สุภาพสตรีหมายเลขสอง - ตอนที่ 4

ขณะนั้นในกรุงมอสโคว์ เป็นเวลาอีกห้านาทีจะสองยาม ไม่ไกลจากพระราชวังเครลินที่ใหญ่โตมโหฬาร ณ เลขที่ 2 เชอร์ซินสกี้ สแควร์ ซึ่งเป็นที่ตั้งของตึกเอนกประสงค์ที่สร้างด้วยหินอ่อนทั้งเก่าและใหม่สีเทา ที่คนในโซเวียตรัสเซียรู้จักกันดีในนามของเซ็นเตอร์หรือศูนย์กลาง แท้ที่จริงแล้วมันเป็นที่ตั้งกองบัญชาการของคณะกรรมการรักษาความปลอดภัยแห่งชาติ หรือที่รู้จักกันโดยทั่วไปว่าเคจีบี

บนชั้นที่สามของตัวตึก นายพล อีวาน เปโตรพ ผู้บัญชาการกรมเจ็ดกรมขององค์การเคจีบี นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงานตัวมหึมาของเขาในสำนักงานใหญ่ซึ่งเป็นห้องชุดขนาดใหญ่ เขากำลังมองผ่านหน้าต่างลูกกรงออกไปยังสนามหญ้าที่มีแสงไฟสลัว

ล้อมรอบตัวเขาเต็มไปด้วยเครื่องประดับเกียรติยศซึ่งแสดงถึงความเป็นผู้นำ ผนังห้องกรุด้วยไม้มะฮ๊อคกานี มีรูปภาพของ วี.แอล.เลนิน ใส่กรอบแขวนไว้บนผนังด้านหนึ่ง ต่ำลงมาเป็นชุดเก้าอี้นวมหรูหรา พรมแบบตะวันออกปูอยู่เต็มพื้นห้อง มันเป็นห้องทำงานห้องหนึ่งในจำนวนไม่กี่ห้องที่มีพรมปู บนโต๊ะทำงานด้านขวามีโทรศัพท์วางอยู่หกเครื่อง เครื่องหนึ่งเป็นโทรศัพท์สายตรงสำหรับติดต่อกับเลขาธิการพรรคคอมมิวนิสต์และท่านนายกรัฐมนตรี ดมิทรี คีเรเชนโก โดยเฉพาะ ส่วนเครื่องอื่นๆที่เหลือเป็นสายตรงไปยังสมาชิกของโปลิทบิวโร รัฐมนตรีว่าการกระทรวงกลาโหม และผู้ช่วยทั้งหกคนของเขาบนชั้นสาม และ (มีการติดต่อกันอย่างถี่ยิบ) ไปยังสำนักงานเคจีบีที่อยู่ในสถานทูตโซเวียตฯทั่วโลก

และขณะนี้ก่อนที่ชัยชนะจะมาถึง ความคิดของเขาหันเหไปที่เศษกระดาษชิ้นหนึ่งในมือ ข้อมูลที่ส่งมาถึงเขาในรูปรหัสลับนี้เพิ่งมาถึงเมื่อไม่กี่นาทีนี้เอง มันส่งมาจากสายลับของเขาในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. ดูเหมือนว่าข้อความนั้นไม่มีความสำคัญอะไรมากมายนัก แต่ในวันสำคัญเช่นวันนี้ อะไรก็ตามที่เกิดขึ้นโดยไม่ได้คาดหมายสามารถก่อความสงสัยให้เขาได้ทั้งนั้น ข้อความที่ส่งมาแจ้งว่าในบัญชีรายชื่อของผู้ที่จะติดตามสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งของสหรัฐฯ มากรุงมอสโคว์ในวันพรุ่งนี้มีชื่อผู้ติดตามเพิ่มมาอีกชื่อหนึ่ง

