนั้น ระหว่างข้ากับเซเคเซน”อเมโนฟิสบอก
“ท่านอย่ามาโกหกว่าไม่มีความสัมพันธ์กับนาง เพราะข้าไม่เชื่อ”เนเฟอร์ติติเริ่มรู้สึกเกลียดผู้ชายตรงหน้า เขาจะโกหกไปจนถึงเมื่อไหร่ ทำไมไม่ยอมรับความจริง
“ข้าไม่ได้มาเพื่อปฏิเสธ”เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง
น้ำตาของนางร่วงลงมาโดยไม่อาจควบคุม แค่คิดไปเองก็เสียใจมากพอ แต่ตอนนี้เขามายอมรับตรงๆ ทำให้ความเสียใจกลับมาจุกตรงอกจนแทบระเบิด

“ข้ารักเจ้าเนฟ”คำบอกรักของเขาแทบไม่สามารถช่วยอะไรให้ดีขึ้น เนเฟอร์ติติยกมือปิดหูตัวเอง ไม่อยากรับฟังคำรักที่ไร้ซึ่งความจริงใจอีกต่อไป
“ได้โปรดเนฟ ฟังข้าอธิบาย”อเมโนฟิสดึงมือนางมารวบไว้เสียเอง มองใบหน้าที่เปื้อนน้ำตาของเนเฟอร์ติติด้วยความรักทั้งหมดที่มี
“คืนนั้น ข้าเห็นทุสโมสกับเจ้าจูบกันในสวน”เขาพูดด้วยน้ำเสียงร้าวลึก ปวดใจไม่น้อย

“ข้า!..”เนเฟอร์ติติพูดและอธิบายไม่ถูกเช่นกัน จะบอกว่าใช่ก็ใช่ จะบอกว่าไม่ก็ไม่
“อธิบายมาซิ ข้าอยากรู้ว่าเจ้าจะอธิบายเช่นไร”อเมโนฟิสมองนางอย่างรอคอยคำตอบ
“...”สาวงามแห่งลุ่มน้ำไนล์นิ่งเงียบ ไร้การชี้แจงใดๆ นั่นเพราะเหตุการณ์ในสวนนั้นนางไม่ได้จูบทุสโมส หากแต่เป็นช่วงที่เงยหน้าขึ้น และทุสโมสก็ก้มลงมาจูบหน้าผากของนาง
“ข้าไม่มีคำอธิบาย”สาวเจ้าตัดบทอย่างไร้เยื่อไย

อเมโนฟิสมองนางนิ่ง แววตาชอกช้ำ เนเฟอร์ติติไม่สนใจเลยหรือว่าเขาจะรู้สึกเช่นไร ทำเหมือนมันเป็นเรื่องระหว่างนางกับทุสโมส ซึ่งไม่เกี่ยวกับเขาแม้แต่น้อย
เนเฟอร์ติติสบตาที่ปวดร้าวของอีกฝ่ายก็ให้รู้สึกสงสาร แต่การที่เขาไปมีสัมพันธ์กับหญิงอื่น โอบกอดหญิงอื่นในงานเลี้ยง นึกว่านางไม่เสียใจหรือไร

“อธิบายจบแล้วใช่ไหม”เนเฟอร์ติติถามเมื่ออีกฝ่ายนิ่งเงียบไปนาน
“ยัง ข้าแค่อยากให้เจ้านึกทบทวนเรื่องราวในคืนนั้น ข้าเห็นเจ้ายืนเคียงข้างทุสโมส ข้ามองเจ้าแต่เจ้ากลับหลบตาข้า เจ้าหนีหน้าข้า และข้าไปเห็นเจ้ายืนจูบกับทุสโมสในสวน ทั้งหมดคือแรงบันดาลใจให้ข้าประชดเจ้า ข้าอยากจะรักคนอื่นบ้าง เฉกเช่นเจ้าที่แปรเปลี่ยนไปจากข้า”อเมโนฟิสมองสบตากับนางก่อนจะเน้นย้ำใจความอีกครั้ง
“ข้าหึงหวงเจ้า และอยากให้เจ้าหึงหวงข้าบ้าง”น้ำตาของเนเฟอร์ติติหยดลงมาทันทีที่ได้ยินเช่นนั้น

