ความคิดเห็นที่ 1 ด้วยความคลางแคลงไม่สร่าง ชายหนุ่มจึงตัดสินใจใส่วีซีดีแผ่นนั้นกลับเข้าไป เพื่อดูภาพต่อไปด้วยใจระทึก ...ปรียามีรอยสัก ใช่แล้ว เขาจำได้อย่างแม่นยำ ลำคอขาวผุดผาดลงมาถึงเนินอกอิ่มทั้งสองข้าง มีกุหลาบสีดำดอกใหญ่ทอดก้านอยู่ระหว่างร่องอกของเธอ ภาพการร่วมเพศของชายหญิงคู่หนึ่งเริ่มก่อตัวและดำเนินไปอย่างนุ่มนวล ชาญมิได้ปกปิดใบหน้าของตัวเอง มีเพียงแถบสีขาวหม่นที่บดบังใบหน้าของฝ่ายหญิงเอาไว้ สรีระของเธอช่างคล้ายคลึงกับปรียา เรือนร่างเปลือยเปล่านั้นสวยเพรียวขาวหมดจด ทรวงอกอวบอิ่มงดงามไร้ร่องรอยสักใด ๆ เขาจ้องไม่วางตาพลางเริ่มหายใจทั่วท้องขึ้น ภายใต้ร่มผ้าของผู้หญิงหลายคนน่าจะใกล้เคียงกัน เสียงครวญครางจากลำโพงทวีความดังขึ้นตามระดับอารมณ์ของทั้งสองฝ่าย แม้แต่จังหวะของเสียงหายใจก็ยังเหมือน “ตอนที่พี่ยังเรียนอยู่ที่ออสเตรเลีย ให้เพื่อนพาไปสักเพื่อประชดผู้ชายคนหนึ่ง” ...ครั้งหนึ่ง...เธอเคยเล่า “อยากบอกให้เขารู้ว่าเราเจ็บปวด อยากบอกให้เขารู้ว่า เขาทิ้งรอยแผลไว้ในใจของเรา” ...ออสเตรเลีย เธอมิได้มีรอยสักนั้นมาตั้งแต่กำเนิด แต่เป็นร่องรอยของความผิดหวังในรักที่เหมือนแผลร้ายคอยกัดกินหัวใจเธอ “ออสเตรเลียครับ ท่านกับคุณรินไปเรียนต่อ แล้วก็ทำงานอยู่ที่นั่นเลย เพิ่งกลับมาถึงเมืองไทยได้ก็ปีนี้แหละครับ” เขานึกถึงคำบอกเล่าของดิเรก ชาญเพิ่งกลับจากออสเตรเลียหลังจากบิดาถึงแก่มรณกรรม เวลาผ่านไปกว่าชั่วโมง กันต์ธีร์เดินวกวนไปรอบ ๆ บริเวณสวนหลังบ้าน สายลมเย็นชื่นกับบรรยากาศร่มรื่นของแมกไม้มิอาจดับอารมณ์คุกรุ่นที่ร้อนรุ่มอยู่ในใจเขา ชาญจะรู้สึกอย่างไรเมื่อรู้ว่าถูกเขาละเมิดความเป็นส่วนตัวเช่นนั้น แต่นั่นไม่ใช่ประเด็น ชายหนุ่มคิดทบทวนกลับไปมา ทั้งชาญและปรียาต่างเคยพักอาศัยอยู่ ณ ประเทศนั้น ซึ่งก็ไม่น่าแปลกอะไร ในเมื่อเป็นประเทศพัฒนาแล้วที่อยู่ใกล้เอเชียที่สุด หากแต่...ทั้งรูปร่างและกิริยาท่าทางของปรียาช่างคล้ายคลึงกับผู้หญิงในภาพ คล้ายแม้แต่โทนเสียงและระดับอารมณ์ ชายหนุ่มกลับไปที่ห้องทำงานอีกครั้ง เขาต้องการความมั่นใจว่าหญิงสาวคนนั้นมิใช่เธอ ....ต้องไม่ใช่เธอ เขาบอกย้ำอยู่กับตัวเอง เขาตัดสินใจนำวีซีดีแผ่นต่อไปในกลุ่มนั้นใส่ลงในไดซ์คอมพิวเตอร์ ภาพที่ปรากฏเร่าร้อนกว่าแผ่นแรก เป็นหญิงสาวคนเดิม เรือนผมของเธอยาวสลวย รูปร่างและผิวพรรณงดงามไม่มีที่เปรียบ ...ยิ่งดูก็ยิ่งคล้าย คล้ายจนเหมือนได้กลิ่นอ่อน ๆ ของแชมพูกับน้ำหอมที่เธอเคยใช้ เขาเปิดแผ่นต่อไปเมื่อไม่ได้ข้อมูลอะไรเพิ่มเติม แผ่นที่สามนี้เป็นภาพของชาญกับผู้หญิงเอเชียอีกคนซึ่งดูตัวเล็กกว่า เขาสลับดูแผ่นต่อไปทันทีเมื่อฝ่ายหญิงไม่ใช่คนเดิม แผ่นที่สี่และห้าเป็นหญิงสาวชาวตะวันตกผมสีบลอนแดง เขาเร่งภาพให้ดำเนินผ่านไปด้วยความรู้สึกประหลาดลึก ชาญมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงหลายคนในเวลาไร่เรี่ยกัน แผ่นต่อ ๆ มาเป็นชาญกับหญิงสาวคนแรกเกือบทั้งหมด ซึ่งมีลักษณะของความเร่าร้อนรุนแรงเพิ่มขึ้นตามลำดับ เสียงครวญครางของฝ่ายหญิงที่เคยบอกถึงความสุขสุดยอดของเธอค่อย ๆ เปลี่ยนไปกลายเป็นเสียงเกือบสะอื้น เขาเร่งภาพผ่านไปอย่างท้อ ๆ ต่อให้ดูจนหมดก็ไม่มีสิ่งบอกแน่ชัดว่าเธอคนนี้...มิใช่ปรียา วีซีดีแผ่นสุดท้ายปรากฏภาพหญิงสาวคนเดิม เธอเดินตรงมาที่หน้ากล้องแล้วค่อย ๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าออกทีละชิ้น บริเวณหน้าท้องอันแบนราบมีรอยสีเขียวคล้ำเป็นแนวยาว หัวใจของคนดูเต้นระทึกเมื่อเธอปลดตะขอเสื้อชั้นในเผยทรวงอกอิ่มทั้งสองข้าง กุหลาบสีดำดอกใหญ่ถูกวางทาบอยู่ระหว่างร่องอกของเธอ ก้านสีเขียวขจีของดอกกุหลาบทอดแนวยาวลงมาจนถึงระดับเหนือสะดือ เขาแทบหยุดหายใจเมื่อเห็นภาพนั้น ...ในที่สุด ...ในที่สุด ทุกอย่างก็เป็นจริงดังคาด เธอเป็นผู้หญิงคนแรกและคนเดียวที่เขามีความสัมพันธ์ด้วย แม้ไม่เห็นหน้า เขาก็ยังสัมผัสได้ถึงความเป็นตัวตนของเธอ ...และแล้ว เธอก็คือปรียา จริง..จริง ชายหนุ่มกดศีรษะตนเองกระแทกลงกับพื้นโต๊ะ ปล่อยให้เหตุการณ์ในวีซีดีดำเนินต่อไปอย่างไร้ความรู้สึกใด ๆ อีก จากคุณ : วังวน เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 10:49:04

ความคิดเห็นที่ 2 ยามเที่ยงวัน ดวงอาทิตย์สาดแสงร้อนแรงอยู่เหนือศีรษะ นริศราทอดสายตามองอาคารทรงสูงเบื้องหน้า แสงเจิดจ้าของดวงตะวันอาจช่วยลดความขลาดเขลาในใจเธอ คำบอกเล่าที่ว่าบิดายังมีชีวิต แต่มีภาระผูกพันอยู่กับอีกครอบครัว ถูกเก็บงำไว้ภายใต้สีหน้าอันเงียบเฉยตลอดเวลาหลายวันที่ผ่านมา และในที่สุด...เธอก็ตัดสินใจมาที่นี่ เพื่อค้นหาความจริง ความจริง...ที่อาจจะช่วยลบล้างข้อกล่าวหาว่ามารดาเคยเป็นส่วนเกินในชีวิตของผู้อื่น หญิงสาวผ่อนลมหายใจยาว รวบรวมความกล้าทั้งหมดก่อนจะก้าวเท้าตรงเข้าไป ร่างที่นอนทอดยาวอยู่บนเตียงผู้ป่วยผอมซีดเซียวราวกับไร้ชีวิต เขาขยับตัวเล็กน้อยเมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู “นุ่น !” นิดาผวาลุกจากเก้าอี้จับท่อนแขนผอมซูบของผู้เป็นบิดาอย่างลืมตัว สายตาที่มองมาเปี่ยมด้วยความปิติ “นุ่นจริง ๆ ด้วยค่ะคุณพ่อ นุ่นยอมมาที่นี่แล้ว” ชายวัยเกือบชราผงกศีรษะลุกจากเตียงด้วยพลังใจอันอัดแน่นอย่างที่ไม่เคยเป็น จับจ้องร่างสูงเพรียวของหญิงสาวที่ยืนอยู่หน้าประตู เธออยู่ในชุดเสื้อยืดแขนยาวสีอ่อนกับกระโปรงจีบบานเหนือเข่าแบบวัยรุ่น ผมสีดำสนิทถูกถักเป็นเปียยาวไว้ด้านหลัง วงหน้ารูปไข่งามหมดจด มีไรผมปรก ดวงตาแป๋วกลมสวยน่ารักไม่ต่างจากผู้เป็นมารดาเมื่อครั้งอยู่วัยในเดียวกัน “นุ่น... นุ่นจริง ๆ เหรอลูก...” เขาเปล่งเสียงแหบแห้งก่อนจะหมดแรงทรุดลงกับเตียง นริศราจับตามองชายร่างผอมโซเบื้องหน้าขณะย่างกายใกล้เข้าไป แม้จะอยู่ในสภาพผอมซูบจนเหลือเพียงหนังหุ้มกระดูก แต่เขาก็มีรูปหน้าเค้าบิดาในภาพถ่ายของเธอ ภาพถ่ายหลายมุมหลายด้านที่เธอแอบนำมาพินิจพิจารณาอยู่หลายวัน นิดาประคองบิดาไปพร้อม ๆ กับกดพนักเตียงให้เลื่อนสูงขึ้น สายตาของสองพ่อลูกที่มองมาเปี่ยมไปด้วยความยินดี “นุ่น... ในที่สุดน้องก็ยอมมา”  หญิงสาวรำพึง ยกมือขึ้นปาดน้ำตาที่เอ่อคลอ นริศราเบนสายตามาทางหล่อนสลับกับชายผู้อ้างตัวเป็นบิดา “คุณเหรอคะ...ที่บอกว่าเป็นพ่อของหนู” สุ้มเสียงของเธอยังคงยืนหยัดไว้ซึ่งความหนักแน่น เป็นไปได้ยากที่คนหยิ่งทะนงอย่างแม่ของเธอจะเคยกระทำการย่ำยีศักดิ์ศรีความเป็นลูกผู้หญิงของตัวเอง “ใช่..ลูก” เสียงตอบของเขาแหบแห้ง สายตายังจับมองอยู่แต่ผู้มาเยือน “พ่อ.. คือ พ่อนริศ.. พ่อของลูกเอง” จากการตรวจสอบกับฝ่ายเวชทะเบียน ชื่อสกุลของผู้ป่วยในห้องนี้ก็ตรงกับชื่อและนามสกุลของบิดาเธอ อีกทั้งยังมีรูปหน้าคล้ายกัน หรือว่า.. ทั้งหมดคือเรื่องบังเอิญ ”พ่อดีใจ...เหลือเกิน.. ที่ลูกมา ” นริศราเม้มริมฝีปากแน่น นัยน์ตากลมใสจับมองบุรุษสูงวัยไม่วาง นี่มันเรื่องบ้าชัด ๆ ! “ถ้าคุณเป็นพ่อหนูจริง ทำไมเราไม่ได้อยู่ด้วยกันล่ะคะ ทำไมแม่ถึงบอกหนูว่าพ่อตายไปแล้ว แม่จะโกหกไปทำไม และในเมื่อคุณยังไม่ตาย ทำไมตั้งแต่หนูเกิดมาคุณไม่เคยติดต่อมาหาแม่กับหนูเลยซักครั้ง คุณให้เหตุผลมาสิคะ” เธอยิงคำถามเป็นชุด ๆ นริศหลับตาขับไล่ความละอายใจและเจ็บปวด เขาเคยดีใจที่ภาดาสามารถจัดการทุกอย่างให้เขาได้ ด้วยการจ่ายเงินจำนวนมหาศาลเพื่อแลกกับความรับผิดชอบที่พึงมี แม้เขาจะไม่รักยุพิน แต่ก็ไม่ควรหลอกลวงเธอ และนั่นคือผลกรรมที่ต้องแบกรับอยู่ในขณะนี้ “พ่อขอโทษ...ลูก พ่อขอโทษ...” น้ำตาของลูกผู้ชายหลั่งริน ได้ยินเสียงสะอื้นไห้ปนอาการหอบ สายตาแน่วแน่ของหญิงสาวยังจับจัองมาเพื่อรอคอยคำตอบ “ถ้าคุณให้เหตุผลที่จะลบล้างคำโกหกของแม่หนูได้ หนูถึงจะยอมรับ ว่าไงล่ะคะ” เธอตวาดใส่อย่างไม่เห็นใจ นิดาขยับตัวลุกขึ้นต่อท่อช่วยหายใจให้ผู้เป็นบิดา พลางใช้สัมผัสช่วยปลอบประโลมใจ “ทุกอย่างเป็นความผิดของพ่อเอง...” นริศรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมด เปล่งเสียงอธิบาย “แม่เค้าคงไม่อยากให้ลูกต้องเจ็บปวด...