๐๐ ... สวนสัตว์สนาน ... ๐๐..(บทที่ 7)
|
 |
"สวนสัตว์สนาน" (บทที่7)
บทที่ 7
อย่าว่าแต่หมีเลย..กระถินก็หายไป!
ช่างเถอะเดี๋ยวก็คงมา..ผมหมายถึงกระถิน หมีนั้นรู้อยู่แล้วว่าคงไม่มาแน่
น้ามิวเป็นอะไรนั่งเศร้า โจวางถุงมันฝรั่งบนโต๊ะหิน..ผมนั่งดูผู้คนรถราอยู่หน้าบ้าน
นายโจแก่แดด..รู้ได้ไงว่าน้ามิวเศร้า.. ล้วงถุงกรอบแกรบ ทำโทษซะเลย..ฮะ..ฮะ..
เฮ้ย!..น้ามิว.. โจลืมตัวนึกว่าผมเป็นเพื่อน
เฮ้ย!.. ผมเอามั่ง แย่งถุงจากมือโจวิ่งเข้าร้าน....ออกมาพร้อมถุงขนมอันใหม่ เอ้า..ใช้คืนให้
แล้วไป.. ยิ้มได้
นึกว่าถูกเพื่อนแย่งหรือไง? สองคนน้าหลานกินขนมไปมองถนนไป
ส่วนมากไม่ได้เอาไปจริงๆ หรอก แค่แกล้งเล่น.. มองหน้าผม นายบัสประจำ
เหรอ.. แกล้งทำไม่รู้ไม่ชี้กับสายตาของโจ แต่อดถามไม่ได้ มองหน้าน้ามิวทำไม?
เปล่า.. หันมองเข้าไปในซอย วันนี้ไม่เห็นบัสเลย สัญญาว่าจะช่วยผมทำการบ้าน
น้ามิวช่วยทำก็ได้ ไปหยิบมาสิ
น้ามิวมีเรื่องผิดใจกับบัสหรือ?
หา!.. ผมตกใจ..จู่ๆ ได้รับคำถามที่นึกไม่ถึง ผิดใจอะไร..น้ามิวแทบไม่ได้คุยอะไรกับบัสเท่าไหร่.. ยิ้มแก้เขิน ทำไมถามอย่างนี้?
เมื่อคืนผมเห็นบัสนอนกอดน้ามิว.. มองมือตัวเอง ผมตื่นมาปวดฉี่
เอ่อ..น้ามิวไม่ทันสังเกต.. ตอบแบบคนฟังคนตอบงง ตื่นปุ๊บรีบไปทำงาน
น้ามิวโกรธเขา ด่าเขาใช่ไหม? จับแขนผม อย่าถือเลยนะน้ามิว บัสเขาชอบแกล้งกอดฟัดเพื่อนอย่างนั้นเองไม่มีอะไร
โจรู้หรือว่าอะไรนั้นคืออะไร..จะชี้แจงกับหลานชายอย่างไรดี ผมเองยังบอกตัวเองไม่ได้เลยว่ามีอะไรหรือเปล่า..ลำบากใจแล้ว
ดูสิ!.. ผมฉวยโอกาสเปลี่ยนเรื่องสนทนา
หมาตัวหนึ่งวิ่งไล่งับล้อรถมอเตอร์ไซค์ออกมาจากซอย
เฉาก๊วยมันหาที่ตาย โจพลอยลืมเรื่องนายบัส
ไอ้บ้า!.. คนขับบิดล้อไปมา รถแกว่ง เฉาก๊วยตามงับได้ถูกจังหวะ
เฉาก๊วย คือชื่อที่เจ้าของตั้งให้..ไอ้บ้า คือชื่อที่พวกวินมอเตอร์ใซด์ขนานนาม..เฉาก๊วยชอบวิ่งงับล้อรถเป็นชีวิตจิตใจ ไม่ใช่แค่ล้อมอเตอร์ไซค์รถเก่งก็ชอบ..ล้อรถจักรยานไม่สนใจ นั้นมันลิขสิทธิ์ของโจอี้ โดยเฉพาะรถที่มีเด็กๆ เป็นผู้ขี่ โจอี้วิ่งตามแทบถึงบ้าน ผมสิต้องวิ่งไปอุ้มกลับ
นอกจากไล่งับล้อรถแล้วเฉาก๊วยยังชอบข้ามถนน ข้ามไปข้ามมา บางทีเดินเล่นกลางถนนเป็นที่หวาดเสียวกับผู้พบเห็น..อีกอย่างคือชอบเล่นน้ำฝน ถ้าฝนตกเมื่อไรได้เห็นเฉาก๊วยวิ่งทั่วทั้งซอย
