๓๖. จงนอนลง บนสองแขน แล้วหลับตา

๓๖. จงนอนลง บนสองแขน แล้วหลับตา

เธอว่า...
"อยากจะหา ที่พักใจ มีบ้างไหม?
ฉันเจ็บมา อย่างสาหัส อยากพักฟื้น
เมื่อฉันหาย ฉันจะไป ไม่รบกวน

ฟ้าที่กว้าง ทางที่ไกล ยังทอดยาว
แต่ตอนนี้ ไปไม่ไหว ฉันหมดแรง
ขอพึ่งพิง รักษาใจ ได้หรือเปล่า?

วันนี้ฉัน แสนเหนื่อยล้า และอ่อนแรง
ขอสองแขน ช่วยพยุง ไม่ให้ล้ม
อยากจะพัก นอนอุ่นใจ ใกล้อกเธอ"

ฉันว่า...
"ที่ตรงนี้ มีที่พัก ถ้าเธอขอ
เข้ามาเถิด รักษาใจ ที่เหนื่อยล้า
จะรักษา เยียวยาใจ ให้กับเธอ

เมื่อเธอหาย ถ้าจะไป ไม่ว่ากัน
ถ้าเธอตี ค่าฉันเพียง ที่พักใจ
จงนอนลง บนสองแขน แล้วหลับตา

เมื่อฟ้าสาง เธอก็ไป จากอกฉัน
ไม่ว่ากัน เก็บเอาใจ เธอไปด้วย
แต่อย่าเก็บ หัวใจฉัน ไปกับเธอ"

ผีพิลาป ๐๗.๔๑ น. ๓๑/๐๘/๕๕

....ความช่วยเหลือในครั้งนั้นไม่ว่าจะใหญ่หรือเล็ก มันย่อมมีความงดงามอยู่ในตัว
ช่วย.....เมื่อคนอื่นเดือดร้อน แล้วลืมมันไปซะ เขาไม่ได้ติดค้างอะไรเรา ไม่เลย
ถ้าเราไปคาดหวังอะไร กับความช่วยเหลือครั้งในนั้น เรา....จะติดค้างในใจตัวเอง....

จากคุณ	: นั่งคุย
เขียนเมื่อ	: 31 ส.ค. 55 07:50:30