ความคิดเห็นที่ 1 ภาพความมึนเมาของประวิทย์ในวันนั้น ทำให้ยุพินตัดสินใจซื้อรถยนต์อีกคันให้บุตรสาวเพื่อเดินทางไปกลับมหาวิทยาลัยเอง  นริศราลืมความเศร้าหมองไปชั่วขณะเมื่อบริษัทจำหน่ายรถยนต์ญี่ปุ่นยี่ห้อดังนัดเธอให้ไปรับรถในวันหยุด หลังจากสั่งจองไปเพียงไม่กี่สัปดาห์ “ขับดีๆ นะณิต เดี๋ยวล้อสึก” เสียงหยอกเย้ากลั่วหัวเราะอย่างอารมณ์ดีของเพื่อนสาวทำให้คณิตต้องแอบยิ้ม ขณะทำหน้าที่เป็นโชว์เฟอร์ขับรถยนต์คันใหม่ของเธอออกจากโชว์รูม “จ้า... ไม่ค่อยเห่อเลยนะ” เขาหันมองสีหน้าเริงรื่นของคนนั่งข้าง นับจากที่พบกันอีกครั้งในการเรียนระดับอุดมศึกษา เขายังไม่เคยเห็นรอยยิ้มชื่นบานของเธอเช่นนี้มาก่อน “รับรองว่าปลอดภัย คนอย่าง มิเตอร์คณิต ระดับไหนแล้ว” “โม้จัง” “อ้าวจริงๆ นะนุ่น บอกได้เลยว่าตั้งแต่ขับรถมาหลายเดือนนี้ ยังไม่เคยเฉี่ยวถูกอะไร” เขาบอกอย่างภาคภูมิ ขณะหักเลี้ยวลำรถเข้าสู่เส้นทางเข้าหมู่บ้าน “ว่าแต่นุ่นเถอะ ขับได้คล่องหรือยัง” “แหม...ถ้าขับคล่องแล้วจะต้องตามณิตมาเป็นโชว์เฟอร์ให้เหรอ”  เธอว่าพลางกุมกระชับเข็มขัดนิรภัย ส่งยิ้มกว้างให้เพื่อนหนุ่ม คณิตหัวเราะเบาๆ กับท่าทางตื่นเต้นแกมหวาดๆ ของเธอ “งั้นเดี๋ยวเอารถไปให้แม่นุ่นดูแล้ว เราไปหาที่หัดขับกันนะ” หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงักเห็นด้วยกับข้อเสนอของเขา ชั่วขณะที่กำลังนำรถเข้าจอดเทียบบริเวณรั้วบ้าน รถยนต์สีคุ้นตาคันหนึ่งก็แล่นปราดมาขวางหน้าไว้ คณิตหยุดรถโดยฉับพลัน “หมอนี่อีกแล้ว” เขาระพึงในลำคอ พุ่งสายตาไปยังรถสปอร์ทคันงามตรงหน้า ประวิทย์ชะเง้อคอมองรถกะบะสีดำคันใหญ่ซึ่งจอดโดดเด่นอยู่ภายในรั้วบ้านของน้าสาวด้วยความคลางแคลง ก่อนจะเบนสายตากลับมายังรถยนต์ป้ายแดงอีกคันที่จอดอยู่  หญิงสาวถอนใจเบาๆ ก่อนจะตัดสินใจเปิดประตูลงไปพบเขา “นี่เหรอ รถคันใหม่ที่คุณน้าซื้อ” เขาเดินตรงมาถามแกมต่อว่าอย่างขุ่นเคือง “นุ่นซื้อรถทั้งที ไม่เห็นปรึกษาพี่เลย” “วันไปสั่งจอง วานให้ณิตไปช่วยดูแล้วค่ะ ณิตก็เพิ่งซื้อรถใหม่มาเหมือนกัน” เธอบอกด้วยสีหน้าเรียบเฉย ทำทีเป็นไม่เห็นว่าอีกฝ่ายกำลังตวัดสายตาไปทางเพื่อนหนุ่มของเธออย่างไม่สบอารมณ์ ”เข้าบ้านก่อนเถอะคะพี่ประวิทย์ แม่กำลังรอดูรถคันใหม่อยู่” หญิงสาวบอกแล้วผลักประตูรั้วตรงเข้าบ้านไปอย่างไม่ใส่ใจ คณิตค่อมศีรษะเล็กน้อยทักทายผู้แก่วัยกว่าแล้วเดินตามเพื่อนสาวไปด้วยสีหน้าเบิกบาน จากคุณ : วังวน เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 55 10:14:47