เมื่อก่อนเฉาก๊วยคงเป็นหนุ่มหล่อเอาการ รูปร่างสันทัด หูหางชัดเจน ขนเป็นพวงสีขาวสลับดำ ตาโตมีเสน่ห์..มีที่พักอยู่ในซอย บ้านไหนสักหลัง เฉาก๊วยจะมาตอนเช้า วิ่งเคียงมากับรถเจ้าของ รอจนเย็นวิ่งไล่งับล้อเจ้านายกลับบ้านทุกวัน นอกจากวันไหนรถยังไม่มาเฉาก๊วยจะอาศัยนอนประจำที่แดนอาถรรพ์ของแม่
ไม่ใช่แค่แมวทั้งซอยที่พี่สาวผมอุปโลกน์เป็นเจ้าของ แม้แต่หมาที่วิ่งเพ่นพ่านอยู่ก็ใช่..พี่ให้ข้าวน้ำเฉาก๊วยกินเช่นเดียวกับนายขาว หนูแพนเค้ก น้องเวียร์ และหมาจรที่ยังไม่ทันทำความรู้จักก็หายไป..ตัวอื่นเขามีที่ประจำไม่ไกลจากบ้านผมจึงไม่ได้เห็นหน้าทั้งวันเหมือนเฉาก๊วยที่บ้านอยู่เกือบสุดซอย (มั้ง?)
บางทีตอนเผลอๆ เฉาก๊วยเข้ามานอนในร้านเหมือนกันต้องคอยไล่ ก่อนจะออกไปมันแอบค้อนโจอี้ คงอิจฉาและสงสัยว่าทำไมไอ้เตี้ยจึงอยู่ได้..มีเหมือนกันที่แกล้งเดินเฉียดโจอี้ แต่ไม่ทำอะไรมากกว่านั้น..จะผูกมิตรหรือหมั่นไส้ไม่แน่ใจ
น้ามิว..ป้าไม่อยู่.. โจพูดกับผมแต่ตามองเฉาก๊วยบนถนน สงสัยไปตามหากระถิน
ทำไมหรือ? เฉาก๊วยวิ่งมายืนหอบแฮกๆ บนฟุตบาทแล้วหมอบลงที่สนามหญ้า
เฉาก๊วยหิวข้าว ป้าเคยให้กิน.. เล่าให้ฟัง คำสั่ง หรือขออนุญาตไม่แน่ใจ โจไปหาข้าวให้มันนะ
โจคงหวังดี บอกให้ผมหาข้าวให้เฉาก๊วยกิน เผอิญผมกำลังใจลอย กังวล หาเหตุผลในหลายๆ เรื่องจึงไม่ได้คิดตาม..นึกได้เมื่อโจเดินเข้าบ้านไป อย่าลืมหยิบการบ้านออกมาด้วยล่ะ เย็นมากแล้วเดี๋ยวจะมืดมองไม่เห็น
สักพัก โจออกมาพร้อมข้าวโปะไข่เจียวหอมฉุย มีช้อนส้อมอีกต่างหาก
ทอดไข่เป็นด้วยหรือ.. ภูมิใจความสามารถของหลานชาย อะนะ..เฉาก๊วยกินข้าวด้วยช้อนส้อม
คุณยายให้เอามาด้วย โจพาซื่อ
คุณยายให้เฉาก๊วยกินข้าวด้วยช้อน? มีอะไรผิดพลาดตรงไหนสักแห่ง
เปล่าครับ..ให้น้ามิวน่ะ ก้มลงจะวางจานข้าวบนพื้น
เดี๋ยวๆ.. ผมรั้งมือโจ อะไรกันแน่
โจบอกว่าจะหาข้าวให้น้ามิวคุณยายเลยทอดไข่ให้สองใบ ลูบหัวเฉาก๊วย ไม่งั้นแกก็อดกินไข่เจียว
ถ้าอย่างนั้นรอเดี๋ยว ผมมุดเข้าไปในพุ่มไม้หยิบชามข้าวของหมีออกมาใส่ข้าวไข่เจียวสองฟองนั้น น่าอร่อยนะ ดึงออกมาหน่อยใส่ปากตัวเองซะงั้น
น้ามิว!.. โจส่งเสียง ฮะ..ฮะ..น้ามิวแย่งข้าวหมากิน..ฮา..ฮา..