เหมือนเค้า ถึงได้บอกอย่างงั้น ... ตอนนั้นพ่อยังหนุ่ม  เจอผู้หญิงสาวสวยก็อยากได้ พ่อหลอกเค้าว่ากำลังจะหย่ากับครอบครัวเดิม แล้วจะอยู่กับเค้าอย่างเปิดเผย พ่อพูดเพื่อเอาตัวรอดไปวัน ๆ แต่พ่อไม่คิด... ไม่ทันคิดว่าคำนั้น..จะทำให้ยุพินตั้งใจจะมีลูกกับพ่อ....” เหมือนถูกเรี่ยวแรงมหาศาลบีบรัดที่ขั่วหัวใจ เมื่อเรื่องมาบรรจบตรงที่ว่าเธอเป็นต้นเหตุสำคัญที่ทำให้เขาหายไปจากชีวิตผู้เป็นมารดา “สรุปว่า เพราะแม่มีหนู คุณก็เลยทิ้งพวกเรา” หญิงสาวสรุปด้วยน้ำเสียงกล่ำกลืน “ถ้าเป็นอย่างงั้นคุณจะเรียกหนูมาพบคุณอีกทำไมล่ะคะ คุณยังต้องการอะไรอีก” นัยน์ตาคู่โรยราทอดมองสาวน้อยด้วยอารมณ์โศกสลดหมองหม่น ม่านน้ำใส ๆ ไหลเอ่อคลอเบ้า “พ่อกำลังจะตาย...” เขาเอ่ยคำที่ไม่คาดคิด “พ่ออยากขอโทษลูก.. กับแม่ของลูก...” จะต้องมาขอโทษกันอีกทำไม ในเมื่อเขาเป็นคนตัดสินใจเช่นนั้นเอง หญิงสาวขบฟันตั้งคำถามขึ้นในใจ “พ่อ...เลยให้นิดาติดต่อไปหาแม่... แต่แม่เค้าใจแข็ง... เค้าไม่ให้อภัยพ่อ... พ่อก็ได้แต่รอ...จนนิดาสืบรู้ว่าลูกเรียนที่ไหน เค้าเลยไปดักรอพบลูก...” “คุณป่วยเป็นอะไรคะ” เธอหลุดปากถามในสิ่งที่ค้านกับความรู้สึก “มะเร็งในตับ...” เขาตอบเสียงแห้ง “พ่อ..คงอยู่ได้อีกไม่ถึงเดือน...” เธอไม่ควรแสดงความเห็นใจใด ๆ แก่ชายผู้นี้ หากว่าเขาเป็นคนทำลายชีวิตและอนาคตของมารดา แต่หลาย ๆ คำถามยังติดค้างอยู่ในใจ หากเป็นจริงดังนั้น ...เหตุผลใดที่ทำให้เขารู้สึกผิด ...ไม่อยากพบ ...ไม่อยากจะรู้คำตอบ ความเข้าใจเดิมว่าพ่อตายจากไปคงช่วยให้จิตใจเธอสุขสงบกว่านี้ “ลูกไม่จำเป็นต้องให้อภัยพ่อ... ขอแค่พ่อได้พูดคำขอโทษ...กับลูก ...กับแม่ของลูก...” เขายังรำพึงต่อไปเหมือนละเมอ ได้ยินเสียงลมหายใจถี่หอบมากขึ้นทุกที “หนูคงรับคำขอโทษนั้นไม่ได้หรอกค่ะ” สายตาของผู้เป็นบิดาและผู้มีศักดิ์เป็นพี่สาวเหลือบมองมาอย่างคาดไม่ถึง ซึ่งแม้แต่คนพูดก็ยังตกใจกับถ้อยคำของตนเอง เธอเป็นคนใจแข็งตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ หรือว่า.. ตั้งแต่ถูกเพื่อนชายคนสนิทผู้นั้น..ทำร้ายจิตใจ “เพราะหนูไม่รู้ต้นสายปลายเหตุ มันก็แค่เรื่องจากปากของคุณฝ่ายเดียว” “นุ่นจ๊ะ...” นิดาร้องเสียงอ่อน “ได้โปรดเถอะจ้ะ... อย่าพูดอะไรที่เป็นการทำร้ายจิตใจคุณพ่ออีกเลย คุณพ่อทุกข์ทรมานมามากแล้ว ยังไงพี่จะเล่ารายละเอียดทุกอย่างให้นุ่นฟัง แล้วนุ่นจะเชื่อ...