จงอย่าสิ้นหวัง ผีเสื้อที่ปีกสวย ก็เคยเป็นตัวหนอนที่ไร้ค่ามาก่อน เสียงขลุ่ยที่ไพเราะ ก็เคยเป็นลำไม้ไผ่ที่ไร้ค่ามาก่อน ขอตะโกนบอกเธอว่า จงอย่าสิ้นหวัง จงอย่าสิ้นหวัง กว่าที่ท้องฟ้าจะเป็นสีฟ้า ฟ้าก็เคยหม่นหมองมาก่อน กว่าที่ธารน้ำจะใสอย่างที่เห็น น้ำก็เคยขุ่นมัวมาก่อน ขอตะโกนซ้ำอีกว่า จงอย่าสิ้นหวัง จงอย่าสิ้นหวัง จงวางความท้อแท้ในมือลงซะ ปาดน้ำตาให้แห้ง ใบหน้าของเธอสวยด้วยรอยยิ้ม ไม่ใช่ด้วยน้ำตา ขอตะโกนบอกเธอว่า จงอย่าสิ้นหวัง จงอย่าสิ้นหวัง ผีพิลาป ๑๐.๑๖ น. ๒๙/๐๗/๕๕
จากคุณ |
:
นั่งคุย
|
เขียนเมื่อ |
:
วันภาษาไทยแห่งชาติ 55 10:18:57
|
|
|
|