ความคิดเห็นที่ 1 ร่างสูงระหงอยู่ในชุดราตรีสั้นสีชมพูอ่อนขับผิวขาวผ่องกระจ่างตา ดวงหน้าสวยเฉี่ยวแต่งแต้มด้วยสีสันงดงามเสริมให้น่ามองยิ่งขึ้น เธอเยื้องย่างแย้มยิ้มในทุกกิริยา เพราะว่าวันนี้เป็นวันสำคัญ วันสำคัญของเพื่อนรัก จึงยิ่งกว่าเต็มใจเมื่อถูกขอให้เป็นเพื่อนเจ้าสาว หากจะกล่าวว่าวันนี้นอกจากคู่บ่าวสาวแล้ว เธอนี่แหละคืออีกหนึ่งจุดสนใจในงานมงคลคืนนี้คงไม่เกินจริง หลังจากพิธีทางศาสนาเสร็จสิ้นในตอนเช้า ช่อบูเกต์อยู่ในมือใครมิได้ใส่ใจ เธอเลือกจะหยิบดอกกุหลาบขาวที่แต่งเป็นราวในโบสถ์มาถือไว้มากกว่า ร่วมชื่นชมยินดีที่เพื่อนรักแต่งงานทั้งที่ไม่เคยคิดให้ความสำคัญกับพิธีการอย่างนี้มาก่อน แต่วันนี้เมื่อร่วมพิธีศักดิ์สิทธิ ตอนที่ศาสนาจารย์ประกาศในนามพระเจ้า จากนี้ไปคู่บ่าวสาวเป็นสามีภรรยากัน เธอรู้สึกตื้นตันไม่น้อย พิธีเรียบง่ายแบบชาวคริตส์ตรึงใจยิ่งนัก “ฟ้าเหนื่อยมั้ย” เสียงหวานกังวานคุ้นหูทักขึ้น “ถามฉันทำไม เธอซิเหนื่อยมั้ย เดินไม่หยุดเลยตั้งแต่เย็นแล้ว...กินอะไรหรือยังมิ้ว” ตอบพร้อมความห่วงใย ผู้ถูกถามส่ายหน้าเป็นคำตอบ “ตอนนี้ยังไม่หิวอ่ะ พี่แดนล่ะ” “ไม่รู้เหมือนกัน เมื่อกี้เห็นเดินอยู่แถวนี้นะ” ว่าแล้วกราดสายตาค้นหา “เธอไม่ต้องห่วงหรอกมิ้วฉันจะดูพี่แดนให้ ฉันคิดว่าเขาคงไม่เป็นไรหรอกจ้ะ” “ขอบใจเธอมากนะฟ้า ฉันรบกวนเธอมากเลย” เจ้าสาวเอ่ยด้วยความเกรงใจ “วันนี้วันสำคัญของเธอ ทำใจให้สบายเถอะอย่าคิดมาก” เธอกล่าวกับเจ้าสาว “ฟ้า ฝากบอกมิ้วด้วยนะว่าพี่กลับก่อน ขอให้เขามีความสุขมากๆ จริงๆพี่ก็บอกเขากับเจ้าบ่าวไปแล้วแหละ” “พี่แดนทำไมรีบกลับล่ะ” ฟ้าเอ่ยถาม “โห กะชวนปาร์ตี้ต่อซะหน่อย” “ขอโทษจริงๆจ้ะฟ้า พอดีน้องชายพี่กลับมาจากเม’กา พี่ต้องไปรับเขาน่ะ” แดนนทีบอกอย่างเกรงใจ “ออ...โอ.เค. สวัสดีค่ะพี่แดน ไว้เจอกันใหม่นะคะ” ร่ำลาเขาแล้วหันกลับไปทำหน้าต้อนรับแขกเหรื่ออื่นๆ “จัดเต็มเลยนะพี่บี มิ้วไม่ต้องยั้งนะเธอ” เธอกล่าวติดตลกกับคู่บ่าวสาว หน้าห้องส่งตัวในโรงแรมที่เป็นสถานที่จัดเลี้ยง “หมดหน้าที่ฉันแล้ว ไปล่ะมิ้ว สวัสดีค่ะพี่บี” “ไปไหนอ่ะฟ้า” เจ้าสาวเอ่ยถาม “ไปตามประสาสาวโสด” เธอตอบพลางโบกมือลา “ฟ้ากำลังกลับไปที่คอนโดฯนะ ...จะออกรถแล้ว” เธอกรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ขณะหมุนพวงมาลัยรถยนต์เก๋งคันงาม ประมาณครึ่งชั่วโมงรถจึงหยุดอยู่ในช่องจอดที่ระบุหมายเลขทะเบียน แสดงความเป็นเจ้าของถาวรส่วนหนึ่งในตึกหลังนี้ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:00:55

ความคิดเห็นที่ 2 ตึกใหญ่โตหรูหรา ที่สิทธิในการเป็นเจ้าของห้องชุดเกือบ 8 หลัก บอกฐานะผู้พักอาศัยได้เป็นอย่างดี ฟ้าก้าวแคล่วคล่องผ่านล็อบบี้พยักหน้ายิ้มน้อยๆให้พนักงานต้อนรับ แล้วเดินเลยไปกดลิฟท์ระบุชั้นที่ต้องการ เมื่อเธอเปิดประตูห้องด้วยคีย์การ์ด พบว่าเขารออยู่ก่อนแล้ว “มาถึงนานหรือยังคะ” ทักถามด้วยความยิ้มแย้ม เขาเดินมาสวมกอดเธอ “ก่อนหน้าฟ้าไม่เกิน 10 นาทีมั้ง สวยจังคืนนี้ สงสัยหนุ่มจ้องทั้งคืนแน่ๆเลย” “เขาจะจ้องฟ้ากันทำไม ฟ้าเป็นแค่ไม้ประดับ เขาก็จ้องนางเอกพระเอกในงานซิ” “มิ้วกับพี่บีฝากขอบคุณมาด้วยค่ะ” “เสียดายพี่ไปไม่ได้ ติดธุระสำคัญจริงๆ” หน้าตาหนุ่มใหญ่เผยความรู้สึกผิด “ไม่ต้องทำหน้าขนาดนั้นก็ได้ ไม่มีพี่เขาก็เข้าหอได้ เขาเข้าๆออกๆกันมากี่ครั้งแล้วล่ะ” เธอกล่าวหัวเราะเบาๆ “แต่งกันทำไมให้เปลืองเงินก็ไม่รู้ อยู่ด้วยกันมาเป็นปีแล้วแท้ๆ” พูดล้อเล่นมากกว่าคิดจริงจัง “เขาคงอยากประกาศให้คนช่วยรับรู้มั้ง” ชายหนุ่มเอ่ยเรื่อยๆ “จะว่าไปก็ไม่น่าเชื่อนะ ผู้ชายเจ้าชู้อย่างเสือบี บทจะถอดเขี้ยวถอดเล็บก็ง่ายซะเหลือเกิน ยัยมิ้วคงเจ๋งจริงๆ” “มิ้วคงเจ๋งของบี แต่สำหรับพี่ฟ้าเจ๋งที่สุด” พูดพลางซุกไซร้ใบหน้างาม “ขอฟ้าอาบน้ำก่อนนะคะพี่ตวง ยืนเกือบทั้งคืนเหนื่อยจัง” เธอกล่าวออดอ้อน ตวงฤทธิ์ยอมปล่อยอย่างที่เธอขอ “พี่รออยู่นะจ้ะ” แววตาวาบหวามของเขา เร่งฝีเท้าเธอได้เป็นอย่างดี “เพิ่งตีสี่เอง จะกลับแล้วเหรอ” เอ่ยถามน้ำเสียงงัวเงีย ยันตัวลุกกึ่งนั่งกึ่งนอนมองเขาแต่งตัว “จ้ะ เช้านี้ลูกขอให้ไปส่งที่โรงเรียน” เขาพูดขณะรีบเร่งจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่เข้าทาง “แม่มันไปไหน ทำไมไม่ไปส่งลูกล่ะ” ฟ้ากระฟัดกระเฟียดไม่พอใจ “เค้าไม่ว่าง ต้องไปธุระที่โรงเรียนเจ้าคนโต” เขาไม่ใส่ใจกิริยาปั้นปึ่งของเธอ “พี่ไปก่อนนะจ้ะ เดี๋ยวเย็นนี้พี่แวะมารับไปกินข้าวเย็นกัน” เขาก้มลงหอมแก้มเนียนอย่างรักใคร่ เมื่อเขาปิดประตู เธอทิ้งตัวลงบนที่นอน ดึงหมอนนุ่มปิดหน้าแล้วตะโกนสุดเสียงด้วยความขัดใจ “โธ่โว้ย” หลายเดือนมานี้ตวงฤทธิ์มักขอตัวกลับบ้านยามใกล้รุ่งเสมอ ข้ออ้างส่วนใหญ่คือลูก ซึ่งเธอไม่สามารถห้ามเขาได้ เมื่อเขากลับไป ทิ้งเธอไว้กับร่องรอยยับย่นกรุ่นกลิ่นกาย เธอร้องไห้บ่อยครั้งจนจำไม่ไหว ฟ้าเฝ้าบอกตัวเองให้ตัดใจจากเขา เพราะความรักที่เธอกับเขามีต่อกันนั้น มันไม่มีทางเป็นไปได้ดั่งฝัน แต่เขาดึงดันยืนยัน ขอให้เห็นใจความรักที่เขามีให้เธอบ้าง เขาขาดเธอไม่ได้ เขาพร่ำบอกอย่างนั้น เหตุการณ์วนเวียน เธอขอตัดสัมพันธ์ เขาตามง้อขอกลับคืน เธอใจอ่อน แล้วมันก็จบลงบนเตียงเหมือนเดิมทุกครั้ง “อ้าวมาทำงานแล้วเหรอมิ้ว” ทักเพื่อนสาวอย่างแปลกใจ “อือ หยุดไปตั้งอาทิตย์แล้วนี่ หายเหนื่อยแล้ว พี่บีก็ต้องไปทำงาน อยู่บ้านคนเดียวเฉยๆมันน่าเบื่อนะ” “เมื่อไหร่จะไปฮันนีมูน คิดหรือยังจะไปที่ไหน” “ยังอีกนาน ช่วงนี้งานพี่บียุ่ง ว่างเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ ฉันดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันทุกคืนที่บ้านได้อยู่แล้ว” อีกฝ่ายตอบเสียงสดใส “วุ้ย อิจฉาว่ะ มีหน้ามาเล่าอีกเนอะคนเรา” เธอค้อนหมั่นไส้แกมหยอกเอิน “อ้าว ก็ข้าวใหม่ปลามันนี่เธอ” แววตาผู้พูดทอประกายความสุขสมหวัง “จะมันกันไปถึงไหน ก็เห็นว่ามันมาเป็นปี” ฟ้ายังเย้าไม่หยุด “มันไม่เหมือนกันนะแต่ละครั้งน่ะ” วิบวับระรื่นยังคงอยู่ในตาคู่สวย “ไม่ต้องมาเล่าติดเรทให้ฉันฟัง ฉันไม่อยากฟังแบบสั้นๆย่ะ 555” สองสาวหัวร่อต่อกระซิกคิกคัก กระซิบกระซาบเล่าเรื่องลึกลับประสาผู้หญิงสู่กันฟัง จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:01:47

ความคิดเห็นที่ 3 “พี่ตวงเป็นไงบ้าง ยังไม่ได้ขอบคุณเรื่องเช็คของขวัญงานแต่งฯด้วยตัวเองเลย” “เขาสบายดี เสาร์นี้ฉันนัดเขากินข้าวที่ร้านประจำเธอชวนพี่บีมาด้วยซิ” ฟ้าตอบพร้อมเอ่ยชวน “ได้ๆ มื้อนี้ฉันขอเลี้ยงนะ เดี๋ยวบอกพี่บีไว้ก่อนเนิ่นๆ ขนาดเป็นสามียังต้องจองตัวล่วงหน้าเลยนะนี่ พักนี้ยุ่งจริง” “ยุ่งงาน หรือแอบกิ๊กอีหนู” ฟ้าถามไม่จริงจัง กว่าปีที่ผ่านมาเธอเห็นแล้วว่าสามีหมาดๆของเพื่อนไม่มีเรื่องให้หวาดระแวง “งานจริงๆ หอบเอกสารกลับไปทำที่บ้านเยอะแยะเลย เขาว่าจะทำโรงงานเองอ่ะ” มิ้วเล่าด้วยความภาคภูมิใจ “ก็ดีนะ เธอจะไปช่วยเขามั้ยล่ะ ช่วยกันทำมาหากิน จะได้เป็นเศรษฐีเร็วๆ” “ไม่ล่ะ ฉันอยู่กับเธออย่างนี้ดีกว่า ฉันไม่อยากเทหมดหน้าตัก เดิมพันสูง มันเสี่ยงสูง” มิ้วว่า “เปลี่ยนไปแหะเพื่อนฉัน ทีเมื่อก่อนละก็เรื่องเสี่ยงๆนี่ชอบนัก” “คนเราโตขึ้นมันก็ต้องเปลี่ยนแปลงบ้าง จะหยุดนิ่งเหมือนเดิมตลอดได้อย่างไรล่ะฟ้า” ฟ้านิ่งคิด เพื่อนเธอเปลี่ยนไปจริงๆ แต่เป็นทางที่หนักแน่นและใฝ่หาความมั่นคงให้ชีวิตมากขึ้น เมื่อก่อนนี้ มิ้วเป็นคนกล้าได้กล้าเสีย ช่างคิดชอบวางแผน ชอบคิดว่าทุกอย่างเป็นเกมและสนุกกับมันมาก ไม่ว่าจะอันตรายขนาดไหน ถ้าเพื่อเพียงความสะใจ มิ้วไม่ลังเลที่จะลงมือ ตอนนี้มิ้วดูจะระวังความคิดการตัดสินใจมากกว่าเดิม คงเติบโตขึ้นจริงๆอย่างที่ว่า แล้วเธอล่ะ... ฟ้านึกสะท้อนใจ ทำไมเธอยังติดอยู่กับอารมณ์อ่อนไหวเช่นนี้หนอ “พี่ตวงมาไม่ได้อ่ะมิ้ว เขาเพิ่งโทร.มาบอกเมื่อกี้นี้เอง” ฟ้าพูดน้ำเสียงหงุดหงิดไม่สร่างซา “ขอโทษพี่บีด้วยนะคะ เขาบอกว่ามีงานด่วน ไม่รู้มีอะไรนักหนา” พลางหันไปบอกสามีเพื่อน “ไม่เป็นไรฟ้า พี่เข้าใจเวลามีงานเร่งก็เป็นแบบนี้แหละ” บีตอบไม่ติดใจ “ใช่ๆ ฉันยังเคยต้องหอบข้าวเย็นไปกินกับพี่บีที่ออฟฟิศพี่บีเลย” มิ้วสำทับ หญิงสาวพยักหน้าแสร้งว่าเห็นด้วยและเข้าใจที่สองสามีภรรยาพูด แม้จะไม่มีใครรู้ว่าจริงๆแล้วเกิดอะไรขึ้น แน่นอนฟ้ารู้ เธอครุ่นคิดถึงคำที่เขาพูดผ่านโทรศัพท์ “ลูกพี่ท้องเสีย พี่คงไปไม่ได้แล้ว” ใจเธอนั้นแทบคลั่ง ภาพหนุ่มสาวคู่แต่งงานใหม่ถ้อยทีเอาใจเอื้ออาทรต่อกันด้วยความรักใคร่เหมือนจะตอกย้ำความทุกข์ของเธอ เธอนึกเจ็บใจเหตุใดเธอจึงไม่ได้รับความสุขสมหวังอย่างที่เห็นตรงหน้า ยิ่งคิดยิ่งแค้นเคืองใครอีกคน ราวกับหัวใจถูกสุมด้วยเพลิงกองใหญ่ “พี่ตวง ถ้าครอบครัวพี่สำคัญมากขนาดนั้น พี่ไม่ต้องมายุ่งกับฟ้า จะไปไหนก็ไป” เธอระเบิดอารมณ์ทันทีที่เขาปรากฎตัว “ไม่ใช่อย่างนั้นฟ้าก็รู้ เด็กเล็กก็อย่างนี้แหละเขาเปราะบาง” ตวงฤทธิ์ละล่ำละลักบอกเล่าเหตุการณ์ “ไม่รู้ล่ะ ฟ้าไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น แล้วคิดเหรอว่าจ่ายค่าอาหารนั่น มันจะช่วยให้อะไรดีขึ้น” เธอยังเดือดไม่หยุด “สองผัวเมียเขาจะเลี้ยงขอบคุณที่พี่ให้ของขวัญวันแต่งฯเขา แต่พี่กลับโทร.ไปบอกเจ้าของร้านให้ลงบิลพี่” “พี่คิดว่าเขามาขอพี่กินหรือไง รู้มั้ยฟ้าอายเพื่อนขนาดไหน” แค้นจนน้ำตาร่วง เขาตื่นตระหนกคงไม่คิดว่าฟ้าจะรู้สึกอย่างนี้ “ฟ้าพี่ไม่ได้ตั้งใจ พี่แค่อยากขอโทษเขาสองคนที่พี่ไปไม่ได้” “วิธีไถ่โทษโง่ๆแบบนี้น่ะเหรอ ที่คิดได้ ทุเรศที่สุด” เธอแผดคำเผ็ดร้อน น้ำตาหล่นเป็นสายคงเจ็บใจมากจริงๆ “ฟ้าพี่ขอโทษจริงๆ พี่ไม่ได้ตั้งใจ ฟ้ารู้มั้ยพี่เสียใจขนาดไหนที่ไปเจอเพื่อนฟ้าไม่ได้ พี่ไม่ได้ตั้งใจให้ฟ้ารู้สึกไม่ดี” เขาร้อนรนอธิบาย “จะไปไหนก็ไป ไป๊ ไม่ต้องมาให้เห็นหน้า” เธอกรีดร้องเต้นเร่า หากฟ้าบันดาลโทสะมากเช่นนี้ไม่มีใครหยุดเธอได้ เขาเคยเห็นมันมานับครั้งไม่ถ้วน ตวงฤทธิ์จึงจำล่าถอย หลังจากตวงฤทธิ์กลับไป ฟ้าอาละวาดระบายอารมณ์จนเหนื่อย เธอทิ้งตัวท่ามกลางข้าวของเกลื่อนกระจายสะอื้นไห้แทบหมดแรง จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:02:35

ความคิดเห็นที่ 4 หน้าตาบวมช้ำที่ผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก แม้จะพรางด้วยแว่นกันแดดอันใหญ่ เธอก็ไม่สามารถซ่อนมันจากสายตาเพื่อนรักได้ “เกิดอะไรขึ้นทำไมตาบวมขนาดนี้” น้ำเสียงมิ้วตกใจไม่น้อย ฟ้านิ่งเงียบเป็นคำตอบ “ทะเลาะกับพี่ตวงอีกล่ะซิ ฟ้าเธอก็ใจเย็นๆบ้างเหอะนะ” “ใจเย็นบ้าอะไรล่ะมิ้ว เธอรู้มั้ยที่เขาไปกินข้าวกับเราไม่ได้วันนั้นเพราะเขาอยู่กับลูกกับเมียเขา เมื่อวานนี้โทร.บอกว่ามาหาฉันไม่ได้อีก เธอจะให้ฉันคิดยังไง เขาเห็นฉันเป็นตัวอะไร อยากมาก็มาอยากไปก็ไปงั้นเหรอ” มิ้วทำสีหน้าหนักใจ จนคำจะปลอบเพื่อน เพราะมิ้วก็รู้ตวงฤทธิ์มีครอบครัวแล้ว เธอจึงเข้าใจสถานการณ์ฝ่ายชายดี “ฉันอยากเลิกกับเขาเหลือเกินมิ้ว แต่ฉันทำไม่ได้ ทำไมฉันต้องรักเขาขนาดนี้” รำพึงเสียงสั่นบอกความอ่อนไหวในใจ “เธอต้องรักตัวเองมากกว่านี้มั้งฟ้า เธอรักเขาน้อยลงไม่ได้ แต่เธอรักตัวเองมากขึ้นได้นะ” มิ้วพูดหวังให้หญิงสาวได้คิด และดูเหมือนจะทำให้ฟ้าอาจคิดได้จริงๆ เพราะเธอลดอาการโศกเศร้าลงได้บ้าง “ฉันจะพยายามนะมิ้ว” สาวสวยก้มหน้าตอบเพื่อนรัก ในใจเธอว้าวุ่นยิ่งนัก ตวงฤทธิ์รู้ตัวดีว่าเขากำลังไม่เป็นที่สบอารมณ์อย่างหนัก และเขาก็รู้วิธีในการรับมือเป็นอย่างดี “อะไรเนี่ย” ฟ้ากระชากเสียงถาม ห้องรับแขกหรูหราถูกตบแต่งเพิ่มด้วยดอกกุหลาบนับพันดอก “ดอกกุหลาบขาวสำหรับสาวสวยไงจ้ะ” เขายิ้มเอาใจ “เอามาทำไม รกเกะกะ” เธอไม่ลดแรงอารมณ์ “เอามาให้ เอามาง้อ แล้วก็นี่ด้วย” เขายื่นกล่องกำมะหยี่เนื้อละเอียดเรียบหรูให้เธอ “คิดจะเอาของฟาดหัวเหรอ อย่า...” ชะงักเสียง แล้วทำตาโตอารมณ์เปลี่ยนทันใด “คาเทียร์ สร้อยเพชรคาเทียร์ พี่ตวงให้ฟ้าเหรอ” ดวงตาคู่เฉี่ยวเบิกกว้างน้ำเสียงตื่นเต้นดีใจเปิดเผย “พี่เอามาขอโทษฟ้า อย่าโกรธพี่เลยนะ พี่ผิดไปแล้วจริงๆ” เขาพูดพร้อมกับบรรจงสวมสร้อยเส้นงามลงบนลำคอขาวระหง สร้อยเพชรที่ออกแบบด้วยดีไซเนอร์ชื่อเสียงระดับโลกกระทบแสงไฟส่องประกายพราวระยับงามจับตา เธอหมุนตัวมองกระจกบานใหญ่ ชื่นชมปลาบปลื้มใจเป็นล้นพ้น ตวงฤทธิ์ยิ้มพรายอย่างพอใจ “พี่รู้ใจฟ้าเสมอ หายโกรธพี่แล้วนะครับ” เธอหันกลับมาประทับปากเรียวบางที่ริมฝีปากของชายหนุ่มเป็นคำตอบ “หน้าบานมาเชียวฟ้า มีอะไรดีเหรอ” เธอเชิดหน้า โชว์คอให้เพื่อนดู “โอ้วว้าว...คาเทียร์เสียด้วย โอกาสอะไรล่ะจ้ะ อย่างฉันนี่คงต้องรอครบรอบปีหน้าหรือปีมะรืนแหงๆ” มิ้วถามอย่างตื่นเต้น “ไม่มีโอกาสอะไรหรอก จริงๆฉันอยากได้มานานแล้ว ในที่สุดก็ได้ซะที” ฟ้ายิ้มกริ่มสุขใจ “พี่ตวงง้อเหรอ” มีความรู้สึกกังวลอยู่ในน้ำเสียงของมิ้ว “ใช่ ทำไมเสียงอย่างนั้นล่ะ” หญิงสาวประหลาดใจเพราะรู้เพื่อนรักไม่เคยคิดอิจฉากับสิ่งของแบบเธอ มิ้วไม่ใช่ประเภทชอบของหรูหราเกินพอดี นี่คือข้อต่างชัดเจนของสองสาว “ก็สงสารพี่ตวงน่ะสิ ถ้าไม่รวยขนาดนั้น จะเอาอะไรมาง้อเธอ” หญิงสาวพูดทีเล่นทีจริง “จริงๆมันไม่ต้องง้อนะมิ้ว ถ้าไม่ทำผิดกับฉัน จะมาง้อทำไมล่ะ” ฟ้าเถียงอย่างมีเหตุผลชวนรับฟัง “เขาคงต้องผิดตลอดไปแหละฟ้า ถ้ายังปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปอยู่อย่างนี้” พูดแผ่วเบาคล้ายจะเกรงใจคนฟัง “เมื่อกี้พี่แดนโทร.มาบอกว่าจะเข้ามาที่นี่” มิ้วบอกเล่าเปลี่ยนเรื่อง “เหรอ...พี่แดนจะมาหาเธอเหรอ” ฟ้าขมวดคิ้ว “เปล่า เขามาหาเราทั้งคู่นั่นแหละ” แดนนทีกับมิ้วเคยเป็นอดีตคู่รักวัยหวานเมื่อนานมาแล้ว ก่อนที่มิ้วจะเจอสามีคนปัจจุบัน กระนั้นแดนนทีไม่เคยทำใจลืมมิ้วได้เลย ฟ้าอดรู้สึกกังวลกับการมาของแดนนทีไม่ได้ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:03:14