ว่าคุณพ่อรู้สึกผิดจริง ๆ” นริศราจับมองสีหน้าโศกสลดของพี่สาวต่างมารดา เบื้องหลังดวงตาของทั้งคู่เศร้าหมองราวกับแบกรับความทุกข์โศกทั้งหมดทั้งมวลของโลกนี้เอาไว้ เธอไม่มีวันยอมรับความจริงทั้งหมดนี้ หากไม่ได้รับคำยืนยันจากปากของผู้เป็นมารดา 22...หวนคืน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12490621/W12490621.html แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 55 14:22:41 จากคุณ : วังวน เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 10:50:22

ความคิดเห็นที่ 3 ความทรงจำที่เสมือนหนึ่ง...ฝันร้ายไล่ล่าตามมาหลอกหลอน ... ความรู้สึกที่ถูกกดดันอยู่ในขณะนี้ มิใช่อารมณ์หื่นกระหาย แต่เป็นภาพหลอนร้ายที่ตราตรึงอยู่ในห้วงความทรงจำ ผู้เขียนไม่ทราบว่าหรอกค่ะว่า  "ความกลัว" ของคนส่วนใหญ่คืออะไร แต่สำหรับผู้เขียนนั้น  สิ่งที่น่ากลัวที่สุด  คือ  ความรู้สึกผิดที่ติดอยู่ในใจเรา คุณ scottie “ไม่... ไม่ต้องดีกว่าค่ะ” ผู้ชายนี่แหละดีที่สุดแล้ว หากเป็นไปได้ เธอไม่ต้องการให้ผู้หญิงคนใดเข้าใกล้เขา ชาญไม่ได้ชอบเด็กหนุ่ม ๆ หรอกค่ะ  แต่ปัญหาของเขาอยู่ที่  เขาชอบผู้หญิง นี่แหละ (แนวชายรักชาย หรือรักร่วมเพศ ยังเขียนไม่เป็นค่ะ  กำลังขอความรู้จากคนในถนนฯ นี้แหละ อิ ๆ) คุณ มิสพรหล้า ยินดีค่ะ เรื่องนี้เขียนจบแล้ว  โพสทุกวัน อังคาร พฤหัสฯ เสาร์ อ่านแล้วช่วยลงชื่อเป็นที่ระลึกด้วยนะคะ คุณ Psycho man นี่แค่ "มรสุมระลอกแรก" ที่ซัดชีวิตคุณหนูนุ่นเท่านั้น ยังมีระลอกต่อไป  และต่อไป ความจริง เกียรติก้อง กับ นุชจรี  เป็นแค่สีสันของเรื่องค่ะ แต่จะโฟกัสไปในความคิดนุชจรีน้อยกว่า  เพราะเธอเป็นคนไม่ค่อยคิด คือคิดอย่างไรก็แสดงออกมา หรือพูดออกมาอย่างงั้น จะมีบทเด่นหน่อยเอาตอนท้าย ๆ  ซึ่งเธอจะทำเรื่องเซอร์ไพส์ค่ะ คุณ :::อาราเร่::: คนเขียนคิดว่า  ช่วงนี้  ชาญยังไม่มีอะไรน่ากลัวนะคะ ส่วนที่คนเขียนบอกว่าให้สังเกตความรู้สึกของกันต์ธีร์ที่มีต่อชาญ ด้วยหลังจากที่กันต์ธีร์รับรู้ถึงอดีตของชาญ  เกี่ยวกับปรียาแล้ว   ความรู้สึกที่ดี  ที่มีต่อชาญจะลดลง หลังจากนั้น เขาจะเริ่มทำใจได้  ด้วยว่าชาญดีต่อเขามาก และจะเกิดอะไรขึ้นอีก  คงต้องติดตามต่อไป จากคุณ : วังวน เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 10:55:27

