ความคิดเห็นที่ 1 ทุสโมสมาหาเนเฟอร์ติติที่ตำหนักของนาง เขาต้องการพูดคุยเรื่องการแต่งงาน ซึ่งต้องการเลื่อนเข้ามาให้เร็วที่สุดเท่าที่จะสามารถเตรียมการได้ “ทุสโมส”นางเรียกเมื่อเห็นอีกฝ่ายยืนอยู่กลางห้องโถง เขาหันมาทันที สีหน้ามีความเคร่งเครียดอย่างเห็นได้ชัด เนเฟอร์ติติมีลางสังหรณ์บางอย่างที่บอกตัวเองว่า คงมีเรื่องบางอย่างแน่นอน “เนฟ”ทุสโมสเดินเข้ามาหา “ข้าต้องการแต่งงานกับเจ้าโดยเร็วที่สุด”เขาพูด “ทุสโมส”เนเฟอร์ติติหน้าซีดเผือด เขาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้า จากนั้นก็ยื่นมือไปจับมือนางมากุมไว้ “เนฟ โปรดฟังคำขอของข้าสักครั้ง แต่งงานกับข้าเถิด”ทุสโมสพูดด้วยน้ำเสียและสีหน้าจริงจัง “แต่ ..”นางพยายามคัดค้าน “เราหมั้นหมายมาสองปี มันนานเกินไปแล้วที่ข้าจะต้องรอ”เขาบอก “แต่ข้ายังไม่อายุยี่สิบปีบริบูรณ์”เนเฟอร์ติติหาข้ออ้าง “อีกแค่สามเดือนเจ้าก็จะยี่สิบปีบริบูรณ์ แล้วจะเป็นไรไป หากเราจะแต่งงานกันก่อน”ทุสโมสยังคงพยายามยืนยันความตั้งใจเดิม “เทพอาเตนเคยบอกว่า ข้าจะแต่งงานตอนอายุยี่สิบปีบริบูรณ์” “ข้าจะไม่รออะไรอีก เทพอาเตนคงเข้าใจ”เขายังคงดื้อรั้น นางส่ายหน้า ไม่อาจยอมรับการแต่งงานที่ทุสโมสพยายามเร่งรีบได้ “ได้โปรด ..”เนเฟอร์ติติร้องขอ สายตาอ้อนวอนให้อีกฝ่ายเห็นใจ “ข้ารู้ว่าเจ้าไม่รักข้า แต่มันไม่สำคัญ แค่ข้ารักเจ้าก็พอ”เขาบอกด้วยน้ำเสียงเจ็บลึก “จงเตรียมตัวเป็นเจ้าสาวข้าไว้ การแต่งงานจะมีขึ้นภายในเดือนนี้”ทุสโมสเริ่มแสดงตัวตนของตัวเองออกมา ปกติเขาตามใจแทบไม่เคยขัดใจนาง แต่ตอนนี้รู้แล้วว่า ความดีไม่อาจชนะใจเนเฟอร์ติติได้ ดังนั้น นับจากนี้เขาจะกลับมาเป็นตัวของตัวเอง เป็นทุสโมสที่เอาแต่ใจคนเดิม “ไม่ ข้าไม่ยอม”เนเฟอร์ติติคัดค้าน “ตอนนี้ข้ารู้แล้วเนฟ ข้ารู้ว่าความดีไม่อาจทำให้เจ้ารัก นับจากนี้ข้าก็จะเป็นข้าคนเดิม คนที่เอาแต่ใจ คนที่ไม่ยอมใคร ข้าต้องการสิ่งใดก็ต้องได้”ทุสโมสประกาศออกไป ราวกับให้นางเตรียมตัวเตรียมใจกับเขาคนเดิม “ทุสโมส”เนเฟอร์ติติแทบไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน “ขอโทษด้วยเนฟ แต่พวกเจ้าบังคับให้ข้าต้องทำเช่นนี้”องค์รัชทายาทแห่งอียิปต์มองนางด้วยแววตาตัดพ้อ น้อยใจ ก่อนที่จะเดินจากไปราวกับพายุทะเลทรายซึ่งพร้อมจะทำลายทุกอย่างให้พินาศ เนเฟอร์ติติจำได้ดี ทุสโมสคนที่เอาแต่ใจเป็นเช่นไร ร้ายกาจเพียงใด ไม่มีสิ่งใดในแผ่นดินนี้ที่เขาต้องการแล้วไม่ได้ ดูนางเถิด ทุสโมสต้องการจะหมั้นกับนาง สุดท้ายก็ได้หมั้น คราวนี้เขาประกาศการแต่งงาน แล้วนางจะรอดพ้นน้ำมือเขาได้เช่นไร ใครจะจดจำไม่ได้ ใครจะลืมเลือนความเอาแต่ใจนั้น ใครจะลืมว่าทุสโมสเอาแต่ใจเพียงใด เพียงแต่สองปีมานี้ความเอาแต่ใจถูกข่มเอาไว้เพียงเพื่อพิชิตใจนาง กระจ่างแล้ว ทุสโมสเก็บกดตัวตนเอาไว้ แต่ความกดดันที่เขาสร้างขึ้นได้ระเบิดออกมาในวันนี้ *..........................................................................* เนเฟอร์ติติครุ่นคิด พยายามหาทางออกต่างๆ นาๆ แต่คิดอย่างไรก็คิดไม่ออก ด้วยเหตุนี้จึงต้องการความคิดเห็นของอเมโนฟิส “ขอประทานอภัยพระเจ้าค่ะ องค์รัชทายาทสั่งไว้ ห้ามพระคู่หมั้นออกจากพระตำหนัก จนกว่าจะได้รับคำสั่งจากพระองค์”ทหารซึ่งเฝ้าตำหนักของเนเฟอร์ติติกล่าวขณะที่ขวางทาง ไม่ยอมให้นางออกไปข้างนอก “ข้าเป็นนักโทษของทุสโมสตั้งแต่เมื่อไหร่”นางถามด้วยความไม่พอใจ “ขอพระราชทานอภัยด้วย”ทหารกล่าวขอโทษที่พวกเขาต้องทำตามคำสั่ง เนเฟอร์ติติกลับเข้ามา เดินไปเดินมาภายในตำหนัก กลัดกลุ้มจนอกแทบระเบิด ทุสโมสป้องกันไว้แล้วทุกทาง เขาพยายามป้องกันนางไม่ให้ติดต่อกับอเมโนฟิส แล้วจะทำอย่างไร ต้องรอให้ถึงวันแต่งงานอย่างหลีกหนีไม่ได้อย่างนั้นหรือ “ได้โปรด อเมโนฟิส โปรดรับรู้ด้วยว่าเกิดอะไรขึ้นกับข้า”เนเฟอร์ติติได้แต่ภาวนา “เทพอาเตน ได้โปรดฟังคำอ้อนวอนของข้า โปรดเห็นใจความรักของข้ากับเมฟิส ข้าขอพรจากพระองค์ ขอให้เราสองได้ครองคู่กันด้วย”นางอ้อนวอนกับดวงอาทิตย์ที่กำลังจะลาลับขอบฟ้า ทันใดนั้นเนเฟอร์ติติก็ได้ยินเสียงราวใครกำลังกระซิบกัน ด้วยภาษาที่ฟังไม่รู้เรื่อง เสียงกระซิบนั้นบอกอะไรบางอย่าง โอ้ แน่แล้ว เทพอาเตน พระองค์คงรับรู้คำอ้อนวอนของนาง *............................................................................................* จากคุณ : ฟินนิกซ์ (ฟินนิกซ์) เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 21:00:25

