สัญญารัก...ลวงใจ [ ตอนที่ 3 ]
|
 |
***ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆ และกำลังใจสำหรับนักเขียนมือใหม่ค่ะ
จะพยายามเพิ่มมากขึ้นอีกค่ะ
ตอนที่..3
คิดไปเอง
มินตรานั่งทอดกายบนเก้าอี้เอนริมระเบียงด้วยความรู้สึกหมองเศร้า....แสงจันทร์ยามค่ำคืนทำไมช่างให้ความรู้สึกเหงาได้บาดลึกเข้าไปในใจอย่างนี้กันนะ บางครั้งความรู้สึกกลัวก็แล่นเข้ามา
หล่อนกำลังกลัว...กลัวความรู้สึกที่มันกำลังโหยหาใครคนหนึ่ง....
ลิลลี่สีชมพูช่อโตถูกโยนทิ้งอย่างไม่ใยดีอยู่ในถังขยะ...หล่อนจะไม่สนใจมันอีกแล้ว ถึงแม้ว่าสิ่งนั้นจะเป็นของที่ชอบ แต่เมื่อมาจากคนที่ไม่สมควร ก็เปล่าประโยชน์ที่จะเก็บมันเอาไว้ ตอนนี้มินตราตั้งใจแล้วว่าจะอยู่กับปัจจุบันให้ดีที่สุด...
ทันใดนั้นเสียงกริ่งประตูหน้าห้องก็ดังขึ้น บ่งบอกถึงการมาของใครบางคน ปลุกมินตราให้ตื่นจากภวังค์ความคิด
เอ๊ะ..ใครนะมาเอาป่านนี้ พี่ก้องก็บินไปอังกฤษตั้งแต่เย็นแล้วนี่ มินตราหัวเสียนิดหน่อย ปกติไม่ค่อยจะมีใครมาหาหล่อนในยามวิกาลนัก
ใครคะ ไม่มีเสียงตอบกลับมา ยิ่งทำให้มินตรานึกระแวงสงสัย บางทีอาจจะเป็นเด็กข้างบ้านที่ชอบมากดกริ่งแกล้งกันบ่อยๆ
ด้วยความสงสัยทำให้ต้องเปิดประตูแง้มนิดๆ ก่อนจะชะโงกหน้าออกไปมอง แล้วหล่อนก็ต้องถึงกับตกตะลึง ใครคนนั้น....คนที่มินตราเคยรัก..มาปรากฏตัวอยู่ตรงหน้า ต้องเป็นความฝันแน่ๆ ....ฝันร้ายของหล่อนชัดชัด....มินตราสะบัดศรีษะอย่างแรง เพื่อขับไล่ความมึนงง ...
โอม หรือ อธิป ผู้ชายคนที่มินตราเคยรักนักหนา เขาไม่เคยรู้สักนิดว่าหล่อนอยู่ที่นี่ ...แล้วเขามาได้ยังไงกัน
คุยกันหน่อยนะ...มิน อธิปบอกออกมาด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย ก่อนจะจับข้อมือมินตราเอาไว้อย่างหลวมๆ กลิ่นแอลกอฮอล์แรงลอยมาแตะจมูกมินตราเข้าอย่างจัง มือข้างหนึ่งที่กำลังจะปิดประตูห้องถึงกับชะงักค้าง ไม่เข้าใจว่ามีอะไรดึงดูดหล่อนให้อดที่จะตอบเขาไปไม่ได้
ไม่มีอะไรจะคุย...กลับไปซะ มินตราปฏิเสธอย่างไร้เยื่อใย พร้อมกับพยายามแกะมือเขาที่เกาะกุมข้อมือหล่อนไว้แน่น
โดยไม่ทันตั้งตัวอธิปก็โผเข้ามากอดมินตราแน่น ก่อนจะซบใบหน้าลงบนไหล่ของหล่อน มินตรารู้สึกได้ถึงบางสิ่งบางอย่างที่มันชื้นอยู่บนไหล่ อธิปร้องไห้สะอื้นเบาๆ ก่อนจะพูดบางคำที่มินตราไม่ได้ยิน หล่อนไม่ได้ขัดขืนเลยสักนิด เพราะยังตกใจไม่หายจากการจู่โจมของอธิป จึงได้แต่ปล่อยให้เขากอดอยู่อย่างนั้น
คิดถึง....คิดถึงเธอนะ...มิน
นายกลับมาทำไม...อยู่ที่นั่นก็มีความสุขดีไม่ใช่เหรอ มินตรากลั้นใจถามเขาออกไปอย่างอยากรู้ถึงสาเหตุการมาของเขา
เพราะฉันอยากอยู่กับเธอ มินตราถึงกับอึ้งไป เพียงเท่านี้เองหรือกับคำตอบของเขา มันดูคลุมเครือ และไม่มีความชัดเจนเอาเสียเลย
แต่ฉันไม่อยากอยู่กับนายอีกแล้ว....เราจบกันไปนานแล้วนะ...โอม มินตรากลั้นใจพูดออกมา ในใจตอนนั้นนึกถึงแต่ใบหน้าของวสุ ผู้ชายที่แสนดีเพียงคนเดียวในชีวิตของหล่อน
ไม่...ไม่...ไม่จบ..มันยังไม่จบนะ...มิน เขาเว้าวอนด้วยน้ำเสียงที่น่าสงสาร แต่มินตราจะไม่หลงกลอีกแล้ว หล่อนตัดสินใจรวบรวมกำลังที่มีผลักไสเขาเพื่อจะให้พ้นออกไปจากประตูห้อง
พูดกันไม่รู้เรื่องแล้ว...ออกไปจากห้องฉันเดี๋ยวนี้ไม่อย่างนั้นฉันจะบอก...พ่อนาย มินตราตัดสินใจเอ่ยถึงคนที่หล่อนกลัวที่สุดในชีวิต คนที่หล่อนคิดว่าชาตินี้คงจะไม่ต้องเจอะเจอกันอีกแล้ว แต่อธิปก็ยังไม่ยอมปล่อยกลับรัดสองมือของหล่อนแน่นขึ้นไปอีก
เด็ก...ไม่อยู่แล้ว...มิน...เขาไม่อยู่แล้ว
ฉัน...เป็นอิสระแล้ว
ฟ้าสางแล้ว แต่มินตราก็ยังคงข่มใจตนเองให้หลับลงไม่ได้...เมื่อคืนจู่ๆ อธิปก็หมดสติ หลังจากพูดคำที่ค้างคาใจให้ฟัง หล่อนต้องเหนื่อยกับการลากเขามาที่โซฟา และนั่งอยู่ใกล้ๆ ด้วยความเป็นห่วงเขาอย่างนั้นตลอดทั้งคืน เป็นห่วงอย่างนั้นหรือ มินตราสะบัดศรีษะแทบจะในทันทีที่ความรู้สึกสงสารแล่นเข้ามาจู่โจมที่หัวใจหล่อน ทั้งที่คิดว่าเวลาที่ผ่านไปนานจะลบล้างแผลในใจหล่อนไปได้แล้ว แต่เมื่อคืนมินตราก็ยังอดใจอ่อนให้กับน้ำตาของเขาไม่ได้ แม้แต่ในยามหลับ สีหน้าของอธิปก็ยังมีแววกังวล
| จากคุณ |
:
lovereason 
|
| เขียนเมื่อ |
:
22 ส.ค. 55 21:03:27
|
|
|
| 