ความคิดเห็นที่ 2 ภายใต้ร่มเงาของต้นไม้ใหญ่ภายในบริเวณบ้าน ยุพินกวาดสำรวจความเรียบร้อยของรถยนต์คันใหม่ โดยมีบุตรสาวและเพื่อนชายของเธอคอยชี้แจงรายละเอียดอยู่ข้างๆ ประวิทย์จับตามองน้าสาว มีบางอย่างในความคิดของผู้อาวุโสที่เปลี่ยนแปลง สถานการณ์ตรงหน้ากำลังบอกเขาเช่นนั้น ดวงตาของชายหนุ่มทอประกายร้อนแรงขึ้น เมื่อยุพินอนุญาตให้ลูกสาวถอยรถออกไปหัดขับบริเวณหมู่บ้านพร้อมด้วยเพื่อนหนุ่มของเธอ ไม่เข้าใจเลยว่าเหตุใดน้าสาวจึงไม่มีท่าทางกังวลใจใดๆ เกี่ยวกับการคบเพื่อนต่างเพศของลูกอีก เป็นไปได้ไหมว่า...เธอถูกใจชายหนุ่มผิวสีเข้มที่ชื่อว่า ‘คณิต’ ผู้นี้เหลือเกิน เขาตั้งคำถามกับตัวเอง “คุณน้า” เขาปราดเข้าหา ขณะผู้แก่วัยกว่ากำลังหันหลังเข้าบ้าน ยุพินถึงกับชะงักกับเสียงเรียกแข็งๆ “อ้าว ประวิทย์” เธออุทานเหมือนเพิ่งเห็นว่ามีเขาอยู่ตรงนั้น แล้วแสร้งยิ้มให้ “บอกว่าจะมาดูรถคันใหม่ของน้อง เป็นไงจ๊ะ ใช้ได้ไหม” ประวิทย์นิ่งอึ้ง สังเกตอากัปกิริยาของน้าสาว แม้แต่น้ำเสียงและรอยยิ้มก็ยังไม่เหมือนเดิม นัยน์ตาของผู้แก่วัยไม่เหลือแววแห่งความไว้วางใจอีก ยุพินเดินผ่านหน้าหลานชายตรงเข้าบ้านไปอย่างเย็นใจ ประวิทย์คืนสติรีบก้าวตามผู้อาวุโสไปติดๆ “ผมไม่เข้าใจเลยว่า ทำไมคุณน้าถึงยอมให้นุ่นออกไปกับไอ้หมอนั่น” เขาถามเสียงโวยวาย “ไหนคุณน้าเคยบอกเองไงว่า...” “ประวิทย์” เสียงเรียกหนักๆ และสายตาที่มองมาหยุดวาจาหุนหันของชายหนุ่ม ประวิทย์เม้มริมฝีปากเข้าหากัน ดับอารมณ์พลุ่งพล่านแล้วเดินตามน้าสาวเข้าไปภายในบ้าน “ฟังน้าให้ดี ” เธอกล่าวขณะหย่อนตัวนั่งลงบนเก้าอี้รับรองแขก สายตาดุยังจับมองอยู่ที่สีหน้าโกรธขึงของหลานชาย ชายหนุ่มสูดลมหายใจทิ้งตัวนั่งลงตรงข้ามเธอ “น้าต้องขอบใจประวิทย์ที่ช่วยเป็นหูเป็นตาเรื่องเพื่อนผู้ชายของนุ่น โดยเฉพาะเด็กที่ชื่อกันต์ธีร์นั่น” ผู้สูงวัยกว่าเริ่มด้วยสุ้มเสียงจริงจัง “แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่า น้าจะห้ามนุ่นคบเพศตรงข้ามเลย” ประโยคนั้นทำเอาคนฟังต้องผงะ ทั้งที่เธอเคยบอกย้ำให้เขากีดกั้นบุตรสาวคนเดียวออกห่างจากบรรดาเพื่อนต่างเพศ ไม่เพียงแต่เฉพาะชายหนุ่มผู้นั้น ใช่ เขาตระหนักเช่นนั้นเสมอมา ความหวาดวิตกว่าลูกจะให้ความใกล้ชิดกับเพศตรงข้ามนั้นครอบคลุมถึงมนุษย์เพศชายทุกคน ซึ่งแม้แต่ตัวเขาน้าสาวก็ยังระแวดระวัง แล้วอะไรล่ะที่ทำให้ความคิดของผู้อาวุโสเปลี่ยนไป นายคณิตคนนี้มีความสำคัญอย่างไรจนสามารถทลายกำแพงที่ขวางกั้นนี้ได้ “แล้วต้องคุณสมบัติระดับไหนล่ะครับ คุณน้าถึงจะอนุญาตให้นุ่นคบได้” ถ้อยคำประชดประชันหลุดปากออกมา