ไม่ไหวแล้ว.. เหลียวมองเข้าร้าน น้ามิวหิวข้าวจริงๆ แล้ว อยากกินอย่างเฉาก๊วย
โจก็หิว อยากกินไข่เจียวมั่ง
แม่มองสองน้าหลานอย่างแปลกใจ..ผมยกกระบะไข่ออกจากร้านเข้าครัว..เจียวสองที่ๆ ละสองฟอง เสร็จแล้วยกผ่านร้านออกไปตั้งที่โต๊ะหินพร้อมข้าวสวยสองขาม
สองคนนี้เลี้ยงไมไหวละ กินทีไข่หกฟอง แม่บ่นพึม..ผมกับโจแอบหัวเราะกัน..แคร์ไม่ร่วมวงด้วยเพราะกำลังติดพันกับหนังการ์ตูน
งี๊ดดดด.. เฉาก๊วยยังหมอบอยู่ข้างชามข้าว..อิ่มขี้เกียจ หรือรออีกชาม?
พอแล้วแก กินเท่ากับชั้นสองคนนะ.. แต่ผมก็ดึงออกมายื่นให้เท่าที่แย่งไปเมื่อครู่ เอ้า!..ใช้คืน
ฮะ..ฮะ..ฮะ.. เบนซ์คันหนึ่งจอดฝั่งตรงข้าม..เสียงหัวเราะลอดจากกระจกที่ค่อยเลื่อนลง
อ๋อ.. โจหันไปมองพร้อมผม
นายเฉาก๊วยมากวนอะไรคุณหรือเปล่าครับ หนุ่มใหญ่ก้าวออกมายืนพิงประตูรถ
เปล่าครับ..เรากำลังกินข้าวกัน เมื่อไม่เห็นผมพูดอะไรโจจึงตอบไป
มานี่เฉาก๊วย กลับบ้านกัน หนุ่มคนนั้นเข้าในรถ โบกมือให้โจ สตาร์ทเครื่องออกไปโดยมีเฉาก๊วยวิ่งงับล้อตามเคย
เดี๋ยวก็จุกพอดี
ทีงี้พูดได้ แอบแย่งไข่จากจานของผม
อ้าว..น้ามิวไม่รู้จักเขานี่นา..ไม่แน่ใจด้วยว่าพูดกับใคร แย่งคืน รู้จักเขาหรือ?
อานายบัส..อยู่บ้านติดกัน
มิน่า..
ตกลงน้ามิวรู้จักเขา
เปล่า..น้าจะพูดว่า มิน่าเหมือนฝรั่ง
อือ..อือ.. เสียงครางของพี่สาว
ผมหันไปทางต้นเสียง..พี่เดินออกมาจากซอยแยก อะไรอย่างหนึ่งในวงแขน
อือ..กระถินกองอยู่ข้างตึกสี่ชั้นในซอย.. ร้องบอกผม เลือดกรัง..คงตกตอนกัดกันเมื่อวานเช้า ดูสิเลือดแห้งกรังไม่รู้เป็นหรือตาย
ไหนๆ.. ผมกับโจทิ้งชามข้าววิ่งไปดู..กระถินที่ผอมเพรียวอยู่แล้ว ตอนนี้ตัวแห้งเหมือนไม่มีเลือดเนื้อ แขนขาตก สะโพกบิดเบี้ยวมีเลือดซึม
ตายแล้วมั้ง โจพูดเป็นอยู่คำเดียว
เร็ว!..พากระถินไปหาหมอ.. พูดกับผม บอกยายว่าป้าพากระถินไปหาหมอ..เก็บชามข้าวเข้าบ้านด้วย สั่งโจ
แท็กซี่!.. แท็กซี่คันหนึ่งออกมาจากซอยพอดี ผมยืนบังพี่สาว โชเฟอร์จะได้ไม่เห็นกระถิน ไปตลาด
คุณหมอร้านสัตวแพทย์หน้าตลาดสันนิษฐานว่ากระถินตกจากที่สูง สะโพกหัก ประเมินค่ารักษาค่าผ่าตัดกว่าหมื่นบาท!
.
| จากคุณ |
:
ดาเรน   
|
| เขียนเมื่อ |
:
วันภาษาไทยแห่งชาติ 55 15:52:26
|
|
|
| 
