. . . ดีใจที่ได้เจอกันนะ

มีเรื่องอยากจะแบ่งปันครับ เก็บเอาไว้ไม่อยู่ ขอถ่ายทอดเป็นหนึ่งกระทู้นะครับ

วันสบายๆ ที่ผ่านมา อยากนั่งกินกาแฟ อ่านหนังสือ เลยไปร้านกาแฟในห้างแห่งหนึ่ง
คนในร้านเยอะพอควร ที่นั่งเลยหายาก เอาเป็นว่าลุกจากที่นั่งเป็นเสียม้า ผมเห็นมีว่างอยู่ที่นึงเลยเข้าไปนั่ง
ด้วยมารยาทเลย ถามคนนั่งตรงข้ามนิดนึงว่า "มีคนนั่งหรือป่าวครับ"

"ไม่มีค่ะ" สายตาได้สบประสาน ภาพสีซีเปีย แฟล๊ชแบ็ค ไทม์แมชชีน หรืออะไรเทือกนั้นก็เริ่มทำงาน รอยยิ้มที่เกิดขึ้น ระคนกับ
ความประหลาดใจ ใช่แล้วครับ คนที่เราจำได้แม่นยำ แม้ไม่ได้เจอกันแสนนาน นอกจากญาติ พี่น้องแล้ว นั่นคือ "แฟนคนแรก"
แล้วบทสนทนาก็เริ่มขึ้น

ผม: ... สบายดีใช่ป่าว
เธอ: ใช่ สบายดีค่ะ

ประโยคตอบโต้ที่แห้งๆ ดูเงอะๆงะๆ ก็แน่นอน มันเกือบ 12 ปีแล้วหนิ จากครั้งสุดท้ายที่เจอกัน
"ฮอทคาปูชิโน่เกรนเด้ ได้แล้วครับ" ผมรับกาแฟ แล้วมานั่งดื่มอย่างรวดเร็ว

บทสนทนาเริ่มอีกครั้ง ครั้งแล้ว ครั้งเล่า เสียงหัวเราะ รอยยิ้ม ภาพเก่าๆ กลิ่นของความรัก ความผูกพัน มันอบอวลในร้านกาแฟ ตลอดเวลาชั่วโมงกว่าๆ

แล้วเสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น ความเงียบงันได้เกิดขึ้นในใจผม และรู้ดีว่านี่คือสัญญาณการจากลาอีกครั้ง

เธอ: " เรา ...ต้องไปแล้ว"
ผม: "อืมม โชคดีนะ ดีใจมากที่ได้เจอกัน"

ทั้งผมและเค้า คิดตรงกันเรื่องนึง ไม่มีใครถามถึง เบอร์โทรศัพท์ โซเชี่ยลเน็ทเวริ์ก หรืออะไรที่จะนำซึ่งการได้พบเจอกันอีกครั้ง

คงจะจริง ที่ความรู้สึกดีๆ ความสุขที่เคยมี ภาพเก่าๆที่ประทับใจ ควรเก็บอยู่ในที่ของมัน ในที่ซึ่งกาลเวลาไม่อาจพรากไปจากเราได้

จากคุณ	: Rootlocus
เขียนเมื่อ	: 1 ก.ย. 55 09:54:22