ความคิดเห็นที่ 1 *ทั้งบทจะมีการเฉลยปมเนื้อหาบางส่วนตั้งแต่ต้นเรื่อง แต่เนื่องจากเราลงเรื่องไม่ได้ต่อเนื่อง ต้องขออภัยหากทำให้สะดุดค่ะ, ท้ายบทเราจึงเขียน note อธิบายเพิ่มให้นะคะ* 26. วสันตฆาต (ต่อ) **ขออภัยท่านที่มาตามอ่านหลังจากนี้ คนเขียนขออนุญาตเก็บเรื่องค่ะ** แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 23:32:48 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:28:59

ความคิดเห็นที่ 2 **เก็บค่ะ** แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 23:33:08 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:31:57

ความคิดเห็นที่ 3 **เก็บค่ะ** แก้ไขเมื่อ 15 ก.ย. 55 23:33:27 จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 55 23:38:14

ความคิดเห็นที่ 4 กำลังสนุกเลยครับ ตัดฉับไปอีกแล้ว^^ ว่าแต่รามิตจะออกอาการจิตตกกับคำพูดของทักษะหรือเปล่านี่ (เห็นนิ่งมาได้พักแล้ว..เดินตามเกมทักษะอาจจะแย่) แหม..แหย่ได้ถูกจุดพอดีแฮะ ปล. เห็นแวบๆ รามิตจดจำหัวหน้าสภารรัตติกาลได้โดยพลัน ..รัตติกาล เมื่อนั้นฝ่ายทักษะถึงกับสะอึก ดวงไฟพลันฉายแววระคนสงสัย..ดวงไฟหรือดวงตา..ไม่แน่ใจว่าคนเขียนจงใจใช้คำนี้ไหม จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 07:20:48

ความคิดเห็นที่ 5 ^         ^          ^ ดวงไฟในดวงตา เหอๆ จากคุณ : ลูนาติก เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 11:12:37

ความคิดเห็นที่ 6 โอวววว ล้ำลึก (เรื่องใช้ตัวละครที่เคยโผล่มา) คาชาเป็นผู้ได๋น้อ .. จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 15:58:13

ความคิดเห็นที่ 7 สงสัย ไม่ใช่จากในเรื่อง แต่เป็นจากตอบจดหมาย 'ที่สำคัญคือจะทำให้อีตาคาชา ‘ดูเป็นคนดี’ เกินไปน่ะ' อืมมมม...ยังไงดี ดี ไม่ดี ดี ไม่ดี... จากคุณ : zoi เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 18:39:54

ความคิดเห็นที่ 8 ขออภัยที่เข้ามาคุยช้า ติดขอบจอโอลิมปิกมาเป็นอาทิตย์แล้ว และขอบคุณทุกคนมากๆ ค่ะ ที่กรุณาแบ่งเวลามาอ่านนะคะ คุณ Psycho man: เย้ยยย...ไม่ได้จงใจค่ะ แต่เขียนผิดง่ะ นี่ขนาดพิมพ์เป็นหน้าๆ ออกมาอ่าน แล้วตรวจแล้วตรวจอีกมันก็ยังมีหลุดให้ได้สิน่า ขอบคุณมากค่ะ คุณ ลูนาติก: คราวนี้มาไวแฮะ ขอบคุณค่ะ คุณ scottie: จริงๆ แล้วนับตั้งแต่ช่วงที่ย้อนหลังจนถึงตอนนี้ ถือเป็นเมนูหลักของเรื่องนี้ค่ะ ช่วงแรกที่อารมันฮาๆ นั่นเป็นออร์เดิร์ฟที่แม้ไม่ใช่จานหลักแต่ก็ขาดไม่ได้เพราะจะเสียอรรถรส (บ๊ะ! มั่วไปได้กับของกินแฮะ) คุณ zoi: นั่นสิ ดี ไม่ดี ดี ไม่ดี... จากคุณ : run saya เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 21:06:22

ความคิดเห็นที่ 9 ทว่าในชั่ววาระที่ศิษย์เอกจอมเทพลังเลนี่เอง รามิตกลับพลันประกาศนามตัวเองก้อง (ประธานประโยคแรกกับประโยคหลัง อย่างกับคนละคนกันค่ะ) รามิตจดจำหัวหน้าสภา ร รัตติกาลได้โดยพลัน มิน่าเล่า... มิหนำซ้ำยังอ้าแขนรับเทวะหนุ่มผู้เคยเป็นปราชญ์แห่งวิหารทอง  (และ)ถึงกับยอมปกปิดฐานะโดยแลกกับการเผยความลับเล็กๆ น้อยๆ ของวังสุริยัน เขาเศร้าสลดอย่างใจจริง (จริงใจ) (อย่างจริงใจ จากใจจริง) ศิษย์เอกจอมเทพจ้องไปยังขอบ/วงวง/เวทที่แข็งแกร่ง เขายอมให้อัคคีเผาผลาญตนเองและเป็นผู้ทำลายทุกสิ่งทุก/อย่างอย่าง/ราบคาบ บทคาชาช่วงนี้ มันช่างติดค้างในใจว่า เฮียรอดมาได้ถึงบัดนี้อย่างไร หรือเพราะฐานะชาคริตมันอยู่ในที่แจ้งไป และงานคราวนี้มันอันตรายที่สุด หรือเพราะรามิตทำให้เฮียเปลี่ยนแผนจนรวนเอง แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 55 17:25:49 แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 55 17:22:37 แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 55 17:15:48 แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 55 17:03:14 แก้ไขเมื่อ 17 ส.ค. 55 15:07:40 จากคุณ : ซาลาสซา เขียนเมื่อ : 17 ส.ค. 55 14:48:13