ความคิดเห็นที่ 1 ...สองแขน...ไม่ต้องการ...ตระกองกอด สองมือ...ไม่ต้องการสัมผัส..แตะต้อง ...แค่หนึ่งได้คิดถึง...ก็เกินพอ....>>>>>>> จากคุณ : โอ ติ๊ง ต่อง เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 12:56:34

ความคิดเห็นที่ 2 ลาก่อนค่ะ...ที่รัก..ของหนู จากคุณ : โอ ติ๊ง ต่อง เขียนเมื่อ : 30 ส.ค. 55 13:02:08

ความคิดเห็นที่ 3 ผมเข้าใจความรู้สึกแบบนี้ดี ลึก ที่สุด เพราะคยสัมผัสมาแล้ว รู้ลึกซึ้งถึง.. .....การ "คิดถึง" คนที่รู้ว่าอาจจะไม่ได้พบเจอกันได้อีกนั้น รู้ไหมมัน "ทรมาน" มากมายเพียงใด... .....ความรู้สึกบางอย่าว.ถ้าไม่เจอกับตัวก็คงไม่มีทางรับรู้... ต่างกันตรงที่ว่าผมยอมเดินโดดเดียว โดยไม่เดินไปกับคนที่ผมไม่รัก เพราะหายนะทางความรู้สึกอีกชนิดหนึ่งรออยู่ข้างหน้า แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 55 20:07:26 จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 20:02:51

ความคิดเห็นที่ 4 เรา...ก็ไม่ได้อยากไปกับคนที่ไม่ได้รักหรอกนะคะ เพียงแต่คนรอบข้างมักพุดว่าทำไมเราต้องจมอยู่กับคนๆนั้น มีคนเข้ามาคุยก็คุยกะเค้าได้... เรารู้ค่ะทั้งๆที่ฝืน แต่บางทีสักวัน เราอาจจะชอบเค้าก็ได้ ตอนนี้ พิมไปน้ำตาก็ไหลไป แบบว่า มัน.......................................... จากคุณ : โอ ติ๊ง ต่อง เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 08:37:43

