๒๙. ณ.ที่ไร้ซึ่งกาล

๒๙. ณ.ที่ไร้ซึ่งกาล

ก่อนที่ร่างของเธอจะลงไปอยู่กับดิน
เมื่อเราเจอกันอีกครั้ง เราคงจำกันได้
ฉันหวังว่า เราจะไม่พรากจากกันอีก

ขอให้ฉันได้ไหม รอยยิ้มของเธอ
ขอเก็บเอาไว้ ในความทรงจำที่ดี

ยกให้ฉันได้ไหม เสียงหัวเราะใสๆ
โปรดเถิด มันมีค่า ต่อฉันมากมาย

ฝากไว้ที่ฉันได้ไหม แววตาคู่นั้น
มันทำให้ฉันรู้สึกได้ ถึงตัวตนเธอ

ฉันขอเธอมามากแล้ว จะขออีกครั้ง
ฉันต้องการให้เธอ เก็บใจฉันเอาไว้

ช่วงเวลาที่แสนสุขของเรา ช่างสั้นนัก
ณ. ที่ไร้ซึ่งกาล เราจะได้เจอกันอีกครั้ง

ก่อนที่ร่างของเธอจะลงไปอยู่กับดิน
เมื่อเราเจอกันอีกครั้ง เราคงจำกันได้
ฉันหวังว่า เราจะไม่พรากจากกันอีก

ผีพิลาป  ๐๐.๒๔ น. ๒๔/๐๘/๕๕

...การพรากจาก ได้สร้างความร้าวรานใจ แต่เราก็ต้องเคารพต่อธรรมชาติ
เวลาของเรามีเพียงเท่านี้ ก็ควรจะเก็บสิ่งที่ดีๆ ต่อกันเอาไว้ เธอยังอยู่ในใจฉัน
ฉันหวังเพียงว่า ให้เธอจดจำฉันเอาไว้ ณ. ที่ไร้ซึ่งกาลเวลา เราคงได้เจอกัน
ณ.ที่แห่งนั้น แล้วเราจะไม่พรากจากกันอีก.....

จากคุณ	: นั่งคุย
เขียนเมื่อ	: 24 ส.ค. 55 00:36:25