ความคิดเห็นที่ 1 จำปาเหลืองส้มเชิด - - - ชูทรง รอ-ภู่น้อมกายลง - - - เกลือกใกล้ ต่างฤๅเมื่อรูปองค์ - - - อิงแอบ รอ-อกแขนโอบไล้ - - - ลูบเนื้อนวลถนอม . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 23:39:27

ความคิดเห็นที่ 4 จำปีแย้มกลีบเชื้อ - - - เชิญภมร หอมกรุ่นรอแทรกซอน - - - เสพลิ้ม เรียวรูปปากเผยอวอน - - - เว้าอยู่ นี้นา แขนโอบ, ตาหลับพริ้ม - - - แผกแย้มสุมาลย์ไฉน ? . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 16:53:41

ความคิดเห็นที่ 5 กุหลาบมอญกลิ่นฟุ้ง - - - ฝากสมัย กลางปีกภู่ภมรไหว - - - ว่อนล้อม งามรูป, พฤติใน - - - จิตพี่ แม่แม่ ยิ่งกว่าปีกภมรห้อม - - - ห่วงละห้อยแต่หอม . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 16:54:58

ความคิดเห็นที่ 6 เหลือบเหลืองใต้ร่มไม้ - - - ใบบัง กลีบลำดวนคลี่อัง - - - อุ่นร้อน นึกนาสิกแนบฝัง - - - ฝากอุ่น แก้มนา แก้มย่อมแดงก่ำซ้อน - - - ซ่านให้สูดหอม ฯ . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 16:58:37

ความคิดเห็นที่ 7 ลำดวนกลีบดอกงุ้ม - - - งาม,หอม บังร่มใบคล้ายออม - - - แอบเนื้อ โดยรูปชอบแต่ถนอม - - - แนบอก นะแม่ จากสบรูปงามอะเคื้อ - - - แต่ละห้อยห่วงหา . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 17:00:06

ความคิดเห็นที่ 8 บุหงาส่าหรีทิ้งช่อ - - - ชวนหอม นั้นนา อาจหยุดใจจนออม - - - อดได้ กรทิ้งรูปเรียวประนอม - - - ประนังโอบ นี้เนอ อาจหยุดการลูบไล้ - - - แต่ด้วยลมสลาย . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 17:01:22

ความคิดเห็นที่ 9 การเวกแย้มกลีบเกลี้ยง - - - กลางสมัย เมื่อขาบเขียวเรียวใบ - - - ระบัดล้อม เกลี้ยงเกลานิ่มเนื้อใคร - - - คอยอยู่ นะแม่ คอยช่วงอกแขน, อ้อม - - - กอดสร้างเดียงสา . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 17:02:31

ความคิดเห็นที่ 10 O ผองภุม(ะ)ริน-ส-มะ-พะ-บู นิ-ระ-รู้ประจาคบิน สมเสพวิเล-ป-นะ-ถ-วิล ตฤ-ปะ-พินทุเกสร O โอ้งาม .. ละลาม-ข-ณะ-ห-ทัย- ระ-อุ-ไหวกะเว้าวอน โหยอื้นเพราะผืน-อุ-ระ-สะ-ท้อน ร-ชะ-ร้อน ฤ ผ่อนไหว O ตฤปหวานสุมาลย์-ม-ธุ-ระ-เก- ส-ระ-เรณุกาไพร หอมหวานจะปาน-วรร-ณะ-ประ-ไพ กระ-อุ-ไอไฉนหนอ ? . . แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 55 17:14:48 จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 17:12:00