ความคิดเห็นที่ 2 คำคืนนั้นเนเฟอร์ติตินอนหลับ ความรู้สึกกึ่งหลับกึ่งตื่น รู้สึกเหมือนมีใครมายืนอยู่ข้างเตียง นางพยายามเปิดตามองแต่ยิ่งพยายามเปลือกตาเหมือนยิ่งหนัก “ใคร”หญิงงามแห่งลุ่มน้ำไนล์ถาม “ซุวซีซุซีซีซีว ...”เสียงคลื่นเสียงขึ้นลงสูงๆ ต่ำๆ เนเฟอร์ติติรู้สึกเหมือนมีใครหรืออะไรมากกว่าหนึ่งคน และราวกับพวกเขามีการสื่อสารกันเอง มันเป็นภาษาที่นางฟังไม่ออก ทันใดนั้นก็เหมือนมีมือใครมาแตะตรงหน้าผาก ทันทีที่มือนั้นแตะลงมา ภาพเรื่องราวในฝันก็เริ่มมีให้เห็นลางเลื่อน สิ่งที่เห็นในความฝันก็คืองานศพ มัมมี่ และภาพสุดท้ายที่เห็นก็คือตัวเองกำลังอุ้มทารก เนเฟอร์ติติตกใจตื่น เหงื่อซึมกาย ไม่เข้าใจว่าภาพนิมิตที่เห็นนั้นคืออะไร แล้วใครกันที่ต้องกลายเป็นมัมมี่ ระหว่างอเมโนฟิสหรือทุสโมส “โอ้ เทพอาเตน”นางเอามือปิดหน้าแล้วร้องออกมาด้วยความเสียใจ “ได้โปรดอย่าประทานความตายแก่ใครเลย”เนเฟอร์ติติลดมือลงจากใบหน้า แต่เอามากอดกายไว้ราวกับเหน็บหนาวเมื่อรู้ว่า เทพเจ้าจะประทานความตายแก่อเมโนฟิสหรือทุสโมส คนใดคนหนึ่ง “ไม่ได้ ข้าจะให้เกิดเหตุการณ์นั้นขึ้นไม่ได้”นางส่ายหน้า ไม่อาจทนเห็นใครคนใดตายได้ “แต่จะป้องกันเหตุร้ายนั้นได้อย่างไรกัน”เนเฟอร์ติติพยายามหาหนทางให้กับตัวเอง ในเมื่อเทพเจ้าประทานให้รู้เหตุการณ์ล่วงหน้าเช่นนี้แล้ว นางจะป้องกันเหตุการณ์เลวร้ายไม่ให้เกิดขึ้นได้อย่างไรกัน *.....................................................................................* จากคุณ : ฟินนิกซ์ (ฟินนิกซ์) เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 21:00:55

ความคิดเห็นที่ 3 คอมเม้นท์ ใช่ค่ะคุณ myladyannbook ได้ยินมาแบบนั้นเหมือนกัน แต่มีคนบอกว่านักเขียนเรื่องคำสาปฟาโรห์เสียชีวิตเสียก่อนเรื่องจะเขียนจบ แต่อันนี้ไม่คอนเฟิร์มว่าจริงแท้แน่นอนแค่ไหนนะค่ะ คุณ Psycho man รับทราบค้าบ เดี๋ยวจะลองหามาอ่านนะค่ะ ขอโทษด้วยค่ะที่ตอบคอมเม้นท์ช้ามาก พอดีช่วงนี้งานยุ่งมาก จากคุณ : ฟินนิกซ์ (ฟินนิกซ์) เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 21:05:53

ความคิดเห็นที่ 4 รักสามเศร้า... ไม่เข้าใจเหมือนกันค่ะ ไม่เคยเจอกับตัวเอง ^__^ ทุสโมสนี่ เนเฟอร์ติติไม่ได้รักเขาซะหน่อยก็ยังจะรั้งเธอเอาไว้อีก... ไม่เข้าใจ ๆ ๆ (((อ่านแล้วแอบอินไปกับเนื้อเรื่องค่ะ อิ อิ))) จากคุณ : myladyannbook เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 23:46:59