ตายังคงมองสบตากันและกัน ความเข้าใจเริ่มทำให้ความเสียใจของนางบรรเทา คำว่าหึงหวงทำให้รู้สึกยังคงเป็นคนสำคัญสำหรับเขา
อเมโนฟิสยกนิ้วขึ้นเช็ดน้ำตาบนแก้มเนเฟอร์ติติ เขาจูบซับน้ำตาบนแก้มนุ่มๆ ของนาง ความหอมของน้ำหอมที่นางใช้ประจำดึงดูดเขาให้สูดดมความหอมนั้น

“ข้ารักเจ้าเนฟ ข้ารักเจ้า”เขาพร่ำบอกก่อนจะเน้นย้ำให้มั่นใจว่านางคือคนเดียวที่เขาจะรักตลอดไป
“ข้ารักเจ้าเพียงคนเดียว”อเมโนฟิสตอกย้ำให้เนเฟอร์ติติซึ้งใจ
จมูกของเขาวนเวียนอยู่ตรงซอกคอของนางก่อนจะกดลงไปสูดดมความหอม ในขณะที่ริมฝีปากกดทับตามมาติดๆ
“ข้าอยากฟังคำรักจากเจ้าให้มั่นใจสักครั้ง บอกข้าเนฟ บอกมาว่าเจ้ารู้สึกอย่างไรกับข้า”อเมโนฟิสถอยห่างออกมาจากนางนิดหนึ่ง สายตามองจ้องตานาง รอฟังคำตอบอย่างใจจดจ่อ

เนเฟอร์ติติพยักหน้า สายตามองสบกับดวงตาของเขา
“รัก ..ข้ารักท่าน”นางบอก
อเมโนฟิสรู้สึกเหมือนต้นไม้ที่คอยฝนอยู่กลางทะเลทราย เฝ้ารอว่าเมื่อไหร่ฝนจะตก และเมื่อฝนตกลงมา ต้นไม้ก็มีชีวิตชีวา สดชื่นขึ้นทันตาเห็น
อเมโนฟิสขอบคุณคำตอบนั้นโดยก้มลงมามอบจุมพิตให้กับเจ้าของคำพูด โอบกอดนางเข้ามาแนบประชิด สองกายแนบสนิทราวกับจะกลายเป็นกายเดียว
เนเฟอร์ติติโอบกอดเขากลับเช่นกัน อเมโนฟิสเลื่อนฝ่ามือข้างหนึ่งขึ้นมารองรับท้ายทอยของนาง เพื่อให้สามารถจูบกันได้อย่างถนัดถนี่

ไม่รู้ว่าเนิ่นนานเท่าไหร่ที่ทั้งสองมอบจุมพิตให้แก่กัน เนเฟอร์ติติรู้ตัวอีกทีก็เมื่อเขาถอนจุมพิต แล้วมองใบหน้านางด้วยรอยยิ้มแห่งความพอใจ
“ข้าต้องไปแล้ว”อเมโนฟิสบอกก่อนจะประทับริมฝีปากบนหน้าผากนางอีกครั้ง อ้อมกอดค่อยๆ คลายออกจากร่างนาง
“เมฟิส”เนเฟอร์ติติเรียกชื่อชายคนรัก
“ข้ารักเจ้าเนฟ”เขาบอกพร้อมทั้งก้มลงมาจูบริมฝีปาก ก่อนจะผละจากไปอย่างรวดเร็ว
เนเฟอร์ติติมองตามไปจนร่างของเขาผ่านพ้นห้องนอน แล้วเลี้ยวเข้าไปตรงห้องโถงอาบน้ำ และเพื่อความแน่ใจว่าเขาจะปลอดภัย นางจึงรีบเดินตามไปดู แต่ปรากฏว่าห้องโถงอาบน้ำว่างเปล่า ไร้ร่างผู้ใด เมื่อมองขึ้นไปข้างบนก็พบว่า กระเบื้องหลังคากำลังโดนปิดกลับไว้เช่นเดิม
“เมฟิส”นางเป็นห่วงความปลอดภัยในตัวเขา

*...............................................................................................*


ปล. คุณ Psycho man
อาจจะไม่ยากมากก็ได้ค่้ะ ต้องรอลุ้นต่อ

จากคุณ	: ฟินนิกซ์
เขียนเมื่อ	: 28 ก.ค. 55 17:13:49