ความคิดเห็นที่ 11 . . . O ดาวคนละดวง .. O O เราสองย่อมมีดาวคนละดวง ทุกทุกช่วงก้าวย่าง .. จึงต่างยิ่ง มุมมองเรื่อง .. ดี .. ทราม .. เท็จ .. ความจริง อีกหลายสิ่งที่มอง ไม่พ้องกัน O เมื่อเราเห็น สีฉาบ-ทาภาพพจน์ - เป็นเรื่อง-มดเท็จ .. ทราม .. ลวง .. พล่าม .. ฝัน สู-กลับมองเป็นจริงทุกสิ่งอัน ด้วยฤทธิ์เชื่อเชื่องดันทุรังพร้อม ! O จึงเห็นความเชื่องเชื่อ .. ที่เหลือง้าง เหลือกตาค้างจับเจ่า .. ฟังเขากล่อม ยากยิ่งนักจักแยก .. ความแปลกปลอม- ที่สอดแทรกอยู่พร้อมให้ยอมใจ O เมื่อแว่วเสียงฮึมโห่, เสียงโอ้อวด- ก็แทรกหูหัวขมวดเรื่อง .. กวดไล่- เหตุผลถูกศรัทธาพัดพาไป ก็รู้ว่าเยี่ยงไร .. ที่ต่างกัน O ย่อมเป็นดาวคนละดวง ที่จักช่วงแสงรุ้งคอยปรุงฝัน คนละทางทอดสู่ .. ที่รู้ทัน- ถึงจุดมั่นจุดหมายที่ปลายจร O เห็นเชื่องเชื่อเสื้อสี .. อวดลีลา- ความบอดบ้าในจิต .. ไม่ปิดซ่อน ก็เบื่อหน่ายถ้อยคำ สู-พร่ำวอน เยี่ยงบัวกลางสาคร .. ส่ายอ้อนปลา ! O หลังวันเลื่อนเดือนล่วงดาวช่วงอยู่ การรับรู้รับฟังก็ดังว่า- ความใคร่ครวญควรเห็น .. กลับเร้นลา เพียงศรัทธาบ้าบอดยืนทอดเงา O โอ หนอ .. รัฐสีมาเพ-ลานี้ มากเหลือที-ภพชาติ .. ปวง .. ขลาด-เขลา พร้อมถ้อยคำแทรกสู่ ช่อง .. หูเบา ความมึนงงมัวเมา .. ท่วมเบ้าตา O แว่ว-เขาว่า .. เขาด่า .. เขาฮาโห่ ก็ฮึกเหิมใหญ่โต .. ร่วมโห่ .. ว่า หูเสพเสียง .. ถ้อยคำเขาค้ำคา- ชี้ .. บัญชา แทรกสิ้นจิตวิญญาณ O ยิ่งมาจึงยิ่งต้องคอยร้องร่ำ- ว่า-เจ็บช้ำปวดร้าวเกินกล่าวขาน ว่า-ยศศักดิ์หนักค่ามันสาธารณ์- ร่วม-ครองบ้านครองเมือง .. น่าเคืองนัก O โอ .. คำพูดท่องจำ .. พล่ามซ้ำอยู่ แทรกหัวหูอยู่พร้อม .. เฝ้าล้อมกัก หมู่ปลาในร่างแห .. เขาแค่-วัก- ขึ้นให้ดิ้นขลุกขลัก .. สำลักน้ำ ! O เห็นเชือก และเห็นมือเขาถือจูง เห็นทั้งฝูงซมโศกแห่งโลกต่ำ ค่อยดุ่มเดินสืบก้าว .. ตามก้าวนำ- พร้อมเสียงท่องงึมงำ .. ในลำคอ O เรื่องชั่วร้ายเลวทรามจากยามเพรง- ลองคร่ำเคร่งคิดใหม่ .. ว่าใครก่อ ? ความยากแค้นต่ำต้อย .. เหมือนคอยรอ- ให้สืบต่อเนื่องอยู่ – จากผู้ใด ? O ถ้อยคำเยี่ยงโซ่ตรวนเขาม้วนล่าม จับจูงให้เดิมตาม .. ฤๅห้ามได้ และทุกเรื่อง-ลือ .. เล่า .. แสนเร้าใจ- กรอกหัวหูสั่นไหว .. ถึงในทรวง ! O เห็นเส้นทางทอดสู่ .. ทางหูดับ แสงบนฟ้าเคยระยับก็ดับช่วง ความเงียบงันบรรเลง .. บทเพลงลวง- ร่วมบำบวงศรัทธา .. แทนมาลัย O เราจึงยอมโดดเดี่ยวในเที่ยวทาง ยากก้าวย่างหนุนช่วย .. ร่วมด้วยไหว ด้วยผู้ย่างก้าวนำนั้น .. ต่ำไป- ด้วยสามารถ .. โดยนัย .. แห่งใจนั้น ! . . จากคุณ : สดายุ... เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 17:21:10