เมื่อระลึกถึงคำบอกเล่าของมารดาเกี่ยวกับอดีตของน้าสาวผู้นี้ที่ยอมแลกทุกอย่างเพื่อฐานะอันมั่นคง แม้กระทั่งอนาคตและศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้หญิงของเธอ “ประวิทย์ !” ยุพินตะคอก จ้องหน้าหลานชายอย่างเอาเรื่อง ไม่อยากเชื่อเลยว่า เขาจะหาญกล้าใช้วาจาเช่นนี้กับเธอ “ผมขอโทษครับ ไม่ได้ตั้งใจจะพูดจาล่วงเกินคุณน้า” เขากลั้นใจสบตาน้าสาว แล้วกล่าวต่อไปอย่างตรงไปตรงมา “ผมแค่อยากทราบเหตุผล เพราะผมเคยขออนุญาตคุณน้าคบกับนุ่น คุณน้ายังไม่ยอมรับปากเลย แต่พอกับนายคณิตเนี่ย คุณน้ากลับยอมให้นุ่นออกไปไหนมาไหนกับมัน” ยุพินมองหลานชายนิ่ง สายตาคลายความขึงขังลง เขาพูดถูกเกี่ยวกับระดับคุณสมบัติของผู้ที่เธอจักอนุญาตให้มาสนิทสนมกับบุตรสาว จริงอยู่ว่า ประวิทย์มาจากครอบครัวที่อบอุ่น พรั่งพร้อมไปด้วยความรักและทรัพย์สมบัติอันเป็นลักษณะสำคัญของผู้ชายในความต้องการของเธอ หากแต่ความเจ้าสำราญช่างเที่ยวของเขา ก็ทำให้มารดาอย่างเธอต้องวิตกลังเล สตรีวัยกลางคนรำลึกถึงภาพครอบครัวอันแสนอบอุ่นอีกครอบครัวหนึ่ง อดีตเพื่อนบ้านซึ่งมียศเป็นถึงพลตำรวจเอก ภรรยาผู้อ่อนโยนของเขา และเด็กน้อยคณิตผู้คงแก่เรียน “ใช่จ้ะ ประวิทย์พูดถูก” เธอกล่าวเสียงเย็นหลังจากนิ่งมองเขาอยู่นาน “น้าจะอนุญาตให้นุ่นคบหาเพื่อนผู้ชายเฉพาะแต่คนที่น้าเห็นว่าเหมาะสมเท่านั้น” “หมายความว่า คุณน้าพอใจไอ้...” เขาพูดไม่ออก ด้วยว่าไม่อยากเอาตัวไปเทียบกับชายหนุ่มอ่อนวัยกว่าผู้นั้น “แล้วทีผมล่ะ คุณน้าซื้อรถให้นุ่นขับ เหมือนว่าไม่อยากให้นุ่นไปไหนมาไหนกับผมอีก” สีหน้าของสตรีวัยกลางคนกรุ่นไปกับอารมณ์พลุ่งพล่านของหลานชาย ถึงอย่างไรประวิทย์ก็เป็นลูกคนเดียวของวิรดา ผู้มีศักดิ์เป็นพี่สาวที่พรั่งพร้อมบริบูรณ์ด้วยฐานะและทรัพย์สมบัติ เธอจึงยังไม่ควรปฏิเสธเขา “คิดมากไปได้” สุ้มเสียงของผู้แก่วัยกว่าทอดอ่อนลง พยายามทำใจเย็นพูดดีกับเขา “น้าอนุญาตให้นุ่นคบคณิตได้ในฐานะเพื่อนเท่านั้นนะประวิทย์ ไม่ใช่คนรัก เป็นเรื่องธรรมดามิใช่เหรอที่แม่จะบอกให้ลูกเลือกคบแต่เพื่อนดีๆ” เธอรีบพูดต่อเมื่อเห็นว่าเขาทำท่าจะสวนกลับมา “ส่วนเรื่องที่น้าซื้อรถให้นุ่น เพราะเห็นว่าช่วงหลังมาเนี่ยประวิทย์ไม่ค่อยว่าง ไปรับน้องช้าเกือบทุกวัน” “นั่นเป็นเพราะว่าผม....” สำเนียงเชิงตำหนิทำเอาคนฟังต้องดับอารมณ์กรุ่นคิดหาเหตุผลแก้ตัว “ช่วงนี้พวกเพื่อนผมเค้ามีงานเลี้ยงส่งไปเรียนนอกกันหลายคน ผมเลยต้องไป... ผมเกรงใจเพื่อนหรอกครับ...” ในเมื่อเป็นปีสุดท้ายของการศึกษาระดับปริญญาตรี