ความคิดเห็นที่ 5 ความรักก็เหมือนเหรียญ หรือเงิน มีสองด้าน ตรงกันข้ามกัน ถ้าเราจะใช้เงิน เราก็ต้องใช้มันทั้งสองด้าน ไม่สามารถใช้เงินได้ด้านเดียว ขึ้นอยู่กับว่าขณะเราใช้เงิน เงินพลิกด้านใดขึ้นมาให้เรามองเห็น แต่ไม่ได้กมายความว่า ด้านตรงกันข้ามจะไม่มี ดังนั้นคิดจะใช้เงิน ก็เหมือนคิดจะรักใครสักคน ค่าของเงิน(ก็อาจเปรียบเหมือนค่าของความรัก) มากเท่าไร อีกด้านหนึ่งก็จะมีค่ามากตามไปด้วย ดังนั้น คิดจะรักมาก ก็ต้องเตรียมใจรับอีกด้าน ให้มาก เพราะรักมาก ย่อมมีสิทธิ์เจ็บมาก รักน้อยเจ็บน้อย รักปานกลางเจ็บปานกลาง ไม่รักเลย ก็ไม่เจ็บ แต่การมีหัวใจที่ปราศจากความรัก ถึงจะไม่เจ็บ แต่จะมีความเหงา เพราะเรายังคงเป็นปุถุชนคนธรรมดา ไม่บรรลุอรหันต์ อย่างน้อยการที่เรายังรู้สึกเจ็บได้ ก็แสดงว่าหัวใจของเรายังไม่ตายด้าน^^.. เมื่อเป็นเช่นนี้ มีเงิน ก็ควรต้องใช้ ไม่ใช่เก็บเอาไว้เฉยๆ เพราะถ้าเป็นแบบนั้นเงินในกระเป๋าก็คงไม่มีค่าอะไร อย่างน้อยหัวใจที่มีความรัก ก็ดีเลิศประเสริฐศรีมากกว่าหัวใจที่มีความเกลียดชัง มากมายหลายล้านเท่า อย่างน้อยก็ต้องมีความทรงจำดีๆ เอาไว้ให้ระลึกถึง นึกถึงสิ่งดีๆ (แม้จะเป็นเพียงเงาในอดีต) จะมากจะน้อยก็ต้องรู้สึกดี ความรู้สึกดีๆของเรา ที่ไม่มีใครแย่งเอาไปได้ มันจะอยู่กับเราเสมอ อยากจะคิดถึงเมื่อไร ก็เปิดลิ้นชักแห่งควาทรงจำดีๆออกมาดู ได้ทุกเมื่อ ไม่ต้องเสียภาษี เห็นไหมครับว่า ดีขนาดไหน ส่วนความเจ็บ เจ็บได้เจ็บไป ไม่ต้องหนี หันหน้าเผชิญกับมัน(ทั้งน้ำตานี่ล่ะ) ลองพิจารณาดูว่า เอาสิ....จะเจ็บไปขนาดไหนนักเชียว (ทำใจแข็งท้าตัวเองไปเลย แม้หัวใจกำลังจะแหลกสลายก็ตาม ขู่ตัวเองไว้ก่อน...) แน่จริงเจ็บจนให้เนื้อหลุดเป็นชิ้นๆออกมาเองให้ดูทีสิ วันนี้ไม่ดีขึ้น วันพรุ่งนี้ หรือสัปดาห์ต่อไป หรือเดือน ปี ต่อไป ไม่ดีขึ้นก็ให้มันรู้ไป จะตลอดชีวิตก็ให้มันรู้ไป... เราจะได้(ฝืนยิ้ม) แบบนี้ ...^____________________^.... ใส่หน้าเจ้าความเจ็บนั้น ว่ามันแน่จริงๆ ซึ่งถึงเวลานั้น มันกับเราคงคุ้นเคยจนเป็นเพื่อนกันได้แล้ว และเราไม่ได้เจ็บอยู่เพียงลำพัง ในโลกนี้ ตอนนี้ มีผู้คนมากมาย กำลัทรมานอยู่ทั่วทุกมุมโลก บางคนอาจนั่งจิบกาแฟคนเดียวและน้ำตาซึมในมุมหนึ่งของร้าน บางคนอาจกำลังเมาหัวทิ่มดื่มเหล้าเคล้าน้ำตา บางคนอาจนอนน้ำตาไหลมองเพดานในห้องนอนเหม่อมองเพดานอย่างโดดเดี่ยว บางคนอาจกำลังจะกระโดดน้ำตาย หรือกินยาตาย (หว่ายๆๆๆๆๆ..แบบนี้ไม่ดี ไม่เอา......) เห็นไหม.ว่าไม่ใช่เราคนเดียวสักหน่อย เราย่อมไม่เจ็บโดดเดี่ยว ^_^. เรามีเพื่อนราวมรสนิยมความเจ็บปวดร้าวรันทดมากมาย อ่านจบแล้ว ลองยิ้มดู แบบนี้ ....^______________________________________________________________^....... สักครั้ง..^^ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ย. 55 12:17:56 จากคุณ : Psycho man เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 12:17:02

ความคิดเห็นที่ 6 เรายิ้มแล้วนะคะ...อาจจะเป็นยิ้มที่ฝืนทั้งน้ำตา...แต่เราก็ยิ้มได้แล้ว เรากะลังเรียนรู้ว่า...น้ำตาไม่ได้ช่วยอะไรนอกจาก..ช่วยให้ความอัดอั้นเบาบางลง แต่อย่างน้อย...มันก็ดีนะคะ...ที่ได้ปลดปล่อย แต่มันก็ช่วยได้เยอะ เพียงแต่ไม่ตลอดไปเท่านั้นเองค่ะ....ขอบคุณมากๆนะคะที่เป็นกำลังใจให้เราค่ะ จากคุณ : โอ ติ๊ง ต่อง เขียนเมื่อ : 6 ก.ย. 55 16:04:34