เปโตรพวางกระดาษแผ่นนั้นลงบนโต๊ะทำงาน ใช้มือแห้งๆของเขานวดขนสั้นๆบนใบหน้ากว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยริ้วรอย เขาอาจจะทิ้งกระดาษแผ่นนี้ไว้ให้ผู้ช่วยคนใดคนหนี่งของเขาจัดการต่อ เมื่อคนเหล่านั้นมาทำงานในตอนเก้านาฬิกาพรุ่งนี้ หรือเขาควรจะสนองตอบความอยากรู้อยากเห็นของตัวเองในตอนนี้เลย

เปโตรพยืดตัวขึ้นตรง--ทำให้ชุดเสื้อนอกสีเทาที่คับติ้วบนร่างอ้วนเตี้ยของเขาถูกดึงให้เหยียดตรงโดยอัตโนมัติ --- เขาเดินตรงไปยังที่ใส่บัตรสารบัญซึ่งทำด้วยไม้และวางอยู่ตรงมุมห้อง ค้นหาอักษรตัว "พี" จนพบแผ่นการ์ดที่มีชื่อ ปาร์คเกอร์, กีย์ พร้อมด้วยเลขหมายประจำแฟ้มอ้างอิง เปโตรพต่อโทรศัพท์เข้าไปที่ศูนย์คอมพิวเตอร์ที่ชั้นใต้ดิน อีกสิบนาทีต่อมาพนักงานเดินเอกสารนำแฟ้มมานิลามาส่งให้เขา

นายพลเปโตรพถือแฟ้มของปาร์คเกอร์ไปที่โต๊ะทำงานของเขา นั่งลงบนเก้าอี้หมุนที่หุ้มด้วยหนังแท้แล้วเปิดแฟ้มออก ปาร์คเกอร์เป็นใคร ? อยู่นี่เอง หน่วยข่าวกรองเพนตากอน นักสืบเอกชน นักเขียนบทความทางการเมือง ผู้เขียนสุนทรพจน์ให้ประธานาธิบดี ปัจจุบันร่วมงานกับมิสซิสแบรดฟอร์ด ในการเขียนอัตตประวัติของเธอ มีข้อมูลมากกว่านี้ แต่สำหรับเปโตรพ แค่นี้ก็พอเพียงแล้ว

เขาตั้งคำถามให้ตัวเองว่า ทำไมนายปาร์คเกอร์คนนี้ จึงติดตามสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งของสหรัฐฯมากรุงมอสโคว์แบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย อาจเป็นไปได้ว่าเขามาเป็นเพื่อนเธอ หรือมาทำงานสัมภาษณ์เธอต่อระหว่างการเดินทาง หรือมากกว่านั้นคือเขามาทำงานในฐานะสายลับซีไอเอ โดยอาศัยการทำงานกับเธอในช่วงเวลาสามวันในมอสโคว์เป็นเครื่องบังหน้า

เปโตรพฉีกกระดาษจากสมุดบันทึกออกมาแผ่นหนึ่ง เขียนข้อความถึงพันเอกซุกค์ว่าทางฝ่ายอเมริกันจะมีคนติดตามเพิ่มมาอีกคนหนึ่ง และออกคำสั่งให้พันเอกซุกค์จัดการให้หน่วยเคจีบีจับตาดูความเคลื่อนไหวของปาร์คเกอร์ อย่างใกล้ชิด

เปโตรพผลักกระดาษแผ่นนั้นไปมุมโต๊ะ แล้วเตือนตัวเองอีกครั้งหนึ่งว่าในชั่วโมงที่สิบเอ็ดนี้เขาจะต้องไม่มองข้ามอะไรไปเลย ตอนนี้เขาไม่ยอมเสี่ยงอีกแล้ว จะต้องไม่มีช่องว่างสำหรับความผิดพลาดใดๆทั้งสิ้น