ความคิดเห็นที่ 5 “นั่นไง พี่แดนมาพอดีเลย สวัสดีค่ะพี่แดน” มิ้วเอ่ยทักเสียงใส “สวัสดีจ้ะมิ้ว สวัสดีครับฟ้า” เขาแย้มยิ้มทักทายหญิงสาวทั้งสอง “พี่พาหนุ่มมาด้วย นี่ธารา น้องชายพี่” เขาผายมือไปที่หนุ่มร่างสูงใหญ่ ใบหน้าเข้มเข้าขั้นหล่อที่ดูไม่ต่างจากเขานัก เพียงแต่อ่อนวัยกว่าและผิวเข้มกว่าเล็กน้อย “ธารา ดีใจจังเลยที่ได้เจอ กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย โห...หล่อขึ้นเยอะมากอ่ะ” มิ้วตื่นเต้นและดูเธอจะคุ้นกับหนุ่มหน้าใหม่ “สวัสดีครับพี่มิ้ว พี่มิ้วก็สวยขึ้นเยอะมากเลยครับ สาวสองพันปีหรือเปล่าเนี่ย” เขาแสดงความสนิทสนมไม่ต่างกัน “ธารา นี่ฟ้า เพื่อนพี่” มิ้วแนะนำให้เขารู้จักฟ้า “สวัสดีครับคุณฟ้า” เขาเอ่ยทักจ้องเธอไม่วางตา ใบหน้าหญิงสาวมีเสน่ห์ชวนมองเสมอและเธอรู้ตัวดี ฟ้าเพียงยิ้มทักทาย ไม่เอ่ยคำใด “ธาราจะมาดูแลบริษัทแทนพี่ พี่จะกลับไปอยู่เม’กาแล้ว” แดนนทีเอ่ยเสียงเรียบ แต่ทุกคนในห้องเงียบกริบ เหมือนจะเข้าใจความรู้สึกและสถานะการณ์ของเขาดี “พี่แดนจะไปดูแลทางโน้น เอาของจากไทยไปขายแล้วส่งของทางโน้นมานี่น่ะครับ พี่แดนถนัดกว่าผม ผมอยากอยู่เมืองไทยมากกว่าด้วย” ธาราเอ่ยทำลายความอึดอัด แต่มิ้วและแดนนทียังคงตกอยู่ในภวังค์ความคิดที่ดุจมีเมฆหมอกหม่นหมองครอบคลุมเขาและเธออย่างไม่อาจมีสิ่งใดขจัดปัดเป่ามันให้พ้นไปได้ “เอ่อ ธาราคะ ไปช่วยฟ้าชงกาแฟมั้ย” ฟ้าเข้าใจความรู้สึกเพื่อนรุ่นพี่และเพื่อนสาวเป็นอย่างดี “ดีครับ ผมอยากได้กาแฟสักแก้วพอดี จะได้ชงเผื่อพี่แดนกับพี่มิ้วด้วย” ธาราคงรู้และเข้าใจเช่นเดียวกัน ฟ้าเดินนำธาราเข้ามาในห้องติดกันซึ่งจัดไว้ให้เป็นที่พักผ่อนสำหรับพนักงาน “พี่มิ้วดื่มกาแฟดำ พี่แดนใส่น้ำตาลอย่างเดียว” ธาราบอกกับฟ้า “น้อยๆหน่อยน้อง ฉันไม่ใช่แม่บ้าน มาใช้ฉันชงกาแฟทำไม” ปรามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดไม่ได้ดั่งใจ “แค่นี้ต้องโมโหด้วย ก็ฟ้าชวนผมชงกาแฟนี่นา แล้วเจ้าบ้านก็ต้องดูแลแขกซิคร้าบ” เขาเอ่ยไม่ติดใจอาการปั้นปึ่งของหญิงสาว ฟ้าจึงจำใจต้องเป็นคนชงกาแฟเอง “อ่ะนี่ของนาย นี่น้ำตาล นั่นครีมเทียม โน่นนม จะเอาอะไรเชิญ” เสียงเธอยังคงไม่สบอารมณ์ เขารับแก้วกาแฟจากเธอ “ขอบคุณครับ” “ผู้ใหญ่ให้ของน่ะไหว้ด้วย” เธอหาข้อตำหนิเขาด้วยเรื่องเล็กน้อยเพียงนี้ “จะเจ้ายศเจ้าอย่างทำไมเนี่ย ห่างกันสองปีเองนะคุณ” เขาแย้งยังคงอารมณ์ดี “แล้วทำไมทีมิ้ว นายเรียกพี่ได้ล่ะ” ประโยคนี้เผยสาเหตุความไม่พอใจของหญิงสาวได้ดี “อ้าวก็เขาว่าที่พี่สะไภ้ผม เอ้ยไม่ใช่สิ ต้องบอกว่าอดีตว่าที่พี่สะไภ้ผมนี่ แล้วนั่นคุณทำอะไรน่ะ”เขาอธิบาย แต่ให้นึกประหลาดใจในท่าทีฟ้า “แอบฟัง” เธอกำลังพยายามแนบหูกับผนังห้อง ตอบโดยไม่หันมองคนถาม จึงไม่ได้เห็นสายตาจับจ้องด้วยความเอ็นดูของเขา “อยากรู้เรื่องชาวบ้านขนาดนั้นเลย” “เรื่องชาวบ้านที่ไหน เรื่องเพื่อนฉันย่ะ” หญิงสาวยังคงมุ่งมั่นจับความจากอีกฝั่งให้ได้ “ได้ยินอะไรก็บอกกันมั่งนะ” เขาเอ่ยขำขันมากกว่าจะคิดอยากรู้จริงจัง “อย่ายุ่ง ไม่ใช่เรื่องของเด็ก” เธอไม่วายข่มเรื่องวัยที่ต่างกัน “เป็นเอามากนะคุณนี่ จะถืออาวุโสอะไรขนาดนั้น แค่สองปีเอง เห๊อะ” ฟ้าไม่สนใจต่อความ ดูท่าจะได้ยินอะไรบ้างแล้ว เพราะเธอทำสัญญาณให้เขาหยุดใช้เสียง “พี่แดนต้องหนีมิ้วไปด้วยเหรอ” เสียงมิ้วฟังดูโศกเศร้า “พี่ไม่ได้หนีมิ้ว พี่หนีตัวเองถึงจะหนีไม่พ้น แต่หากต้องทนเห็นอย่างนี้ พี่คิดว่ามันคงไม่ดีสำหรับพี่เท่าไหร่” “พี่แดน มิ้วขอโทษ” คล้ายว่ามิ้วจะสะอื้นไห้ “มิ้วจ๋า มิ้วไม่ต้องขอโทษพี่ พี่เข้าใจมิ้ว พี่ไม่ได้หนีมิ้วไปไหน หากวันใดมิ้วต้องการพี่ มิ้วรู้นะครับพี่อยู่ข้างๆเสมอ” เขากำลังปลอบโยนเธอ บทสนทานั้นทำให้ฟ้าน้ำตาร่วงด้วยความสะเทือนใจ เธอเห็นใจในความรักไม่สมหวังของชายหนุ่ม เข้าใจในความอาลัยของหญิงสาว “นี่คุณ อินเรื่องชาวบ้านขนาดร้องไห้เลยเหรอ” ธาราถามด้วยความฉงน “ฉันไม่ได้ร้องไห้ แค่น้ำตาซึม นายน่ะยังเด็กไม่รู้อะไร ความรักทำให้อ่อนไหวเสมอย่ะ” ฟ้าโต้ มือเช็ดน้ำตาป้อย “เฮ้ย พี่บีมา ซวยแล้วซิ นี่นายเอากาแฟไปให้สองคนนั้นก่อน ฉันจะรีบไปรับหน้าพี่บี” ฟ้าเอ่ยน้ำเสียงร้อนรน “ไม่เป็นไรมั้งคุณ เขาได้พี่มิ้วไปเป็นเมียแล้ว จะอะไรนักหนา” ธาราไม่ร้อนใจตาม “นายน่ะไม่รู้เรื่อง เสือบีหวงเมียอย่างกับอะไร โดยเฉพาะกับพี่ชายนาย ทำตามที่ฉันบอกเหอะน่า” เธอแหวใส่เขา แล้วถลาออกไปหาบี “พี่บี มาทำอะไรเอ่ย” ทักเสียงใสแสร้งทำรื่นเริง “รถแดนนทีจอดอยู่ข้างนอก ฟ้าทำเสียงประหลาดแบบนี้ต้องมีอะไรแน่ๆ” เขาไม่ตอบคำถาม แววตาเครียดขึงกึ่งสงสัย “จะมีอะไรได้ล่ะพี่บี นี่ที่ทำงาน หึงมากไปมั้ยเนี่ย” เธอไม่ได้เจตนาตำหนิแค่ต้องการเย้าเขาเล่นมากกว่า บีชะงักฝีเท้า “พี่ไม่ได้หึง แต่พี่ไม่อยากให้มิ้วเจอแดนนทีตามลำพัง เพราะอะไรรู้มั้ย” เขาจ้องหน้าเธอ   “เพราะมิ้วจะรู้สึกผิดและเสียใจ พี่ไม่อยากให้เมียพี่เสียใจไม่ว่าจะเพื่อใครหรือเพราะอะไรทั้งนั้น” ย้ำเสียงหนัก “ฟ้าล้อเล่นน่าพี่บี... พี่แดนเขามาลา เขาจะกลับไปอยู่เม’กาแล้ว พี่ไม่ต้องห่วงหรอก” ฟ้าหน้าเจื่อนรู้สึกผิดที่พูดไม่คิด “อืม...งั้นมิ้วต้องเสียใจแน่ๆ” เหมือนเขาจะรู้ดีและคล้ายพูดกับตัวเอง จึงรีบเร่งฝีเท้าไปยังห้องทำงานภรรยาทันใด จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:04:19

ความคิดเห็นที่ 6 “สวัสดีครับคุณแดน” บีกล่าวทักทายเฉยชา สืบเท้าเข้าไปยืนเคียงมิ้ว ใช้แขนข้างหนึ่งโอบรอบเอวเธอเพื่อแสดงความเป็นเจ้าของ “ออ...สวัสดีครับคุณบี” แดนนทีกล่าวตอบท่าทีพอกัน ความเจ็บปวดของเขายังพอสังเกตได้บ้าง “ฟ้าบอกว่า คุณมาลาจะกลับไปอยู่เม’กาแล้ว โชคดีนะครับ” เสียงบีดูราวกับว่าอยากไล่อีกฝ่ายไปโดยเร็ว ทุกสายตาในห้องนั้นหันไปจับที่ฟ้า เธอทำหน้าตาเหยเกรู้สึกตัวว่าเมื่อสักครู่จะพูดมากไป “สวัสดีครับพี่บี ผมธาราครับ เป็นน้องพี่แดน” ธาราเอ่ยขัดจังหวะทุกคน กล่าวแนะนำตัวกิริยาสุภาพเป็นมิตร เป้าสายตาจึงกลายเป็นเขาแทน เขายิ้มให้บีอย่างจริงใจ และนั่นช่วยให้สถานะการณ์ดีขึ้นบ้าง “ออ...สวัสดีครับ คุณธารา ผมบีสามีมิ้ว” ชายหนุ่มยิ้มแย้มตอบกลับ กระนั้นยังไม่วายลงน้ำเสียงจงใจเน้นสถานะตัวเอง “เรียกผมว่าธาราก็ได้ครับ ในที่สุดก็ได้เจอพระเอกตัวจริงของพี่มิ้วเสียที” พูดพลางยิ้มกว้างเปิดเผย “พี่แดนจะไปอยู่ที่โน่นเพราะพี่แดนชินกับทางโน้นมากกว่า ผมเลยจะมาดูแลบริษัทที่นี่แทน” เขาเล่า “ใช่ ธาราจะอยู่ที่นี่ ส่วนผมคงต้องกลับไปที่โน่นแล้ว ถ้ามีโอกาสคงได้เจอกันอีกนะครับ” แดนเป็นฝ่ายพูดบ้าง “ธารา เราไปธุระที่อื่นต่อกันเถอะ พี่กลับก่อนนะมิ้ว ฟ้า ฝากดูแลมิ้วด้วยนะครับคุณบี” มีแววท้าทายอ่อนๆท้ายประโยคนั้น “เมียผม ผมก็ต้องดูแลดีอยู่แล้ว ไม่ต้องมีใครมาฝาก” บีเสียงเข้มไม่พอใจ “หึหึ ขอให้ดีจริงก็แล้วกัน ถ้าทำไม่ดีวันไหน ผมคงไม่ต้องบอกว่าคุณจะเป็นคนที่เสียใจมาก” ครั้งนี้แดนนทีท้าทายเปิดเผย สายตาคมกล้าของบีจ้องมาดร้ายไปที่แดนนที บรรยากาศคุกรุ่นขึ้นมาทันใด แต่ก่อนที่เหตุการณ์จะตึงเครียดกว่าเดิม “พี่บี...” มิ้วเรียกรั้งสติสามีเสียงแผ่ว ใบหน้าสวยหวานแสดงความหนักใจชัดเจนจึงทำให้สามีเธอสงบลง “เอ่อ ฉันไปส่งพี่แดนกับธาราที่รถนะ” ฟ้าพูดพลางเดินหนีออกจากห้องทันใด “นายเห็นหรือยังล่ะว่าเสือบีไม่ธรรมดาจริงๆ คนเจ้าชู้เวลามีลูกมีเมียมักเป็นงี้แหละ” เธอกระซิบกระซาบกับธารา ขณะที่แดนนทีจ้ำอ้าวด้วยความไม่พอใจทิ้งห่างตรงรี่ไปที่ลานจอดรถ “พี่ผมก็พอกันแหละคุณ เจตนายั่วอารมณ์เขาขนาดนั้น พี่บีเขาก็ของขึ้นบ้างล่ะน่า” ธารากลับเห็นไปอีกทาง “อ้าว...แทนที่จะเข้าข้างพี่ตัวเอง คนอะไร” ฟ้าพูดดูจะผิดหวัง “คุณฟ้า จะเข้าข้างไปทำไม ก็เห็นอยู่ว่าเขารักเมียเขาขนาดไหน ยังจะมาฝังใจกับเมียเขาอีก กลับไปที่โน่นน่ะดีแล้ว” “ถ้าพี่แดนเป็นอย่างนี้ สงสารพี่มิ้ว จะต้องรู้สึกผิดไปขนาดไหนล่ะนั่น” ธาราเข้าใจความรู้สึกหญิงชายได้ดีทีเดียว ฟ้าคิดตาม “อืม...นายก็พูดถูกนะ ไม่น่าเชื่อจะคิดได้ขนาดนี้” ฟ้าคล้อยตามเห็นจริงด้วย “คุณ ผมน่ะผู้ชายเข้าใจผู้ชายด้วยกันอยู่แล้ว ไม่เข้าใจก็แค่ผู้หญิงแหละ แต่ไม่เป็นไร เดี๋ยวก็รู้” เขาพูดเหมือนมีปริศนา “ผมมีเวลาทำความเข้าใจอีกเยอะ แล้วเจอกันครับฟ้า” เขาบอกลา ทิ้งสายตาชวนพิศวงไว้ให้ฟ้าต้องคิดว้าวุ่นใจ บีใช้เวลาอยู่ที่นี่ไม่นานนัก เขาแค่แวะเอาของมาให้ภรรยา ดังนั้นเมื่อแดนนทีกับธารากลับเขาจึงขอตัวบ้าง สองสาวเพื่อนซี้อยู่ตามลำพังอีกครั้ง “ฉันไม่ชอบแววตานายธาราอะไรนั่นเลย” ฟ้าพูดออกอาการหงุดหงิดเห็นได้ชัด “ธาราน่ารักจะตาย ฉลาดมากด้วย นอกจากรูปร่างหน้าตาแล้ว เขาแทบไม่เหมือนพี่แดนเลยนะ” “แสดงว่านิสัยไม่ดีหรอก เพราะพี่แดนเป็นคนดีมาก” ฟ้ารีบเอ่ยค้าน “ไม่ใช่อย่างนั้น พี่แดนน่ะเงียบขรึมจริงจังชอบเก็บตัว แต่ธาราเป็นคนร่าเริงเปิดเผย คุยได้กับทุกคน” มิ้วอธิบาย “บ๊องๆเหลาะแหละซะละมั้ง ฉันไม่ชอบเลยบุคลิคแบบนี้ ดูไม่เป็นผู้ใหญ่เอาซะเลย” ฟ้าดึงดัน “เธอตัดสินคนง่ายไปมั้ย ยังไม่รู้จักเขาดีเลย” มิ้วท้วงพลางครุ่นคิด ผิวเผินดูเหมือนฟ้าจะเป็นคนเปิดใจให้กับอะไรก็ได้ มากล้นน้ำใจน่าชื่นชม แต่ในอีกด้านหนึ่งนั้น หญิงสาวค่อนข้างจะถืออคติส่วนตนอยู่มาก ฟ้าให้ความสำคัญกับเรื่องที่เธอสนใจ แต่การพยายามทำความเข้าใจในบุคคลอื่นหรือสถานการณ์อ่อนไหวหลายๆอย่าง คล้ายกับว่าเธอจงใจไม่รับรู้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น บางครั้งมิ้วจึงไม่แปลกใจเลย ที่ฟ้าเลือกตัดสินใจผิดๆซ้ำแล้วซ้ำอีก จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:04:55

ความคิดเห็นที่ 7 “นะนะมิ้วนะ วันนี้วันเสาร์ปาร์ตี้กันนะ” ฟ้าออดอ้อน “ฟ้า ฉันเกรงใจพี่บีอ่ะ เขาไม่ชอบให้ฉันเที่ยวกลางคืน” เธอพูดน้ำเสียงอ่อนใจ “ตั้งแต่เธอแต่งงานนี่ก็สามเดือนแล้ว พี่แดนก็ไม่อยู่อีก ฉันไม่มีเพื่อนเลยฉันอยากไปเที่ยวบ้าง” ฟ้าละห้อยเรียกร้องความเห็นใจ “โธ่...ฟ้า” มิ้วคราง แม้จะรักเพื่อนแต่ข้อจำกัดของเธอตอนนี้ไม่สามารถทำตามใจเพื่อนเหมือนก่อนอีกแล้ว “น่านะมิ้ว ขอพี่บีให้หน่อยซิ เดือนละครั้งก็ยังดี มันมีวิธีนี่นา เธอจะให้ความสำคัญกับผัวจนลืมเพื่อนเลยเหรอ” ฟ้าเริ่มตัดพ้อดึงดัน มิ้วส่ายหน้าระอาใจ แต่ไม่สามารถปฏิเสธได้โดยสิ้นเชิง “เอางี้ ฉันจะลองโทร.ขอพี่บี ถ้าเขาปฏิเสธเธอห้ามเซ้าซี้อีก” มิ้วตัดสินใจ ฟ้าพยักหน้ารับตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด “เปิดสปีกเกอร์ด้วย ลุ้นๆอยากรู้” ฟ้าสั่ง ทำท่าทางเหมือนเด็กสาวรอคำอนุญาตจากผู้ปกครองไม่มีผิด “พี่บีคะ เอ่อ มิ้วจะขอไปปาร์ตี้กับฟ้าคืนนี้ค่ะ พี่บีติดธุระอะไรหรือเปล่า” มิ้วกรอกเสียงหวานหว่านล้อม “ไม่ติดอะไรคร้าบ แต่ไม่ให้ไปคร้าบ บอกฟ้าได้เลยอย่าหวัง” บีตอบกลับไม่จริงจัง แต่ก็คือคำตอบที่ชัดเจน “พี่บี มิ้วสงสารยัยฟ้า ถ้าไม่มีมิ้ว ฟ้าจะไปกับใคร” เธอยังคงต่อรองกับสามี พลางสบสายตาซาบซึ้งของฟ้า ปลายสายนิ่งเงียบเหมือนใคร่ครวญ “ไปกันผู้หญิงสองคน พี่เป็นห่วง” เขาเอ่ยออกมาในที่สุด เพราะเขาไม่ดื่มและการไปสถานบันเทิงมักเป็นความยุ่งยากมากกว่าจะสนุก เรื่องราวในอดีตบางอย่างใช่ว่าจะร้างหายไปง่ายๆเหมือนอากาศ สาวๆบางรายมิได้รามือด้วยสันติ เขาจึงหลีกเลี่ยงสถานที่ล่อแหลมทั้งหลาย โดยให้เหตุผลกับภรรยาว่า ไม่ต้องการให้เธอลำบากใจ มิ้วเข้าใจในจุดที่เขาเป็น เพราะเธอคงไม่ใจเย็นเช่นกันหากต้องพบเจอสายตาหรือกิริยาหยาบคายที่สาวๆจะปฏิบัติต่อเธอและสามี “ถ้าพวกเราชวนธาราไปด้วย พี่จะว่าอะไรมั้ย” มิ้วโพร่งพูดไป โดยไม่หารือเพื่อนสาว “อืม...นั่นเป็นทางเลือกที่ไม่เลวนะ เอาซิถ้าธาราเขาไปด้วย” ปลายสายอะลุ่มอล่วย “แต่ไม่บ่อยนะที่รัก บอกยัยฟ้าด้วยไม่เกินเดือนละครั้งแล้วไม่ต้องงอแงอีก” บีพูดเหมือนตาเห็นสถานะการณ์ต้นสาย “ย่ะ รู้แล้วย่ะ ขอบพระคุณนะคะคุณพ่อ” เป็นเสียงฟ้าประชดตอบกลับ บีหัวเราะร่าเริงแล้วจึงตัดสายสนทนา “นี่เธอมีผัวหรือมีพ่อเนี่ย” ฟ้าหันมาค่อนแคะเพื่อนรัก “มีผัว แต่บางทีฉันชอบที่เขาทำตัวเหมือนพ่อ คอยปรามคอยปราบฉันได้” มิ้วตอบน้ำเสียงเปี่ยมสุข “แหวะ ไม่เอาด้วยหรอกน่าเบื่อตายชัก แล้วเรื่องอะไรไปบอกพี่บีว่าจะชวนนายธาราไปด้วย โกหกเขางี้ เสือบีรู้เข้าโกรธตาย เธอโดนขังลืมแน่ๆ” “ใครบอกว่าฉันโกหก เอ้านี่โทร.หาธาราซะดีๆ” มิ้วยื่นโทรศัพท์ที่กดเบอร์ชายหนุ่มเรียบร้อยแล้วส่งให้ ฟ้าส่ายหน้าปฏิเสธ “เลือกเอาอยากเที่ยวก็คุยกับเค้าซะ ไม่งั้นก็ไม่ต้องไป ฉันไม่โกหกพ่อเอ้ยผัวหรอก” ฟ้าลังเลเล็กน้อย แล้วจึงคว้าโทรศัพท์อย่างเสียไม่ได้ “ธารา คือ...คืนนี้มิ้วเขาอยากปาร์ตี้น่ะ เลยให้ฟ้าโทร.มาชวน” ฟ้ายักคิ้วเย้ย อีกฝ่ายส่ายหน้าถอนหายใจในความเจ้าเล่ห์ “นายจะมารับชั้นเหรอ ไม่ต้อง...” ก่อนเธอพูดจบมิ้วคว้าโทรศัพท์แล้วเป็นฝ่ายคุย “ค่ะธารา รบกวนไปรับฟ้าให้พี่ด้วยนะ อ๋อ พี่ให้พี่บีไปส่งจ้ะ จ้ะไปรับฟ้าที่คอนโด...สามทุ่มจ้า ค่าแล้วเจอกันคร้าบ” มิ้วเป็นฝ่ายส่งสายตาสะใจบ้าง ฟ้าได้แต่ถลึงตามองเพื่อนที่กำลังหัวเราะไม่ใส่ใจ “เอาน่า เผื่อเธอเที่ยวกับธาราแล้วสนุก เธออาจไม่ต้องง้อฉัน ไม่ต้องอ้อนวอนพี่บีอีกไม่ดีเหรอ” “ไม่มีทาง” ฟ้าปฏิเสธทันควัน แต่ใจกระหวัดถึงใบหน้าคม ดวงตาเขากลมโตสุกใสจมูกโด่งเป็นสันรับกันกับริมฝีปากบางได้รูป รูปร่างเขาสูงใหญ่สมชายชาตรี อีกทิ้งฟันขาวเรียงเป็นระเบียบยามเขายิ้มกว้างเปิดเผย คงกวนหัวใจสาวหลายรายนัก เธอเผลอคิดเปรียบเขากับตวงฤทธิ์ พี่ตวงของเธอไม่หล่อเหลาขนาดธารา แต่มีสายตามุ่งมั่นเข้มแข็งที่ทำให้เธอไม่เคยตัดใจได้เลย เธอบอกตัวเองว่าต่อให้สิบธาราก็สู้พี่ตวงไม่ได้ ธาราดูเหมือนเด็กน้อยหากเทียบกับบุคลิกภูมิฐานนุ่มนวลของตวงฤทธิ์ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:05:47

ความคิดเห็นที่ 8 สองสาวหนึ่งหนุ่มดื่มและเต้นอย่างสนุกสาน แม้ว่ามิ้วจะค่อนข้างระมัดระวังตัวมากกว่าเดิม แต่ฟ้าก็ยังคงสนุกได้อยู่ดี “ฟ้าเป็นปาร์ตี้เกิร์ลตัวจริงนะนี่ เต้นเป็นไฟ เสียดายไม่ค่อยดื่ม” ธาราเอ่ยปาก “ดื่มหนักไม่ได้หรอก เดี๋ยวหน้าเหี่ยวไม่สวย” ฟ้าตอบ “โอ้ย คุณ แค่นี้คุณก็ทำหนุ่มเกินครึ่งของที่นี่ใจแกว่งแล้ว ไม่ต้องห่วงสวยมากหรอกน่า” ที่เขาว่ามาไม่ผิดความจริง ร่างสูงโปร่งของฟ้าในชุดกระโปรงสั้นคว้านหลังโชว์ผิวขาวเนียนผ่องชวนสัมผัสยิ่งนัก ส่วนอีกด้านพริ้วผ่าหน้าดั่งจะแย้มปทุมถันกรายๆ สายตาจับจ้องชื่นชมที่ได้รับจึงไม่น่าแปลกใจแต่อย่างใด ไหนจะเครื่องหน้าสวยเฉี่ยวยามอยู่ท่ามกลางแสงสีปรุงแต่งยิ่งทำให้เธอน่าค้นหา “ไม่ห่วงสวยแล้วห่วงใคร มิ้วมันก็มีพี่บีแล้ว หรือจะให้ห่วงนาย” ฟ้าต่อปากต่อคำ “ห่วงผมก็ได้นะ ผมยังไม่มีห่วง” เขาพูดพริ้วต่อกรกลับ “เชอะนั่นมันเรื่องของนาย... นี่ๆดูดิ สาวคนนั้นจ้องนายใหญ่เลยอ่ะ รู้จักกันเหรอ” ฟ้าชี้ชวนบอกธารา เขาเอี้ยวตัวมองตาม ดวงตาวาวเป็นประกาย “เอื้อมนี่นา รุ่นน้องสมัยมัธยมผมเอง” โดยไม่รอช้าธาราเร่งฝีเท้าไปที่สาวนางนั้นทันใด “ดูพ่อหนุ่มคนดีของเธอดิ เจอสาวแล้วทิ้งพี่ทิ้งเชื้อทันทีเลย” ฟ้าหันมาบ่นกับมิ้ว “อ้าวเธอ เขาก็บอกอยู่ว่าเพื่อนสมัยมัธยม คงไม่ได้เจอกันนานแล้วมั้ง” มิ้วพูดไม่ทันขาดคำ ธาราก็พาสาวสวยมาแนะนำให้รู้จัก “เอื้อมนี่ พี่มิ้ว พี่ฟ้า เพื่อนพี่ชายผม นี่เอื้อมครับ” เขาเอ่ยน้ำเสียงร่าเริงตื่นเต้นดีใจ สาวสวยกระพุ่มมือไหว้ “สวัสดีค่ะพี่มิ้ว พี่ฟ้า” หญิงสาวนอบน้อมกิริยาน่าเอ็นดู “สวัสดีจ้ะ” ฟ้าตอบรับ ในขณะที่มิ้วคล้ายประหลาดใจ “สวัสดีค่ะน้องเอื้อม” มิ้วเอ่ยเสียงปกติบ้าง เธอคงคิดบางอย่างได้แล้ว ธาราพูดคุยถามไถ่เพื่อนสาวอย่างออกรส คงเป็นเพราะไม่ได้เจอกันมานาน “ฉันว่าฉันรู้จักเอื้อมว่ะ” มิ้วกระซิบกระซาบกับฟ้า “ถ้าจำไม่ผิด น่าจะเป็นเด็กเก่าผัวฉันแหละ แต่ทำไมทำท่าเหมือนไม่รู้จักฉันวะ” มิ้วครุ่นคิดไม่สามารถทำความเข้าใจได้ “แม่จ้าว จุดใต้ตำตออะไรเช่นนี้ เธอคิดว่าเอื้อมแอบติดต่อกับพี่บีเหรอ” หญิงสาวส่ายหน้า “ไม่นะ เพราะเขาเลิกกันก่อนพี่บีกับฉันจะตกลงคบกันเป็นปีด้วยซ้ำ” แววตาเธอยังคงความสงสัย “นางอาจจะอายก็ได้เธอ อาจกลัวธารารู้ว่าเคยเป็นคู่ซ้อมเสือบี” ฟ้าคาดเดา มิ้วเมื่อคิดแล้วจึงสรุปว่าไม่น่าจะเกี่ยวกับสามี คงเป็นอย่างที่ฟ้าพูดมากกว่า เอื้อมเป็นสาวหนึ่งที่ไม่คิดเลิกกับบีโดยดี เธอเคยตีโพยตีพายตามด่าทอบี จนตอนนั้นมิ้วต้องออกโรงให้สติ เตือนเธอให้นึกถึงศักดิ์ศรี มิ้วลำดับเหตุการณ์ได้แล้ว “เอื้อมสวยมั้ยพี่มิ้ว เมื่อก่อนเป็นดาวโรงเรียนเลยนะ ผมยังแอบเพ้อถึงพักหนึ่งเลยล่ะ” ธาราเล่าขัดจังหวะความคิดฟุ้งของมิ้ว เธอพยักหน้ายิ้มเหมือนจะเห็นด้วย มิ้วเลือกทำเป็นไม่รู้จักอย่างที่สาวเอื้อมเจตนา สักครู่ผู้มาใหม่เอ่ยขอตัวเมื่อเห็นว่าใช้เวลาที่โต๊ะนี้นานแล้ว เธอเดินกลับไปสนุกกับกลุ่มเพื่อนที่มาด้วยกันเช่นเดิม “ถ้าเพ้อขนาดนั้นแล้วทำไมนายไม่จีบเขาล่ะ เอ...หรือโดนเขาทิ้งมา” ฟ้าแหย่ถามธารา “โอ้ยระดับนี้สาวเหรอจะกล้าทิ้ง ตอนนั้นเอื้อมเขามีแฟนอยู่แล้ว ผมไม่ชอบแย่งของใคร” ธาราตอบ “หึ ทำเก่ง เห็นมาเยอะแล้วทำปากดีอย่างนี้นะ โดนทิ้งแทบทั้งนั้นแหละ” หญิงสาวค่อนแคะ “อืม...ผมควรเชื่อคนที่ไม่ทิ้งใครไหมนี่ หรือผมต้องลงสนามแข่งกับเขาบ้างแล้ว” เขากล่าวเป็นนัยอีกแล้ว ฟ้าหน้าร้อนวูบขึ้นมา แล้วทำเป็นไม่ใส่ใจทั้งที่รู้สึกหวั่นไหวแคลงใจยิ่งนัก “คืนนี้สนุกมาก วันหน้าใช้บริการผมได้อีกนะครับ ยินดีเสมอ” เขากล่าวอารมณ์ดี “อืม...ขอคิดดูก่อนนะว่าฉันสนุกเหมือนนายหรือเปล่า ขอบใจที่มาส่ง ไปล่ะ” ฟ้าลงจากรถทันที ไม่เปิดโอกาสให้เขาต่อความ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:06:56