คงไม่แปลกอะไรหากต้องไปงานสังสรรค์กับเพื่อนฝูงบ่อยครั้งเป็นพิเศษ และความมึนเมาจากฤทธิ์แอลกอฮอล์ในงานเลี้ยงนี้เองที่ทำให้เขาติดบ่วงสวาทกับเพื่อนสาวสองสามรายที่มีความสัมพันธ์กันอยู่ จะว่าอย่างไรได้ ในเมื่อไม่เคยเห็นโอกาสเช่นนี้จากผู้หญิงอีกคนที่กำลังรอเขา อย่าว่าแต่จะคิดลิ้มลองรสสวาทจากเธอเลย แค่คบหากันด้วยความบริสุทธิ์ใจ นริศราก็ยังสร้างกำแพงปิดกั้น “จ้ะ น้าเข้าใจ” ยุพินสรุปเมื่อเห็นอาการอ้ำอึ้งของหลานชาย “และเห็นว่าอีกไม่นานประวิทย์ก็ต้องเดินทางไปเรียนต่อแล้ว น้าถึงได้ซื้อรถให้นุ่นหัดขับไว้เสียแต่เนิ่นๆ” เลยต้องหาหนุ่มมาเป็นครูสอนขับรถให้ หากน้าสาวจริงใจ เหตุใดจึงไม่เรียกหาไหว้วานเขา ชายหนุ่มระลึกถึงดวงตาคู่สวยและรอยยิ้มบนกลีบปากระเรื่อยามพูดคุยอยู่กับเพื่อนหนุ่มของเธอ มีหรือที่เขาจะได้รับความรู้สึกที่ดีๆ เช่นนั้น ใช่ว่า หัวใจเขามีเพียงเธอจนยากจะยอมรับใครอื่นอีก หากแต่เป็นเพราะคนอย่างเขาไม่เคยยอมแพ้กับเรื่องแบบนี้   ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนที่จะปฏิเสธเขา “ทำไมคุณน้าไม่ส่งนุ่นไปเรียนพร้อมผมล่ะครับ กว่าผมจะกลับมา นุ่นคงลงเอยไปกับไอ้หมอนั่นแล้ว” เขาโพล่งออกไป สายตาของผู้แก่วัยกว่าที่มองกลับมาเครียดขึง จนคนพูดรู้ตัวจึงรีบขยายความ “ผมหมายความว่า ผมไม่ไว้ใจที่จะปล่อยนุ่นอยู่ใกล้ไอ้หมอนั่น” “ไม่เป็นไรหรอกจ้ะ” ยุพินคลายสีหน้าลง พยายามเข้าใจหลานชายที่เลือดร้อนตามประสาคนหนุ่ม “น้ารู้จักเด็กคนนี้ดีเพราะเคยเป็นเพื่อนบ้านเก่ากัน และน้าก็เชื่อมั่นว่าลูกของน้าจะไม่ประพฤติตัวไปในทางเสื่อมเสียอย่างแน่นอน เรื่องส่งนุ่นไปเรียนนอกคิดว่าคงยัง ลูกสาวน้ายังไม่โตพอที่จะดูแลตัวเอง” สตรีวัยกลางคนยังพยายามทำใจเย็นหว่านล้อมเขา อย่างน้อยประวิทย์ก็ยังเป็นอีกหนึ่งตัวเลือกที่น่าสนใจ “อย่าเพิ่งใจร้อนเลยนะประวิทย์ เรียนปริญญาโท แค่สองปีก็จบ ถ้าเรียนจบกลับมาแล้วประวิทย์ยังยืนยันความตั้งใจเดิม น้าก็จะไม่ขัดอีก” ....กว่าจะถึงวันนั้น ....ป่านนั้นเธอคงมีอื่นไปแล้ว ค่านิยมโก้หรูในการศึกษาต่อยังต่างประเทศผลักดันให้เขาต้องจากไป อีกทั้งแรงสนับสนุนจากน้าสาวที่ลดน้อยไปกว่าครึ่ง ...หล่อนพบเป้าหมายใหม่แล้ว ชายหนุ่มแอบคิดเงียบๆ อย่างท้อใจ ............................................ 20...ความจริง http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12466208/W12466208.html แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 55 15:47:41 จากคุณ : วังวน เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 55 10:15:56