ตาของเปโตรพมองไปที่นาฬิกาบนโต๊ะทำงานของเขาในขณะที่แกะกระดาษหุ้มซิการ์จากคิวบาออก หลังเที่ยงคืนเป็นเวลาที่มอสโคว์ทั้งเมืองหลับใหล เปโตรพชอบที่จะคิดว่าเขาเป็นผู้ที่ไม่เคยหลับเลย ในยี่สิบสี่ชั่วโมงของวันช่วงนี้เป็นเวลาที่โปรดปรานที่สุดของเขา ถนนข้างนอกยังเงียบสงัดและในศูนย์บัญชาการของเขาก็เช่นกัน ยกเว้นในห้องวิทยุและห้องถอดรหัส รวมทั้งห้องอื่นๆบางห้องที่มีพนักงานกะกลางคืนทำงานอยู่บ้าง นอกจากนั้นก็ไม่มีใครอีกนอกจากเขา

มันเป็นเวลาที่เหมาะสำหรับการพิจารณาไตร่ตรอง มีผู้บริหารระดับสูงเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่มีโอกาสเช่นเดียวกับเขา ซึ่งเป็นเรื่องน่าสมเพช และแน่นอนเขาได้รับโอกาสเช่นว่านี้ก็เพราะเขาใช้เวลาในการนอนแต่เพียงเล็กน้อย การนอนไม่ได้เป็นสิ่งสำคัญสำหรับเขา เปโตรพคิดมานานแล้วว่าการนอนเป็นศัตรูแห่งชีวิต เป็นการสูญเปล่า การยอมพ่ายแพ้ เป็นการลองซ้อมการตายที่ไม่พึงปรารถนา มีเวลาสำหรับการนอนและความตายอย่างเหลือเฟือ...อีกไกลแสนไกล

สมองของเขาคิดทบทวนถึงวันอันน่าตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง วันที่เป็นจุดสำคัญสูงสุด ที่ในบริเวณโปเต็มกินที่สันโดษเงียบสงบของพวกเขา การทดสอบครั้งสุดท้ายของ วีร่า วาวีโลว่า ประสบความสำเร็จเกินคาด วีร่า วาวีโลว่าไม่เพียงแต่ทำได้อย่างสมบูรณ์เท่านั้น ซึ่งถ้าเป็นเช่นนั้นมันก็หมายความว่าเป็นการเลียนแบบได้อย่างดีเท่านั้นดอง หล่อนทำได้ยิ่งกว่านั้น หล่อนกลายเป็นสุภาพสตรีหมายเลขหนึ่งแห่งสหรัฐอเมริกาจริงๆ เป็นตัวตนที่แท้จริงและการจุติขึ้นใหม่ของบิลลี่ แบรดฟอร์ด ราวกับเกิดขึ้นมาได้โดยเวทมนตร์คาถา

อย่างไรก็ตาม เปโตรพ รู้ดีว่า วีร่าเป็นผลผลิตของมนุษย์ เป็นความเพียรพยายามอย่างมีสติสัมปะชัญญะ เป็นผลจากงานอันเฉลียวฉลาด เป็นผลงานของนักสร้างที่เป็นอัจฉริยะ และบางที อเล๊กซ์ เรซิน ผู้ช่วยส่วนตัวของเขาสมควรจะได้รับส่วนแบ่งเครดิตในเรื่องนี้ด้วย ความเพียรพยายามของอเล๊กซ์ และการทำงานของเขาได้ช่วยให้แผนการนี้เกิดขึ้นได้

แต่ถึงอย่างไร อเล๊กซ์ ก็เป็นเพียงแค่ฟันเฟืองตัวหนึ่งที่นำจุดหนึ่งที่มีอัจฉริยะมาใช้ให้เกิดผล ความเป็นอัจฉริยะที่แท้จริงอยู่ที่แนวความคิด ซึ่งอีวาน เปโตรพ เป็นเจ้าของ ถ้าไม่มีความคิดอันนี้ ก็จะไม่มีสุภาพสตรีหมายเลขสองเกิดขึ้นมาได้ และถ้าแผนการดังกล่าวนี้ประสบความสำเร็จ -- ซึ่งเขามั่นใจว่ามันต้องสำเร็จ -- มันจะเป็นการปฏิวัติด้านการจารกรรมที่ห้าวหาญและเยี่ยมยอดที่สุดในประวัติศาสตร์โลก

แต่มันน่าเสียดายตรงที่ว่าประวัติศาสตร์โลกจะไม่มีวันได้จารึกเรื่องนี้เอาไว้ แผนการนี้จะต้องเป็นความลับสุดยอดทั้งด้านการทหารและการเมืองตลอดกาล เปโตรพคิดว่ามันเหมือนอาชญากรรมที่สมบูรณ์แบบ ถ้าอาชญากรรมนั้นสามารถคลี่คลายได้มันก็เรียกไม่ได้ว่าเป็นอาชญากรรมสมบูรณ์แบบ และถ้าอาชญากรรมนั้นไม่มีใครรู้เห็น มันก็เหมือนไม่ได้เกิดขึ้น เรื่องของวีว่า วีวาโลว่า เป็นเรื่องที่มีความขัดแย้งกันอยู่ในตัวของมันเอง เหมือนเรื่องอาชญากรรมที่กล่าวมานี้

เปโตรพบอกตัวเองอย่างมีความสุขว่าแผนการนี้เป็นเรื่องจริงที่มีคนล่วงรู้เพียงไม่กี่คน คือพวกทีมงาน ท่านนายกรัฐมนตรีและสมาชิกของโปลิทบิวโรสองสามคน เปโตรพภูมิใจเป็นอย่างยิ่งที่สามารถทำให้ท่านนายกรัฐมนตรีเห็นด้วยกับแผนการนี้มาเกือบสามปีแล้ว ตั้งแต่สนใจ ลังเล เชื่อถือ และสุดท้ายคือกระตือรือร้น แต่อย่างรอบคอบระมัดระวัง

ในตอนเย็นของวันนี้ หลังจากได้รับรายงานผลการซ้อมใหญ่ครั้งสุดท้าย ท่านนายกรัฐมนตรีแสดงความกระตือรือร้นและกำหนดจะตัดสินใจภายในสามวัน การตัดสินใจนี้จะเป็นสิ่งชี้โชคชะตาของเปโตรพ ท่านนายกฯ มีทางเลือกสองทาง คือโยนความระมัดระวังทิ้งไปและดำเนินตามแผนที่วางไว้อย่างเต็มที่ หรือล้มเลิกแผนการโดยสิ้นเชิง เปโตรพเลือกที่จะเชื่อว่าท่านนายกรัฐมนตรีคงไม่ยกเลิกโครงการนี้ ท่านรู้ดีว่ามันดำเนินไปด้วยดี และผลลัพภ์ที่ได้จะเป็นความสำเร็จครั้งประวัติศาสตร์ทีเดียว

เมื่อเริ่มดำเนินการก็ไม่มีทางที่จะเดินหันหลังกลับได้อีกแล้ว และเมื่อมันเป็นไปตามแผนมันก็จะประสบความสำเร็จ ซึ่งเมื่อเวลานั้นมาถึง...และเพียงแค่เวลานั้นเท่านั้น...รางวัลก็จะเป็นของเปโตรพ แม้มันจะต้องถูกเก็บเป็นความลับก็ตาม

นอกเหนือจากเหรียญรางวัล ออเนอร์ ออฟ เลนิน ที่เคยได้รับมาแล้ว เขาอาจจะได้รับการยกย่องเชิดชูเกียรติในฐานะวีระบุรุษของสหภาพโซเวียต ในความกล้าหาญที่ราวกับนิยาย เขาจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งในโปลิทบิวโรให้สูงขึ้น คนทุกคน ตั้งแต่ผู้บังคับบัญชาของเขา เพื่อนร่วมงาน ภรรยาและบุตรชายของเขาจะมองว่าเขาเป็นอัจฉริยะบุคคล มีอะไรมากไปกว่านี้ที่มนุษย์เราต้องการ ?