ความคิดเห็นที่ 9 เธอเปิดประตูห้อง รู้สึกเหนื่อยล้าอยากพักผ่อนเต็มที แต่ดูเหมือนว่าไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ “พี่ตวง มาได้ไงเนี่ย ทำไมไม่เห็นโทร.บอก” “คิดว่าคืนนี้ฟ้าคงไปเที่ยวพี่เลยไม่โทร. ไม่อยากให้หมดสนุก...พี่คิดถึงฟ้าจัง” เขาตรงเข้าสวมกอดเพื่อยืนยันความรู้สึก ฟ้ายิ้มสดใสให้เขา คืนนี้เธอค่อนข้างอารมณ์ดีจึงอ่อนโยนกับเขาเหมือนเช่นผ่านมา แต่แล้วเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะ “สงสัยมิ้วโทร.มา” เธอว่าพลางหยิบโทรศัพท์ แปลกใจที่เป็นข้อความไม่ปรากฎเบอร์ จึงกดอ่านทันที “ลูกสาวลักกินขโมยกิน หน้าด้านไร้ยางอาย พ่อแม่รู้คงดีใจนะ” ฟ้ากรีดร้องขึ้นมาทันใด ตวงฤทธิ์คว้าโทรศัพท์จากฟ้ามาอ่านบ้าง หน้าเขาซีดเผือดเข้าใจความรู้สึกเธอในตอนนี้ดี สาวสวยตัวสั่นด้วยความรู้สึกที่อธิบายยาก เหมือนโดนด่า เหมือนโดนคุกคาม เหมือนถูกท้าทาย สุดท้ายคือรู้สึกเจ็บปวดมาก “พี่ตวงกลับไปก่อน และไม่ต้องมาที่นี่ จนกว่าฟ้าจะติดต่อไป” พูดเสียงเรียบ อย่างที่คงไม่มีใครคาดถึง “ฟ้า พี่ไม่เกี่ยว พี่ไม่ได้ทำอะไร” เขาตระหนกอกสั่น รู้สึกหวั่นหวาดกับท่าทีที่ไม่คุ้นเคยชนิดนี้ของเธอ “ฟ้าบอกให้กลับไปก่อน ไป ไปให้พ้น” เธอเดือดดาลแสดงอาการรังเกียจเขาออกนอกหน้า “ฟ้า” เขาเอ่ยแผ่วเบาแววตาเจ็บร้าวลึกซึ้ง แต่หญิงสาวยังคงยืนเม้มริมฝีปากแน่น เมินมองไปทางอื่นอย่างไม่ใยดี เมื่อตวงฤทธิ์จากไป ฟ้าทรุดตัวนั่งหมดแรง สิ่งที่หวาดกลัวกำลังคุกคามเธอแล้ว ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะเล่นงานเธอ กำลังจะทวงของเขาคืน ความเวทนาสังเวชใจกลั่นตัวเป็นน้ำตา เธอพาชีวิตตัวเองสู่ความอดสูขนาดนี้ได้อย่างไร เธอกำลังจะทำให้ครอบครัวที่เธอรักผิดหวัง ฟ้าจะทำอย่างไรดี........ “มิ้วมาหาฉันได้มั้ย” สาวสวยสะอื้นร่ำไห้ผ่านโทรศัพท์ แม้จะรู้ว่าไม่ใช่เวลาที่เหมาะสม แต่เธออับจนหนทางแล้วจริงๆ “เกิดอะไรขึ้นฟ้า” มิ้วถลันเข้ามาหลังจากประตูเปิดรับ ฟ้ายังอยู่ในชุดเดิมที่ใส่ไปเที่ยวผับ ใบหน้างามเปรอะเปื้อนผมเผ้ากระเซิง แววตาเหมือนสัตว์บาดเจ็บและมีน้ำตาไหลทะลักออกมาไม่หยุด ฟ้าไม่ตอบคำแต่ส่งโทรศัพท์ให้เพื่อนดูเพื่ออธิบายเหตุการณ์ทั้งหมด มิ้วรับมาเปิดอ่าน แล้วมองฟ้าด้วยแววตาสับสน “เมียพี่ตวงส่งมาเหรอ” มิ้วถามเกือบเป็นกระซิบ “ฉันไม่รู้ แต่มันจะเป็นใครล่ะเธอ มันจะเป็นใครได้ถ้าไม่ใช่อีนั่น” ความเคียดแค้นแทรกอยู่ทุกคำที่ฟ้าพูด “แล้วเธอจะทำอย่างไรฟ้า” มิ้วยังคงพูดเบาราวกับกลัวมีคนอื่นได้ยิน “ฉันไม่ยอม ไม่ยอมให้มันมาทำลายชีวิตฉันแน่ๆ ฉันจะทำให้มันเจ็บยิ่งกว่าที่เคยเจ็บ” หญิงสาวเน้นคำที่พูดเพื่อบอกความคลั่งแค้น มิ้วถอนหายใจ ส่ายหน้าไม่เห็นด้วย “หยุดเถอะฟ้า หยุดตอนนี้ยังทัน อย่าทำให้ตัวเองเสียใจมากไปกว่านี้เลยนะ เขาไม่มีค่าขนาดนั้น” ดวงตาฟ้าลุกวาวด้วยความโกรธ “ฉันไม่ใช่ผู้หญิงของเสือบี เธอไม่ต้องมาหว่านล้อมฉัน” มิ้วอึ้งนิ่งงัน ไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน “ฟ้า ที่ฉันเคยพูดกับผู้หญิงของพี่บี ฉันพูดจริงทุกคำ เพราะตอนนั้นพี่บีไม่ได้มีค่ามากไปกว่าศักดิ์ศรีผู้หญิงคนไหน” “เธอคิดว่าฉันพูดหลอกพวกเขาหรือไง ผู้ชายที่มันไม่รักไม่จริงใจกับเรา มันจะมีค่ากับเราได้ยังไง คิดซิฟ้า คิดดูให้ดี” ดูท่าทางมิ้วจะเหลืออดกับความเจ้าอารมณ์ไม่สนใจเหตุผลของฟ้าเสียแล้ว “แต่พี่ตวงเขารักฉัน รักฉันมากกว่าอีนั่น” ฟ้าเถียงและยืนยันในสิ่งที่เธอเชื่อ “เขาคงรักเธอจริงๆ แต่เธอรู้อะไรมั้ย เขารักตัวเองสนใจความต้องการของตัวเองมากกว่า ฉันไม่รู้ว่าเขารักเมียเขาขนาดไหน แต่เขาเลือกคนนั้น คนที่ไม่ใช่เธอ” “เขาเลือกลูกเมียเขาตลอดมา ทำไมเธอไม่เปิดตาดูบ้าง ดูความจริงที่มันเกิด ไม่ใช่แค่ที่เธออยากเห็น เธอเห็นมั้ยเขาไม่ได้เลือกเธอนะฟ้า” มิ้วพร่างพรูคำที่เก็บไว้ตลอดมา ฟ้าร้องไห้ปานจะขาดใจ มิ้วขยับกอดเพื่อนรักไว้ “ร้องเสียให้พอ แล้วเป็นฟ้าคนเดิมที่ฉันรู้จักได้ไหม ฟ้าคนที่ฉันรักไม่ใช่คนใจร้ายกับตัวเอง” หญิงสาวสองคนกอดกันร่ำไห้ เธอกำลังร้องไห้เพื่ออะไรกัน... คนหนึ่งนั้นน่าจะเพื่อความรักที่กำลังจะล่มสลาย อีกคนหนึ่งนั้นคงใจสลายที่เห็นเพื่อนรักกำลังล่ม “ฉันจะกลับไปอยู่บ้านป๊ากับม๊าสักพัก และคงจะไม่เข้าออฟฟิศสักระยะเธอดูแลคนเดียวไหวมั้ย” ฟ้าพูด เมื่อน้ำตาห่างหาย “ได้ ฉันจัดการได้ ไปพักผ่อนให้สบายใจ มีอะไรค่อยว่ากันใหม่นะ” มิ้วรับคำโดยง่ายและด้วยความเต็มใจ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:08:48

ความคิดเห็นที่ 10 สีพื้นผิด เกรงท่านผู้อ่านสับสน ลงใหม่ดีกว่าเนาะ แฮ่ แฮ่ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 00:13:12 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:11:50

ความคิดเห็นที่ 11 ฟ้าไปพักผ่อนและรักษาแผลใจในเซฟเฮ้าส์ ที่แปลตรงคำได้ว่าบ้านที่ปลอดภัยทิ้งเพื่อนสาวให้ทำงานตามลำพัง วันหนึ่งนั้น ธาราหนุ่มแวะมาทักทาย และเขาไม่ได้มาเดี่ยว “สวัสดีครับพี่มิ้ว จำเอื้อมเพื่อนผมได้หรือเปล่า ที่เจอในผับวันนั้น” เขากล่าวและผายมือไปยังสาวที่มาด้วย “หวัดดีจ้าธารา สวัสดีค่ะเอื้อม ลมอะไรหอบมาเหรอจ้ะ ใช่ลมคิดถึงพี่หรือเปล่า” หญิงสาวทักทายต้อนรับ “ใช่ครับ ผมผ่านมาแถวนี้ เอื้อมก็อยู่ไม่ไกลจากนี่ มาทีเดียวได้แวะหอบลมคิดถึงให้ถึงสองคนเลย อืมจริงๆน่าจะสาม ฟ้าล่ะครับ” เขาถามถึงคนที่หายไป “ฟ้าไม่ค่อยสบายค่ะ ช่วงนี้คงไม่ได้มาทำงาน พี่ต้องโซ่โล่เดี่ยวไปก่อน” “อ้าว ฟ้าเป็นอะไรล่ะครับ เป็นมากไหม มีอะไรให้ผมช่วยหรือเปล่า” เขาเอ่ยจริงใจออกจะดูกังวลด้วยซ้ำ มิ้วเหลือบตามองเอื้อมที่ยังคงนิ่งเงียบตั้งแต่มาถึง ดวงตาหญิงสาววูบบางอย่างที่ทำให้มิ้วนึกสงสัย “ไม่เป็นอะไรมากหรอกจ้ะ คงคิดถึงบ้านมากกว่า เลยขอพักสักหน่อย พี่เอาเปรียบฟ้ามานานเขาคงเอาคืน” เธอระวังคำพูดโดยทำให้เป็นเรื่องไม่สำคัญ “แล้วไป นึกว่าอกหักจะได้ช่วยดามหัวใจ” ธาราพูดกึ่งเล่นกึ่งจริง มิ้วลอบสังเกตอยู่ตลอดเวลา จึงได้เห็นสายตาไม่พอใจของหญิงสาวคนนั้น “จะช่วยดามหัวใจเขาจริงเร้อพ่อหนุ่มเสน่ห์แรง ไม่เกรงใจน้องเอื้อมเลยนะ” เธอแหย่จงใจเข้าประเด็น “เอื้อมน่ะเพื่อนกันพี่มิ้ว ผมยังว่าง” พูดพลางยิ้มกว้างเปิดเผยเหมือนเคย “ธารา เอื้อมจะไปธุระต่อ ธาราไปส่งหน่อยได้มั้ย” สาวเอื้อมเอ่ยขึงขรึมทำให้รู้สึกได้ว่าไม่พึงใจ “ได้ซิ งั้นพี่มิ้วครับผมลาล่ะครับ ไว้จะแวะมาเยี่ยมใหม่ครับ” แล้วเขากับเธอก็จากไป มิ้วนิ่งคิดวิเคราะห์ท่าที ประมวลผลทุกอย่างลำพังในใจ เรื่องที่เกิดขึ้นกับฟ้า เรื่องที่เอื้อมโผล่มาช่วงนี้ ถ้าไม่ใช่เรื่องบังเอิญ...เป็นไปได้หรือไม่ ใครกันหนอจะตอบเธอได้ ธาราตัดไปเลยเพราะอาจทำให้เอื้อมรู้ตัวว่ามิ้วกำลังสงสัย ถามพี่ตวงรู้จักเอื้อมหรือไม่ เธอตอบตัวเองว่าไม่ดีกว่า เพราะไม่อยากติดต่อตวง ถ้าอย่างนั้นคงเหลือคนเดียวที่จะถามได้ คนที่สามารถเชื่อมโยงข้อสงสัยให้เธอ คือบีสามีเธอนั่นเอง มิ้วถอนใจ ถามสามีไม่ใช่เรื่องใหญ่ แต่เธอไม่อยากรู้เรื่องราวในอดีตอีกเลย ขุดหลุมฝังกลบมันไปนานแล้วไม่อยากรื้อฟื้นหากไม่จำเป็นจริงๆ เธอคิดทบทวนอีกที จำเป็นมากหรือไม่ที่จะต้องรู้เรื่องของเอื้อม ความรู้สึกตอบว่าต้องรู้ให้ได้ สัญชาติญาณเตือนภัยทำงานแล้ว ไม่ว่าอะไรจะเปลี่ยน มิ้วยังคงเป็นเหมือนเดิม ช่างคิดและชอบวางแผนทั้งรุกทั้งรับเสมอ เธอคือสาวกหนังสือยุทธวิธีตัวจริง "หวังว่ามันจะเป็นการแก้ปัญหา โดยไม่เพิ่มปัญหานะ"   มิ้วพูดแผ่วเบาให้ตัวเองได้ยิน จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:14:50

ความคิดเห็นที่ 12 “พี่บีขา เหนื่อยไหมให้มิ้วนวดให้มั้ย” พูดจาเอาใจพลางเบียดร่างเข้าหาสามีที่นอนอ่านเอกสารอยู่บนเตียง “ไม่ใช่แล้ว ไม่ธรรมดาแล้วล่ะ เสียงอ่อนเสียงหวานอย่างนี้ต้องอยากได้อะไรแน่ๆ” เขาวางสิ่งที่อยู่ในมือ เอ่ยอย่างรู้ทัน “ไม่ได้อยากได้อะไร อยากนวดให้เฉยๆ” เธอปฏิเสธพร้อมส่งสายตาอ่อนหวานออดอ้อน “อย่างนี้ยิ่งแล้วใหญ่มีอะไรแหงๆ ไม่ต้องลงแรงขนาดนี้ก็ได้ อยากได้อะไรพี่ก็หาให้อยู่แล้ว” เขาลูบผมยาวสลวยด้วยความเอ็นดู “แหะ แหะ ไม่ได้อยากได้อะไรจริงๆ แค่อยากถามอ่ะ พี่บีต้องตอบนะ” เธอเริ่มขยับเข้าใกล้สิ่งที่ต้องการ “โธ่มิ้วจ๋า เราตกลงกันแล้วนี่ว่ามีอะไรเราจะคุยกันทุกเรื่อง ถามมาซิพี่ตอบได้พี่ก็จะตอบ” “มันเรื่องของคนอื่น มิ้วก็เลยหนักใจ อืม...จริงๆมันเรื่องผู้หญิงของพี่ แต่มันไม่ใช่เรื่องของพี่บีอ่ะ” เธอทำหน้ายุ่งยากใจ เขาขมวดคิ้ว “พี่งงนะนี่ เรื่องผู้หญิงพี่ แต่ไม่ใช่เรื่องของพี่เหรอ? อะไร ยังไงกันแน่” “มิ้วอยากรู้เรื่องเอื้อม เด็กเก่าพี่ คนที่ไม่ยอมจบง่ายๆนั่นแหละ พี่จำได้หรือเปล่า” หญิงสาวตัดสินใจเข้าเรื่อง เขานิ่งคิดแล้วพยักหน้า เริ่มมีความเครียดในดวงตา “เขามาทำอะไรให้มิ้วไม่สบายใจหรือเปล่า” “เปล่าๆ เขาไม่ได้ทำอะไรมิ้ว แต่เขาทำให้มิ้วไม่สบายใจ เพราะมิ้วสงสัยว่าเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องของฟ้า” ชายหนุ่มทำท่าโล่งใจ จากนั้นตั้งใจฟังคำบอกเล่าจากปากภรรยา เขาพอรู้เรื่องฟ้าจากมิ้วมาบ้างแล้วจึงไม่ยากที่จะปะติดปะต่อเรื่องราว มิ้วเล่าว่าเธอแคลงใจการปรากฎตัวของเอื้อมคิดว่าน่าจะมีส่วนเกี่ยวข้องกับปัญหาของฟ้า เธอสงสัยเอื้อมไม่ใช่เพียงเพื่อนของธารา “อืม...พี่ไม่รู้นะว่าเมียพี่ตวงเป็นใครทำอะไรอยู่ แต่ที่บ้านเอื้อมขายสีทาบ้านเป็นร้านไม่ใหญ่หรอก มันจะเกี่ยวกันมั้ยล่ะ” “พอเข้าเค้าเหมือนกัน แล้วเขานิสัยจริงๆเป็นไง เอาส่วนที่มิ้วไม่รู้นะ” เธอซักต่อ “ตอนนั้นก็นิสัยเด็กๆนั่นแหละ เอาแต่ใจ ชอบเรียกร้องความสนใจ ชอบเอาชนะ อืม...แล้วก็เก็บอารมณ์ไม่เก่งเท่าไหร่นะ” “อันนั้นมิ้วว่ามิ้วพอรู้นะ พี่วิจารณ์เขาเลยดีกว่า ไม่เอาจิตวิเคราะห์อ่ะ ทำไมพี่ไม่ชอบเขาทำไมถึงอยากเลิกกับเขา” “มันก็ทุกเหตุผลที่ว่านั่นแหละ แต่ที่สำคัญพี่ว่าเด็กคนนั้นทะเยอทะยานมากไป ทะเยอทะยานแต่ไม่มีความพยาม ไม่มีความอดทน” “ก็คงเป็นประเภทอยากได้แต่ไม่อยากลงแรง แล้วรอไม่เป็นด้วย สรุปประมาณนี้แหละ ได้อะไรหรือยังแม่คนเก่ง” เขาหยอกเธอเล่น “ได้แล้วๆ คืองี้ พ่อแม่เมียพี่ตวงนำเข้าสีทาบ้าน ดังนั้นมีโอกาสที่เขาจะรู้จักกัน แล้วถ้านิสัยเอื้อมเป็นแบบที่พี่ว่า ตอนนี้เขาน่าจะวางแผนจับธารา” เธอสรุปบ้าง “เอื้อมน่าจะรายงานเมียพี่ตวงวันที่เจอกันในผับ นั่นน่าจะเป็นที่มาของ sms. แปลกๆ” เธอครุ่นคิดแล้วพูดต่อ “จากนั้นตีสนิทธาราเพื่อหาข้อมูลเพิ่ม ซึ่งทำให้ได้สองต่อ คือมีเรื่องไปรายงานเมียพี่ตวงและมีโอกาสได้ใกล้ชิดธาราด้วย” “พี่บี มิ้วต้องรีบบอกฟ้าแล้วล่ะ ไม่รู้ตอนนี้พี่ตวงตามง้อฟ้ายังไงบ้าง เดี๋ยวจะพังไปกันใหญ่” เธอตื่นเต้น ทำท่าจะหาโทรศัพท์ “ไม่ใช่คืนนี้นะมิ้ว นี่มันดึกแล้ว พอก่อนเรื่องฟ้าน่ะ” เขาปรามและกอดรัดเธอไว้ “แป๊บเดียวก็ไม่ได้เหรอ” มิ้วต่อรองกับสามี   “ไม่ได้จ้ะ... เรื่องคนอื่นทีหลังน่า เวลานี้มันเวลาซ้อมทำลูก...” เขาเริ่มซุกไซร้ร่างแบบบางด้วยความรักใคร่ “จะว่าไป พี่ก็ชอบนะที่มิ้วชอบคิดช่างวางแผนแบบนี้ ทำให้ตื่นเต้นได้ตลอด” เขาพึมพำไม่สร่างหลงใหล เธอทำให้เขาสุขสมใจโดยไม่คาดเสมอ “ฟ้าฉันได้เรื่องอะไรบางอย่างแล้วล่ะ” รุ่งเช้ามิ้วแทบไม่รอเวลา เธอรีบโทร.หาเพื่อนรักทันใด “ฉันกำลังจะเข้ากรุงเทพฯ เครื่องน่าจะลงบ่ายนี้ เดี๋ยวไปคุยกันที่ออฟฟิศ” ฟ้าตอบกลับมา “จะดีเหรอฟ้า” มิ้วแสดงความกังวล “ฉันไม่เป็นอะไรแล้ว หลบอยู่อย่างนี้ก็ช่วยฉันไม่ได้อยู่ดี” เสียงฟ้าฟังดูเข้มแข็งขึ้นมาก จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:16:51

ความคิดเห็นที่ 13 มิ้วเล่าข้อสงสัยและข้อมูลที่เธอได้รับให้ฟ้าฟังครบถ้วนทุกประเด็น “อืม...เอื้อมเป็นคนส่งข่าวให้เมียพี่ตวงงั้นเหรอ แสดงว่าเมียพี่ตวงคงจับตามองฉันมาระยะหนึ่งแล้วซินะ” “พักหลังๆ ฉันอาละวาดหนักซะด้วย พี่ตวงคงออกอาการให้จับพิรุธได้ไม่น้อย หึหึ” น้ำเสียงเหมือนเย้ยอยู่ในที “แต่ฉันไม่สนใจแล้ว จะขึ้นเขาลงเหวก็เรื่องของครอบครัวมันแล้วกัน ต่อไปนี้ฉันไม่เกี่ยว ฉันจะไม่ยุ่งอีกต่อไป” “สิ่งแรกที่ฉันมาถึงคือเปลี่ยนคีย์การ์ดใหม่ โทร.บอกพี่ตวงไปแล้วว่าเราจบกัน ตลอดกาล...” สาวสวยดูเด็ดเดี่ยวทั้งแววตาและน้ำเสียง “เรื่องฉันกับพี่ตวงฉันจะจบมันให้ เรื่องอีเมียเขาก็เหมือนกันถือว่าสมน้ำสมเนื้อกันไป ฉันจะไม่ติดใจเอาความ” “แต่เรื่องฉันกับอีเอื้อม...มันกำลังจะเริ่มต้น” สายตาของฟ้าฉายความรู้สึกอาฆาตจนคนที่ได้เห็นคงอดรู้สึกหวั่นใจไม่ได้ “อา...ฟ้า นี่ฉันเป็นกาคาบข่าวมาทำให้เธอร้อนอีกเหรอนี่” มิ้วกังวลดูสับสนจนน่าเห็นใจ “ไม่เกี่ยวกับเธอเลยมิ้ว ฉันคิดหลายอย่างตั้งแต่วันที่มีข้อความมา เธอแค่หาส่วนที่ขาดมาเติมภาพในจิ๊กซอว์ให้ครบแค่นั้น” “ฉันกับพี่ตวงคบกันมาเกือบสองปี ไม่เคยมีความรู้สึกเบาใจที่ได้คบกันสักครั้ง ถึงอย่างไรก็ต้องเลิกลา เกิดเรื่องขึ้นมาครั้งนี้ ก็แค่มีตัวเร่งปฏิกิริยา จะช้าจะเร็วมันต้องจบแบบนี้แหละมิ้ว แต่จะให้ฉันขอบคุณคนสร้างเรื่องคงไม่ได้ มันเล่นกับฉันแรงไป” ฟ้าอธิบายยืดยาว “เธอจะทำอะไรน่ะฟ้า” ท่าทีมิ้วไม่คลายสับสนอาการของเพื่อนรัก “ขอบใจสำหรับทุกอย่างนะมิ้ว แต่เธออย่ารู้เลย ฉันไม่อยากดึงเธอให้มีส่วนในเรื่องนี้” ฟ้ายิ้มอ่อนโยนให้มิ้ว ท่าทีสุขุมแฝงพยาบาทของฟ้า ทำให้มิ้วนึกพรั่นใจ เธอเกรงว่าเพื่อนจะทำเรื่องที่อาจเป็นปัญหาใหญ่หลวงในวันข้างหน้า “ฟ้า ฉันเข้าใจความโกรธของเธอ แต่ว่าถ้าเธอคิดตัดใจจากพี่ตวงแล้ว เธอปล่อยมันไปไม่ได้เหรอ” “หึหึ เธอเคยบอกว่า ชีวิตคือเกมส์ อย่าเล่นเกม์ที่คนอื่นกำหนด แต่จงกำหนดเกมส์ให้คนอื่นเล่น ฉันไม่เคยเห็นด้วยไม่เคยเชื่อ แต่วันนี้ ถ้าฉันจะบอกว่าฉันอยากสร้างเกมส์ขึ้นมาบ้าง ฉันอยากเล่นสนุกสักครั้งในชีวิต มันจะแปลกอะไร” ฟ้ากล่าวอ้างคำในอดีตของมิ้ว มิ้วรู้ว่าไม่อาจต้านทานความรู้สึกชนิดนี้ของเพื่อนได้ และรู้อีกว่าหากใครก็ตามคิดแบบนี้ นั่นคือเขาคนนั้นกระหายบางสิ่งอย่างล้นเหลือเขาคนนั้นกำลังกระหายชัยชนะและความสะใจ ที่สำคัญคนคนนั้นกำลังอยู่ในสถานะตัวอันตราย อันตรายทั้งกับปฏิปักษ์และตัวเขาเอง “ใช่ บางช่วงเวลาชีวิตคือเกมส์ และเกมส์ทุกเกมส์มีเดิมพัน เธอต้องรู้เรื่องนั้นไว้ด้วย” มิ้วพูดในฐานะคนที่รู้และผ่านมันมาก่อน “ฉันหวังว่าเธอจะรู้ดีเดิมพันเกมส์ของเธอคืออะไร ขอให้มันมีค่าพอที่จะเล่นนะฟ้า” มิ้วเตือน ฟ้าพยักหน้ารับสายตามุ่งมั่น กระนั้นมิ้วกลับรู้สึกว่าเพื่อนเธอเล่นเกมส์ไม่เป็น! แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 01:36:49 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:19:32

ความคิดเห็นที่ 14 พรุ่งนี้จะมาต่อให้อีกนะคะ จุ๊บ จุ๊บ ย่องมาดึกเพราะมันสงัดดีแท้ อิอิ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 00:20:07

ความคิดเห็นที่ 15 มารายงานตัวจ้า ^^ จากคุณ : sandsandza เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 08:10:17

ความคิดเห็นที่ 16 โหวตก่อนอ่านไปแล้ว อย่างมั่นใจในความฮ็อตของเรื่องค่ะ เลื่อนกลับขึ้นไปอ่านก่อนนะ อิอิ จากคุณ : แม่เฒ่าสาวสิบแปด เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 08:24:04

ความคิดเห็นที่ 17 เอ่อ...ลืมถาม ทำไมเรื่องนี้ ไม่มี 18+++ ต่อท้ายชื่อ เหมือนเรื่องเดิมล่ะคะ ดิ้นๆๆๆๆ กรีดร้องอย่างงอแง  จากคุณ : แม่เฒ่าสาวสิบแปด เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 08:28:51

ความคิดเห็นที่ 18 55555555555+คุณมิ้ว เอา 18+++ กลับมาต่อท้ายอย่างไวเลยนะคะ ไม่งั้นเดี่ยวแควนๆประท้วงไม่รู้น๊า เค้าก็จะร่วมประท้วงด้วยแหละ ฮี่ๆๆๆๆๆๆๆ ขนาดเคยอ่านเรื่องของฟ้ามาแล้วยังต้องนั่งอ่านใหม่ตั้งแต่ต้น เวอร์ชั่นนี้ท่าจะมันส์ เขียนแบบฮาร์ดคอร์ไปเลยจ้า ให้มันสุดๆไปเลยทุกอารมณ์ ทุกตัวละคร ^^ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 09:48:33

ความคิดเห็นที่ 19 คุณ แม่เฒ่าฯ , จุนแม่มะป้า  เค้าลืมง่า คงแก้หัวทู้ไม่ได้แล้วง่ะ แฮ่ แฮ่ ขอบพระคุณทุกท่านที่ตามมาอ่านและกรุณาโหวตนะคะ อิชั้นจะพยายามอัพอย่างต่อเนื่องเร็วไว้จ้า จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 12:14:06

