๓๐. ที่ภายนอก ไม่ได้มีแค่สายลมแสงแดด

๓๐. ที่ภายนอก ไม่ได้มีแค่สายลมแสงแดด

ฝนเทกระหน่ำลงมาราวกับว่า จะกลืนกินแผ่นดิน
หน้าต่างที่ฉันเปิดเอาไว้ ถูกฝนซัดเข้ามา ในบ้าน

กว่าหน้าต่างจะถูกปิดลง บ้านก็เปียกปอนไปแล้ว
เป็นความเผอเรอที่ไม่น่าให้อภัย ฉันจึงเปียกปอน

ในบางครั้งเมื่อชีวิต เจอกับเรื่องร้ายๆ ตั้งตัวไม่ทัน
เรื่องร้ายๆ เหมือนฝนที่ถูกซัดเข้ามา ทางหน้าต่าง

แล้วหน้าต่างนั้นก็คือใจ ฉันไม่รู้วิธี ที่จะปิดป้องกัน
ใจเปียกปอน เปียกเพราะฉันไม่ได้ปิดใจ เมื่อฝนมา

หน้าต่างใจ ที่เปิดรับสิ่งต่างๆ ถูกปล่อยทิ้ง เปิดอ้าไว้
โดยไม่ได้ระวังว่า ที่ภายนอก ไม่ได้มีแค่แดดและลม

ฉันต้องพยายามที่จะเรียนรู้ ว่าควรเปิดใจรับในบางสิ่ง
และ ปิดหน้าต่างใจ ไม่ต้อนรับบางสิ่ง ฉันต้องเรียนรู้

ผีพิลาป ๑๐.๑๐ น. ๒๕/๐๘/๕๕

.....บ้านคือกายของเรา หน้าต่างคือใจ ที่เราต้องรู้จักการควบคุมปิดเปิดรับเรื่องราวในชีวิต
เปิดเพื่อรับสิ่งที่ดี รับสิ่งใหม่ ปิดเพื่อป้องกันไม่ให้เรื่องร้ายๆ เข้ามาทำให้ใจของเราขุ่นมัว
ความเหมือนของหน้าต่างกับใจอยู่ที่ตรงนี้ ฝนหรือเรื่องร้ายๆ จะทำอะไรเราไม่ได้เลย
ถ้าเรารู้จักควบคุมใจของเรา ให้เปิดรับแต่เพียง แสงแดดที่อบอุ่นและสายลมที่เย็นฉ่ำ......

จากคุณ	: นั่งคุย
เขียนเมื่อ	: 25 ส.ค. 55 10:31:01