ความคิดเห็นที่ 1 บทนำ (The Prologue) กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว หลังจากที่มนุษยชาติได้ตั้งถิ่นฐานตามดวงดาวต่างๆ นับร้อยในห้วงอวกาศของดาราจักรทางช้างเผือก หลังจากที่ดวงดาวต่างๆ ประกาศตัวเป็นอิสระจากกันเฉกเช่นประเทศทั้งหลายในสมัยของผู้อ่านและผู้เขียน ในยามที่มนุษย์เดินทางระหว่างดวงดาวเหล่านั้นด้วยเรืออวกาศที่ขับเคลื่อนด้วยใบเรือเซลล์สุริยะลักษณะคล้ายเรือในยุคของกองเรือล่าอาณานิคมและโจรสลัดขาไม้ ในยามนั้นมียานอวกาศลำหนึ่งถูกค้นพบอย่างลับๆ และมันก็สร้างความสับสนงุนงงให้กับผู้ที่ได้พบยิ่งนัก เรื่องราวของเราเริ่มต้นขึ้นที่เรกิวลุส ดาวเคราะห์ดวงที่สองของระบบแอลฟาลีโอนิส  เดิมทีเรกิวลุสนั้นเป็นชื่อของดาวฤกษ์ที่เป็นดาวแม่ของมัน หรือก็คือตัวแอลฟาลีโอนิสนั่นเอง  ทว่าครั้นเวลาผ่านไป ทั่วสากลจักรวาลก็ถือเอา โดยมิได้ตกลงกัน ว่าจะใช้ชื่อเดิมของดาวฤกษ์ที่เป็นดาวแม่เป็นชื่อของดาวเคราะห์ที่มีผู้อยู่อาศัยในระบบดาวนั้นๆ และเหตุที่ในแต่ละระบบดาวมักมีดาวเคราะห์ที่อยูอาศัยได้เพียงดวงเดียว ระบบการเรียกชื่อเช่นนี้จึงถูกใช้อยู่เรื่อยมา และในยามบ่ายวันหนึ่งของฤดูร้อนที่เรกิวลุส รถม้าคันหนึ่งก็ถูกขับมาจอดยังท่าเรืออวกาศประจำดวงดาวแห่งนั้น คนขับรถม้าคันนั้นสวมชุดสูทสีดำยาวและหมวกทรงสูงซึ่งเป็นเครื่องแบบที่แต่งกันในเวลานั้น ทว่าเขาก็มิได้มีส่วนใดๆ ในเรื่องนี้ นอกจากการขับรถม้ามาส่งผู้โดยสารคนหนึ่งของเรืออวกาศที่มีชื่อว่า ‘ดิอีเว้นท์ฮอไรซอน’ เท่านั้น  ชายสารถีผู้นั้นครั้นขับรถม้ามาถึงที่หมายแล้วก็ชักม้าให้หยุด และก้าวลงจากที่นั่งขับลงมาเปิดประตูรถม้าให้กับผู้โดยสารของเขา ผู้โดยสารของรถม้าคันนั้นก้าวลงมาอย่างสง่างาม เธอเป็นหญิงสาววัยเพียงยี่สิบกว่าๆ ผมสีทองสยายยาว และสวมชุดเรียบๆ สีขาว มีสายรัดเอวไว้หลวมๆ เธอยิ้มและกล่าวขอบคุณคนขับรถมาของเธอแล้วจึงมองไปรอบๆ ประหนึ่งว่าจะค้นหาอะไรสักอย่าง  เรกิวลุสเป็นดาวดวงแรกๆ ที่บุกเบิกการส่งกองเรือไปสำรวจดาวต่างๆ และความสำเร็จในครั้งนั้นก็นำความมั่งคั่งมาสู่ดาวดวงนี้อยู่ไม่น้อย  ท่าเรือของมันจึงเป็นท่าเรือที่ใหญ่โตแห่งงหนึ่งในอวกาศ  ท่าเรือแห่งนั้นสร้างอยู่ริมฝั่งทะเล และมีสะพานเรือนับสิบสร้างทอดลงไปในน้ำ เรืออวกาศเหล่านั้นลอยอยู่เหนือน้ำราวหนึ่งเมตรและถูกโยงไว้ด้วยโซ่เส้นหนาดูแข็งแรง ท่ามกลางเรืออวกาศเหล่านั้น ดิอีเว้นท์ฮอไรซอน ทอดสมออยู่อย่างภาคภูมิใจที่ปลายสุดของสะพานเรือสายหนึ่ง  มันกางใบเต็มที่เตรียมที่จะออกเดินทางอันแสนยาวนานในห้วงอวกาศ  ตัวเรือของมันในขณะนั้นดูมันวาว  และธงรูปสิงโตของเรกิวลุสก็โบกสะบัดอยู่ท่ามกลางสายลมทะเล  ครั้นหญิงสาวผู้นั้นเห็นเรืออวกาศซึ่งเป็นลำที่เธอจะต้องเดินทางไปด้วยแล้ว เธอก็เดินตรงไปยังเรือลำนั้นทันที โดยมีสารถีขับรถม้าถือสัมภาระของเธอเดินตามมา และเมื่อคนบนเรือเห็นเธอแล้ว ก็มีกะลาสีคนหนึ่งเร่งรุดลงมารับเธอจากบนสะพานเรือทันที กะลาสีเรือผู้นั้นรับสัมภาระของหญิงสาวจากสารถีรถม้าขณะที่หญิงสาวกล่าวขอบคุณสารถีอีกครั้ง แล้วกะลาสีก็นำเธอขึ้นไปยังเรือของเขาอย่างรวดเร็วทว่านิ่มนวล และเมื่อขึ้นถึงบนเรือแล้ว กะลาสีผู้นั้นก็นำหญิงสาวต่อไปยังห้องพักของเธอ หญิงสาวกล่าวขอบใจกะลาสีและเปิดสัมภาระของเธอในหีบห่อมาจัดวางในห้องเคบินให้เรียบร้อย ทั้งเสื้อผ้า และหนังสืออุปกรณ์จำนวนมากที่เธอใช้ในทางโบราณคดี เธอมัดผมรวบเป็นหางม้าและกระชับชุดให้รู้สึกทะมัดทะแมงขึ้น แล้วจึงกลับขึ้นไปบนดาดฟ้าอีกครั้งหนึ่ง ที่บนดาดฟ้า เธอเห็นชายวัยกลางคนผู้หนึ่งสวมชุดเครื่องแบบเต็มยศ  ชายผู้นั่นตัดผมสั้นเกรียนอย่างทหารทว่าสวมทับด้วยหมวกซึ่งเป็นองค์ประกอบหนึ่งของเครื่องแบบของเขา  เขาดูเข้มแข็งราวกับขุนเขาและซื่อตรงราวกับทุ่งหญ้า  และทันที่ทีเขาเห็นหญิงสาวขึ้นมาบนดาดฟ้า เขาก็กล่าวทักทายกับเธอ “ทิวาสวัสดิ์ครับ มิสครอว์ฟอร์ด” เขาพูด “หวังว่าคุณคงพอใจกับการรับรองของพวกเราบนเรือลำนี้” “พอใจมากทีเดียวหละค่ะ เป็นเกียรติของฉันมากทีเดียว” หญิงสาว ผู้ถูกเรียกว่ามิสครอว์ฟอร์ด ตอบ “บอกตามตรงเลย ฉันไม่เคยได้รับการดูแลดีเช่นนี้มาก่อน  แม้แต่การมีรถม้ามาส่งถึงที่แบบนี้ หรือการมีห้องพักส่วนตัวในเรืออวกาศแบบนี้” “กัปตันของเราเข้าใจว่าคุณอาจยังไม่คุ้นเคยกับการเดินทางในเรืออวกาศเป็นระยะเวลานานๆ มากนัก และท่านก็ต้องการให้คุณรู้สึกสะดวกใจที่สุดในการเดินทางไปกับพวกเราครับ” ชายในเครื่องแบบว่า ก่อนจะหยุดไปเหมือนกับรู้สึกอึดอัดที่จะต้องพูดต่อ “และท่านก็ได้รับการสนับสนุนอย่างเต็มที่จากลอร์ดรูดอล์ฟด้วย” “ค่ะ ทั้งกัปตันและลอร์ดรูดอล์ฟกรุณาฉันมาก” หญิงสาวรับคำ ไม่ทันสังเกตสีหน้าฝืนใจของอีกฝ่าย “ว่าแต่คุณคงเป็นรองกัปตันโลเวลล์ใช่ไหมค่ะ” “ใช่แล้วครับ ตอนนี้กัปตันฟาลโลว์กำลังตระเตรียมการเพื่อการออกเรืออยู่ จึงมอบหมายให้ผมมาคอยดูแลบนดาดฟ้าแทน” รองกัปตันตอบ “แต่ตอนนี้ผมเกรงว่าใกล้จะถึงเวลาทีเราจะถอนสมอแล้ว ผมจึงคงจำเป็นต้องขอตัวเพื่อไปช่วยงานของกัปตันก่อน แต่หากคุณครอว์ฟอร์ดประสงค์จะอยู่บนดาดฟ้านี้เพื่อชมภาพระหว่างที่เรากำลังออกเดินทางสู่อวกาศ ก็สามารถอยู่ที่นี่ได้โดยไม่มีปัญหาครับ หรือจะไปดูที่กราบเรืออีกฝั่งก็ได้ ทางด้านนั้นจะเห็นทิวทัศน์ของเกาะเรกิวลุสได้ชัดเจนกว่า” “ขอบคุณมากนะคะ” หญิงสาวว่า แล้วยิ้มให้กับรองกับตันก่อนที่เขาจะเดินจากไป เธอเดินไปยังกราบเรืออีกฝั่งตามคำแนะนำของเขาและเหม่อมองไปยังทิวทัศน์ของเรกิวลุส  พื้นที่ส่วนใหญ่ของเรกิวลุสเป็นทะเล พื้นดินส่วนของมันหลายครั้งจึงถูกเรียกว่าเกาะเรกิวลุสไปโดยปริยาย  อากาศของเรกิวลุสนั้นมักถูกชาวโลกอื่นนิยามว่า ‘อึมครึม’ หรือ ‘หดหู่’ เพราะมีฝนตกบ่อย อีกทั้งอากาศยังเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา  ทว่าเธอกลับหาได้นึกถึงเรื่องราวต่างๆ เหล่านั้นไม่ เพราะในเวลานั้น ความคิดที่เกาะกุมจิตใจของเธออยู่มีเพียงเรื่องน้องสาวของเธอเท่านั้น จากคุณ : Haruki.13 (Haruki13) เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 12:03:46

ความคิดเห็นที่ 2 น้องสาวของเธออายุห่างกับเธอสามปี และในขณะนั้นก็เรียนอยู่ในวิทยาลัยของเรกิวลุสนั่นเอง  นับตั้งแต่ที่พ่อกับแม่ของเธอสิ้นไป เธอก็อยู่กับน้องสาวเพียงสองคนมาตลอด  ความจริงเธอไปต้องการออกมาเดินทางเป็นเวลานานเช่นนี้เลย แต่เธอไม่มีทางเลือก หากเธอไม่ออกมาทำงานนี้ นอกสาวของเธอก็ไม่มีโอกาสได้เรียนต่อจนจบ เพราะขาดแคลนทุนทรัพย์ เสียงครางครืนดังบ่งบอกว่าสมอของดิอีเว้นท์ฮอไรซอนกำลังถูกดึงขึ้นเหนือน้ำ ไม่นานก่อนที่หญิงสาวจะรู้สึกได้ถึงแรงยกของมัน  เธอตัดสินใจทำตามคำแนะนำของรองกัปตันด้วยการเดินไปยังกราบเรืออีกข้างหนึ่งเพื่อที่จะเห็นว่าแผ่นดินของเรกิวลุสที่เธอคุ้นเคยกำลังค่อยๆ ถอยห่างไปทีละน้อย  จากภาพของท่าเรือที่เธอเห็นรายละเอียดได้อย่างชัดเจน ก็เหลือเพียงชายฝั่งที่ต่ออยู่กับพื้นทะเลสีคราม ก่อนที่แผ่นดินเรกิวลุสทั้งหมดจะเหลือเพียงเกาะเล็กๆ ดังที่เขาว่ากัน เธอเริ่มมองเห็นปุยเมฆสีขาวเหมือนกับขนแกะลอยอยู่รอบตัว ซึ่งเมื่อครั้นดิอีเว้นท์ฮอไรซอนแล่นผ่านมันไปก็ดูคล้ายกับว่ามีไอหมอกหนาปกคลุมตัวเรือ  หญิงสาวพบว่าท้องฟ้าสีครามเริ่มเข้มขึ้นจนเป็นสีเดียวกับความมืดมิดของห้วงอวกาศ ในขณะที่ดวงดารานับล้านที่กะพริบระยิยระยับยั่วล้อสายตาก็เปลี่ยนไปส่องแสงนวลนิ่งอย่างเคร่งขรึม ในขณะที่เรืออวกาศชองเธอผ่านพ้นจากชั้นบรรยากาศของดาวเคราะห์ที่ถูกเรียกว่า เรกิวลุส ซึ่งเป็นบ้านเกิดของมัน และเมื่อถึงยามนั้น ดิอีเว้นฮอไรซอนก็ลอยลำอยู่ท่ามกลางห้วงอวกาศอันว่างเปล่าแล้ว มันกางใบเต็มที่เพื่อรับพลังงานโฟตอนจากดวงฤกษ์ดวงแม่เพื่อสะสมพลังงานไว้สำหรับการเดินทางอันยาวไกล สนามพลังงานที่มันกางออกคอยรักษาอากาศไว้สำหรับบรรดาลูกเรือและยังคอยป้องกันอีกลำเรือจากเทหวัตถุขนาดเล็กความเร็วสูงในอวกาศด้วยอีกอย่างหนึ่ง  หญิงสาวมองย้อนกลับไปทางท้ายเรือและพบว่าดาวเคราะห์เรกิวลุสที่เธอคุ้นเคยกำลังถูกทิ้งห่างออกไปทางด้านหลัง ในขณะที่เรือกำลังมุ่งตรงไปยังมอดอร์ ดาวเคราะห์แก๊สยักษ์ที่โคจรใกล้กับดาวฤกษ์แม่ และถูกตั้งชื่อตามดินแดนมฤตยูในนิทานเก่าแก่ของเรกิวลุส เพื่อใช้แรงโน้มถ่วงอันมหาศาลของดาวเคราะห์ก๊าซร้อนดวงนั้นเป็นแรงเหวี่ยงเพื่อเร่งความเร็วของเรือให้หลุดพ้นออกไปจากระบบสุริยะของแอลฟาลีโอนิส หลังจากที่เธอตื่นตากับภาพของดาวเคราะห์ก๊าซร้อนจัดที่เพิ่งผ่านพ้นไปไม่นาน หญิงสาวผู้กำลังมองระบบสุริยะของเธอทิ้งไว้ด้านหลังก็พบว่ามีกะลาสีเรือคนหนึ่งได้เข้ามาหาเธอเสียแล้ว “คุณครอว์ฟอร์ดขอรับ” กะลาสีเรือผู้นั้นพูด “กัปตันฟาลโลว์ได้ให้ผมมาเชิญท่านไปยังห้องรับรองของเรือครับ” หญิงสาวจึงยิ้มให้เขาอย่างอ่อนโยน “ขอบใจจ้ะ” และเธอก็รีบพูดต่อไปทันทีที่เห็นกะลาสีผู้นั้นกุลีกุจอจะนำทางเธอไปเพราะเธอรู้ว่ากะลาสีทั้งหลายมีงานมากมายเพียงไร “ไม่จำเป็นต้องเดือดร้อนหรอกนะ ฉันไปเองถูกน่า เธอยังมีงานอีกมากไม่ใช่หรือ” กะลาสีคนนั้นจึงก้มหัวให้เธอด้วยความขอบคุณ  ก่อนที่จะปล่อยให้หญิงสาวไปยังห้องรับรองของกัปตัน  ห้องรับรองนั้นเป็นห้องที่อยู่ด้านหน้าห้องทำงานของกัปตันพอดี  และมันก็นับว่าเป็นหนึ่งในห้องที่โอ่โถงที่สุดบนเรือ ซึ่งโดยทั่วไปมักใช้รับรองแขกคนสำคัญที่มาเยี่ยมเยือนบนเรือ หรือบางครั้งก็ใช้แทนห้องประชุมได้ด้วย ห้องรับรองของดิอีเว้นท์ฮอไรซอนนั้นไม่มีอะไรให้ต้องอับอาย มันเป็นห้องที่ปูด้วยไม้เนื้อแข็งที่ขัดมันจนวาว และมีโต๊ะยาวตัวหนึ่งตั้งอยู่ตรงกลางห้อง ที่ผนังห้องด้านหัวโต๊ะนั้นมีภาพเขียนของสมเด็จพระราชินีนาถแห่งเรกิวลุสประดับอยู่  ในตอนที่หญิงสาวเดินเข้าไปในห้องนั้น มีผู้นั่งอยู่รอบโต๊ะตัวนั้นแล้วสองคน ในขณะที่เก้าอี้หัวโต๊ะและตัวที่อยู่ข้างๆ นั้นยังว่างอยู่  ในขณะที่รองกัปตันโลเวลล์ยืนอยู่ที่ด้านข้างๆ ของหัวโต๊ะ บนโต๊ะตัวนั้นมีอาการตั้งวางอยู่แล้วเต็มแต่ยังไม่มีใครแตะต้อง หญิงสาวจึงเดินเข้าไปนั่งอย่างสำรวมที่เก้าอี้ติดกับหญิงอีกคนหนึ่งที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว ไม่นานหลังจากนั้น กัปตันของดิอีเว้นท์ฮอไรซอนก็เข้ามาที่ห้องรับรอง  เขาดูอายุมากกว่ารองกัปตันโลเวลล์ไม่มากนัก และนอกเหนือไปจากความเข้มแข็งซื่อสัตย์มั่นคงที่มีเหมือนกับรองกัปตันของเขาแล้ว เธอยังรู้สึกว่าเขามีความเข้าใจโลกบางอย่างที่ลึกกว่า และมากกว่าผู้ช่วยของเขา กัปตันฟาลโลว์เข้าประจำที่ที่หัวโต๊ะในขณะที่รองกับตันประจำที่เก้าอี้ว่างข้างๆ กัน “ยินดีต้อนรับสู่ ฮอไรซอน” กับตันเรียกชื่อเรือของเขาอย่างย่อ “ผม เฟียรอน ฟาลโลว์” กัปตันของเรืออวกาศลำนี้ ขอเป็นตัวแทนของลูกเรือทุกคน ในการกล่าวว่าเรายินดีเป็นอย่างยิ่งที่ทุกท่านมาร่วมงานกับเรา” กัปตันหยุดไปครู่หนึ่ง “เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ผมคงจะไม่ขอพูดถึงจุดประสงค์การเดินทางในครั้งนี้ของเราซ้ำอีก เพราะเชื่อว่าทุกท่านทราบดีอยู่แล้ว แต่ผมอยากจะขอย้ำทุกท่านอีกครั้งหนึ่งว่า จุดประสงค์การเดินทางที่แท้จริงของเรานั้น ลอร์ดรูดอล์ฟ ผู้อุปการะการเดินทางของเรา ห้ามมิให้กล่าวแก่ลูกเรืออื่นนอกเหนือไปจากผู้ที่มาประชุมกันในที่นี้โดยเด็ดขาด และผม ในฐานะกัปตันเรือ ก็มีหน้าที่ที่จะต้องบังคับใช้ข้อบังคับนั้นอย่างเคร่งครัด” กัปตันเว้นวรรคอีกครั้งหนึ่งก่อนจะเริ่มพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่ผ่อนคลายขึ้น “เอาละ ผมเชื่อว่าหลายท่านในที่นี้อาจยังไม่เคยพบหน้าค่าตากันมาก่อน ดังนั้นผมจึงขอใช้โอกาสนี้ในการแนะนำผู้ร่วมทางของแต่ละท่านให้ได้รู้จักกัน” เขาผายมือไปทางรองกัปตัน “ผมเชื่อว่าทุกท่านน่าจะพอคุ้ยเคยกับรองกัปตัน เบอร์นาร์ด โลเวลล์ มาบ้างแล้ว” เขาว่า “รองกัปตันโลเวลล์จะเป็นผู้ช่วยของผม และรักษาการในตำแหน่งกัปตันในกรณีที่ผมติดภารกิจอื่นๆ และเป็นผู้ควบคุมกะลาสีทุกคนบนเรือลำนี้โดยตรงด้วย” กัปตันพูดจบในขณะที่รองกัปตันโลเวลล์โค้งทำความเคารพอย่างเข้มแข็ง “ต่อจากนี้ ขออนุญาตแนะนำสุภาพสตรีก่อนก็แล้วกันนะครับ” กัปตันพูด แล้วผายมือมาทางสุภาพสตรีผมแดงที่นั่งอยู่ติดกับเธอ “ผมขออนุญาตแนะนำ แพทย์หญิง แอกเนส กิลเบิร์น แพทย์ประจำเรือของเรา” แพทย์หญิงกิลเบิร์นนั้นเป็นสุภาพสตรีวัยดูแล้วน่าจะใกล้เคียงกับรองกัปตัน สวมชุดสีขาวทะมัดทะแมง และรวมผมสีแดงไว้เป็นมวย เธอลุกขึ้นแสดงความเคารพอย่างเคร่งขรึมแล้วจึงนั่งลง ก่อนที่กัปตันจะหันมายังหญิงสาวแทน “และนี่คือ คุณคาโรลีน ครอว์ฟอร์ด นักโบราณคดีและผู้เชี่ยวชาญด้านภาษายุคก่อนอวกาศ” กัปตันพูด “ซึ่งเป็นผู้ที่มีความสำคัญอย่างยิ่งต่อภารกิจของเรา ดังนั้น ทางผมและลูกเรือจึงต้องขอความกรุณาไว้ ณ ที่นี้ด้วย” กัปตันว่าในขณะที่หญิงสาวยิ้มอย่างเขินๆ เธอรีบแสดงความเคารพเลียนแบบแพทย์หญิงกิลเบิร์นแล้วรีบนั่งลงทันที “และคนสุดท้าย” กัปตันหันไปทางชายผู้สูงอายุที่สุดที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับนิอา “ผมขออนุญาตแนะนำ ต้นหน อาร์เธอร์ เอ็ดดิงตัน ผู้ที่จะคอยดูแลเรื่องเส้นทางการเดินทางของ ฮอไรซอน ตลอดการเดินทางในครั้งนี้” ต้นหนเอ็ดดิงตันลุกขึ้นแสดงความเคารพแล้วกัปตันก็พูดต่อไป “ในขณะนี้ ทุกท่านก็ได้รู้จักกันทั้งหมดแล้ว ขอให้ทุกท่านร่วมรับประทานอาหารที่ฮอไรซอนได้เตรียมไว้รับรองด้วยกันเถิด โปรดอย่าเกรงใจเพราะในการเดินทางอันยาวนานครั้งนี้ พวกเราอาจจะไม่ได้มีโอกาสรับประทานอาหารดีๆ เช่นนี้บ่อยนัก” ด้วยเหตุนี้ พวกเขาทั้งหลายจึงเริ่มลงมือรับประทานอาหารกัน ขณะที่เรือ ฮอไรซอน แล่นผ่านห้วงอวกาศที่ว่างเปล่าระหว่างดวงดาวสู่ที่หมายแรก แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 55 12:04:29 จากคุณ : Haruki.13 (Haruki13) เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 12:04:16

ความคิดเห็นที่ 3 อืมม์ แสดงว่าดิอีเว้นท์ฮอไรซอน ต้องมีระบบสร้างสนามแรงโน้มถ่วงเทียมในยาน จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 07:41:34