ความคิดเห็นที่ 20 ฟ้าดูเหมือนจะตัดขาดจากตวงฤทธิ์ได้จริง เธอไม่เล่าไม่กล่าวถึงเขาด้วยความอาลัยอีกเลย เธอทำเหมือนเขาไม่มีตัวตนอยู่บนโลกนี้ มิ้วก็ไม่ใส่ใจถามถึง เพราะเธอยึดถือคติไม่กวนตะกอนนอนก้นให้ตื่น ไม่ว่าตะกอนนั้นจะตกผลึกหรือไม่ เธอเชื่อว่าเวลาเยียวยาทุกอย่างได้ “ธารา ดีใจจังที่ได้เจอ พี่ยังคิดอยู่ว่าธาราหายไปไหน คาดว่างานน่าจะยุ่งใช่มั้ย” มิ้วเอ่ยทักชายหนุ่ม สายตาเหลือบแลไปยังเอื้อมที่ดูราวจะเป็นเงาติดตามเขาเสมอ “ใช่ครับพี่มิ้ว โอว...ระบบงานบ้านเรา เฮ้อ...ยากกว่าที่คิดไว้เยอะ” เขาบ่นระบาย “เอาน่า เดี๋ยวธาราก็ชิน ที่พี่ส่งเอกสารไปให้ ได้รับแล้วหรือยัง” “ได้แล้วครับ ช่วยทำให้เข้าใจงานราชการบ้านเราได้เยอะเลย...อ่ะ ผมก็ลืมเสียได้ พี่แดนฝากของมาให้พี่มิ้ว อยู่ในรถอะครับ” “ผมเดินไปหยิบให้พี่มิ้วเลยดีกว่า เดี๋ยวจะลืมอีก ช่วงนี้ใจไม่ค่อยอยู่กับเนื้อกับตัวเสียด้วย” เขาว่าพลางหันไปยิ้มให้เอื้อม แล้วเดินจากไป เอื้อมจึงต้องจำใจอยู่กับมิ้วตามลำพัง “ธาราก็เป็นอย่างนี้แหละจ้ะ ทำอะไรปุ๊บปั๊บเดายาก” มิ้วหันไปพูดกับหญิงสาวเพื่อรักษามารยาท “ค่ะ เอื้อมชินแล้ว” อีกฝ่ายพูดเรียบๆ แต่จงใจให้รู้ถึงความสนิทสนมระหว่างเธอกับเขา “แหม รู้ใจกันขนาดนี้ แสดงว่าเจอกันบ่อย” มิ้วจับเจตนานั้นได้ “เจอบ่อยค่ะ ธาราเขาชอบโทร.หาเอื้อม เราคุยกันได้ทุกเรื่องเข้าใจกันดี” หญิงสาวเอ่ยคล้ายอวดโอ่ “เรื่องพี่บี เอื้อมคุยกับเขาหรือเปล่า” มิ้วนิ่งขรึม เมื่อเอ่ยถามประโยคนี้ “พี่บีไม่มีค่าอะไรสำหรับเอื้อม เขาก็แค่คนผ่านทาง” สาวอ่อนวัยกว่าเย้ยหยัน “คุณไม่ต้องหวั่นไหวนะคะ เอื้อมไม่สนใจสามีคุณหรอกค่ะ” เหมือนเอื้อมจะร้อนตัว จึงพูดถึงอย่างนั้นและคำพูดที่ดูเหมือนสบประมาทถือดีขนาดนี้ ไม่ส่งผลด้านดีแน่ๆ “โอว...ขอบคุณค่ะ แต่บังเอิญสามีฉัน เขามีอย่างอื่นที่มีค่าน่าสนใจกว่าเธอน่ะสิ” มิ้วเป็นฝ่ายจุดไฟโมหะสาวอ่อนวัยกว่าบ้าง “ออ...กำลังจะบอกใช่มั้ยว่าคุณน่ะมีค่ามีความสำคัญ สามีคุณมันแค่อดีตเสือสิ้นลาย ไม่มีความหมายไร้ราคา ฉันไม่แคร์” หญิงสาวตอบโต้ไม่ลดละ “งั้นก็ดีแล้ว อย่าได้แคร์นะจ้ะเอื้อม อันที่จริงฉันก็ไม่สนใจอดีตของเล่นผัวหรอกนะ ถ้าของเล่นเช่นที่ว่าไม่หวนกลับมาให้รำคาญใจ” “ถ้าเธอเลิกยุ่งกับธารา เลิกทำปากไม่มีหูรูดปูดเรื่องสุมไฟในสิ่งที่ไม่เกี่ยวกับเธอ ฉันก็จะรามือไห้” ดูท่ามิ้วจะเปิดศึกแล้ว เอื้อมสบสายตาเด็ดขาดเอาจริงนั้น เธอไม่นึกหวั่นใจแม้สักนิด “คุณไม่มีสิทธิ์มาสั่ง ฉันจะเล่าอะไรให้ธาราฟังก็ได้ เพื่อนคุณเป็นนางมารร้ายเที่ยวแย่งผัวชาวบ้านมันจริงนี่นา” “และเรื่องนี้ก็ไม่เกี่ยวกับคุณเหมือนกัน ไม่ต้องมาขู่ฉัน อยู่เฉยๆเงียบๆเฝ้าผัวคุณไปเถอะ โจทก์เขารอเอาคืนคุณอยู่” เอื้อมไม่สะเทือนกับท่าทีรุกรานของมิ้ว “ขอบใจนะที่เตือน งั้นก็ฝากบอกคนที่ว่าเป็นโจทก์ฉันด้วยเลยแล้วกัน ไม่ต้องรอให้เสียเวลาหรอก อยากได้อะไรฉันจะจัดให้ แต่แน่ใจนะว่ารับไหว” มิ้วไม่มีอาการหวั่นหวาดเช่นกัน “เธอก็เหมือนกันถ้าคิดว่าแนวร่วมเยอะ คงไม่ต้องขอให้ฉันเลิกยุ่งกระมัง ท่าจะไม่ทันแล้วล่ะ เพราะฉันเริ่มรู้สึกมันที่จะได้มีเอี่ยวในเรื่องนี้แล้วซิ” สายตามิ้วท้าทายเปิดเผย นางจิ้งจอกกำลังสำแดงความร้ายกาจ อย่างที่แมวป่าคอนกรีตไม่มีวันคาดถึง แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 14:07:49 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 12:54:32

ความคิดเห็นที่ 21 “สาวๆคุยอะไรกันครับ มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่า ดูเครียดกันจัง” ธาราเคาะระฆังพักยกโดยไม่รู้ตัว “ไม่มีอะไรค่ะธารา เอื้อมแค่ปรึกษาพี่มิ้วเรื่องปัญหาหัวใจน่ะ” เอื้อมส่งเสียงหวานชิงตอบก่อน “ปัญหาหัวใจ?” เขาสงสัยในคำตอบที่ได้รับ “ปัญหาหัวใจของเพื่อนเอื้อมจ้ะ ไม่มีสาระสำคัญหรอกเรื่องธรรมดาทั่วไปนั่นแหละ” มิ้วกล่าวตัดบท “ออ  เรื่องผู้หญิงๆนี่เอง...นี่ครับพี่มิ้ว หนังสือที่พี่แดนขอให้เอามาให้ เขาว่าพี่มิ้วตามหาอยู่ ผมเพิ่งค้นเจอครับ” “ตำราพิชัยสงคราม...เกือบลืมไปแล้วนะนี่ ดีจังกำลังอยากอ่านพอดี” มิ้วพูดกับธารา แต่ลอบส่งสายตาแฝงนัยให้หญิงสาวอีกคน “ธาราคะ เอื้อมหิวแล้ว เราไปหาอะไรทานกันดีกว่า” “พูดถึงทานข้าว พอดีเลยพี่จะบอกว่าฟ้ากลับมากรุงเทพฯแล้ว กำลังคิดชวนธาราไปเยี่ยมฟ้าที่คอนโดฯเลยเชียว เย็นนี้ธาราว่างมั้ย” มิ้วไม่ยอมให้อีกฝ่ายจากไปง่ายๆ “ก็ดีนะคะธารา เย็นนี้เราไม่ได้มีนัดที่ไหน” เอื้อมตอบคำแทนเขาทันใดเธอกำลังพยายามแทรกตัวเข้ามามีส่วนร่วม มิ้วนิ่งและยิ้มอย่างมีเลศนัย คล้ายจะเป็นการยอมรับว่าเอื้อมรู้ทันเกมของเธอพอใช้ได้ “ฟ้าเขาจะอยากเจอผมเหรอครับพี่มิ้ว” ธาราเอ่ยถามไม่แน่ใจ “อยากเจอซิจ้ะ เขากำลังจะแต่งห้องใหม่อยากได้สไตล์โมเดิร์นคลาสสิค คงอยากขอความเห็นและคำปรึษาจากธาราแหละจ้ะ” “อืม...แต่พี่ว่าฟ้าเขาค่อนข้างรักความเป็นส่วนตัวนะจ้ะ ถ้าไม่ใช่คนสนิทหรือได้รับเชิญ คงไม่เหมาะที่จะไปบ้านเขา” มิ้วกำลังจะปิดเกมรอบนี้ หญิงสาวอีกคนชักสีหน้าไม่พอใจ มิ้วยิ้มเยือกเย็นที่ดูดีๆ จะรู้ว่ากำลังเยาะเย้ยเอื้อม “ได้ครับพี่มิ้ว งั้นผมขอตัวไปส่งเอื้อมที่บ้านก่อน แล้วเย็นนี้เจอกันครับ” ธารารับคำ เขาเข้าใจเอื้อมไม่ได้ถูกเชิญครั้งนี้ เมื่อหนุ่มสาวกลับไป มิ้วรู้สึกถึงความตื่นเต้นที่คุ้นเคยกำลังไหลพล่านอยู่ในร่างแบบบางของเธอ “ฟ้า ฉันเปิดศึกกับอีเด็กเอื้อมแล้วนะ วันนี้มันมาที่นี่กับธารา มันทำเก่งกล้ากับฉัน” กรอกเสียงลงไปในโทรศัพท์ มิ้วเล่าเหตุการณ์โดยละเอียดให้เพื่อนรักฟังด้วยความรู้สึกเมามันในอารมณ์ที่ได้ต่อกรเล็กๆกับเอื้อม “เยี่ยมมากเพื่อนรัก เธอจะเอาด้วยใช่มั้ยนี่ สนุกแน่เอื้อมเอ๋ย” ฟ้าพูดกลับมาน้ำเสียงสะใจไม่แพ้กัน “นับฉันลงไปในกระดานของเธอได้เลยฟ้า ฉันรับประกันว่างานนี้มันหยดติ๋งๆชัวร์” มิ้วกล่าวกระตือรือร้น จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 12:55:42

ความคิดเห็นที่ 22 “สวัสดีจ้ะมิ้ว สวัสดีจ้ะธารา ยินดีต้อนรับสู่รังนกน้อยของฟ้าจ้า” หญิงสาวกล่าวเชื้อเชิญแขกหญิงชายด้วยน้ำเสียงร่าเริง “เป็นรังนกที่น่าสนใจและแพงมากในสายตาผม” ธาราเอ่ยชื่นชมตามความจริงที่เห็น “ป๊าตบแต่งที่นี่ไว้นานแล้ว ออกจะดูเก่าเคร่งขรึมไปหน่อย ฟ้าเลยอยากจะเปลี่ยนให้เป็นสไตล์ตัวเองน่ะค่ะ” เธอว่า “เห็นพี่มิ้วบอกว่าฟ้าอยากได้โมเดิร์นคลาสสิค ผมก็ชอบดีไซน์ในยุคนั้นเหมือนกันครับ” ฟ้าหันไปสบตามิ้ว  อีกฝ่ายขยิบตาให้เหมือนหยอกเย้า “ว้าว ดีจังเลย เพราะฟ้าก็ชอบมาก เสียแต่ว่าไม่ค่อยมีความรู้ด้านอินทีเรียดีไซน์มากเท่าไหร่ คงต้องขอธาราช่วยแล้วล่ะ” ฟ้าไม่ได้พูดความเท็จ โมเดิร์นคลาสสิคสไตล์ กว้างและมีให้เลือกหลากหลาย การจะจัดวางแม้ไม่ใช่เรื่องยาก แต่หากจะทำให้ลงตัวดูมีรสนิยมและได้อารมณ์คลาสสิคแบบโมเดิร์นนั้น จะเรียกว่าง่ายคงไม่ใช่เช่นกัน “อย่าเพิ่งคุยกันตอนนี้เลย ยังมีเวลาอีกตั้งเยอะ ฟ้าสั่งอาหารจากร้านประจำมาแล้ว เรากินกันไปคุยกันไปดีกว่ามั้ย” เธอเอ่ยชวน “อืม ดีๆ ฉันก็หิวแล้วล่ะ พวกเธอคุยกันไป ฉันกินไปฟังไปดีกว่า เผื่อเก็บไอเดียไว้แต่งบ้านบ้าง” มิ้วพูดขึ้น ธาราและฟ้าคุยกันอย่างออกรสถูกคอ ครั้งนี้ดูราวกับหนุ่มสาวสามารถหาจุดร่วมสนทนาแลกเปลี่ยนกันได้เป็นอย่างดี “อุ้ย...คุยกันซะเพลินเลย ธารารีบไปไหนหรือเปล่า ฟ้ารบกวนมากไปมั้ยเนี่ย” “จริงๆ เอื้อมเขานัดผมไปเที่ยวผับนะ แต่ผมคงไม่ไปแล้วล่ะ ถ้าฟ้าจะอนุญาตให้ผมอยู่คุยที่นี่จนกว่าพี่บีจะมารับพี่มิ้ว” เขาเอ่ยน้ำเสียงผ่อนคลาย ไม่ได้มีความหมายในทางละลาบละล้วงซ้ำยังติดจะเกรงใจเจ้าของสถานที่ “ปาร์ตี้ที่ผับ... น่าสนใจนะ” ฟ้าทำหน้าครุ่นคิด เธอชำเลืองมองไปที่มิ้ว ซึ่งได้รับคำตอบเป็นการส่ายหน้าไม่เห็นด้วย “ฟ้าอยากไปงั้นเหรอ ไปกับผมก็ได้นะ” ธาราเอ่ยชวนด้วยความเต็มใจ “ไม่ดีกว่า จริงๆคุยกันกำลังสนุก ถ้าธาราอยากอยู่คุยด้วยก็เยี่ยมไปเลย ฟ้ามีไวน์อยู่เรามาเพิ่มอรรถรสกัน” เธอพูดร่าเริง แล้วเดินไปหยิบไวน์ในตู้เก็บ “ขวดนี้แหละกำลังดี” สองสาวหนึ่งหนุ่มเพลิดเพลินสนทนาและออกไอเดียในการแต่งห้องพักของฟ้าอย่างสนุกสนานต่อเนื่อง “มิ้วยังอยู่บ้านฟ้าค่ะ พี่บีไม่ต้องรีบหรอก มารับมิ้วเมื่อไหร่ก็ได้ค่ะ มิ้วยังไม่ง่วง” มิ้วพูดกับสามีผ่านโทรศัพท์ “นี่เธอต้องบอกทุกอย่างกับผัวเลยเหรอ” ฟ้ากระเซ้าหลังจากเพื่อนสาววางสาย “อือ เขาจะได้ไม่ต้องเป็นห่วง ฉันก็สบายใจด้วยไง” มิ้วรับคำง่ายๆไม่จำเป็นต้องเสแสร้ง “อ้าว แล้วธาราไม่รายงานตัวกับเอื้อมเหรอ โทร.มาหลายรอบแล้ว ไม่เห็นรับซักที” ฟ้าหันมาถาม เพราะเห็นเขาตัดสายทิ้งโดยไม่รับหลายครั้ง “เขาคงโทร.มาเซ้าซี้ให้ผมตามไปที่ผับแหละครับ ผมไม่อยากฟังก็ไม่รับ” เขาตอบไม่ใส่ใจ “ถ้าเอื้อมได้ยินว่าธาราไม่อยากฟังไม่อยากคุยกับเขาคงน้อยใจแย่ พี่ว่าเอื้อมเขาชอบธารามากนะ” มิ้วกำลังคุ้ยแคะโดยไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว “โอ้ย เขาก็น้อยใจผมทุกเรื่องล่ะครับ แต่จะให้ทำอย่างไรได้ ผมคิดกับเขาแค่เพื่อนเท่านั้นนี่ครับ” “คนที่ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ แต่คนที่ชอบถึงจะอย่างไรผมก็ชอบ” เขามองไปที่ฟ้าเมื่อพูดประโยคนี้ “ธาราชอบฟ้าเหรอ ชอบก็จีบดิ ฟ้าโสด” มิ้วโพร่งขึ้นมา ทำเอาฟ้าสำลักไวน์ที่กำลังดื่ม “มิ้ว...พูดบ้าอะไรของเธอเนี่ย” เธอเอ็ดหญิงสาวต้นเหตุที่ทำให้เธอไอแค่กๆอยู่ขณะนี้ “งั้นผมจีบนะครับฟ้า” ธารากลับรับคำมิ้วโดยไม่อ้อมค้อม “เฮ้ย...” ฟ้าสำลักอีกรอบ คราวนี้แก้มเนียนเป็นสีชมพูเข้มที่อาจตีความหมายได้หลายอย่างในเวลานี้ แม้เธอจะรู้ว่าเขาชื่นชมในรูปร่างหน้าตาสวยงามของเธอ แต่เธอไม่เคยคิดว่าเขาจะคิดจริงจังขนาดนี้ เธอจึงตื่นตะลึงไม่น้อย “อุ้ย พี่บีคงมาถึงแล้ว” มิ้วมองโทรศัพท์ที่กำลังกระพริบไฟสัญญาณเรียกเข้า “ค่ะพี่บี มิ้วจะลงไปเลยพี่บีไม่ต้องขึ้นมาหรอกค่ะ เดี๋ยวเจอกันนะคะ” เธอพูดลงไปในโทรศัพท์ “ฉันไปก่อนนะ เธอสองคนคุยกันไปเหอะ ไม่อยากให้พี่บีรอนาน” มิ้วรีบร้อนอย่างจงใจ “เอ่อ... ขอให้สมหวังนะจ้ะธารา ไปนะฟ้า บาย” เธอเดินจ้ำอ้าวตั้งใจหนีจากการต่อปากต่อคำกับเพื่อนรัก จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 13:06:25

ความคิดเห็นที่ 23 ในห้องชุดตกอยู่ในความเงียบชวนกระอักกระอ่วนเมื่อไม่มีมิ้ว “ผมพูดจริงๆ ผมจีบนะฟ้า” ธาราทำลายบรรยากาศที่ดูอึดอัด โดยย้ำประโยคก่อนหน้า “เอ่อ ไม่รู้สิธารา บางทีธาราอาจยังไม่รู้จักฟ้าดีพอก็ได้นะ ถ้ารู้ว่าฟ้าทำอะไรมาบ้าง ธาราอาจไม่คิดอยากเป็นเพื่อนฟ้าด้วยซ้ำ” แววตาหญิงสาวหม่นหมอง “เรื่องคุณตวงฤทธิ์เหรอ ถ้าเป็นเรื่องนั้น ผมรู้แล้วและผมไม่สนใจ” น้ำเสียงของเขาเรื่อยเรียบทว่าหนักแน่น “ธารา...” ฟ้าเรียกชื่อเขาตกตะลึงอีกครั้ง ความลับที่เธอตั้งใจเผาทิ้ง ธารารู้ด้วยอย่างนั้นหรือ? ให้แปลกใจ เขารู้ได้อย่างไร ที่สำคัญเป็นครั้งแรกที่เธอไม่อยากให้มีใครรู้จักตวงฤทธิ์ “ครับ ผมรู้แล้วและขอย้ำว่าผมไม่แคร์ ไม่แคร์ถ้ามันเป็นเพียงอดีตที่ผ่านไปแล้วของฟ้า” เขายืนยัน “ไม่ว่ามันจะน่าชื่นชมหรือไม่ก็ตาม อดีตคือสิ่งที่ผ่านไปแล้วครับฟ้า ผมไม่ให้มันมาทำลายปัจจุบันหรอกครับ” ฟ้าครุ่นคิดนิ่งเงียบ เธอกำลังสับสนอย่างหนัก “ผมไม่เร่งรัดฟ้านะครับ แต่ผมอยากได้โอกาสจากฟ้า ผมอยากเป็นปัจจุบันและมีอนาคตร่วมกันกับฟ้า ลองคิดดูก่อนก็ได้ครับ” เขาคว้ามือหญิงสาวมาเกาะกุมและบีบกระชับมือเรียวยาวเบาๆเหมือนให้กำลังใจ เหมือนยืนยันในคำพูดของเขา ฟ้าปล่อยเขาให้กุมมือเธอไว้อย่างนั้น ความสับสนเวียนวนจนหัวเกือบจะหมุนเป็นลูกข่าง “ขอบคุณค่ะธารา ต่าฟ้าขอเวลาคิดก่อนนะคะ หลายเรื่องที่ผ่านมาแม้ว่ามันจะเป็นอดีต มันยังมีผลกับฟ้าอยู่มาก” “ฟ้าไม่อยากให้ตัวเองตัดสินใจผิดพลาดอีก ฟ้าไม่สามารถให้อภัยตัวเองได้อีกแล้ว” หญิงสาวเอ่ยเสียงแผ่วเบา คล้ายจะบอกเขาคล้ายจะบอกตัวเอง “ผมเข้าใจครับฟ้า ผมจะรอจนกว่าฟ้าพร้อม หวังว่าวันที่ฟ้าเปิดใจผมจะเป็นคนนั้น คนที่ฟ้ารับไว้” เขาส่งสายตาออดอ้อนเปี่ยมความหวังให้เธอ รอยยิ้มอ่อนหวานที่หญิงสาวมอบให้ชายหนุ่ม คือการส่งสัญญาณความประทับใจที่กำลังเกิดขึ้นอย่างช้าๆ   “ธาราขอคบกับฉันว่ะ” ฟ้าเอ่ยขึ้นทันทีที่พบหน้าเพื่อนสาวคนสนิท “ไม่แปลก เห็นๆกันอยู่ ธาราเขาออกจะชอบเธอ” มิ้วตอบไม่ยี่หระ “ถ้าเขาชอบฉันที่รูปร่างหน้าตา เหมือนคนที่ผ่านๆมา ฉันคงไม่เอาด้วยแล้วล่ะมิ้ว” ฟ้ากล่าวจริงจัง ทำให้มิ้วต้องคิด คงจริงอย่างที่ฟ้าว่า ชายหนุ่มหลายคนวนเวียนเข้ามาในชีวิตฟ้า ส่วนใหญ่ต้องตารูปลักษณ์สวยงาม ความสวยสาวพราวเสน่ห์ เป็นรูปสมบัติที่เรียกให้บรรดาหนุ่มๆเข้ามาหา ไม่ต่างอะไรจากดอกไม้แสนสวยล่อหลอกภมรหนุ่ม ทรัพย์สมบัติมากมายที่พ่อแม่ให้ไว้กินใช้สบายๆได้ทั้งชีวิตอีกเล่า ใครหนอจะไม่ปรารถนา? สาวสวยรวยทรัพย์อย่างฟ้า รู้ตัวตลอดมาเธอมีดีมากกว่าคนทั่วไป เธอจึงระมัดระวังตัวเองเสมอเมื่อต้องสนิทสนมกับใคร แม้อาจดูเหมือนว่าฟ้าคบชายมากหน้ามาก่อน แต่เธอไม่ใช่คนใจอ่อนยอมลึกซึ้งกับชายใดง่ายๆ หากจะว่าพลาด ตวงฤทธิ์คือแผลฉกาจเพียงหนึ่งเดียวในชีวิตฟ้าก็ว่าได้ “ฟ้า มันเป็นธรรมดาแหละ คนสวยไม่ว่าจะเธอหรือใครก็ตาม ย่อมเป็นที่หมายตามากกว่าพวกธรรมดาทั่วไป แต่นั่นหมายถึงทำให้มีโอกาสเลือกมากด้วยนะ” “ฉันเห็นด้วยที่เธอจะใช้โอกาสที่มี ค่อยๆคิดค่อยๆพิจารณา แต่เธออย่าเอาบาดแผลในอดีตมาขีดเส้นวันปัจจุบันที่กำลังเชื่อมสู่อนาคต” “แยกอดีตไม่งามออกจากปัจจุบันที่ต้องใคร่ครวญ แล้วตอบตัวเองให้ได้ว่าอนาคตต้องการให้เป็นอย่างไร" "ถ้าทำได้เธอจะรู้ว่าเขาใช่คนที่เธอหาอยู่หรือไม่” มิ้วพูดยาวหวังให้เพื่อนได้ตรอง ฟ้านึกคิดคำตาม “ฉันจะลองดู เขากับฉันเราจะรับตัวตนแท้จริงของกันได้มั้ย ฉันไม่รีบยังมีโอกาสได้รูัจักกันอีกเยอะ” จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 13:08:36

ความคิดเห็นที่ 24 ลงชื่อคร่าาาา  ขอบคุณ คุณjazzzero  นะคะที่มาตาม อิอิ ยังไม่มีเวลาอ่าน ไปปั่นงานก่อน แหะๆๆ จากคุณ : อ้ายหลวน เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 13:31:29

ความคิดเห็นที่ 25 โจทก์รึเปล่าคะ พี่มิ้ว อ่านแล้วเสียดาย อยากให้ชีวิตจริงฟ้าได้เจอพระเอกตัวจริงอย่างในละครนะคะ จากคุณ : princess charity เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 13:57:41

ความคิดเห็นที่ 26 คุณน้อง  princess charity ขอบคุณมากค่ะ โจทย์ มีความหมาย ว่าการตั้งคำถาม โจทก์ หมายความว่า ผู้กล่าวหา แฮ่ แฮ่ มันใกล้กันจนทำให้สับสนอ่ะจ้า ภาษาไทยยากยิ่งนัก ชีวิตจริงมีความซับซ้อนโดยหลายปัจจัย ชีวิตในนิยาย กำหนดปัจจัยเป็นประเด็นเพียงไม่กี่ข้อ แต่...ไม่ได้หมายความว่านิยายจะซับซ้อนไม่ได้นะเออ กิ้วๆ ยังมาไม่ถึงครึ่งทางเลยจ้า อย่าเพิ่งบอกว่าไม่สนุกน๊า แฮ่ แฮ่ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 14:06:17

ความคิดเห็นที่ 27 ชักติดแล้วละ มาต่อไวๆ นะค้า.. ถ้าช้าคงลงแดง จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 14:31:39

ความคิดเห็นที่ 28 แม้จะยังไม่ถึงครึ่งทางก็สนุกค่ะคุณมิ้ว เห็นบุคลิกตัวละคร เห็นอารมณ์ตัวละคร เห็นปมปัญหาที่วางไว้ รอชมลีลาของตัวละครแต่ละตัวนะคะ ว่าจะแซ่บ ซ่า ประมาณใด ช้านิดช้าหน่อยก็ไม่เป็นไรค่ะคุณมิ้วขา ไม่ต้องเครียด อิฉันชอบละเลียดชิม แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 15:52:19 จากคุณ : แม่เฒ่าสาวสิบแปด เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 15:47:34

ความคิดเห็นที่ 29 ความสัมพันธ์ของฟ้าและธารา งอกงามไปอย่างช้าๆ ชายหนุ่มและหญิงสาว มีตัวเชื่อมเรื่องการตบแต่งที่อยู่ของฟ้าเป็นจุดสนใจร่วมกัน “ยุคฟิฟตี้และซิกซ์ตี้เป็นโมเดิร์นคลาสสิคจริงๆ เวลาผ่านมานานขนาดไหน ความเรียบง่ายแต่มีดีไซน์นั้นน่าทึ่งเสมอ” ฟ้าพูดกับธารา “ฟ้าชอบนะที่ธาราเลือกเฟอร์นิเจอร์จากสแกนดิเนเวียเพราะอินทีเรียดีไซเนอร์หลายๆคนที่นั่น ฟ้าหลงรักงานของเขาเลยล่ะ” เธอชื่นชมทั้งเขาและดีไซเนอร์ที่ว่า “แล้วเมื่อไหร่จะหลงรักผมจริงๆบ้างล่ะ” นัยตาของเขาพราวระยับยามจับจ้องใบหน้าหญิงสาว “พ่อหนุ่มมีอะไรให้หลงรักล่ะจ้ะ” เธอตอบยั่วเย้าค่อนไปทางเขินอาย “มีความจริงใจและสามารถดีไซน์ความรักสมปรารถนาให้ฟ้าได้ไงครับ” เขาแย้มยิ้มพลางเกาะกุมมือนุ่มบรรจงจูบลงไปแผ่วเบาคล้ายเฝ้าถนอม แก้มสาวเรื่อสีชมพูจัด อุ่นซ่านใจในกิริยานุ่มนวลนั้น “ธาราอะ ฟ้าเขินนะ ไม่เอาแล้ว มาต่อเรื่องแต่งบ้านฟ้าดีกว่า” หญิงสาวเปลี่ยนเรื่องขจัดความรู้สึกวาบไหวโดยไว ชายหนุ่มยิ้มจริงใจพลางจูบมือขาวอ่อนนุ่มอีกครั้ง “ได้ครับ ผมไม่รีบ หึหึ เอาเป็นว่าเฟอร์นิเจอร์ลอยตัวเปลี่ยนหมด ส่วนบิวท์อินทำใหม่บางตัวนะครับ” บทสนทนาเปลี่ยนท่าทีสมดั่งตั้งใจ แต่ความหวามหวานแทรกซึมผ่านความคิดและหัวใจของสองหนุ่มสาวช้าๆ งดงามตราตรึงประทับใจ โลกคงอยากให้ ชายหนุ่มและหญิงสาวสมดั่งตั้งใจเพื่อทำให้โลกน่าอยู่ขึ้นอีก แต่มนุษย์อาจไม่เป็นเช่นนั้น... “สวัสดีค่ะพี่ตวง” มิ้วยกมือไหว้หนุ่มใหญ่นอบน้อมเช่นที่เคย “สวัสดีจ้ะมิ้ว พี่ขอโทษนะที่รบกวนให้มิ้วออกมาพบพี่ที่นี่” เขาเอ่ยตอบน้ำเสียงว้าวุ่นใจ ร้านอาหารช่วงบ่ายค่อนข้างเงียบเหงา มีลูกค้าบางตาและอยู่ห่างกัน ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มเลือกโต๊ะที่ซ่อนสายตาผู้อื่นมากที่สุด หญิงสาวใช้เวลาหลายวันกว่าจะยอมออกมาพบเขา เพราะเธอพอจะเดาได้ตวงฤทธิ์กำลังพยายามอย่างหนักเพื่อติดต่อฟ้า เธอหวังว่าเขาจะไม่ใช้เธอเป็นตัวเชื่อม หญิงสาวทำใจยากเหลือเกินหากเขาขอให้เธอช่วย ตวงฤทธิ์อาจไม่เหมาะกับฟ้า แต่เขาไม่เคยรบกวนหรือทำให้เธอลำบากใจ ยิ่งกับสามีเธอ เขาค่อนข้างให้ความช่วยเหลือด้านการงานธุรกิจด้วยซ้ำ ตวงฤทธิ์เว้าวอน โดยบอกมิ้วว่าเขากำลังจะไปจากชีวิตฟ้า มีบางอย่างที่อยากฝากมิ้วถึงฟ้า หญิงสาวจึงตกลงใจนัดหมายครั้งนี้ “ฟ้าเขาเลิกกับพี่แล้ว เขาไม่ยอมพบ ไม่ยอมพูดอะไรกับพี่อีกเลย” เขาเริ่ม “เขาคงเจอคนใหม่แล้ว มีคนเห็นเขากับผู้ชายหน้าตาดีไปเที่ยวด้วยกัน” ถึงตรงนี้ตวงฤทธิ์มีสีหน้าหมองหม่น “พี่ตวงแน่ใจเหรอคะ” “อืม...ค่อนข้างแน่ใจนะ เพราะคนที่บอกเขาเป็นเพื่อนกับผู้ชายคนนั้น เห็นว่าสนิทกันมากเป็นเพื่อนสมัยมัธยมมั้ง” “เขายังบอกอีกด้วยว่าฟ้าแย่งผู้ชายคนนั้นจากคนอื่นมาอีกที นี่แหละที่พี่เป็นห่วง จึงขอเจอมิ้ว” มิ้วไม่ประหลาดใจในข้อมูลที่ตวงฤทธิ์กล่าวมา เธอเกือบจะแน่ใจด้วยซ้ำ พี่ตวงได้ข่าวมาจากใคร “พี่รู้จักคนที่บอกดีเหรอ เขาอาจกุข่าวเต้าเรื่องมาจากไหนก็ได้” เธอหยั่ง “ไม่ต้องห่วง น้องคนนี้ที่บ้านเขาสนิทกับพี่ เห็นกันมาตั้งแต่เล็ก เขาว่าเขารู้เรื่องพี่กับฟ้า และเขาอยากให้พี่ช่วยดึงฟ้าออกมา จากผู้ชายแย่ๆคนนั้น” สมองมิ้วประมวลผลฉับไว เธอเกือบแน่ใจว่าพิราบคาบข่าวคือคนที่เธอก็รู้จัก “แล้วพี่ตวงจะให้มิ้วช่วยยังไง” เธอเจาะเข้าประเด็น เพราะยังมีข้อสงสัยอีกมาก ยากรู้ตวงฤทธิ์รู้ลึกขนาดไหนในเวลานี้ “มิ้วช่วยไปบอกผู้ชายคนนั้นให้เลิกยุ่งกับฟ้า เพราะพี่จะเอาฟ้าคืน” เขาส่งสายตาคาดคั้นให้หญิงสาว มิ้วไม่ถึงกับตกตะลึง รู้สึกผิดหวังมากกว่าที่ตวงฤทธิ์ไม่ฉลาดอย่างที่เธอเคยคิดไว้ ตวงฤทธิ์กำลังคิดอะไรอยู่ เขาจะกดดันเธอ เพื่อให้ช่วยเขาอย่างนั้นหรือ ถ้าเป็นเช่นนั้นตวงฤทธิ์รู้จักมิ้วไม่มากพอจริงๆ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 18:21:59