เปโตรพสูบซิการ์ รู้สึกมีความสุขและชื่นบาน เมื่อคิดถึงสิ่งตอบแทนที่จะได้รับ เขาคิดย้อนหลังไปถึงแผนการและบทบาทของเขาตั้งแต่ต้น และเพื่อไม่ให้ดูเหมือนเป็นการทำเพื่อสนองความต้องการของตัวเอง เปโตรพแกล้งทำเป็นว่าเขากำลังทบทวนแผนการทั้งหมด เพื่อดูว่าทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีจุดโหว่ ไม่มีข้อบกพร่อง ไม่มีปัญหาแม้จะเล็กน้อยเพียงใดที่ถูกมองข้าม

เมื่อหาจุดประสงค์ที่เป็นจริงเป็นจังมาอ้างแก่ตัวเองได้แล้ว เปโตรพปล่อยให้ตัวเองได้รู้สึกปลาบปลื้มอีกครั้ง กับความเป็นนักสร้างที่มีอัจฉริยะ และโดยไม่ยากลำบากอะไรเลย เปโตรพนำตัวเองย้อนหลังกลับเข้าไปในเหตุการณ์ในอดีต ในเย็นวันหนึ่งที่ควรแก่การจดจำรำลีกเมื่อสามปีที่แล้ว เมื่อแผนการอันหนี่งเกิดขึ้นมาในสมองของเขา เหตุการณ์ในอดีตเมื่อสามปีก่อนดูเหมือนเป็นเหตุการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นสดๆร้อนๆเมื่อเร็วๆนี้เอง


พลเอกอีวาน เปโตรพ และบริวารผู้ติดสอยห้อยตามเขา เดินทางไปทัวร์เมืองใหญ่ ๆของประเทศรัสเซีย จุดประสงค์ก็เพื่อจะหาทางเพิ่มประสิทธิภาพงานของหน่วยเคจีบี ในเมืองต่างๆให้สูงขึ้นและเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ตอนนั้นเขาอยู่ที่เมืองเคียฟ ซึ่งตั้งอยู่ทางใต้ของกรุงมอสโคว์บนฝั่งแม่น้ำดไนเปอร์ เคียฟเป็นเมืองที่เก่าแก่ที่สุดของรัสเซียและมีขนาดใหญ่เป็นที่สาม

หลังงานหนักเมื่อจบวัน เปโตรพพร้อมแล้วสำหรับการดื่มวอดก้าและผู้หญิง แต่เขาต้องรู้สึกผิดหวังเมื่อหัวหน้าหน่วยเคจีบีที่นั่นจัดให้เขาและคณะไปดูละครแทน ที่นั่งได้ถูกสำรองไว้แล้วที่โรงละครเลสย่า ยูเครนก้า ซึ่งละครเรื่อง “สามพี่น้อง “ ของแอนตัน เชคอฟ ที่แสดงจะใช้ภาษารัสเซียแทนภาษายูเครเนี่ยน เปโตรพไม่ชอบโรงละครที่เป็นทางการ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาไม่ชอบละครของเชคอฟ เขาเห็นว่าละครต่างๆเป็นสิ่งเหลือเชื่อ เป็นสิ่งสมมุติ เป็นสิ่งน่าเบื่อหน่าย แต่เขาไม่สามารถจะทำให้เจ้าภาพของเขา ซึ่งเป็นเคจีบีที่เชี่ยวชาญและมีผลงานมากมาย ผิดหวังได้ เขาจึงต้องไปชมละครด้วยความไม่เต็มใจ

ในขณะที่รถลิมูซีนพาเขาไปตามถนนเลนิน มุ่งตรงไปยังสี่แยกถนนพุชคิน เปโตรพมองด้านหน้าของตึกโรงละครเลสย่า ยูเครนก้า ซึ่งเป็นหินสีเทาอย่างดูถูก หลังจากเขาและคณะลงจากรถ พวกเขาต้องเดินข้ามถนนใหญ่ที่ปูด้วยก้อนหินไปเข้าโรงละครทางประตุหนึ่งในสามประตู ขณะที่กำลังจะผ่านเข้าประตู เปโตรพสังเกตเห็นคนกลุ่มเล็กๆรวมตัวกันอยู่ใกล้กับตู้โชว์ที่เป็นกระจกทางด้านซ้ายของประตู ด้วยความอยากรู้ว่าพวกนั้นทำอะไรกัน เปโตรพผละจากคณะของเขา เดินตรงไปที่กลุ่มคนโดยมีองครักษ์สองนายเดินตามไปด้วย

และในที่สุดเขาได้เห็นสิ่งที่เป็นจุดสนใจของกลุ่มคนพวกนั้น หล่อนเป็นหญิงวัยสาว ค่อนข้างสวย ลักษณะคล้ายคนสแคนดิเนเวียน ผมสั้นของหล่อนมีสีทองซีดๆ หล่อนกำลังยิ้มแย้มขณะเซ็นชื่อลงในรูปอย่างเร่งรีบ แต่ในขณะเดียวกันก็พยายามแหวกผู้คนที่รุมล้อมออกไป สิ่งที่เขาเห็นเป็นเรื่องธรรมดาที่เกิดขึ้นได้ทั่วไป แต่มีสิ่งหนึ่งที่สะดุดใจเปโตรพเป็นพิเศษ เขารู้สึกเหมือนเคยเห็นหญิงสาวผู้นี้มาก่อน

ตอนแรกเปโตรพแน่ใจว่าหล่อนเป็นหญิงสาวชาวอเมริกันผู้มีชื่อเสียง ซึ่งเดินทางมาท่องเที่ยวรัสเซียและเลยมาเที่ยวที่เมืองเคียฟ เขารู้สึกหัวหมุนที่คิดว่าเคยเห็นหล่อนมาก่อนแต่จำไม่ได้ว่าหล่อนเป็นใคร เขาจำไม่ได้ว่าเคยเห็นแฟ้มประวัติของหล่อน แต่แน่นอน...หล่อนคงต้องเป็นหญิงต่างชาติที่มีความสำคัญอยู่บ้าง เพราะหล่อนเซ็นชื่อลงบนรูปและพยายามที่จะหลบออกจากฝูงชนที่คงจำหล่อนได้

อีกไม่กี่นาทีต่อมาเมื่อเปโตรพกลับไปสมทบกับคณะของเขา เขาก็ลืมหล่อนไปเรียบร้อยแล้ว พวกเขาเข้าไปในโรงละครและเดินตามหลังเจ้าภาพไปตามโถงทางเดิน เข้าไปในห้องรับรอง หลังจากดื่มเหล้าแรงๆไปสองสามแก้ว เปโตรพ ก็เดินลงไปตามทางเดินตรงกลางที่ปูด้วยพรมสีเขียว แล้วเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ที่หุ้มด้วยผ้ากำมะหยี่สีทองด้านหน้าเวที....เตรียมที่จะหลับ

แต่เมื่อตอนที่หล่อนปรากฏตัวขึ้นมาบนเวที เปโตรพยังตื่นอยู่ หล่อนแสดงเป็นตัวน้องสาวของอองเดรย์ โปรซรอฟ นักเลงการพนัน หล่อนเป็นออลก้า โปรโซโรวา น้องสาวคนที่สาม ผู้ที่ต้องการจะกลับไปบ้านที่มอสโคว์ เปโตรพยืดตัวขึ้นนั่งตรงๆและเริ่มสนใจ แม้หล่อนจะแต่งหน้าเต็มที่แบบตัวละครแต่เขาก็จำได้ว่าหล่อนคือผู้หญิงผมทอง ที่เขาเห็นข้างนอกใกล้ๆกับประตูทางเข้าโรงละคร ผู้หญิงคนที่เขาคิดว่าเป็นหญิงนักท่องเที่ยวชาวอเมริกัน แต่ตอนนี้หล่อนอยู่ตรงหน้าเขานี่แล้วในฐานะนักแสดงชาวรัสเซีย หล่อนไม่ได้เป็นคนอเมริกัน

เปโตรพก้มลงไปหยิบสูจิบัตรการแสดงขึ้นมาจากพื้นและเปิดออกอ่าน เขาพยายามอ่านมันในแสงสลัวของโรงละคร เพื่อหาชื่อของผู้ที่แสดงเป็น ออลก้า โปรโซโรว่า มีชื่อสี่ชื่อเขียนไว้ตรงนั้น โดยจะสับเปลี่ยนกันแสดงบทนี้ในแต่ละคืน เปโตรพเข้าใจดี นี่เป็นละครคณะใหญ่

