ผู้หญิงคนนี้้...ที่ฉันรัก
จากเด็กน้อยค่อยลืมตามาก็เห็น ทุกเช้าเย็นเธอคอยเฝ้าเข้าปลอบขวัญ คอยป้อนข้าวป้อนน้ำนำชีวัน ให้ตัวฉันนั้นเป็นสุขทุกราตรี
แม้ยามใดเจ็บไข้ได้รักษา เฝ้าตรวจตราดูแลไปไม่หน่ายหนี จนตัวฉันนั้นหายไข้ได้ยาดี รวมทั้งมีกำลังใจจากใคร..กัน...
พอเติบใหญ่ให้ความรู้มาชูเชิด ดูเอาเถิดเธอใส่ใจในตัวฉัน ให้เข้าเรียนเขียนอ่านขับขานพลัน จนนานวันฉันเจริญวัยได้ทำงาน
หญิงคนนี้้..ใครกัน.ที่ฉันรัก เฝ้าฟูมฟักคอยรักสมัครสมาน ทั้งโศกเศร้าร้าวใจในดวงมาน ทุกวันวานเธอคอยเฝ้าเข้าปลอบโยน
ถึงแม้กาลเวลาพาผันผ่าน จนเนิ่นนานคืนวันเปลี่ยนเวียนอีกหน เธอคนนี้..ที่ฉันนั้นกังวล ยามเมื่อยลทีไร...ใจหายพลัน
เพราะเธอแก่ชราน่าสงสาร จะขับขานอย่างไรให้ขบขัน พูดซ้ำซากจากเรื่องเล่าทุกๆวัน ส่วนตัวฉันนั้นฟังไปให้ระทม
กลัวเหลือเกินวันนั้นจะมาถึง วันที่ซึ่งตัวฉันนั้้นขื่นขม วันที่ฉันรับไม่ได้ในอารมณ์ ฉันคงตรมโศกศัลย์...สุดกลั้นใจ
หญิงคนนี้...ใครกัน....ที่ฉันรัก หากประจักษ์จากจิตคิดสงสัย หญิงคนนี้...สำคัญ...มากอย่างไร ขอบอกให้....หญิงคนนั้น.....แม่ฉันเอง....
จากคุณ |
:
กิ่งฟ้า
|
เขียนเมื่อ |
:
วันแม่แห่งชาติ 55 07:00:35
|
|
|
|