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีวันอาสาฬหบูชาค่ะ   ร่วมกันสวดมนต์ ทำทาน ถือศีล บำเพ็ญภาวนา เพื่อชีวิตที่เจริญรุ่งเรืองของตัวเราเอง ชายหนุ่มระลึกถึงดวงตาคู่สวยและรอยยิ้มบนกลีบปากระเรื่อยามพูดคุยอยู่กับเพื่อนหนุ่มของเธอ มีหรือที่เขาจะได้รับความรู้สึกที่ดีๆ เช่นนั้น อ่านข้อความตอนนี้แล้ว  สงสารประวิทย์จัง ช่วงเขียนไปถึงตอนใกล้จบ เกิดแปลกใจขึ้นมาว่า  จู่ ๆ ทำไมประวิทย์ถึงลามือไปง่าย ๆ กลับมาไล่อ่านใหม่จนถึงตอนนี้ เหตุผลบอกอยู่ที่ตอนนี้นี่เอง แต่ลูกสาวแย้งว่า  "เค้าคงเหนื่อยมากกว่าค่ะแม่" (เดี๋ยวนี้ ผู้เขียนมีที่ปรึกษานิยายเป็นลูกสาว อิ ๆ) คุณ Psycho man เห็นอาจารย์อ่านงานทุกเรื่องที่โพสบนถนนนี้  รู้สึกทึ่งจัง ปรานี  ใช้ น เหรอคะ  สะกดเป็น "ปราณี" แม่ของปรียาซะนี่ เรื่องความเห็นของคณิตนั้น  ไม่รู้ในมุมมองผู้หญิงจะคิดยังไง (รอคุณ scottie มาตอบ) แต่คนเขียนคิดว่า ผู้ชายน่าจะคิดแบบนี้   รวมถึงผู้หญิงที่ผ่านชีวิตมาเยอะแล้ว (อย่างคนเขียน) ก็คิดแบบนี้ ติดตามมรสุมที่จะกระหน่ำคุณหนูนุ่นในตอนหน้า  "ความจริง" ค่ะ เธอเพิ่งค้นพบช่องว่างของตนเองกับมารดา ที่เคยรู้สึกมาตั้งแต่เกิดว่า คืออะไร คุณ de janeiro ใกล้ถึงตอนคืนดีกันแล้วค่ะ คุณ :::อาราเร่::: ตัดไม่ลงค่ะ   เพราะตอนนี้ประวิทย์เป็นเจ้าของในสิ่งที่เธอหมายปองมาตั้งแต่เด็ก ๆ คุณเมดา ขอบคุณค่ะ จากคุณ : วังวน เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 55 10:18:10

ความคิดเห็นที่ 4 เอ่อ.. <เกาหัวแกรกๆแบบคนคิดหนัก> กำลังพยายามวิเคราะห์นายชาญอยู่ แต่ข้อมูลดิบไม่เพียงพอ ได้แต่ตั้งสมมุติฐานส่วนตัวว่า ไม่ค่อยน่าไว้วางใจแฮะ.. ไม่รุ้จะถูกหรือผิด..มันเป็นแค่ความรู้สึก รออ่านต่อดีกว่า^^.... ดูว่าหนูนุ่นจะเจออะไรอีก ปล. ผมเป็นคนชอบอ่านมาตั้งแต่เริ่มอ่านออกเขียนได้แล้วครับ คุณวังวนอาจจะงงถ้าผมบอกว่า สมัยเรียนประถมต้น ชอบอ่านขนาดคุณพ่อต้องเอาหนังสือไปซ่อนเลยล่ะครับ เลยติดนิสัยมาจนทุกวันนี้^^ จากคุณ : GTW (Psycho man) เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 55 11:26:59

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีวันพระ (อาสาฬหบูชา) แวะมาลงชื่ออ่านคะ จากคุณ : de janeiro เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 55 12:43:02

ความคิดเห็นที่ 6 โชเฟอร์ หน่วยกิต ตอบไปแล้วค่าในตอนที่แล้ว ช่วงนี้ตามเก็บกระทู้อยู่ค่ะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 55 22:43:20