เปโตรพสังเกตเห็นว่าชื่อๆหนึ่งในสี่ชื่อมีเครื่องหมายขีดเอาไว้โดยพนักงานเฝ้าประตู เปโตรพพยายามอ่านและพบว่าชื่อนั้นคือ วีร่า วาวีโลว่า เขาเงยหน้าขึ้นมองไปบนเวทีเพื่อค้นหาหล่อน เมื่อพบแล้วเขาจ้องมองใบหน้าของหล่อนอย่างสนใจ และทันทีนั้นเขาก็นึกออกว่าเหตุผลที่เขารู้สึกว่าเคยเห็นหล่อนมาก่อน และคิดว่าหล่อนเป็นคนอเมริกัน ก็เพราะหล่อนเหมือนกับหญิงสาวชาวอเมริกันคนหนึ่งที่เขาเคยเห็นหน้าตาของหล่อนจากหนังสือพิมพ์และแม๊กกาซีนต่างๆบนโต๊ะทำงานของเขา หนังสือเหล่านี้ส่งมาจากสหรัฐอเมริกา

เปโตรพติดตามการรณรงค์แข่งขันเลือกตั้งชิงตำแหน่งประธานาธิบดีของสหรัฐฯมาโดยตลอด และผู้สมัครเข้ารับเลือกตั้งในนามของพรรคเดโมแครท ที่ชื่อแอนดรูว์ แบรดฟอร์ด มีภรรยาซึ่งเป็นสาวสวยชื่อมิลลี่ ทิลลี่ หรือว่าบิลลี่ เปโตรพจำไม่ได้ว่าหล่อนชื่ออะไรแน่ แต่เขาจำได้ว่าหล่อนได้รับความสนใจอย่างมากมายจากพวกสื่อมวลชนอเมริกัน

เปโตรพมองขึ้นไปบนเวทีอีกครั้งหนึ่ง ไม่ต้องสงสัยเลย นักแสดงผู้นี้ --- เขาก้มลงดูในสูจิบัตรอีก -- ใช่แล้วหล่อนชื่อ วีร่า วาวีโลว่า – ยกเว้นทรงผมแล้ว หล่อนมีรูปร่างหน้าตาที่เกือบจะเป็นเหมือนเงา ของภรรยาของผู้สมัครเข้ารับการแข่งขันเลือกตั้งเป็นประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกาทีเดียว เปโตรพหรี่ตาลง เขาไม่เคยเห็นใครที่เหมือนกันได้ขนาดนี้ แม้เขาจะเคยรู้มาบ้างว่าเรื่องแบบนี้เป็นสิ่งที่เป็นไปได้ บิลลี่ --- เขาจำชื่อหล่อนได้แล้วตอนนี้ --- บิลลี่ แบรดฟอร์ด และ วีร่า วาวีโลว่า สามารถจะเป็นฝาแฝดกันได้ทีเดียว

และโดยไม่สามารถจะหาเหตุผลได้ หลังจากนั้นเปโตรพจ้องดูละครบนเวทีของ เชคอฟด้วยความสนใจ และในทำนองเดียวกันหลังจากการแสดงจบลง เปโตรพพบโดยไม่สามารถหาเหตุผลได้ว่าเขาต้องการที่จะเข้าไปที่หลังเวทีเพื่อแสดงความยินดีกับ วีร่า วาวีโลว่า เมื่อทราบความต้องการของเปโตรพ ผู้อำนวยการโรงละครรู้สึกตื่นเต้น เขาพาเปโตรพและองครักษ์ของเขาเข้าไปในบริเวณด้านหลังของเวที ตรงเข้าไปที่ห้องแต่งตัวของพวกนักแสดงหญิง

จากคุณ	: ดอยสะเก็ด
เขียนเมื่อ	: 8 ส.ค. 55 13:15:35