07.48 น.
(พรโคลงเกลื่อน-เพื่อนโคลงกลอน)
๏ กลอนติดโคลง โยงคู่โยง โคลงติดกลอน
เหงาง่วงนอน อ่อนใจอ่อน นอนง่วงเหงา
เซาซึมอยู่ คู่ห่างคู่ อยู่ซึมเซา
กรองร้อยเฝ้า เว้าวอนเว้า เฝ้าร้อยกรอง
๏ กวีโคลงกลอน อ้อนออดอ้อน กลอนโคลงกวี
น้องสอนพี่ ทีท่าที พี่สอนน้อง
มองคำคู่ ดูซิดู คู่คำมอง
เพลินรำร้อง ท่องจำท่อง ร้องรำเพลิน
๏ ใจข้องคับ ขับขานขับ คับข้องใจ
เขินขัดไย ไขแขไข ไยขัดเขิน
เดินทางคลำ ต่ำสูงต่ำ คลำทางเดิน
กันหาวเหิน เชิญชวนเชิญ เหินหาวกัน
๏ ฟ้าแย้มยิ้ม อิ่มเอิบอิ่ม ยิ้มแย้มฟ้า
ขวัญแจ่มจ้า พาคู่พา จ้าแจ่มขวัญ
วรรณกวี ศรีศักดิ์ศรี กวีวรรณ
งอนงามจันทร์ ขวัญมั่นขวัญ จันทร์งามงอน ๚ะ๛
09.16 น.
-------------------------------------------------
ร้อยกรองกวี เด่นที่คำใด มนต์กวีใช้ศัพท์สูงส่งเท่านั้นฤๅ
หรือว่า กวีที่เล่นคู่คำเข้าใจง่าย ไม่สูงส่งเท่า กวีที่เล่นคู่คำที่เข้าใจยาก
พี่น้องเอย
หากอ่านบทกวีแต่ละบท ต้องเปิดพจนานุกรมกันร่ำไป
กวีจะมีมนต์ขลัง สร้างขวัญกวีใหม่ได้หลากหลายฤๅ
-------------------------------------------------
(พรโคลงเกลื่อน-เพื่อนโคลงกลอน)
๏ ให้ - คำนี้ มักรู้ .......... หมู่รัก เราแล
เป็น - ศัพท์คำเด่นนัก ..... ดักเน้น
คน - ดีแต่เน้นหลัก ....... หนักเล่น อะไรเวย
ดี - ที่ให้ ช่องเต้น ......... เช่นต้อง"ให้อภัย"
๏ ไม่ให้ - คำ ชัดขั้ว ...... ชั่วขัด กันแฮ
เป็น - คู่ต่าง ช้ำยัด ....... ชัดย้ำ
คน - ใจแคบ ติดหมัด .... ตัดมิตร ญาติโวย
เลว - เช่นนี้ พี่ช้ำ .......... พร่ำชี้"ดีเลว" ๚ะ๛
22.28 น.
-----------------------------------------------------------
ฟังท่านผู้เฒ่าสี่เสาเทเวศน์เทศนาเรื่องคนดีไม่มีที่ยืน
ลมบ้าหมูมันตีขึ้นตีลง ... เลยต้องโคลงเคลงมาให้ดูกัน
คนดีเลวนั้น เราตัดสินกันด้วยอะไร ว่า ใครดี ใครเลว กันนี่
ยังมีใครจำคำพ่อคำแม่ ครูบาอาจารย์ที่ท่านย้ำเตือนมาบ้าง
แหม่มเอ้ย ... โตขึ้น "ให้เป็นคนดี ไม่ให้เป็นคนเลว" นะลูก
-----------------------------------------------------------
ท่านผู้เฒ่าคนดีสี่เสาเทเวศน์เอย ... เคยให้อภัยใครบ้างนะ
นี่... ไม่คิดจะให้ใคร ขออยู่ได้อยู่ดีชั่วชาตินี้แค่นั้นเองเร้อะ
-----------------------------------------------------------
กว่าจะได้โคลงผวนสองบทนี้มา นกผีปั่นซะหน้ามืดเยยวุ๊ย