ความคิดเห็นที่ 4 ลุ้นมาตลอด แม้จะพอเดาทางได้ว่า ปรียา นั่นล่ะ นายชาญผิดศีลธรรมแน่นอน รวมทั้งปรียาด้วย แม้จะเป็นการสมยอมทั้งสองฝ่าย (นั่น..มาในแนวกฏหมาย^^..) แล้วในอนาคต นายชาญจะหันมาจีบหนูนุ่น เป็นไปได้ไหมนะ ที่สงสัยแบบนี้เพราะรู้สึกว่านายชาญเป็นคนแบบนี้ อะไรก็เป็นไปได้^^ นายกันต์เองก็คงหนักมิใช่น้อย สำหรับงานนี้ ส่วนหนูนุ่น จะเจออะไรหนักอย่างไร คนอ่านทำใจเตรียมพร้อมไว้แล้ว สิ่งที่น่ากลัวสำหรับผมคือ มนุษย์ หมายถึง มนุษย์บางคนบางพวกบางส่วนบางสังคม ที่กระทำเลวร้ายต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกันด้วยความเลวร้ายไร้สามัญสำนึก ยิ่งกว่าสิ่งมีชีวิตชนิดอื่นกระทำต่อกัน ครับ คนประเภทนี้เชื่อว่าต่อให้ตายไปก็เป็นการจบสิ้นโดยที่ไม่มีทางสำนึกผิด (มองโลกแง่ร้ายมากนะเรา^^....) ส่วนความสำนึกผิด ก็เป็นความน่ากลัวที่เยียบเย็นอีกชนิดหนึ่งที่เกิดในจิตใจแบบนามธรรม ก็น่ากลัวกัดกร่อนจิตใจ(บางทีชั่วชีวิต)อยู่ภายใน น่ากลัวไปแบบแบบครับ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 55 17:23:32 จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 14:14:31

ความคิดเห็นที่ 5 โลกกลมมากกกกก จากคุณ : :::อาราเร่::: เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 19:03:54

ความคิดเห็นที่ 6 โลกกลมสุดยอด ไดซ์คอมพิวเตอร์ หมายถึง CD-rom drive หรือเปล่าคะ น่าจะถอดเสียงว่าไดร์ฟค่ะ จากคุณ : scottie เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 23:27:26

ความคิดเห็นที่ 7 เพื่อน ๆ นักอ่านคะ สำหรับภาพในซีดีนั้น ช่วงที่เขียนอยู่  ก็ลังเลว่า จะสื่อออกมาในลักษณะน่าเกลียดเกินไปไหม การนำเสนอแบบนี้  จะช่วยรวบรัดเนื้อหา (ที่มันยาวเกินไปอยู่แล้ว) ทำให้กันต์ธีร์ (รวมทั้งผู้อ่าน) รู้ถึงอดีตของชาญกับปรียา รู้สึกประวัติของรอยสักกุหลาบบนหน้าอกปรียา รวมถึง  รู้นิสัยใจคอของชาญด้วยค่ะ แต่ไม่ต้องกังวลไปนะคะ  เพราะเรื่องซีดีที่ดูครั้งนี้ จะเป็นความลับระหว่างกันต์ธีร์กับผู้อ่านเท่านั้น จะไม่มีตัวละครใดในเรื่องนี้  ได้มีโอกาสได้ดูอีก จากคุณ : วังวน เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 08:36:14

ความคิดเห็นที่ 8 จาก .. เพราะเรื่องซีดีที่ดูครั้งนี้ จะเป็นความลับระหว่างกันต์ธีร์กับผู้อ่านเท่านั้น อ่านแล้ว ยิ้ม ครับ ^______________________________^.... จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 19:40:04

ความคิดเห็นที่ 9 อ๊ากกกกกส์ ค้างเติ่ง ปล.ตอนนี้มาช้าไปหน่อย ไม่ได้จับคอมเลย จากคุณ : มิสพรหล้า เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 00:14:35