ความคิดเห็นที่ 30 “มิ้วคงช่วยพี่ตวงไม่ได้ค่ะ มิ้วขอโทษ” เธอไม่ได้รู้สึกผิดคำขอโทษจึงเป็นเพียงมารยาทที่ไร้ความหมาย “ทำไมจะช่วยไม่ได้ นายธาราคนนั้น เป็นน้องชายแท้ๆของแดนนทีคนรักของมิ้วไม่ใช่เหรอ” ตวงฤทธิ์เอ่ยเสียงเรียบ หญิงสาวหน้าชาไม่ใช่เพราะเจ็บปวดใด แต่เป็นเพราะกระดากใจแทนความคิดตวงฤทธิ์ยิ่งนัก “เขาจะเป็นใคร ก็ไม่เกี่ยวกับมิ้ว ถ้าเขาเป็นคนที่ฟ้ารักฟ้าเลือก ต่อให้แย่ขนาดไหน มิ้วไม่เคยยุ่งพี่ตวงก็รู้ดีไม่ใช่เหรอ” น้ำเสียงของมิ้วในตอนนี้คือพยายามอดกลั้นอดทนไม่ต่อว่าหนุ่มใหญ่รุนแรงอย่างที่กำลังคิด “มิ้วไม่อยากยุ่งก็ไม่เป็นไร พี่เข้าใจ แต่พี่ไม่แน่ใจบีจะคิดยังไงถ้ารู้ว่ามิ้วยังแอบติดต่อกับคนรักเก่า” หนุ่มใหญ่ดื้อดึงกว่าที่เธอคิดไว้มาก ที่ว่าเขาไม่ฉลาดคงน้อยไป ถึงขนาดคิดแบล็กเมล์เธอแบบนี้ หญิงสาวคิดว่ามันเป็นวิธีที่ต่ำทรามมาก “พี่ตวงคะ พี่คงเข้าใจอะไรหลายๆอย่างผิดไปแล้วค่ะ อย่าหาว่ามิ้วบังอาจสอนเลยนะคะ ฟ้าเขาเลิกกับพี่ มันไม่ใช่เพราะเขามีคนใหม่ พี่ก็รู้ดีไม่ใช่เหรอ ผู้ชายคนใหม่ แฟนใหม่ หรือคนรักใหม่ของฟ้าจะเป็นใคร มันก็ไม่เกี่ยวกับพี่หรือมิ้วเลย ที่พี่คิดว่ามิ้วจะไปบอกผู้ชายคนนั้นให้เลิกกับฟ้า มันจะเป็นไปได้อย่างไร” แม้จะไม่พอใจตวงฤทธิ์มากขนาดไหน แต่การต้องใช้ความเข้าใจเป็นที่ตั้งเพื่อรับมือกับเสือบีในอดีต ทำให้มิ้วควบคุมตัวเองได้ดีเสมอ “ทำไมจะทำไม่ได้ มิ้วบอกพี่ชายมันก็ได้นี่ว่า มิ้วไม่ต้องการให้น้องเขามายุ่งกับฟ้า ขี้คร้านแดนนทีจะรีบจัดการให้” ชายหนุ่มไม่ยอมรับฟังเหตุผล “พี่ตวง มันไม่เกี่ยวกับพี่แดนเหมือนกัน ทำไมพี่ต้องทำให้คนอื่นมายุ่งกับเรื่องของพี่ด้วยมันควรเหรอ พี่ไม่ใช่พี่ตวงอย่างที่มิ้วรู้จักเลย” มิ้วตำหนิค่อนข้างรุนแรง “มิ้วไม่เคยเสียคนรักของรัก มิ้วคงไม่เข้าใจ ไม่รู้สึกอย่างที่พี่รู้สึก” เขาไม่ยอมลดละ หญิงสาวลอบถอนหายใจ ซึ่งเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วยากจะจำ “พี่รักเขาจริงๆเหรอคะ พี่รักฟ้าจริงเหรอ ถ้าพี่รักเขาจริงมากพอ ทำไมไม่ปล่อยให้เขาไปมีความสุข” “ทำไมพี่ถึงกำลังทำเหมือนขัดขวางทางที่ฟ้าเลือกแล้ว หากพี่บอกว่าเพราะผู้ชายคนนั้นไม่ดีพอ ไม่เหมาะสมกับฟ้า" "แล้วใช่พี่เหรอคะ พี่ตวงใช่คนที่ฟ้าควรเลือกจริงๆเหรอ?” “นี่มิ้วจะไม่ยอมช่วยพี่จริงๆใช่มั้ย มิ้วคิดว่าพี่ไม่เหมาะกับฟ้าอย่างนั้นเหรอ” อารมณ์ร้อนร้ายแสดงออกในน้ำเสียงนั้น “ค่ะ มิ้วคงช่วยไม่ได้ และมิ้วขอนะคะพี่ตวง อย่าทำอย่างนี้หรือทำอย่างที่กำลังคิดจะทำ" "เหลือความรู้สึกดีๆที่เราเคยมีไว้ให้กันบ้างนะคะ คิดว่ามิ้วขอร้องพี่เถอะค่ะ” เธอพูดสิ่งที่เธอคิดและต้องการจบแล้ว จึงไม่มีประโยชน์ที่จะนั่งโต้เถียงใดกับเขาอีกต่อไป “ออ...ฝากบอกเอื้อมด้วยนะคะ ว่าอย่าเลือกใช้พี่ตวงมาเป็นเบี้ยในกระดานแบบนี้ เพราะเขาจะแพ้และพังกว่าที่เคยคิดไว้มาก  มิ้วขอตัวนะคะ” เธอยกมือไหว้ลาแล้วไม่สนใจจะหันกลับไปมองใบหน้างุนงงสงสัยอย่างหนักของตวงฤทธิ์อีกเลย ระหว่างทางเดินออกจากร้านอาหาร หญิงสาวครุ่นคิด เรื่องไม่น่าจะจบง่ายๆเพียงเท่านี้... แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 55 23:32:45 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 18:26:34

ความคิดเห็นที่ 31 “พี่บีค่ะ ถ้ามิ้วบอกว่ายังติดต่อกับพี่แดนอยู่ พี่บีจะโกรธมิ้วมั้ย?” เธอถามขณะนอนหนุนแผ่นอกกว้างแข็งแรง ชายหนุ่มนิ่งคิดแล้วจึงตอบว่า “ไม่โกรธหรอก เพราะพี่บอกแล้วไงพี่เชื่อใจมิ้วเสมอ และพี่รักมิ้วมากกว่าใครมิ้วไม่มีวันทำให้พี่เสียใจแน่ๆ” หญิงสาวเงยหน้าช้อนตามองเขาด้วยความรักใคร่ชื่นชม เธอจูบที่คางเขาเป็นการขอบคุณ “พี่ตวงเขาขอพบมิ้ววันนี้ มิ้วไปเจอเขามาแล้ว มิ้วผิดหวังกับความคิดพี่ตวงมากเลยค่ะ เขายอมให้เด็กปั่นหัวได้ยังไง” แล้วเธอก็เล่าเรื่องราวที่เกิดในร้านอาหารให้สามีฟังอย่างไม่ปิดบัง ชายหนุ่มตั้งใจฟังเธอเหมือนทุกครั้งเสมอมา “อ้าว...จบแล้วเหรอ ทำไมมิ้วไม่รอดูล่ะว่าพี่ตวงจะว่ายังไง ที่มิ้วรู้ทันเอื้อมและแอบด่าว่าเขาโดนหลอกใช้น่ะ” เขาอยากรู้เพิ่ม “แหม...พี่บี มิ้วไม่ได้เล่านิทานนะ ทำอย่างกับมิ้วอ่านนิทานให้ฟังไม่จบงั้นแหละ” เธอว่า และเขาหัวเราะคงเห็นจริงอย่างที่เธอพูด “ถ้าพี่บีเป็นพี่ตวง พี่บีจะทำอย่างเขามั้ย คือทำสารพัดวิธีขนาดนั้นเพื่อให้ฟ้ากลับไปอะไรเงี้ย” “ถ้าเป็นฟ้า พี่คงไม่ทำอะไร แต่ถ้าเป็นมิ้วจะทิ้งพี่ พี่คงทำทุกทางเหมือนกัน แต่คงไม่ไปลากใครมายุ่งด้วยหรอก” “ทำยังไงบ้างล่ะ มิ้วอยากรู้” “คงง้อสุดชีวิต อ้อนวอนจนกว่าจะใจอ่อน แต่ถ้าทำยังไงก็ไม่ยอม พี่ก็จะปล้ำมิ้วเหมือนทุกทีนั่นแหละ” ดวงตาเขาหวานฉ่ำสื่อความรู้สึกลึกล้ำที่เธอโปรดปราน ไฟรักที่เขานำมาเสนอ เธอสนองอย่างเต็มใจ ไม่เคยมอดไหม้ยังคงคุกรุ่นเสมอเมื่อได้แตะต้องสัมผัสกันและกัน เหมือนเป็นกองไฟที่คุรอไหม้เผาอารมณ์สั่นไหวอย่างช้าๆ ไฟจากดวงตา ไฟจากมือที่สัมผัสลูบไล้ด้วยความปรารถนา เป็นกองไฟที่เติบใหญ่ขึ้นทุกคราที่เธอตอบสนอง จุมพิตนั้นใช่ไหมที่กำลังเผาละลายตัวเธอ ที่เขากำลังเค้นคลึงอยู่นี้คือต้องการหลอมเธอขึ้นใหม่หรือไร เสียงกระซิบครางแผ่วทุ้มต่ำนั้นเขาเรียกเสน่หาอันใด ใช่ต้องการให้เธอยินยอมพร้อมใจ เพื่อให้เขาใส่สอดไฟราคะลึกสุดใจใช่หรือเปล่า เคลื่อนไหวเผาไหม้หลอมละลายคล้ายกระหายให้อีกฝ่ายกลายเป็นหนึ่งร่างเดียวกัน จึงจะหยุดบุกโหมได้ คงใช่เช่นนั้น เพราะเป็นอย่างนั้นตลอดมา จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 18:27:55

ความคิดเห็นที่ 32 วันนี้คงพอแค่นี้ก่อนนะคะ พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่เนาะ ชอบไม่ชอบ บอกกันได้นะจ้ะ ทักท้วงได้ค่ะ ยินดีอย่างยิ่ง อิชั้นอยากเก่งกว่านี้ อยากเขียนได้ดีกว่านี้ อยากทำได้มากกว่านี้ แต่ความสามารถอันจำกัด คงทำได้เพียงเท่านี้ในเวลานี้ หวังว่าวันหนึ่งข้างหน้า ไม่ว่ามันจะอีกนานเท่าไหร่ ฉันจะทำได้ดีเท่าที่ใจตัวเองต้องการ ขอบพระคุณผู้อ่านทุกท่านที่กรุณาติดตามนะคะ ขอบพระคุณทุกกำลังใจค่ะ ปล. สามีเปิดเพลงทะเลใจ(เพลงโปรดข้าพเจ้าง่ะ เนื้อหากวีดีนิ อิอิ) เข้าบรรยากาศอย่างบอกไม่ถูกเลย กิ้วๆ ไปแล้วคร่าาาาาาาา จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 18:32:50

ความคิดเห็นที่ 33 กรี๊ดดดดดด กำลังมันส์เลยอ่าาาาา ขอบคุณjazzzero ด้วยนะคะที่ชวนมา อร๊ายยย อารมณ์ค้างอ่าาาา จากคุณ : แม่นางคำ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 19:53:20

ความคิดเห็นที่ 34 เข้ามานั่งอ่าน จากคุณ : ใส่ชื่อที่นี่... เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 21:17:18

ความคิดเห็นที่ 35  ปักหมุด จากคุณ : frist16 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 21:25:19

ความคิดเห็นที่ 36 ^^เข้าใจทิ้งท้ายเสียด้วยนะเจ้าคะคุณมิ้ว....จบบทนี้ของวันด้วยฉาก......ที่ให้คนอ่านจินตนาการตามไปอีกแล้ว....... จากคุณ : jazzzero (jazzzero) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 22:19:10

ความคิดเห็นที่ 37 ตามมาอ่านจ้า คุณน้าพี่มิวจะเขียนหนังสือขายมั๊ยอ่า สนุกดี จากคุณ : Jartits เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 22:37:16

ความคิดเห็นที่ 38 แอร่มมากค่ะ คุณมิ้วขา บทพรรณนาความพิศวาสช่างตรึงอารมณ์คนอ่านอย่างอิฉันจริงๆ อย่างนี้น่ะ เขียนยากกว่าบทบรรยายวิธีร่วมรักที่ปรากฏในนิยายสมัยนี้หลายระดับเลยน้า ขอคารวะอย่างสูงมา ณ ที่นี้ แต่คุณมิ้วขา อิฉันขัดใจอย่างเดียวเท่านั้น สรรพนามค่ะ สรรพนามที่คุณมิ้วเรียกอิฉันน่ะ มันไม่สมกับอายุอิฉันเลยนะคะ โปรดสังเกตล็อกอิน อิฉันอายุแค่สิบแปด  คุณมิ้วเรียก ป้า!!!!!  โอ้...นี่คือการฆ่าอย่างเลือดเย็น  จากคุณ : แม่เฒ่าสาวสิบแปด เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 22:54:10

ความคิดเห็นที่ 39 มาตอกบัตรไว้ก่อนค่ะ เดี๋ยวดูโอลิมปิกก่อนแล้วจะรีบมาอ่าน อิอิ จากคุณ : ปรุงรสตามชอบ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 23:25:47

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านถึงตรงนี้...อิอิอิ สนุกมากกกกกกกก จากคุณ : parasitegirl23 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 00:53:57

ความคิดเห็นที่ 41 ติดตาม ๆๆๆๆๆ ติดๆๆๆ จากคุณ : กุเต่ยโหดกระถีบ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 05:31:25

ความคิดเห็นที่ 42 คุณ  Jartits  เย้ยยยยย เรียกพี่เฉยๆก็พ๊อ เดี๊ยะหยิกให้เขียวเลย ชิส์ คุณ แม่เฒ่าสาวสิบแปด    โธ่ ป้า อิชั้นเห็นเป็นแม่เฒ่านี่นา 555 คุณ  ปรุงรสตามชอบ   ค่อยๆละเลียดไปเรื่อยๆนะจ้ะ จุ๊บ จุ๊บ คุณ  parasitegirl23   ขอบคุณคร่า ชื่นใจที่สุดเยย แฮ่ แฮ่ คุณ กุเต่ยโหดกระถีบ    ติดๆๆๆ ตามๆๆๆ อย่างใจเย็นนิดนะจ้ะ แบบว่า อิชั้นมือใหม่ง่า อิอิ คาดว่าไม่เกิน 10 โมงเช้า หลังจากส่งเด็กๆไปโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว จะมาอัพตอนใหม่ให้นะคะ ตัวละครออกมาเดินกันให้ว่อนเลยง่า ไม่รู้ว่าจะถูกใจคุณผู้อ่านกันบ้างมั้ยน๊อ ลุ้นๆ ขอบพระคุณทุกท่านที่ติดตามและให้กำลังใจนะคะ ดิฉันไม่มีสิ่งใดจะตอบแทน นอกจากสัญญาว่าจะทำออกมาให้ผู้อ่านสนุกและบันเทิงที่สุด เท่าที่จะทำได้ค่ะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 07:05:00

ความคิดเห็นที่ 43 เกือบลืมประเด็นนี้ จาก ป้า แม่เฒ่าสาวสิบแปด บทพรรณนาความพิศวาสช่างตรึงอารมณ์คนอ่านอย่างอิฉันจริงๆ อย่างนี้น่ะ เขียนยากกว่าบทบรรยายวิธีร่วมรักที่ปรากฏในนิยายสมัยนี้หลายระดับเลยน้า ขอคารวะอย่างสูงมา ณ ที่นี้ ยอมรับค่ะว่ายากจริงยากจัง กว่าจะเค้นออกมาได้แต่ละคำ แทบกระอักเหมือนกัน ต้องสติให้มั่นคงเสมอ เพื่อนำเสนอตามที่ตั้งใจ นั่นคือ... ..........อิชั้น อยากให้ผู้อ่านรู้สึกถึงความสุขของการร่วมรัก.......... ..........ไม่ได้อยากให้ผู้อ่านรู้สึกถึงความมันที่ได้มีเซ็กซ์จ้า แฮ่ แฮ่ ......... ขอบพระคุณในความชื่นชมของป้า มากๆค่ะ ต่อจากนี้ขอเชิญเสพตอนใหม่ตามอัธยาศัยนะคะ ทักทายกันได้นะคะ ระหว่างที่ร่ายตัวอักษรไป บางทีอึ้งๆ มึนๆ ข้าเจ้าก็แวะมาในทู้ตัวเองหาเศษหาเลยกำลังใจแถวนี้ง่ะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:40:46

ความคิดเห็นที่ 44 หญิงสาวมักหมุนปากกาในมือเล่นระหว่างใช้ความคิดพิจารณาเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในหลายช่วงเวลาที่ผ่านมา ความสัมพันธ์ระหว่างฟ้าและธาราไปได้ดีกว่าที่เธอคาดไว้ ฟ้ายอมรับยอมเปิดใจเพื่อศึกษาคบหากับธาราจริงจัง สองหนุ่มสาวระมัดระวังก้าวย่างเพื่อจุดหมายปลายทางที่ทอดยาวไกลกว่าอดีตผ่านมา แม้ตวงฤทธิ์จะคิดขัดขวาง แต่เขายังไม่ลงมือทำสิ่งใด นั่นอาจเป็นเพราะเขาไม่ใช่คนตัวเปล่า ข้อจำกัดเงื่อนไขในชีวิตของตวงฤทธิ์เป็นสิ่งที่รั้งเขาไว้ มิ้วตรึกตรองในใจ เธอควรวางใจในสถานการณ์ได้แล้วใช่หรือไม่... “มีคนมาขอพบคุณมิ้วค่ะ เธอบอกว่าชื่อเอื้อม” เลขาฯหน้าห้องกล่าวขัดจังหวะความคิด มิ้วถอนหายใจ ไม่ประหลาดใจ ไม่ใช่เรื่องเกินคาดหมาย เธอจึงพยักหน้าเป็นการอนุญาตให้ผู้มาเยือนเข้าพบได้ “สวัสดีเอื้อม” ไม่แสดงความรู้สึกใดในการทักทายตามมารยาทนั้น สาวสวยผู้มาใหม่มีสีหน้าแววตาเคร่งเครียด “ฉันมาที่นี่เพื่อบอกคุณว่า ฉันไม่ปล่อยธาราให้เพื่อนคุณคาบไปกินหรอกนะ” “มาบอกฉันทำไม อยากได้เขาก็ไปขอจากฟ้าเองซิ” มิ้วยั่วเย้ย “คุณคงไม่อยากให้ฉันบอกเพื่อนคุณด้วยตัวเองหรอก” หญิงสาวอีกคนพูดเป็นปริศนา และมิ้วไม่ต้องรอนานเธอก็ได้รับคำตอบ “ฉันท้องกับธารา ทีนี้คุณจะบอกเพื่อนคุณ หรือให้ฉันบอกเองล่ะ” เอื้อมเป็นฝ่ายเยาะหยันบ้าง ครั้งนี้เอื้อมก่อกวนความนึกคิดและอารมณ์พลุ่งพล่านของมิ้วได้สำเร็จ “นี่เธอลงทุนถึงขนาดกุเรื่องน้ำเน่ามาเล่าให้ฉันฟังเลยเหรอ เวทนาตัวเองบ้างเถอะเอื้อม” มิ้วพยายามสะกดกลั้นอาการสับสนเต็มที่ “พวกคุณสิที่น่าสมเพช โดยเฉพาะฟ้าเพื่อนรักคุณน่ะ โดนผู้ชายหลอกซ้ำแล้วซ้ำเล่าจะให้เศร้าแทนหรือสังเวชดีนะ” เอื้อมสะใจในสิ่งที่พูดออกนอกหน้า “ถ้าไม่เชื่อฉัน คุณไปถามธาราก็ได้ เขาเคยนอนกับฉันหรือเปล่า แล้วอย่าช็อคมากนักล่ะ หึหึ ฉันหมดธุระแล้ว ไปละ” เธอท้าทายด้วยความมั่นใจ สาวผู้มาเยือนหัวเราะย้ำความรู้สึกสมใจ เชิดหน้าเดินจากไป มิ้วรู้ได้ไม่ยากเอื้อมกำลังย่ามใจในชัยชนะครั้งนี้สุดประมาณ หญิงสาวเจ้าของสถานที่ปล่อยตัวเองอึ้งตะลึงกับข่าวใหม่ที่ได้รับ เธอคิดวิเคราะห์ความเป็นไปได้และความน่าเชื่อถือของเรื่องราวจากปากเอื้อม บอกกับตัวเองว่า มีโอกาสที่หลายๆเรื่องจะเป็นจริง และยังไม่ควรให้ฟ้ารู้ มิ้วต้องการความแน่ใจมากกว่านี้ “ธารา เย็นนี้พี่จะไปหาที่บ้านสวน ธาราสะดวกหรือเปล่า” หญิงสาวกรอกเสียงผ่านอุปกรณ์สื่อสาร “โอ.เค.จ้ะ งั้นห้าโมงเย็นเจอกันนะจ้ะ” หลังจากวางสาย มิ้วนิ่งคิดอีกครั้ง เธอต้องการความกระจ่างโดยเร็วที่สุด แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 11:35:51 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:43:08

ความคิดเห็นที่ 45 บ้านสวนร่มรื่นเช่นที่เคยเป็นตลอดมาและคงตลอดไป ครั้งนี้แม้ที่นี่จะให้ความรู้สึกสงบขนาดไหน ในใจหญิงสาวกลับไม่สามารถซึมซับมันได้เลย “สวัสดีครับพี่มิ้ว” เขายิ้มแย้มต้อนรับทักทายพลางส่งแก้วน้ำใสเย็นให้เธอ “ธารา วันนี้เอื้อมไปหาพี่ที่ออฟฟิศ” เธอกล่าวโดยไม่ลังเล ชายหนุ่มทำสีหน้าฉงนในคำเล่า “เขาบอกพี่ว่า เขาท้องกับธารา” หญิงสาวไม่เสียเวลาอ้อมค้อม ดวงตากลมโตเบิกกว้าง ปากอ้าค้างอย่างไม่รู้ตัว หนุ่มหล่อตระหนกเห็นได้ชัด “ผม...” เขาเอ่ยคำไม่ได้ มิ้วพิจารณาท่าทีชายหนุ่ม เธอค่อนข้างแน่ใจและตัดสินแล้วว่า เอื้อมและธาราน่าจะเคยมีสัมพันธ์กันจริง แต่เธอยังรอคำอธิบาย “พี่มิ้ว ผม...” เขาอึกอักหลบสายตา นั่นยิ่งทำให้มิ้วมั่นใจเพิ่มขึ้น “พี่ผิดหวังมากธารา ไม่อยากจะเชื่อธาราทำอย่างนี้ได้อย่างไร” คำตำหนิจากหญิงสาวไม่รุนแรงเท่ากับสีหน้าแววตาของเธอ “ผมงงไปหมดแล้วพี่มิ้ว เอื้อมเขาท้องกับผมงั้นเหรอ เป็นไปได้ยังไง” ชายหนุ่มเอ่ยออกมาได้ในที่สุด “ธารานอนกับเขาหรือเปล่าล่ะ ถ้านอนกันมันก็ท้องได้อยู่แล้วนี่จะแปลกใจทำไม หรือจะบอกว่าไม่ได้เอาเขา” มิ้วกล่าวเสียงเรียบ ชายหนุ่มก้มหน้า ไม่ตอบรับ ไม่ปฏิเสธ เขาคงอยู่ในภาวะคิดไม่ออกบอกไม่ถูกกระมัง มิ้วอดทนรอฟังอย่างใจเย็น แต่ดูเหมือนข้อข้องใจจะไม่ได้รับคำตอบง่ายๆ “ธารา เคยนอนกับเอื้อมใช่หรือเปล่า” เธอจึงย้ำถามตรงประเด็น ครั้งนี้ชายหนุ่มพยักหน้ารับ แล้วรีบอธิบาย “สองครั้งเองนะครับพี่มิ้ว ก่อนที่ผมจะคบกับฟ้า คือ...เอ่อ...” หญิงสาวไม่สนใจท่าทางอ้ำอึ้งของเขา เธอรุกเร้าเผ็ดร้อน “ไหนบอกว่าเพื่อนกัน เพื่อนกันเอากันมันๆแก้เซ็งหรือไง” สายตาอ้อนวอนของชายหนุ่มที่มองมา เหมือนเจตนาให้เธอปราณีเขาบ้าง ความสัมพันธ์เหมือนพี่น้องที่มีมายาวนาน ทำให้มิ้วอ่อนลง แท้จริงเธอไม่ได้ต้องการระรานชายหนุ่มอยู่แล้ว “จริงๆแล้วมันไม่ใช่เรื่องของพี่ แต่ธาราก็รู้ว่าฟ้าเจออะไรมาบ้าง ฟ้าเค้าเป็นเพื่อนพี่ ธาราทำอย่างนี้ จะให้พี่ทำยังไง” “พี่มิ้วครับผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดเรื่องแบบนี้ ผมกับเอื้อม...เอ่อ” เขาเหมือนกริ่งเกรงบางอย่าง “พี่รู้ว่าธาราไม่อยากกล่าวหาผู้หญิง แต่ถ้าธาราไม่บอกไม่เล่า ไม่เอาความจริงมาเปิด” “พี่คงต้องบอกว่า ต่อไปนี้อย่ามายุ่งกับฟ้า” น้ำเสียงแววตาเด็ดขาดบอกชัดเจนว่าเธอเอาจริง ทำให้เขาต้องตัดสินใจเล่าเรื่องราวที่เกิดให้ฟังอย่างไม่ต้องการปิดบังอีกแล้ว “ก่อนหน้าที่ผมจะคบกับฟ้า ผมเที่ยวกับเอื้อมเราใกล้ชิดกัน ผมพยายามบอกเอื้อมแล้วว่าเราเป็นได้แค่เพื่อน” “แต่เอื้อมขอให้ผมให้โอกาสเธอบ้าง เธอยอมผมได้ทุกอย่างขอเพียงได้อยู่ใกล้ผม วันที่เรามีอะไรกัน จะเรียกว่าบังเอิญก็ได้ “เราไปเที่ยวเขาเมา ผมไปส่งเขาที่หอเพื่อนเพราะเขากลับบ้านสภาพนั้นไม่ได้ เขาไม่ยอมปล่อยผม แล้วมันก็เกิดขึ้น” มิ้วถอนหายใจกับเรื่องที่ได้ฟัง มันก็แค่อารมณ์หื่นกระหายของมนุษย์หญิงชายที่ไม่รู้จักยับยั้งชั่งใจ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:44:30

ความคิดเห็นที่ 46 “แล้วทำไมมีครั้งที่สอง ครั้งแรกพอฟังได้ว่าไม่ตั้งใจ แล้วครั้งที่สองล่ะธารา จะบังเอิญอะไรขนาดนั้น” ประสบการณ์ที่ผ่านมา มิ้วไม่เคยให้เสียเปล่า “ครั้งที่สองก็คล้ายๆกับครั้งแรก เราเที่ยวเขาเมา แล้วขอนอนกับผม ครั้งนี้ผมเลวเองครับพี่ เพราะผมไม่ได้พยายามปฏิเสธเอื้อมเลย” หน้าตาชายหนุ่มตอนนี้หมองไหม้ ความหล่อเหลาที่เคยน่าหลงใหลในสายตาใครต่อใคร ดูไร้ค่าอย่างไม่น่าเชื่อ “แต่ผมป้องกันทุกครั้งนะครับพี่มิ้ว ผมผิดที่นอนกับเขาเพื่อความสนุก ผมก็ไม่โง่ที่จะให้มีปัญหาตามมาขนาดนี้”เขาอธิบายเพิ่ม “แต่เอื้อมบอกว่าท้อง และดูจะมั่นใจมาก พี่คิดว่าเขาท้องจริงๆ เพราะเอื้อมก็รู้ว่าเราไม่ยอมเชื่อง่ายๆอยู่แล้ว” มิ้วนิ่งใช้ความคิด “ถ้าไม่ใช่ความผิดพลาดร้ายแรงจากโรงงาน โอกาสที่จะเป็นลูกผมคงน้อยมาก” ธารายังคงมั่นใจว่าเขาป้องกันดีแล้ว “แต่มันก็มีโอกาสอยู่ดีแหละธารา” หญิงสาวเอ่ยเสียงแผ่วคล้ายรำพึง “ผมจะทำยังไงดีครับพี่มิ้ว” ดวงตากลมโตเคยสุกใสที่บัดนี้แห้งผากเหมือนขอความช่วยเหลือจากเธอ “ผมทำให้ฟ้าเสียใจ” เหมือนจะมีน้ำตามากับคำพูดนั้น “เรื่องฟ้า ธาราคงต้องคุยกับเขาเอง พี่ว่าเขาคงยากจะทำใจให้อภัยธารา ซึ่งคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเคารพการตัดสินใจของฟ้า” ชายหนุ่มหม่นหมองโศกเศร้าเมื่อฟังมิ้วพูด แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นอย่างที่เธอว่า เขาต้องรับผลของการกระทำของตัวเอง “ถ้าผมรู้ว่าจะได้คบกับฟ้า ถ้าผมรู้ว่าจะมีความผิดพลาดถึงขนาดนี้ ผมคงไม่คิดสั้นเห็นแก่ความสุขเห็นแก่ตัวแบบนั้น” เขารำพัน “เปล่าประโยชน์ที่จะไปพูดถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้ว อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วเราก็แค่ต้องรับมือกับมันนะธารา” มิ้วไม่ได้ให้กำลังใจแต่เธอให้สัจธรรมที่เป็นความจริงของชีวิต “นอกจากเรื่องฟ้า พี่ว่าเรื่องใหญ่คือ จะทำยังไงกับเอื้อม ถ้าเขาท้องจริง นั่นคือมีอีกหนึ่งชีวิตบริสุทธิ์ที่จะถือกำเนิดในอีกไม่กี่เดือนนี้แล้ว” ธาราเคร่งเครียดหนักขึ้น “ถ้าเขาท้องลูกผม ผมก็คงต้องรับผิดชอบ แม้จะคิดไม่ออกเลยว่า จะใช้ชีวิตอยู่กับคนที่ไม่รักได้อย่างไร” “ผมจะทำอย่างไรจะอยู่ได้ยังไง ผมคิดไม่ออกเลยครับ ผมรักฟ้ามากครับพี่มิ้ว” ชายหนุ่มกลืนก้อนสะอื้นลงคอยากลำบาก “แต่ผมกำลังจะต้องปล่อยเขาหลุดมือไป เราคงไม่มีวันได้เจอกันอีก ผมเสียใจ...” น้ำตาผู้ชายหลั่งไหลจนน่าใจหาย มิ้วได้แต่เวทนาภาพที่เห็น ใจเธอนั้นคิดถึงตวงฤทธิ์ ที่เธอคิดว่าเขาคงเคยตกอยู่ในสภาพที่ไม่ต่างจากนี้เท่าไหร่... แล้วก็ให้สงสารเพื่อนรักขึ้นมาจับใจ เวรกรรมอันใดของฟ้าที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้วนเวียนเหมือนไม่จบไม่สิ้นเสียที จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:46:35

ความคิดเห็นที่ 47 “ธาราพอดีเลย เขาเพิ่งส่งโซฟาครบชุดมาถึงเมื่อสักครู่นี่เอง ฟ้าอยากให้ธาราเห็นจัง มาดูสิ สวยมากเลยล่ะ” หญิงสาวทักเขาร่าเริง ดีใจเปิดเผยที่จะได้อวดของถูกใจให้ชายหนุ่มดู “นี่ดูซิ ฟ้าชอบจังหนังแท้สีออฟไวท์แบบนี้ ถึงคนจะบอกว่าดูแลยาก แต่จะเป็นไรไป ฟ้าไม่ได้ทำความสะอาดเองอยู่แล้ว” เธอหัวเราะคิกคักถูกใจ “อ้าว เป็นอะไรไปล่ะเนี่ย ทำไมเงียบกริบอย่างนี้ มันไม่สวยเหรอ” เริ่มรู้สึกตัวว่าเขาไม่ได้ให้ความสนใจโซฟาใหม่ของเธอ “มันสวยมากอย่างที่คิดไว้ และผมดีใจที่ฟ้าชอบครับ” ชายหนุ่มพูดพยายามให้เป็นปกติ แต่แววตาแห้งแล้งของเขาตบตาฟ้าไม่ได้ “ธาราเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมดูเศร้าอย่างนั้น มีอะไรให้ฟ้าช่วยมั้ย” เธอเอ่ยอ่อนโยนแสดงน้ำใจกับเขาอย่างจริงใจ ชายหนุ่มคว้าตัวเธอมากอดไว้ และสะอื้นไห้ “ผมขอโทษฟ้า ผมผิดไปแล้วผมไม่ได้ตั้ง” เขาพร่ำซ้ำไปซ้ำมา “อะไร ขอโทษอะไร ธาราตั้งสติดีๆ มีอะไรกันแน่ ฟ้าช่วยได้มั้ย” เธอลูบไล้ปลอบโยนเขา “เอื้อมเขาบอกว่าเขาท้องกับผม” เขาตัดสินใจบอก เพราะความจริงใจอ่อนโยนของเธอกำลังทำให้ใจเขาแตกสลาย หญิงสาวขืนร่างออกจากอ้อมกอดทันที เธอถอยหนีเขาเหมือนเป็นสัญชาติญาณที่ต้องการห่างจากสิ่งไม่พึงประสงค์ “ฟ้าผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ ฟ้าฟังผมอธิบายก่อน” เขาก้าวตามอ้อนวอน “หยุดนะธารา หยุดอยู่ตรงนั้นอย่ามาใกล้ฉันมากกว่านี้ อย่าให้ฉันต้องถึงขั้นขยะแขยงคุณ” สาวสวยกล่าวเสียงเย็นเยียบ เขาชะงักฝีเท้า ทิ้งแขนไขว่คว้าตกข้างลำตัว “ฟ้า ผมรักฟ้า ผมไม่ได้ตั้งใจ” เสียงแหบพร่าสะเทือนใจอย่างหนัก “ฉันไม่อยากฟังคำแก้ตัวอะไรทั้งนั้น สันดานผู้ชายมักง่ายเหมือนกันหมด” เผ็ดร้อนแผดเร่าจากปากบาง “ฟ้าจะด่าอะไรผมก็ได้ ผมผิดผมยอมรับ ผมขอโทษที่ผมไม่พูดความจริงเรื่องเขา แต่ผมไม่เคยทรยศฟ้านะครับ” เขาพยายามยื้อโอกาสให้ได้ หญิงสาวชะงักกิริยาชิงชัง รู้สึกประหลาดใจในคำอธิบายคลุมเครือนั้น “พูดบ้าอะไรของคุณ ไม่พูดความจริงแต่ไม่ทรยศ มันมีเหรอโกหกโดยซื่อสัตย์น่ะ คิดว่าตัวเองเป็นนักการเมืองหรือไงวะ” ฟ้าตะคอกเสียงถามกลับ “ถ้าฟ้าให้โอกาสผมอธิบาย ผมจะเล่าทุกเรื่องให้ฟัง  แล้วฟ้าจะโกรธเกลียดผมมากกว่านี้อีกสักเท่าไหร่ ผมยอมฟ้าได้ทุกอย่าง” เขาเรียกร้องความเห็นใจอีกครั้ง หญิงสาวยังคงรักษาระยะห่าง แต่การนิ่งเงียบเท่ากับเปิดโอกาสให้เขาได้พูดแล้ว จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:47:58

ความคิดเห็นที่ 48 ชายหนุ่มเริ่มต้นเล่าเรื่องราวให้หญิงสาวฟังเหมือนที่เล่าให้มิ้วรับรู้ไม่ผิดเพี้ยน “ออ...เพื่อนกันเอามันว่างั้น หึหึ มักง่ายทั้งผู้ชายผู้หญิง ก็เชิญรับผลกรรมกันไปแล้วกัน ไม่ต้องมายุ่งมาเกี่ยวกันอีก” วาจาแสบสันต์ไม่เกินคาด “พี่มิ้วบอกแล้วว่าฟ้าจะต้องไม่ให้อภัย ซึ่งผมต้องเคารพการตัดสินใจของฟ้า” “ผมมันเลวไม่คู่ควรกับฟ้า สาสมแล้วที่ฟ้าจะเกลียดชังผม” ถึงจะเตรียมใจไว้ชายหนุ่มหม่นหมองไม่อาจหักห้าม “มิ้วบอกว่าฉันจะไม่ให้อภัยเหรอ? หึหึ คงมีมิ้วคนเดียวแหละที่รู้จักและเข้าใจฉัน” ฟ้าคล้ายประชดตัวเอง หญิงสาวนิ่งคิดบางอย่าง ชายหนุ่มยังคงอยู่ ดูเหมือนหากเธอไม่ไล่เขาก็จะไม่ไป เขาคงอยากยื้อเวลาที่ได้ใกล้ แม้เหมือนอยู่ห่างคนละโลกอย่างนี้ก็ตาม “ถ้ามิ้วเป็นฉัน มิ้วจะทำยังไงนะ” ฟ้ารำพึงออกมา ทำให้เขาต้องนึกสงสัยตามไปด้วย “ธาราว่า ถ้าเป็นมิ้วเป็นฟ้า มิ้วจะทำยังไง ไล่ธาราออกจากชีวิตอย่างที่ฟ้าทำหรือมิ้วจะทำอะไร” เธอหันมาถามเขาน้ำเสียงปกติ ที่ทำให้เขาสดชื่นขึ้นบ้าง “ฟ้าไม่ลองถามพี่มิ้วดูล่ะ เอ่อ...แล้วฟ้าจะอยากรู้ทำไม” เขาคลางแคลงสับสนจนนึกตามไม่ทัน “มิ้วเข้าใจฟ้า เข้าใจอะไรๆหลายอย่างที่คนอื่นเข้าใจไม่ได้ หรือเข้าใจอารมณ์ยากๆได้ดี ฟ้าแค่อยากรู้ว่าถ้าเป็นมิ้ว จะทำยังไง” “เอ่อ...ผมก็ยังไม่เข้าใจอ่ะฟ้า” ชายหนุ่มยอมแพ้แต่โดยดี “ธาราไม่เข้าใจก็ไม่เป็นไร ฟ้าแค่อยากทำอย่างที่มิ้วคิด แต่ฟ้ารู้ว่ามิ้วจะไม่มีวันบอกให้ฟ้าทำ” “ถ้าฟ้าเข้าใจไม่ผิด มิ้วต้องทำแบบนี้แน่” เธอดูจะเชื่อความคิดตัวเอง “ถามจริงๆนะธารา คุณคิดจะรับผิดชอบเขาขนาดไหน” เธอหมายถึงความรับผิดชอบที่ธาราจะให้เอื้อม “ผมอยากรับผิดชอบแค่เด็ก หากเป็นลูกผม ส่วนเขากับผม เราคงไม่มีวันไปกันได้” เขาตอบตามความจริงที่เหมือนเดิมเสมอมา “ฟ้าจะบอกให้ว่า เอื้อมไม่ยอมหรอก ธาราต้องรับผิดชอบชีวิตเขาในฐานะที่เขาเป็นแม่ของลูก ทำใจซะ” เธอย้ำคำที่เขาหวาด “ผมคงทำใจไม่ได้ หากมันเป็นการบังคับกันโดยวิธีนี้ สักวันหนึ่งจุดจบของเขากับผมคงไม่น่าจดจำแน่ๆ” “ที่สำคัญผมรักฟ้ามาก ถ้าเขาทำให้ผมไม่ได้อยู่กับฟ้า ผมคงไม่ให้อภัยตัวเองและคงมองเขาในแง่ดีลำบาก” ชายหนุ่มเอ่ยกลัดกลุ้ม “ฟ้าไม่รู้นะว่า รายละเอียดระหว่างธารากับเอื้อมจริงๆคืออะไร เอื้อมเขารู้จริงเหรอว่าธาราไม่รักเขา แค่อยากเอามัน” เขาสลดที่เธอพูดทิ่มแทงหัวใจ “ผมบอกเขาเสมอว่าไม่เคยคิดเกินเพื่อน เขาบอกว่าถ้าผมมีใครเขาจะไป เขาไม่ได้คิดครอบครอง" “ผู้หญิงน่ะ ถ้าไม่รักไม่มีใจ ไม่มีใครยอมนอนกับผู้ชายหรอก ผู้ชายรู้เรื่องนี้ดี และเอาเปรียบความรู้สึกของผู้หญิงเพราะเห็นแก่ตัว” เธอว่าเขาตรงๆ “ผมไม่รู้ว่าจะบอกฟ้าอย่างไร ให้ฟ้าเชื่อว่าผมชัดเจนกับเขามากเรื่องที่ว่าเราไม่ใช่คู่รัก เขายังบอกเลยว่าเขาก็มีคนอื่นที่ลองคบหาอยู่” ฟ้านิ่งคิดใคร่ครวญ มีความเป็นไปได้ทุกอย่าง ไม่ว่าเอื้อมจะชอบธาราจริงจนยอมโกหกว่ามีคนอื่น เพื่อให้เขายอมมีสัมพันธ์ด้วย หรือจริงๆเธอแค่คบเขาแก้เหงาไปวันๆ เผื่อเลือกเผื่อรอเวลา ประวัติเอื้อมในอดีตที่มิ้วเล่าให้ฟังก็ไม่ธรรมดาเช่นกัน “งั้นธาราไปบอกเอื้อมว่า ขอตรวจ DNA. เด็กในท้อง ดูซิว่าเขาจะว่าอย่างไร” ฟ้าตัดสินใจ หากธาราพูดจริงว่าป้องกันทุกครั้งโอกาสคงเกิดได้น้อยจริงๆ “ถ้าเขายอมเราก็หมดเรื่องค้างคาใจไปหนึ่งเปราะ ถ้าเขาไม่ยอมตรวจ ค่อยมาว่ากัน” “ส่วนผลจะออกมาว่าเป็นของคุณจริงหรือไม่ เราคงต้องหาทางรับมือแก้ไขกันอีกที” หญิงสาวพูดน้ำเสียงหนักแน่นมั่นคง ไม่ปนอารมณ์อ่อนไหวแม้แต่น้อย เหมือนเธอต้องการเป็นคู่คิดแก้ปัญหาร่วมกับเขาจริงๆ “ฟ้า ขอบคุณมากนะครับที่ให้โอกาสผม” ชายหนุ่มซาบซึ้งใจในน้ำใจของหญิงสาว เขาคิดไม่ถึงว่าเหตุการณ์จะเปลี่ยนได้ขนาดนี้ “อย่าเข้าใจผิด ฟ้าช่วยคุณในฐานะเพื่อนเท่านั้น เรื่องของเราคงต้องหยุดไว้ก่อน บอกตามตรง ฉันไว้ใจคุณเหมือนเดิมไม่ได้แล้ว” ชายหนุ่มหมองเศร้าลงอีกครั้ง “แค่เพื่อนก็ยังดีกว่าเป็นไส้เดือนกิ้งกือที่ฟ้าขยะแขยง” เขาเอ่ยเสียงแผ่ว หญิงสาวหัวเราะเบาๆ “คนเราพลาดกันได้ ฟ้าเข้าใจ ไม่รังเกียจขนาดนั้นหรอกเพราะเรื่องมันเกิดขึ้นก่อนคุณจะคบกับฟ้า” “และตอนนี้เราเป็นเพื่อนกัน ช่วยเหลือกันในยามยาก ไม่ใช่เรื่องแปลกเสียหน่อย” เธอย้ำความสัมพันธ์ให้ชัดเจน “ไม่ว่าฟ้าจะคิดกับผมแบบไหน สำหรับผมฟ้ายังคงเป็นผู้หญิงที่ผมรัก และตอนนี้ฟ้าเลือกที่จะอยู่ข้างผมในเวลาที่ผมอาจไม่เหลือใคร” “ค่อยว่ากันใหม่แล้วกัน วันนี้ฟ้าว่าพอแค่นี้เถอะ” กล่าวอำลากรายๆ ชายหนุ่มจึงต้องยอมล่าถอย แค่นี้ก็เกินกว่าที่เขาคาดคิดไว้มากแล้ว อย่างน้อยเขายังมีโอกาสได้เจอเธออีก ชายหนุ่มคิดเช่นนั้น “ป๊า ฟ้าขอเบอร์นักสืบของป๊าได้มั้ยค่ะ” หญิงสาวพูดสายกับบิดา “ออ...พอดีเพื่อนของมิ้วมีเรื่องเดือดร้อนขอความช่วยเหลือน่ะค่ะ” การเอ่ยถึงมิ้ว ยุติการซักถามจากปลายสายฟ้ารู้ดี เมื่อวางสายสนทนา ฟ้าใคร่ครวญทบทวนทุกอย่าง มิ้วเป็นคนเจตนาให้เธอเลือกจะอยู่ข้างธาราหรือไม่ เพราะเธอรู้ว่ามิ้วจะทำในสิ่งที่ฟ้าทำอยู่ นั่นคือช่วยธาราออกจากปัญหาครั้งนี้ ไม่ว่าฟ้าจะตัดสินใจอย่างไรก็ตาม แต่ที่มิ้วไม่ใช่คนออกปากเอง เพราะเธออยากให้ฟ้าได้เลือกได้ตัดสินใจด้วยตัวเอง มิ้วไม่ต้องการชี้นำ ฟ้าต้องพิสูจน์หัวใจของตัวเองว่าพร้อมที่จะรับทุกด้านของธาราขนาดไหน ฟ้ากับธาราจะฝ่าฟันอุปสรรคแล้วจับมือกันเดินร่วมทางในอนาคตได้หรือไม่ เป็นสิ่งที่ฟ้าต้องการรู้และเข้าใจเช่นกัน....... “มิ้ว ฉันก็รู้ใจเธอนะยะ” หญิงสาวยิ้มให้ตัวเอง จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:51:11

ความคิดเห็นที่ 49 ^ ^ ^ ไม่อยากบอก แต่อยากพร่ำว่า ตื่นเต้นมากที่โพสต์ตอนใหม่ทุกครั้ง กลัวคุณผู้อ่านผิดหวังมาก กลัวตัวเองทำได้ไม่ดี ขณะเดียวกันก็อยากเอามาให้อ่านมากๆ  มันสับสนปนเปไปหมด ใจเต้นระทึกตึกตักแล้วง่ะตอนนี้ ถ้างั้นขอตัวไปปั่นเรื่องเลยดีกว่าเนาะ เย็นๆค่ำๆ อาจจะได้อะไรมาให้คุณผู้อ่านที่รักเสพบ้างนิ ระหว่างนี้จะแวะมาแอบดูเป็นพักๆ ให้ใจมันตุ้มๆต่อมๆเล่นอ่ะนะ ขอบพระคุณที่ติดตามค่ะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:55:51

ความคิดเห็นที่ 50 5555555555+มาลงชื่อว่าตามมาทันตอนล่าสุดแว้ว.....รอความมันส์ตอนต่อไปอย่าใจจดใจจ่อ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 10:52:42

ความคิดเห็นที่ 51 พี่มิ้ว คห44 บรรทัดแรก "หญิงสาวมักหมุนปาก...ในมือเล่น" ลืม กา ค่ะ ชอบประโยคนี้อ่ะ “ไหนบอกว่าเพื่อนกัน เพื่อนกันเอากันมันๆแก้เซ็งหรือไง” ทรายว่าสังคมสมัยนี้คนแบบนี้มีอยู้เยอะ ^^ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 11:14:55 จากคุณ : sandsandza เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:04:23

ความคิดเห็นที่ 52 เอ่อ "หญิงสาวมักหมุนปากในมือเล่น" ไอ้เราก็อุตส่าห์ลองทำตาม จนหัวหมุนไปหลายตลบ 555 จากคุณ : ปรุงรสตามชอบ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 11:56:44

ความคิดเห็นที่ 53 ความคิดเห็นที่ 49 [ถูกใจ] [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน ^ ^ ^ ไม่อยากบอก แต่อยากพร่ำว่า ตื่นเต้นมากที่โพสต์ตอนใหม่ทุกครั้ง กลัวคุณผู้อ่านผิดหวังมาก กลัวตัวเองทำได้ไม่ดี ขณะเดียวกันก็อยากเอามาให้อ่านมากๆ  มันสับสนปนเปไปหมด ใจเต้นระทึกตึกตักแล้วง่ะตอนนี้ ถ้างั้นขอตัวไปปั่นเรื่องเลยดีกว่าเนาะ เย็นๆค่ำๆ อาจจะได้อะไรมาให้คุณผู้อ่านที่รักเสพบ้างนิ ระหว่างนี้จะแวะมาแอบดูเป็นพักๆ ให้ใจมันตุ้มๆต่อมๆเล่นอ่ะนะ ฮ่าฮ่าฮ่า ขอบพระคุณที่ติดตามค่ะ จุ๊บๆ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 09:55:51 [แก้ไข] ------------------------------------------------------------- พี่น้ามิ้ว ทำเหมือนหนุ่มสาว วัยรุ่น นัดเจอกันเลยอะ อิอิ ประมาณ เจอกันดี หรือไม่เจอดี อะ อิอิ จากคุณ : Jartits เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:07:57

ความคิดเห็นที่ 54 เกาะขอบจอ รออ่านด้วยคนค่ะ จากคุณ : มุตตา เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:34:22

ความคิดเห็นที่ 55 สนุกแท้ๆๆๆๆๆ ลงชื่อไว้อีกคนว่าติดตามอ่านนะขอรับ สำนวนโวหารเริ่ม มีพัฒนาการชัดเจนขึ้นมากขอรับ  บางตอนเสียดสี สังคมยุคปัจจุบันชัดเจน หึหึ   รออ่านต่อนะขอรับ  เป็นกำลังใจให้คนปั่นงาน^_^ จากคุณ : redgarudon เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 13:54:15

ความคิดเห็นที่ 56 สนุกดีค่ะ :))) มาต่อเร็วๆน้าาาา จากคุณ : cutey_sweet เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:45:35

ความคิดเห็นที่ 57 คุณ  sandsandza  ขอบคุณน้องทรายมากนะคะ อ่านแล้วอ่านอีกก่อนลง ไม่วายจนได้ หลายคำเลยด้วย แฮ่ แฮ่ เดี๋ยวขอน้องทรายเป็นพิสูจน์อักษรให้ซะเลย 555 คุณ  ปรุงรสตามชอบ  เมื่อยมั้ยตะเอง 555 คุณ  Jartits  ระทึกใจตื่นเต้นเหมือนตอนแอบนัดหนุ่มดูหนังเลยง่า คุณ มุตตา  นึกว่าจะไม่มาซะแล้วตัวเธอ กำลังแอบนอยด์เลยจ้า คุณ  redgarudon  ขอบคุณค่ะ ค่อนข้างเกร็งค่ะ ถ้าเป็นที่ศาลาฯยาวโลดแว้ว เพราะไม่ต้องคิดเนื้อเรื่องไงคะ เรื่องแต่ง ต้องระวังมากหลายจุดๆเลยค่ะ ทั้งภาษาที่ใช้ ทั้งการดำเนินเรื่อง โอ้ยยยย คุณ jazzzro ตะเอง เค้าจะบ้าตายแย้วง่า แฮ่ แฮ่ ประมาณห้าโมงเย็น จะลงตอนใหม่ให้นะคะ คือลงทีละน้อยก็ได้จ้ะ แต่อยากให้อ่านต่อเนื่องมากกว่าเนาะ ขอบคุณที่ทักทายนะคะ ขอบคุณมากจริงๆค่ะ ฮือออออออ ไม่รู้จะอธิบายยังไง ตอนนี้ร้อนรุ่มสุมทรวงนัก มานไม่ล่ายลั่งจายข้าเจ้าง่า กระซิก กระซิก จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:47:17

ความคิดเห็นที่ 58 ประโยคนี้ “ผู้หญิงน่ะ ถ้าไม่รักไม่มีใจ ไม่มีใครยอมนอนกับผู้ชายหรอก ผู้ชายรู้เรื่องนี้ดี และเอาเปรียบความรู้สึกของผู้หญิงเพราะเห็นแก่ตัว” และประโยคนี้ “ผมอยากรับผิดชอบแค่เด็ก หากเป็นลูกผม ส่วนเขากับผม เราคงไม่มีวันไปกันได้” เรื่องนี้จริงแท้ที่สังคม ณ.ขณะนี้เป็นอยู่.... ตอนทำกันไม่มีใครห้ามใคร พอเกิดปัญหาฝ่ายผู้หญิงมีแต่เสียกับเสียแบกรับไปเต็มๆ... จากคุณ : parasitegirl23 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:48:36

ความคิดเห็นที่ 59 เรื่องของคุณ มิ้ว สะท้อนสังคม ณ.ปัจจุบันนี้ได้ดีมากค่ะ อ่านเพื่อความบันเทิงก็ได้ อ่านเพื่อสอนใจก็ดี.... ยังคงสนุกมากๆค่ะ จากคุณ : parasitegirl23 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:51:39

ความคิดเห็นที่ 60 ทรรายดูได้แต่คำที่ไม่สมบูรณ์นะ พวกสะกดผิดหรือพวกคำที่ออกเสียงเหมือนกัน เขียนต่างกัน คนละความหมาย อันนี้หนูไม่สามารถ ^^ จากคุณ : sandsandza เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 14:54:44

ความคิดเห็นที่ 61 อิฉันมาช้า เพราะวันนี้ไปทำธุระนอกสถานที่ตั้งแต่เช้า แต่พอเปิดคอมพ์ปุ๊บ กระทู้แรกที่เปิดอ่านคือกระทู้นี้ค่ะ คุณมิ้ว รอรอบเย็นอีกรอบ อิ๊อิ๊ จากคุณ : แม่เฒ่าสาวสิบแปด เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 15:36:49

ความคิดเห็นที่ 62 คุณ  parasitegirl23  ขอบคุณค่ะ หวังว่าตอนต่อไปคงชอบนะคะ คุณ sandsandza   แค่นี้ก็ช่วยได้แล้วคร่า คิดไปพิมพ์ไป เผื่อพล๊อตไป พลาดได้ง่ายๆเยย อิอิ คุณ  แม่เฒ่าสาวสิบแปด  รบกับธุระปะปังแล้วก็มารอลุ้น มิ้วกับฟ้าออกศึกแล้วกันนะป้า! 555 คุณ cutey_sweet  จัดให้แล้วจ้า เอนจอยเดอะโชว์ค่ะทุกท่าน จบตอนนี้แล้ว เจอกันอีกทีเช้าพรุ่งนี้นะคะ ขอบพระคุณอีกหลายๆครั้งค่ะ แวะทักกันมั่งก็ได้น๊า เพราะเค้านั่งพิมพ์ด๊อกแด๊กอยู่ตลอดจนกว่าจะนอนง่า แฮ่ แฮ่ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 17:02:01

ความคิดเห็นที่ 63 “สุดยอดเลยฟ้า เธอเจ๋งมากอ่ะ” มิ้วเอ่ยชื่นชมเมื่อฟังฟ้าเล่าเหตุการณ์ระหว่างเธอกับธาราจบลง “ใช่มั้ย เธออยากให้ฉันอยู่ข้างธาราและช่วยเขาใช่หรือเปล่า” ฟ้าเอ่ยถามข้อข้องใจ “อืม...แต่ฉันไม่ได้คิดว่าเธอถึงขนาดต้องจ้างนักสืบตามล่าเอื้อมเลยนะ” มิ้วยอมรับหัวเราะคิก ทึ่งในสิ่งที่เพื่อนทำ “ออกรบศึกใหญ่ขนาดนี้ มีอาวุธเท่าไหร่ก็จัดหนักจัดเต็มล่ะน่า อีกสองสามวันคงได้ข่าวบ้างแล้ว” ฟ้าดูคึกคักเต็มที่ “เอิ่ม...แล้วเรื่องธาราล่ะ เธอไม่คิดอะไรกับเขาแล้วจริงๆเหรอ” มิ้วเป็นห่วงความรู้สึกเพื่อนมากกว่า “ก็ไม่เชิงนะ แต่ตอนนี้อย่างที่ฉันบอกเขานั่นแหละ ขอถอยความสัมพันธ์เป็นเพียงเพื่อนก่อนดีกว่า” “อย่าลืมว่าถึงยังไงเขาก็ผิดที่ปกปิดว่าเอื้อมเป็นแค่เพื่อน จะให้ฉันวางใจเชื่อใจเหมือนเก่า คงยังไม่ได้จ้ะ” ฟ้าตอบเรื่อยๆ “ฉันเห็นด้วยกับเธอนะฟ้า ดีเหมือนกันที่เกิดเรื่อง ดูซิว่าเขาจะหนักแน่นแก้ไขปัญหาได้ขนาดไหน” เหรียญมีสองด้าน แต่โลกนั้นมีหลากหลายมุมมอง ขึ้นอยู่กับทัศนคติและความคิดในการจะเลือกมองมุมใด “สวัสดีค่ะน้องนี พี่บีมีแขกหรือเปล่า” หญิงสาวเอ่ยทักเลขาฯหน้าห้องสามี “สวัสดีค่ะคุณมิ้ว คุณบีมีแขกค่ะ” นีอึกอัก จนมิ้วนึกแปลกใจ “น้องนีช่วยบอกพี่เขาหน่อยนะว่ามิ้วมาหา” เธอพูดเหมือนสั่งอยู่ในที เลขาฯย่อมต้องปฏิบัติตามคำนั้น คำขอจากเมียนายไม่ต่างอะไรจากคำสั่ง เพราะขนาดนายยังต้องฟัง น้องนีเข้าใจดี “คุณมิ้วมาค่ะ” เลขาตัวกลมพูดกับอินเตอร์คอมพ์ เขาตอบมาว่าให้ภรรยาเข้าไปได้ หญิงสาวก้าวเข้าไปในห้อง ความสงสัยที่ว่าทำไมเลขาฯของเขาอึกอัก ได้คำตอบแล้ว เฟิร์น สาวไฮโซอดีตเกือบหวานแหววของเสือบีอยู่ในห้องนี้นั่นเอง “อุ้ยสวัสดีจ้ะมิ้ว จำเฟิร์นได้หรือเปล่า ไม่ได้เจอกันอืม...เกือบปีแล้วเนอะ” หญิงสาวผู้เป็นแขกตัวจริงเอ่ยทักมิ้วขึ้นมาก่อน “สวัสดีจ้ะเฟิร์น ไม่ได้เจอกันนานจริงๆด้วย สบายดีนะคะ” หากจะมีอดีตหญิงคนใดของเสือบีที่ทำให้มิ้วกังวล คงเป็นหญิงสาวผิวขาวตัวเล็กหน้าสวยซึ่งปรากฎตัวอยู่ตรงหน้าตอนนี้นี่แหละ มิ้วไม่ได้หึงหวงสามีเรื่องเฟิร์น แต่เป็นความรู้สึกผิดติดลึกของเธอเองมากกว่า เพราะหากพิจารณาดีๆเหมือนมิ้วจะใช้เฟิร์นเป็นตัวทดสอบหัวใจเสือบี จนในที่สุดเขาเลือกลงเอยกับมิ้ว รู้สึกตะขิดตะขวงใจในเหตุการณ์ที่เธอเคยก่อไว้ร่วมกับสามี ในตอนนั้นมิ้วพยายามให้เสือบีใกล้ชิดเฟิร์น เพื่อมิ้วจะได้ตัดใจจากเขา หรือไม่เขาก็ต้องเลือกมิ้ว เลือกที่จะเลิกเป็นนักล่าสาวๆ แล้วหยุดที่เธอ มิ้วทำสำเร็จ เสือบีค้นพบความต้องการแท้จริงของตัวเองและเขาเป็นคนเผยความต้องการของเธอออกมา มิ้วและอดีตเสือผู้หญิงอย่างบีจึงกลายมาเป็นสามีภรรยาในตอนนี้ แต่เฟิร์นล่ะ เธอรู้สึกอย่างไรบ้าง ที่เป็นเบี้ยในกระดานของหนุ่มสาวในช่วงเวลานั้น… แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 17:14:25 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 17:03:18

ความคิดเห็นที่ 64 “ดีใจด้วยนะจ้ะ เรารู้ว่ามิ้วกับพี่บีแต่งงานกันแล้ว ขอโทษด้วยที่มางานแต่งฯไม่ได้ ช่วงนั้นเฟิร์นอยู่ต่างประเทศจ้ะ” มิ้วยิ้มให้หญิงสาวร่างเล็ก เธอกำลังนึกสงสัยเฟิร์นมาไม้ไหน “ตอนนี้เฟิร์นช่วยงานที่แบงค์คุณลุง เลยได้เห็นว่าพี่บีเปิดโอ.ดี.ที่แบงค์เฟิร์นด้วย จึงถือโอกาสแวะมาเยี่ยมลูกค้าจ้า” “นี่ก็รบกวนเวลาพี่บีนานแล้ว เฟิร์นขอตัวก่อนค่ะ แล้วไว้นัดกินข้าวกันนะคะพี่บี” หญิงสาวไม่เอ่ยถึงมิ้ว “ไปล่ะนะมิ้ว ต่อไปนี้คงได้เจอกันบ่อย เพราะเฟิร์นขอคุณลุงดูแลพี่บีเป็นพิเศษ” น้ำเสียงนั้นแปลกแปร่งกวนใจมิ้วนัก สาวร่างเล็กเดินกรีดกรายจากไป โดยไม่ลืมที่จะหันมายิ้มหยอกล้อกับมิ้ว “อะไรกันเนี่ยพี่บี” มิ้วเอ่ยมึนงงพลางทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม “พี่ก็ไม่รู้ ไม่รู้เลยว่าเขาจะมา ไม่รู้มาก่อนว่าเขาจะเป็นหลานผู้จัดการใหญ่แบงค์ที่ใช้อยู่” เขาอาการไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่ “เขาจะอะไรของเขาหรือเปล่านี่ มิ้วไม่ค่อยไว้ใจอ่ะ” หญิงสาวไม่คลายกังวล “คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง พี่ไม่เคยทำอะไรเขาสักหน่อย เขาจะมาผูกใจเจ็บเรื่องอะไร” ชายหนุ่มปลอบใจ ทั้งที่ตัวเขาก็ไม่แน่ใจเท่าไหร่ “มิ้วว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆพี่บี ยัยเฟิร์นเหมือนชาวบ้านชาวช่องเสียที่ไหน” มิ้วคาดเดาค่อนข้างมั่นใจ บีเห็นท่าทางหนักใจของภรรยา เขาลุกจากเก้าอี้เดินมาสวมกอดเธอไว้คล้ายเป็นการปลอบโยน “พี่ไม่ยอมให้ใครมาทำอะไรมิ้วหรอก” เขาพูดดุจเป็นสัญญา หญิงสาวโน้มตัวอิงแอบและกอดตอบเขา “มิ้วไม่เคยกลัวใครจะมาทำอะไรมิ้ว กลัวคนมาทำอะไรเรามากกว่า” “แต่ถ้ามันกล้า แม้แค่คิด ก็คงเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องออกศึกทำสงครามกันล่ะนะ” ประกายแรงกล้าจากตาคู่สวยบอกความจริงจัง “พี่ชอบมิ้ว ที่รักสงบแต่รบไม่หยุดจริงๆเลย” เขาหัวเราะถูกใจสิ่งที่ตัวเองพูด กระชับวงแขนรัดรึงเธอเพิ่มขึ้น “อืม...จะว่าไปเรายังไม่เคย...ที่ออฟฟิศเลยนะ” เขายิ้มยั่วเย้าให้เธอ “พี่บี จะบ้าเหรอ...” เธอเอ็ด เขินอายจนแก้มปลั่งเป็นสีชมพูเข้ม เขาจึงอดไม่ได้ที่จะฝังจมูกลงไปแน่นหนัก “โอ้ย...พอแล้ว ไปๆกลับบ้าน เดี๋ยวใครมาเห็นอายเค้า” เธอรีบรวบรัดหยุดเขา “อือดี...รีบกลับก็ดี กำลังได้ที่แล้ว” เขาหัวเราะเห็นสนุกที่ได้เย้าแหย่ให้ภรรยาเขินอาย แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 17:59:21 จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 17:04:28

ความคิดเห็นที่ 65 ขอลงชื่อให้กำลังใจก่อน ยังไล่อ่านไม่หมด จากคุณ : saengchot เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 17:07:21

ความคิดเห็นที่ 66 “นักสืบส่งนี่มาให้แล้ว” ฟ้าโยนซองเอกสารสีน้ำตาลหนาหนักลงบนโต๊ะทำงานมิ้ว เจ้าของโต๊ะหยิบซองเอกสารที่เคยผ่านการเปิดแล้วมาดู เธอพิจารณาเอกสารและรูปถ่ายทีละแผ่นอย่างตั้งใจ เมื่อดูจนครบ มิ้วส่งสายตาหลากหลายความรู้สึกไปยังเพื่อนรัก “นักสืบเธอเก่งชะมัด  ขนาดเรื่องผ่านมาตั้งหลายเดือนยังคุ้ยออกมาได้ละเอียดยิบ” มิ้วอดชื่นชมผลงานตรงหน้าไม่ได้ “หึหึ ป๊าใช้บริการเจ้านี้มาเป็นสิบปีแล้วมั้ง ไม่เคยผิดหวังสักครั้ง” ฟ้ากล่าวด้วยความภาคภูมิใจ “เอื้อมไม่ได้โกหกธารา ข้อมูลที่ได้มานังนั่นคงคบกับผู้ชายหลายคน ฉันไม่อยากเชื่อว่ะ มันทำได้ไงวะ” ฟ้าเอ่ยเหมือนจะทึ่ง “นางคงคิดว่าเป็นสิทธิของนาง ในเมื่อโสดจะคบใครก็ได้ไม่ผิดนี่” มิ้วกลับไม่ค่อยแปลกใจในพฤติกรรมเอื้อม “แล้วเธอจะทำไงต่อ เอาข้อมูลนี้ไปให้ธาราเลยมั้ย” มิ้วอยากรู้ความคิดเพื่อนรัก สาวสวยส่ายหน้า “ไม่อะ ยังก่อน รอดูซิว่าธาราจัดการเรื่องตัวเองไปถึงไหนแล้ว อยากรู้ด้วยอีเอื้อมมันจะบอกเขาว่าไง” “รอก็ดี เพราะที่ได้มายืนยันไม่ได้ว่าเอื้อมไม่ได้ท้องกับธารา แค่มีโอกาสที่จะเป็นคนอื่นด้วยเท่านั้น” มิ้ววิเคราะห์คร่าวๆ “อืม... งั้นฉันนัดเจอธาราเย็นนี้ที่บ้านเธอดีมั้ย อยากรู้คุยกับเอื้อมถึงไหนแล้ว” มิ้วถาม และฟ้าพยักหน้าเห็นด้วย “ไหนๆเธอก็จ่ายค่าจ้างนักสืบพระกาฬแพงหูฉี่ รบกวนให้เขาช่วยสืบเรื่องผู้หญิงคนนี้ให้ฉันด้วยได้ไหม” มิ้วจิ้มนิ้วไปที่ภาพหนึ่ง “เฟิร์นเด็กเก่าผัวฉัน คนนี้โจทก์ตัวจริงของฉันเลยแหละ โผล่มาช่วงนี้พอดี และมันไปอยู่ในรูปกับเอื้อมได้ไง” ฟ้าเพ่งพิศรูปที่ว่า “หึหึ จุดใต้ตำตออะไรอย่างนี้ อีเอื้อมนี่อาจไม่ธรรมดานะ แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันจัดการให้” “เอื้อมไม่พิเศษหรอกเธอ นางก็แค่นักล่าในคราบผู้หญิงนั่นแหละ ยังไงก็ขอบใจเธอล่วงหน้านะจ้ะ” มิ้วบอกแก่ฟ้า “อ่ะยังมีอีกเรื่อง เฟิร์นเป็นหลานผู้จัดการใหญ่แบงค์ที่ผัวฉันใช้อยู่ ท่าทางมันคงไม่รีรอลงมือแน่ถ้ามีปัญหา” มิ้วเล่า “งั้นเดี๋ยวฉันเอาเงินอีกส่วนไปเก็บไว้แบงค์เดียวกับพี่บี ดูซิว่ามันจะทำไง” ฟ้าเอ่ยเหมือนเป็นเรื่องง่ายโดยมิ้วไม่ต้องออกปากร้องขอ “ฉันคิดว่าจะเปลี่ยนแบงค์เสียอีก กันปัญหาเผื่อมันงี่เง่าขึ้นมา จะได้ไม่ต้องเจอกันอีก” มิ้วบอกความคิดของเธอ “ทำงั้นทำไม เริ่มต้นเครดิตใหม่เพราะเรื่องโง่ๆของผู้หญิงประสาทเนี่ยนะ” ฟ้าตอบแต่คิ้วขมวดของมิ้วทำให้เธอต้องอธิบายเพิ่ม “ธนาคารมันทำงานเพื่อผลประโยชน์นะเธอ ไม่ใช่ที่วิ่งเล่นของเด็กเอาแต่ใจ ลองดูซิถ้ามันจะตัดฉันจากการเป็นลูกค้า” “ตัดพี่บีอีกด้วย มันปัญญาอ่อนมั้ยล่ะนั่น ใครเขาจะยอมให้มันทำ” ฟ้าพูดด้วยความมั่นใจ นั่นทำให้มิ้วสบายใจขึ้นมาก “ขอบใจเธอมากฟ้า เรื่องเงินทองแบบนี้ลำพังฉันคงไม่มีปัญญา ถ้าไม่ได้เธอฉันเองก็หนักใจมาก” มิ้วพูดกับเพื่อนอย่างที่รู้สึกจริงๆ “เรื่องเล็กว่ะเพื่อน ถ้ามีเงินมากแล้วไม่รู้จักช่วยเหลือใคร กระทั่งเพื่อนรัก ป๊าสอนว่าคนแบบนั้นคบไม่ได้” ฟ้ายิ้มจริงใจให้มิ้ว “จะว่าไปเรื่องที่เรากำลังรับมืออยู่นี่ไม่มีเรื่องไหนเล็กเลยนะ” มิ้วพูดถึงสถานการณ์ทั้งหมดที่สองสาวกำลังเผชิญ “ใช่ไม่เล็กเลย และถ้าฉันไม่มีเธอ ฉันคงทำอะไรแบบนี้ไม่ไหวแน่ๆ” ฟ้ายอมรับอย่างไม่มีข้อโต้แย้ง “ฉันก็เหมือนกันนะฟ้า” สองสาวสบตาและยิ้มให้กันและกันอย่างรู้ใจ มิตรภาพร่วมยี่สิบปีมีค่าและเจริญเติบโตฝังรากลึกเกินกว่าที่ใครจะคิดได้หากไม่เคยเจอกับตัวเอง แต่จะมีสักกี่คนหนอที่รักษามันไว้ได้อย่างเพื่อนรักคู่นี้… “ออ...เรื่องแบงค์ฉันก็จะไม่บอกพี่บี ให้เขาจัดการปัญหาด้วยตัวเองบ้างดีกว่า บางเรื่องออกโรงมากไปก็ไม่ดี” “เดี๋ยวผัวกลัว หนีฉันขึ้นมาละก็ยุ่งเลย ขอเป็นแบ็คอัพอยู่เบื้องหลังก็พอเหอะ” มิ้วพูดพลางหัวเราะเสียงใส ไม่มีความกังวลเหลือให้เห็นอีกแล้ว จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 17:08:10

ความคิดเห็นที่ 67 เพียงเท่านี้ก่อนนะคะทุกท่าน อิชั้นไม่ไหวแล้วง่า ขอให้มีความสุขในการอ่านทุกท่านค่ะ รักคนมอง จองคนอ่านทู๊กคน ฮี่ ฮี่       จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 17:12:53

ความคิดเห็นที่ 68 หนายๆๆๆๆเป็นอะไรไปมามะ โอ๋ๆๆๆๆๆ คนเก่งไม่งอแงน๊า ค่อยๆเขียนไปเดี๋ยวก็ไหลลื่นม่ายต้องรีบน๊า...จุ๊ฟๆ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 17:25:38

ความคิดเห็นที่ 69 ขอบคุณค่ะ :) จากคุณ : sasatorn เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 17:30:47

ความคิดเห็นที่ 70 คุณมิ้ววววววววววววว... คห.64 เขียนไว้ว่า  เขาลุกจากเก้าอี้เดินมาสวมเธอไว้คล้ายเป็นการปลอบโยน อ๊ากกกกกกก... สวมกันตรงนั้นเลยเหรอคะ ว้าย! ปิดตา   จากคุณ : แม่เฒ่าสาวสิบแปด เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 17:39:00

ความคิดเห็นที่ 71 ^ เย้ยยยยยย ป้า...แรงไป๊ 555 ขอบคุณคร่า (ผิดได้ตลอดจริงๆง่ะ แฮ่ แฮ่) แม่มะป้าว เค้าๆ ท่าจะลากยาวง่า กระซิก กระซี้ 555 มานไปเองอะ ยิ่งเขียนยิ่งมันยิ่งติดลม หุหุ คุณ  sasatorn  ขอบคุณเช่นกันค่ะ ติดตามต่อนะคะ กำลังโม่เยยง่ะตะเอง จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 18:02:04

ความคิดเห็นที่ 72 555555555+ยาวๆไปเลยลูกเพ่....ถ้าถึง20ตอนเดี๋ยวเราเปลี่ยนหมวดกันไปอยู่หมวดนิยาย เอิ๊กๆๆๆๆ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 18:48:55

ความคิดเห็นที่ 73 คุณแม่เฒ่าขา พี่มิ้วขา คห.64 บรรทัดล่างๆพี่บีก็อยากสวมอยู่นะคะ เขินนน อายุหนูยังไม่ถึงฉากนี้ๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : sandsandza เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 19:18:41

ความคิดเห็นที่ 74 เย้ๆ อ่านทันจนได้ แซ่บมากเลยจ้า ไม่น่าเชื่อว่า เอื้อมกับเฟิร์น จะร่วมมือกันได้ จากคุณ : saengchot เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 21:02:45

ความคิดเห็นที่ 75 "คุณจะเข้าใจว่าการสังวาสมันคือความงดงาม เราเกิดมาจากความงดงามนะครับ ไม่ใช่เกิดมาจากความอยากมีลูกความอยากได้ไม่ใช่ เราเกิดมาจากความงดงามของมนุษย์ " จากบทสัมภาษณ์ของ เกจินู๊ด พูดถึงหนังเรื่องจันดาราค่ะ เหมือนที่พี่มิ้วอยากสื่อให้คนอ่านได้อ่านเลย ว่าการร่วมรักของคนที่รักกัน มันคือความสวยงามมากกว่าเรื่อง เซ็กซ์ จากคุณ : sandsandza เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 21:11:19

ความคิดเห็นที่ 76 <(^ 3^)/  ชุบุๆ มาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : princess charity เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 21:30:32

ความคิดเห็นที่ 77 อารมณ์ของชายหนุ่มและหญิงสาวในห้องชุดหรูตบแต่งใหม่ใกล้เสร็จในวันนี้ไม่เหมือนวันก่อนเคย เพราะไม่มีเสียงหัวเราะหยอกล้อรื่นเริง แต่ละคนนั่งหน้าเคร่งเครียด บรรยากาศอึมครึมชวนอึดอัดใจ “เอื้อมเขาไม่ยอมให้ตรวจ DNA.” ชายหนุ่มเอ่ยขึ้นมาก่อน “หึหึ จะแปลกใจดีมั้ยเนี่ย” ฟ้าหยันเย้ยให้กับการคาดเดาที่ถูกต้องของตัวเอง “แล้วธาราจะทำยังต่อ” มิ้วเป็นฝ่ายถาม ชายหนุ่มนิ่งอึ้งคิดใคร่ครวญ “ผมยังไม่รู้จริงๆ แต่บอกพี่แดนไปแล้ว ถึงไงพี่แดนก็ต้องรู้ คิดว่าให้รู้จากผมเลยดีกว่า” “พี่แดนว่าไงบ้าง” มิ้วยังคงเป็นคนถาม “พี่แดนก็ด่าผมเหมือนพี่มิ้วด่าละครับ” เขายิ้มแห้งแล้ง “แล้วก็บอกว่า ผมต้องรับผิดชอบเรื่องนี้ด้วยตัวเอง พี่แดนจะไม่ช่วยอะไรทั้งสิ้น” เขาถอนหายใจ “พี่แดนเขาคงเสียใจมากน่ะ คงไม่หมายความตามนั้นจริงๆหรอก” มิ้วปลอบชายหนุ่ม คิดว่าแดนนทีไม่มีวันทิ้งน้องชายคนเดียวแน่ๆ ชายหนุ่มคอตกหน้าเศร้า เขาแทบไม่เหลือเค้าหนุ่มหล่อมากเสน่ห์ให้เห็นอีกเลยตั้งแต่เกิดเรื่อง “ฟ้าอยากได้ยินทุกรายละเอียดที่ธาราคุยกับเอื้อม” ฟ้าสั่งการชัดเจนในน้ำเสียง ธาราสบตาฟ้า และเขาพอจะรับรู้ได้ว่าสาวสวยต้องการรายละเอียดเพื่อคิดการณ์ต่อ แม้ในเวลาอย่างนี้เขาอดทึ่งและชื่นชมเธอไม่ได้ “เอื้อมเขาบอกผมว่า....” เขาเรียบเรียงเรื่องราวและเล่าทุกอย่างหมดเปลือก “เอื้อมไม่ตรวจ DNA. ถ้าธาราไม่เชื่อ ก็ไม่ต้องรับรู้ไม่ต้องยุ่งก็ได้ ปล่อยให้ลูกไม่มีพ่ออย่างนี้แหละ” เอื้อมยืนยันหนักแน่น “เอื้อมครับ มันไม่ใช่เรื่องเชื่อหรือไม่เชื่อ แต่เอื้อมเคยบอกผมว่าเอื้อมคบหาดูใจคนอื่นด้วย บางทีมันอาจมีอะไรผิดพลาดก็ได้” ชายหนุ่มพยายามระมัดระวังที่สุด “ธารากำลังว่าเอื้อมมั่วเหรอ เลวมาก กล้ากล่าวหากันได้ลงคอ” หญิงสาวน้ำตาคลอดั่งว่าเสียใจมาก “เอื้อมรักธารา รักมากรักมาตลอด ถ้าธาราไม่เชื่อใจเอื้อมไม่ไว้ใจกัน ก็ไม่ต้องมาหาเอื้อมอีกก็ได้” เธอตัดพ้อน้ำตาหล่นเป็นสาย ชายหนุ่มอึ้งกับคำพูดและน้ำตาหญิงสาวตรงหน้า “เอื้อม ผม...” เขารวบรวมสติแล้วจึงต่อว่า “คุณก็รู้ ว่าผมไม่ได้รักคุณ ผมรักคนอื่น คุณจะให้ผมทำยังไง” เขาจำเป็นต้องพูดความรู้สึกแท้จริง “ใช่ฉันรู้ คุณไม่เคยรักฉัน คุณรักฟ้า คุณรักมัน แต่ช่วยไม่ได้ วันนี้คุณต้องเสียสละความสุขตัวเอง เพื่อเห็นแก่เลือดเนื้อเชื้อไขของคุณแล้วล่ะ” เธอลั่นคำเด็ดเดี่ยว ชายหนุ่มปวดร้าวสะเทือนใจในคำบอกเล่าที่ดูเหมือนบีบบังคับให้เขาต้องรับความจริงนั้น “ตัดใจจากเขาซะเถอะ ตอนนี้เรากำลังจะมีลูก เราสร้างครอบครัวด้วยกันนะคะ” เธอหว่านล้อม “คุณไม่แคร์ความรู้สึกผมเลย แล้วเราจะเป็นครอบครัวเดียวกันได้อย่างไร” ชายหนุ่มแผ่วรำพึง “ทำไมจะเป็นไม่ได้ ลูกคุณก็อยู่ในท้องฉันนี่ ฉันก็เป็นเมียคุณไง มันจะยากตรงไหน” หญิงสาวเสียงกร้าวขึ้นอีกครั้ง “แล้วมันยากตรงไหน ถ้าจะทำให้ผมสบายใจว่าเป็นลูกผมจริงๆ ถ้าคุณรักผมขนาดนั้น ถ้าคุณมั่นใจ ทำไมไม่ทำให้ถูกต้อง” เขาย้อน “เพราะคุณกำลังดูถูกฉัน โดยไม่ยอมเชื่อฉันไง ว่าไอ้ที่อยู่ในท้องเนี่ยมันลูกคุณ ทุเรศที่สุดกล้าทำ ไม่กล้ารับเหรอ” เธอหมิ่นแคลน “ผมบอกแล้วไงผมจะรับเป็นลูกผม ต่อเมื่อได้ผลตรวจ DNA.” คงเพราะหญิงสาวคาดคั้นกดดัน ชายหนุ่มจึงฮึดขึ้นมาอีกครั้ง “ฝันไปเถอะธารา ฉันบอกว่าใช่ก็ใช่ ไม่ต้องมาบังคับฉันให้ไปตรวจหรอก ถ้าไม่อยากรับก็ไม่เป็นไร ปล่อยมันคาใจกันไปอย่างนี้แหละ” “ฉันก็อยากดูน้ำหน้า ผู้ชายสันดานเลวทิ้งลูกตัวเองได้ลงคอเหมือนกัน ว่ามันจะเชิดหน้าบอกคนอื่นอย่างไร” เอื้อมต่อกรกลับไม่พรั่นพรึง “นี่คือทั้งหมดที่ผมไปเจอเอื้อมมา เขาคงไม่ยอมตามที่ผมขอแน่ๆ โธ่เว้ย...” ธาราพูดด้วยความหมดอาลัยตายอยาก “ไม่เป็นไรธารา คุณทำดีที่สุดแล้วล่ะ เราให้โอกาสเขาพิสูจน์ตัวเองแล้วนี่นา” ฟ้าเอ่ยให้กำลังใจ อย่างที่เขาไม่คาดว่าจะได้รับ ในห้องชุดตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ดูเหมือนต่างคนต่างใช้ความคิดของตัวเอง ธารานอนเหยียดยาวบนโซฟา ชายหนุ่มยกมือก่ายหน้าผากปิดตาเพื่อจมตัวเองกับความรู้สึกไร้ทางออก มิ้วนั่งอยู่บนอาร์มแชร์หนานุ่มนิ่งไตร่ตรอง ฟ้ายืนอยู่ริมหน้าต่างยกมือกอดอกนิ่งมองวิวกรุงเทพฯเบื่องล่างพลางครุ่นคิด จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 21:46:01

ความคิดเห็นที่ 78 ^ ^ ^ แถมฮับ อิอิ ไปนอนแล้วนะคะ หลับฝันดีคร่าทุกท่าน จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 21:47:01

ความคิดเห็นที่ 79 พี่มิ้วคะ ประโยคนี้ "ฟ้ายืนอยู่ริมหน้าต่างยกมือกอดอกนิ่งมองวิวกรุงเทพฯเบื่องล่างพลางครุ่นคิด" เป็น "ฟ้ายืนอยู่ริมหน้าต่างยกมือกอดอกนิ่งมองวิวกรุงเทพฯยาม ค่ำคืน เบื่องล่างพลางครุ่นคิด" จะดูจิตนการออกมาเป็นภาพได้ง่ายกว่าอ่ะป่าว เพราะมิ้วกับฟ้าก็นัด ธารา มาตอนกลางคืนใช่ป่ะ แค่เสนอความคิดเห็นเน้อ ^^ จากคุณ : sandsandza เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 21:56:14

ความคิดเห็นที่ 80 แหม ถ้าทันสมัยนี้ นังเอื้อมคงจะบอกว่า "ก็ DNA อยู่บนหน้าลูกแกไง" ชะอุ๊ย ลืมไปยังไม่คลอด หรือ "มันเลยจุดจุดนั้นไปแล้ว" จากคุณ : Anemone2526 เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 22:07:32

ความคิดเห็นที่ 81 โห คุณAnemone2526 คะ นั่นมันวลีเด็ดในรอบ 2-3 ปีนี้เลยนะ =============================== ชะแว๊บมาอีกที เผื่อคุณมิ้วจะใจดีมารอบดึก อิอิ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 55 00:48:22 จากคุณ : saengchot เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 22:51:02

ความคิดเห็นที่ 82 มาลงชื่อไว้ก่อนว่า " มาค่ะ " หายไปหลายวัน ไม่ได้เข้าเนตเลย คิดถึงมากกกก ขอบคุณสำหรับรีวิวนะคะ จากแฟนคลับอีกหนึ่งคน จากคุณ : enduresexy เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 03:00:40

ความคิดเห็นที่ 83 คุณ sandsandza  ขอบคุณน้องทรายที่เสนอไอเดียค่ะ แต่... คุณ  Anemone2526 อมตะวาจาแห่งปี อิชั้นมิอาจเอื้อมนำมาใช้ 555 คุณ  saengchot  รออีกสักครู่นะคะ คุณ  enduresexy  รับทราบแล้วคร่า ประมาณ 10 โมงค่อยเจอกันเน้อ ตอนนี้ขอแก้คำผิดก่อนจ้า แวะมารายงานตัวเช่นกันฮ่ะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 08:59:42

ความคิดเห็นที่ 84 เฝ้ารอตอนต่อไป ใจจดใจจ่อ อยากจะบอกว่า ผู้ชายอย่างธารา...มีให้เห็นได้ทั่วไปจริงๆ ดอกไม้ใกล้มือเด็ดได้ก็เอา รักหรือไม่รักมันคนละเรื่องกัน พอเรื่องเลยเถิดจนแก้ไขอะไรไม่ได้ก็ต้องแต่งงานกันไป แก้ เอ้ย ขายผ้าเอาหน้ารอด แต่สุดท้าย การแต่งงานที่เกิดจากความ 'พลาด' ก็ล้มเหลวอยู่ดี กับผู้ชายอีกประเภท คือไม่มีสามัญสำนึก ไม่รับรู้ ไม่สนใจ ท้องก็ท้องไป ไม่รับ มีอะไรมั้ย หรือไม่ ก็ไม่อยู่ในสถานะที่จะรับผิดชอบผู้หญิงได้ คุณมิ้วเขียนเรื่องสะท้อนสังคมได้ดีค่ะ อยากให้ลองเขียนเป็นเรื่องยาวสักเรื่องนะ จากคุณ : มุตตา เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 09:15:03

ความคิดเห็นที่ 85 ว่าแต่เจอสาวเจ้ามาไม้นี้แล้วจะแก้เกมยังไงดีน้อ.....ตามๆๆๆๆๆๆ..... จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 09:52:17

ความคิดเห็นที่ 86 “ฉันไปพบเอื้อมเอง” มิ้วเอ่ยขัดจังหวะความคิดคำนึงของเพื่อนชายหญิง “ฉันจะลองคุยกับเอื้อมดู ซึ่งบอกได้เลยว่า เอื้อมไม่ยอมให้ความร่วมมือฉันแน่ๆ และนั่นไม่ใช่สิ่งที่ฉันต้องการ” มิ้วพูดต่อ “ไปคุยเพราะมันต้องทำเท่านั้นแหละ” ประโยคสุดท้ายของมิ้วสร้างความงุนงงสงสัยหนักกว่า “อย่าเพิ่งถามอะไรเลย ยังไงฉันก็ต้องมาเล่าให้ฟังอยู่แล้ว ให้มันถึงเวลานั้นค่อยว่ากัน” มิ้วสรุปโดยทิ้งข้อสงสัยไว้ “ธารา ปัญหาทุกปัญหามีทางออก เพียงแต่มันต้องใช้เวลา ตอนนี้เรารอเวลาไม่ได้ และก็เร่งเวลาไม่ได้ด้วย” มิ้วพูดกับธารา “แต่เราเร่งสถานการณ์ได้ และเราจะผ่านมันไป เหมือนที่เราผ่านมันมาได้ทุกเรื่องนั่นแหละ” เธอพูดให้ความหวังเขา “ขอบคุณครับพี่มิ้ว ขอบคุณครับฟ้า งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ รบกวนเวลามามากแล้ว” เขาพูดเงื่องหงอย “ธาราอย่าเพิ่งหมดหวัง เชื่อมิ้วเถอะ มิ้วเขารู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่” ฟ้าอดเห็นใจชายหนุ่มไม่ได้ เขายิ้มฝืดเฝื่อนให้เธอ สายตาของเขาที่มองมายังเธอโศกเศร้าอาดูรจนเธอนึกสงสารจับใจ ธาราช่างไม่ต่างจากเหยื่อ... หลังจากชายหนุ่มกลับไป หญิงสาวสองคนนั่งหารือกันจริงจัง “เธอจะทำอะไรมิ้ว” ฟ้าอดใจไว้ไม่อยู่ “บอกแล้วไงว่าฉันจะไปคุยเอง ไม่ได้หวังให้ทางนั้นทำอย่างที่ต้องการหรอก ฉันแค่อยากให้มันรู้บางเรื่อง” “เธอจะใช้นั่นเหรอ...” ฟ้าบุ้ยใบ้ไปที่ซองสีน้ำตาลบนตู้เอกสารขนาดเล็กมุมห้อง “ฉันคิดว่ายังไม่ถึงเวลาที่ต้องใช้หรอกฟ้า เก็บไว้ก่อนดีกว่า” มิ้วปฏิเสธ “ฟ้า ฉันไปก่อนนะนัดพี่บีไว้ที่ออฟฟิศเขา ว่าจะไปหาอะไรกินก่อนกลับบ้าน เอ...หรือเธอจะไปด้วยล่ะ” “ไม่ดีกว่า เหนื่อยเครียด อยู่บ้านแหละดีแล้ว บายเพื่อน”   สองสาวร่ำลา ต่างคนต่างมีจุดหมายของตัวเอง “คุณบีรออยู่ค่ะคุณมิ้ว” น้องนีทักทาย ประตูห้องทำงานเปิดอยู่แล้ว   “อย่าบอกนะว่าพี่บีให้น้องนีรอมิ้ว โอ้ยตาย...เลยเวลาเลิกงานตั้งนานแล้วนี่” นีเพียงส่งยิ้ม แล้วปิดประตูตามหลังหญิงสาว มิ้วชะงักฝีเท้าเล็กน้อยเมื่อเห็นใครอีกคนในห้อง เข้าใจแล้วว่าทำไมน้องนีต้องรอเธอมาแล้วจึงจะกลับได้ ชายหนุ่มคงไม่อยากอยู่ตามลำพังกับแขกคนนี้นั่นเอง “สวัสดีจ้ะเฟิร์น” เอ่ยทักไม่ยินดียินร้าย วันนี้มิ้วใช้สมองมาหนักพอแรงไม่มีอารมณ์จะคิดให้มากความ “อ้าว มิ้วมาตั้งแต่เมื่อไหร่ กำลังคุยกับพี่บีเพลินเลย” เฟิร์นทำเสียงเหมือนไม่พอใจที่มีคนขัดจังหวะ มิ้วคงอยากกรีดร้องให้รู้แล้วรู้รอด แต่เธอเจอเรื่องชวนประสาทเสียมามากจนไม่อยากสนใจเรื่องไร้สาระ “พี่บี กลับบ้านกันเถอะ วันนี้มิ้วเหนื่อยจัง” เธอพูดกับสามีโดยตั้งใจไม่ใส่ใจแขกของเขา “มิ้วท่าทางเอาแต่ใจนะ พี่บีกำลังคุยธุระอยู่แท้ๆ ใช่มั้ยคะพี่บี” เฟิร์นตำหนิพลางหาแนวร่วม แต่เขานิ่งเฉย มิ้วมองหน้าเฟิร์นว่างเปล่าไร้ความหมาย “เฟิร์นครับพี่ขอตัวก่อนนะครับ” ชายหนุ่มตัดบท “แล้วเรื่องโอ.ดี. ที่จะทำโรงงานล่ะคะ ยังคุยกันไม่จบเลย” มิ้วไม่แปลกใจที่ต้องได้ยินประโยคนี้ในสักวันหนึ่ง และมันมาถึงจนได้ “เฟิร์นพิจารณาตามขั้นตอนนั่นแหละครับ ขอบคุณมากที่อุตส่าห์พยายามช่วย” สังเกตบีก็หน่ายระอาเต็มที “ถ้าเฟิร์นไม่ช่วย บางทีพี่บีอาจไม่ได้ทำโรงงานก็ได้นะ” สาวร่างเล็กพูดจบแล้วลุกขึ้นกระแทกส้นเท้าเดินจากไป มิ้วมองตามจนเธอพ้นประตู “ยัยคนนี้นี่ อะไรของเขา...พี่บีว่าเฟิร์นพูดจริงหรือเปล่าคะ” เธออดกังวลแทนเขาไม่ได้ “ไม่รู้เหมือนกัน แต่ช่างมันเถอะ พี่ไม่อยากสนใจ ไม่มีแบงค์นี้แบงค์อื่นก็มี” เขาพูดเรื่อยๆไม่แสดงอาการวิตกทุกข์ร้อน แต่มิ้วรู้ ชายหนุ่มเตรียมตัวและตั้งความหวังกับการลงทุนในอนาคตนี้มากขนาดไหน เธอขยับเข้าไปกอดเขา “มิ้วเชื่อว่าพี่บีได้ทำสมใจแน่ๆ พี่บีเก่งจะตาย” ชายหนุ่มส่งยิ้มอ่อนโยนให้ภรรยาลูบผมเธอแผ่วเบา “เก่งทุกเรื่องหรือเปล่า” ถามมีเลศนัย หญิงสาวเขย่งตัวเล็กน้อยเพื่อจูบริมฝีปากหนานุ่มคุ้นเคย “ไม่ไปกินข้าวแล้วเหรอ” เขากระซิบถาม “กิน...ทีหลัง” เธอบดริมฝีปากหนักหน่วงยิ่งขึ้น... จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 10:56:03

ความคิดเห็นที่ 87 ฟ้ากำลังจอดรถในที่ช่องจอด เธอนึกแปลกใจที่เห็นรถหรูคุ้นตามองเห็นทะเบียนไม่ชัด จึงนึกปลอบตัวเองว่าคงเป็นรถคล้ายกัน เวลาบ่ายจัดในวันหยุดอย่างนี้คงไม่ใช่ ไม่น่าเป็นไปได้ แต่เธอคิดผิด! “พี่ตวง” ฟ้าอุทาน เมื่อเห็นตวงฤทธิ์ลงจากรถ เธอตกใจอย่างเห็นได้ชัด “สวัสดีจ้ะฟ้า” สายตาตวงฤทธิ์ยังอาลัยไม่คลาย “มาทำอะไรที่นี่ถ้าจะมาหาฟ้า ตอนนี้ก็เจอแล้ว กลับไปซะเถอะ” หญิงสาวไม่เหลือเยื่อใย “ฟ้าอย่าเพิ่งไล่พี่ พี่ขอเวลาไม่มากหรอก อย่างน้อยเราก็เคยมีความรู้สึกดีๆให้กัน อย่าใจร้ายกับพี่เลย” เขาเอ่ยอ้อนวอนเสียงอ่อน หญิงสาวนิ่งคิด เธอไม่ได้รังเกียจเขาจนถึงขนาดที่เจอกันไม่ได้ แต่เธอไม่อยากเปิดโอกาสให้เขาง้องอนออดอ้อนอีกแล้ว “อย่าเลยพี่ตวง มันไม่ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาหรอก ปล่อยฟ้าไปตามทางเถอะฟ้าขอร้อง” เธอลดอาการเฉยชาลงบ้าง “พี่ขอเวลาไม่นานจริงๆ แล้วพี่จะไม่รบกวนอีกเลย” แววตาเว้าวอนนั้นน่าเวทนาจนเธอไม่อยากเห็น “พี่ไปรอฟ้าที่ร้านกาแฟข้างคอนโดฯได้เลย แต่ฟ้าให้เวลาไม่เกิน 15 นาทีนะ” เธอยอมตกลงใจตามที่เขาขอ เมื่อเธอนำของไปเก็บบนห้องชุดเรียบร้อยแล้ว เธอจึงลงมาพบเขา “พี่เอานี่มาให้” เขายื่นล็อคเก็ตกลางเก่ากลางใหม่ให้เธอ ฟ้ารับมาดูรู้สึกงุนงง “ฟ้าคงจำไม่ได้แล้วว่าเคยฝากพี่เอาไปซ่อม แต่พี่ก็ไม่มีเวลาเอาไปทำสักที จนพักหลังนี่แหละเวลาเหลือเยอะ” เขาหัวเราะแห้งๆ “ขอบคุณค่ะ จำไม่ได้แล้วจริงๆ” เธอไม่พูดความจริง ล็อคเก็ตอันนี้ป๊าให้เป็นของรางวัลชิ้นแรกสำหรับผลการเรียนที่น่าพอใจซึ่งเธอทำได้ไม่บ่อยนัก เธอจำมันได้ดี และตวงรู้เรื่องนี้เช่นกัน “ฟ้าเป็นอย่างไรบ้าง” เขาถามเสียงเบาเหมือนเกรงใจ “สบายดีค่ะ พี่ตวงมีอะไรอีกหรือเปล่าคะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วฟ้าจะขอตัวค่ะ” หญิงสาวไม่อยากใช้เวลากับเขานานกว่านี้ “ขอเวลาอีกสักหน่อยได้มั้ย เราไม่ได้เจอกันนานมากแล้ว” เขาต่อรอง “พี่ตวง ฟ้ารู้จักพี่ดี นี่เล่นตลกอะไร อย่ามานิยายน้ำเน่าแถวนี้” น้ำเสียงเริ่มไม่พอใจ ฟ้าพูดไม่ทันขาดคำ เธอเห็นธาราเดินเข้ามาในร้าน เขาประสานสายตากับเธอนิ่งงัน ฟ้ากลับไม่มีท่าทีประหลาดใจแม้แต่น้อย เธอลุกเดินไปหาธาราแววตามาดมั่น “ธารามาได้อย่างไร อย่าบอกนะว่ามีคนส่งข่าวให้มาที่นี่” เธอถามขรึมเครียด เขาพยักหน้ายอมรับและรู้สึกไม่เข้าใจอะไรเลย “งั้นมานี่ ฟ้าว่าเรามีอะไรให้เล่นแล้วล่ะ” เธอลิ่วนำเขามายังโต๊ะที่ตวงฤทธิ์นั่งอยู่ก่อน “พี่ตวงนี่ธารา อยากรู้จักไม่ใช่เหรอ รู้จักกันซะ แล้วบอกมาทำไมถึงมาที่นี่วันนี้ตอนนี้” สายตาฟ้าไม่ต่างจากแม่เสือโกรธจัด “อย่าบอกว่าเอาล็อคเก็ตมาให้นะ ฟ้าไม่โง่” หากเสียงดังกว่านี้อีกสักนิดน่าจะเรียกว่าเธอตวาด “พี่ตวงบอกฟ้ามา อีเอื้อมมันพูดอะไร” เธอเน้นคำแสดงอารมณ์ไม่พอใจอย่างที่สุด และเพียงประโยคนั้น ดูเหมือนธาราจะเข้าใจเรื่องราวขึ้นมาทันที เขาจึงจดจ่ออยู่กับคำตอบของตวงฤทธิ์เช่นกัน หน้าตวงฤทธิ์เผือดซีดลงทันใด แต่แล้วก็กลับเป็นแดงก่ำโกรธขึ้ง “พี่ไม่ว่าถ้าฟ้าจะคบใคร แต่หาให้มันดีกว่าไอ้คนกะล่อนคนนี้แล้วกัน” “ฟ้าก็ไม่ว่าถ้าพี่ตวงจะเชื่อใคร แต่เลือกเชื่อคนที่จริงใจกว่าเด็กเมื่อวานซืนหน่อยแล้วกัน” เธอย้อนไม่ลดลาวาศอก “จะบอกอะไรให้นะพี่ตวง อีเด็กนั่นแหละที่เป็นคนส่งข่าวให้เมียพี่ sms. มาด่าฟ้า และทำให้ฟ้าตัดใจจากพี่ได้” “ฟ้าไม่เคยนึกขอบคุณมันที่ทำให้เราเลิกกัน แต่วันนี้ฝากบอกมันด้วยนะ ขอบคุณมาก” เธอย้ำคำเพื่อให้เขาเจ็บจนเข้ากระดูกดำ ตวงฤทธิ์ทิ้งตัวกับเก้าอี้อย่างหมดท่า เขารู้สึกตัวแล้วว่าเป็นเบี้ยไร้ค่าในกระดานเป็นอย่างไร ฟ้ายังคงไม่ขยับไปไหน เธอยังไม่ได้คำตอบที่ต้องการ ธารานั่งเคียงคู่กับฟ้าแม้จะพอรู้เหตุการณ์แต่เขายังไม่เข้าใจทั้งหมดอยู่ดี “คราวนี้ตอบมา มันให้พี่มาพบฟ้าแล้วโทร.บอกธาราให้มาเห็นพี่อยู่กับฟ้า เพื่อสร้างสถานการณ์งั้นเหรอ” หญิงสาวคาดคั้น ตวงฤทธิ์สบตาโกรธเกรี้ยวที่เขาคุ้นเคย เขารู้ดีว่าฟ้าไม่ยอมปล่อยให้เขากลับไปโดยดีเป็นแน่ “เขาแค่บอกพี่ว่าฟ้ามีปัญหากับธารา ถ้าพี่มาตอนนี้น่าจะมีโอกาสได้ฟ้ากลับคืน” เขาสารภาพง่ายดายเหมือนเช่นทุกครั้งที่มีปัญหากับฟ้า “มันจะตื้นเขินมากเกินไปมั้ยเนี่ย” ฟ้าไม่เชื่อที่มันง่ายดายขนาดนี้ “ไม่ตื้นเขินเกินไปหรอกฟ้า” ธาราเป็นฝ่ายพูดขึ้นมา “เอื้อม sms. นัดผมมาเจอที่นี่ ผมคิดว่าเขาจะมาหาเรื่องฟ้า ผมจึงรีบมา” เขาเคร่งเครียดไม่แพ้กัน “ตอนนี้ผมรู้แล้ว เขาไม่ได้มาราวีฟ้า แต่เขาให้ผมมาเพื่อรับรู้ว่าฟ้าเคยเป็นเมียน้อยคุณตวงฤทธิ์” ชายหนุ่มพูดน้ำเสียงเย็นชา ฟ้าเป็นฝ่ายตกตะลึงตื่นตระหนก ตวงฤทธิ์กลายเป็นผู้ชมที่เขารู้สึกยินดีและเต็มใจยิ่งในสถานการณ์ขณะนี้ “พี่แดนบอกผมแค่ว่า ฟ้าเคยคบกับคุณตวงฤทธิ์ เขาไม่เคยบอกผมว่าคุณตวงฤทธิ์มีภรรยาแล้ว” แววตาธาราไม่บอกความรู้สึก ฟ้ารู้สึกเหมือนเธอตกอยู่ในธารน้ำแข็งเย็นวาบไปทั้งตัวแต่ปวดร้าวลึกเข้าไปถึงไขกระดูก จากนั้นเปลี่ยนเป็นชาด้านด้วยความอายสุดประมาณ เธอลุกขึ้นยืนเดินออกมาจากโต๊ะมุ่งหน้ากลับห้องชุดทันใด จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 10:57:50

ความคิดเห็นที่ 88 หลังจากหนีออกจากโต๊ะตวงฤทธิ์และธาราไม่ถึงครึ่งชั่วโมงมิ้วและบีก็มาถึงห้องชุดของฟ้า “ฉันฟังทางโทรศัพท์ยังงงๆ เล่ามาให้ละเอียดซิ ธารารู้เรื่องพี่ตวงจากพี่แดนไม่ใช่จากเอื้อมเหรอ” มิ้วตระหนกไม่ต่างกัน “ใช่ อีเอื้อมทำให้เราเข้าใจว่ามันปูดเรื่องฉันกับพี่ตวงให้ธาราฟัง แต่มันไม่ได้พูด มันเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นไม้ตาย” บีซึ่งเป็นผู้รับฟังทุกอย่างมาตลอดเข้าใจเหตุการณ์ดี “ร้ายกาจไม่เบาเลยนะเอื้อม” ฟังดูคล้ายเขาชื่นชม มิ้วตาขวางมองหน้าสามี “แต่น้อยกว่าเมียพี่อยู่ดีแหละ แฮ่ แฮ่ เอ้าสาวๆเชิญตามสบาย ผมจะเป็นผู้ฟังที่ดีเหมือนเดิมครับ” “ใช่ เอื้อมร้ายกาจพอตัวเลยล่ะ เราประมาทมันมากไปหน่อย” มิ้วพูดขึ้นมา “แล้วเธอจะทำยังไงล่ะฟ้า” “ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน ทั้งเจ็บทั้งอายบอกไม่ถูกว่ะ” ฟ้าสารภาพความรู้สึก “เธอคิดว่าไง” ฟ้าถามมิ้วบ้าง “ตอบยากนะ เพราะถ้าไม่มีธารา เราก็ทำอะไรมันลำบาก” มิ้วคงหมายถึงไม่มีสาเหตุให้ต้องไประรานเอื้อม “ป่านนี้ไม่รู้ธาราวิ่งไปให้มันปลอบใจหรือยัง” ฟ้าคาดเดาเหตุการณ์ “พี่ว่าไม่นะ เขาไม่ได้ชอบเอื้อม ต่อให้ไม่มีฟ้า ไม่ชอบก็คือไม่ชอบอยู่ดี” บีแสดงความคิดเห็นน่าสนใจขึ้นมา สองสาวจดจ่อรอเขาพูดต่อ “ธาราเขาเป็นคนไม่หนักแน่นโลเลขนาดนั้นเหรอ เขาเจ้าชู้มั้ยล่ะ” ชายหนุ่มพูดต่อ “ถ้าเขาเจ้าชู้ เขาจะไปหาผู้หญิงคนอื่นที่ไม่มีปัญหากับเขาตอนนี้ แต่ถ้าเขาเป็นคนโลเล เขากำลังคิดอยู่ว่าจะเอนไปฝ่ายไหน” ชายหนุ่มพูดแล้วหยุดนิ่งคิด “แล้วไงต่อล่ะพี่บี” มิ้วเร่งกระตุ้น “แหมขอคิดหน่อยก็ไม่ได้ คนร้างวงการมานานแล้วสนิมมันจับนะ” เขาตอบเจือเสียงหัวเราะ “พี่คิดว่าธาราไม่ใช่คนโลเลหรอก แต่น่าจะกำลังเจ็บมากกว่า เพราะเขาอาจรู้สึกว่าฟ้าหลอกเขาก็ได้” ชายหนุ่มเปิดประเด็นน่าสนใจอีกแล้ว “ฟ้าจะหลอกเขาได้ยังไง ยังไม่เคยพูดอะไรถึงพี่ตวงเลย เขาดันบอกเองว่ารู้เรื่องพี่ตวงดี ฟ้าก็คิดว่ารู้หมดน่ะสิ” ฟ้าแย้ง “มุมมองของฟ้าอาจเป็นอย่างนั้น แต่ลองมองว่าเราเป็นธาราในตอนนี้ซิ เขาอาจคิดก็ได้ว่าทำไมฟ้าไม่บอกบ้าง” บีอธิบายเพิ่ม “คบกันมีอะไรต้องพูดต้องบอกไม่ใช่เหรอ นี่ตั้งกี่เดือนมาแล้วที่คบกันน่ะ ไม่ว่าผู้ชายหรือผู้หญิงถ้ารู้เรื่องไม่ดีของคนตัวเอง จากคนอื่นหรือจับได้คาหูคาตาขนาดนั้น ไม่มีใครมีสติคิดครบถ้วนทุกด้านหรอก” ชายหนุ่มมีเหตุผลน่ารับฟัง “แล้วจะทำยังดีล่ะพี่บี” ฟ้าเอ่ยถามเริ่มคล้อยตามชายหนุ่มมากขึ้น “ก็ปรับความเข้าใจสิฟ้า ทีเขาทำผิดเรายังฟังเขาได้ นี่ฟ้าก็บอกว่าไม่ตั้งใจปิดบังเป็นความเข้าใจผิด” “ถ้าเขาไม่รับฟังก็ปล่อยแม่มไป คิดทำไมให้ซับซ้อน จบกันไป ย้ายวิกหาที่เล่นใหม่” ชายหนุ่มกล่าวติดตลก “เกมส์โอเวอร์ง่ายๆเลยเหรอคะพี่บี” มิ้วพูดหลังจากนิ่งฟังมานาน “ที่รัก เล่นเกมส์น่ะ ถึงไม่ได้อะไรไม่เสียอะไร แต่ทำลายล้างอีกฝ่ายได้มากที่สุด ก็ถือว่าชนะนะครับ” ช่างสมกับเป็นคำพูดของเสือบี “สุดยอด เสือบี ไอดอลช้าน” มิ้วหยอกเย้าโผเข้ากอดรัดเขาด้วยความชื่นชม “ฉันไม่เข้าใจพวกเธอว่ะ” ฟ้ารู้สึกว่าตัวเองไม่รู้เรื่องที่เสือบีพูดเลย “พี่บีหมายความว่าให้เธอคุยกับธารา เพื่อให้เราเล่นเกมส์ต่อไปให้จบ ไม่ว่าเธอกับธาราจะลงเอยอย่างไร ก็ไม่ควรปล่อยเอื้อมขี่คอธาราง่ายๆ” มิ้วอธิบาย “เห็นมั้ยพี่บอกแล้วเมียพี่น่ะร้ายกาจที่สุด” ชายหนุ่มหยิกแก้มมิ้วหยอกเอินบ้าง “พี่บีกับมิ้วก็เป็นคู่ผัวเมียที่สุดยอดไอดอลฟ้าเหมือนกัน” สาวสวยเข้าใจกระจ่างแล้ว แววตาเธอแช่มชื่นขึ้นมาก จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 11:00:34

ความคิดเห็นที่ 89 เย็นย่ำค่ำมืดค่อยเจอกันใหม่จ้า ขอบพระคุณที่ติดตามนะคะ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 11:01:47

ความคิดเห็นที่ 90 คุณ มุตตา เรื่องนี้ก็ยาวนะ แฮ่ แฮ่ ยาวกว่าที่คิดไว้เยอะเลยค่ะ เดิมวางพล๊อตไว้คร่าวๆ เขียนไปๆ ตัวละครจะพาเราไปเอง เพราะเขาเริ่มมีบุคลิกของตัวเองแล้ว ขนาดว่าที่ออกมานี่ อิชั้นไม่ได้วางไว้นะคะ ขีดเส้นกำหนดพล๊อตตายตัวไว้แค่ 14 เรปแรกเท่านั้น จากนั้นร่ายสดเลยจ้ะ คุณ jazzzero เค้าก็ยังไม่รู้เลย 555  คงต้องปล่อยให้เป็นหน้าที่ของฟ้าและมิ้วแล้วล่ะ หุหุ จากคุณ : มิ้ว ณ ชมวิว เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 11:08:20

ความคิดเห็นที่ 91 กว่าจะเย็นอีกตั้งหลายชั่วโมง ;) จากคุณ : sasatorn เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 11:32:51

ความคิดเห็นที่ 92 เพิ่งได้แสดงตัว แปลว่าเพิ่งตามอ่านจนทัน ตั้งแต่ ศาลาฯ มาจน ห้องสมุด สนุกมากครับ... ขอตามต่อ ขอเป็นแฟนคลับด้วยคน.... จากคุณ : ภูเขาใบไม้เปลี่ยนสี เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 11:37:23

ความคิดเห็นที่ 93 เออ ตรรกะคุณธารานี่ดีจริงแฮะ ตัวเองจะไปมั่วกับใครที่ไม่รัก ผมเผลอไปเอง ผมไม่ได้รักเขา ผมไม่ผิด บลาๆ แต่พอรู้ว่าผู้หญิงที่ตัวเองรักมีอดีต ทำเป็นคนดีมีศีลธรรม เหมือนตัวเองเป็นเหยื่อเชียวนะพ่อคู้ณ เจอผู้ชายอย่างนี้เลิกอย่างเดียวค่ะ ทีความผิดพลาดตัวเองทำเป็นเรื่องขี้มด แต่เอาเรื่องอดีตคนอืนมาเท่าขี้ช้าง จากคุณ : Anemone2526 เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 12:14:10

ความคิดเห็นที่ 94 สมัครเป็นแฟนคลับคุณมิ้วด้วยคนค่ะ จากคุณ : บ้านปากคะยาง เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 13:21:49

ความคิดเห็นที่ 95 มาแสดงตัว ลงชื่อเป็นแฟนคลับคุณมิ้วค่า >__< จากคุณ : kannasan เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 13:54:49

ความคิดเห็นที่ 96 อุตส่าห์ทิ้งช่วงไม่อ่าน ตั้งแต่เห็นกระทู้วันแรก เพราะกลัวอารมณ์ค้าง  กะว่าอ่านทีเดียวจบเลย แต่อดใจไม่ไหว....  จนต้องเข้ามาอารมณ์ค้างจนได้ จากคุณ : Mikoyan เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 14:16:11

ความคิดเห็นที่ 97 ไม่น่าเชื่อว่าแดนนทีจะเป็นคนบอกอดีตของฟ้า จากคุณ : saengchot เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 15:57:30

ความคิดเห็นที่ 98 ดุเด็ดเผ็ดมันดีแท้น้อ.. แต่แอบเขินที่คุณมิ้วใส่ตัวเองลงไปในเรื่องนี่แหละ บรรยายบทอย่างว่าที สยึมกึ๋ย จากคุณ : aunty36 เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 15:58:30

ความคิดเห็นที่ 99 คุณมิ้วขา ขอสมัครเป็นแฟนคลับด้วยคนน่ะคะ ติดตามอ่านมาหลายกระทู้แระ ชอบคะ จากคุณ : สมาชิกใหม่คะ (paengnou) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 16:37:11

ความคิดเห็นที่ 100 แวะมาให้กำลังใจคร้า^^ จากคุณ : หอระฆัง เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 17:03:53

ความคิดเห็นที่ 101 หึหึ....ถ้าเราเป็นฟ้า เราจะถามธาราว่า"เธอมีสิทธิ์อะไรจะมาไม่พอใจชั้น ในเมื่อเราก็มีอดีตที่แย่ไม่ต่างกันและต่างก็ปิดบังซึ่งกันและกันไว้เหมือนกัน" ไม่มานั่งวุ่นวายใจให้เสียสุขภาพจิตหรอก ชิส์....55555555+แรงไปป่ะ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 17:04:31