"ที่ใดมีรัก ที่นั่นมีทุกข์" ครั้งหนึ่ง ผมเคยไม่เห็นด้วยกับคำกล่าวที่ว่านี้ ผมเคยพูดเสมอว่า ความรัก จะไม่มีวันทำให้ผมเศร้า วันนี้ผมคงต้องขอถอนคำพูดนั้น
ในความรักนั้นเต็มไปด้วยเรื่องเศร้า ซ่อนอยู่ในรายละเอียด ที่ฉาบด้วยความสวยงามที่ภายนอก หากเรามองไปยังคู่แต่งงานสดใหม่
แน่นอนว่ามันจะเต็มไปด้วยฉากหน้าที่สวยงาม แต่ผมเชื่อเหลือเกินว่า ผู้มีรักทุกคน ต้องเคยผ่านเรื่องเศร้าเช่นผมในวันนี้ และที่เป็นเช่นนั้นคงเป็นเพราะ
ผมไม่สามารถควบคุมให้มันเป็นไป อย่างที่ผมต้องการ เรื่องเศร้ามันจึงเกิดขึ้นกับผม ผมพูดได้เต็มปากว่าทันที ที่มีความรัก ความเศร้าก็จะเกิดขึ้นทันที่เช่นกัน
ดังที่ผมจะอธิบายต่อไปนี้ หากผมจะเปรียบความรักเป็นสิ่งของ เป็นต้นว่า ผมมีของเล่นชิ้นใหม่ ผมมีความสุข ผมรักมันมาก ทันทีที่ผมรักมัน
ผมเกิดความคาดหวังกับมัน ผมเกิดแล้วซึ่งความทุกข์ ผมอาจเป็นกังวนว่ามันจะพังเสียหาย ถึงแม้ผมจะมีควาสุขที่ได้เห็นมันอยู่ตรงนั้น ในขณะเดียวกัน
ผมอาจเป็นห่วงว่ามันจะหายไป หากนึกภาพตามผมอย่างไม่มีอคติ เราจะพบว่ามันเป็นเช่นนั้นจริง ในทุกๆความรู้สึก มันมีด้านตรงข้ามเกิดขึ้นมาด้วยเสมอ
แม้แต่ความรักในสิ่งของไร้ชีวิต ผมยังไม่สามารถควบคุมมันได้ แน่นอนว่าความรักในมนุษย์ ผมก็ยิ่งจะควบคุมมันไม่ได้เลย แท้จริงแล้วความเศร้าทั้งหมด
มันคงขึ้นจากความคาดหวัง ความคาดหวังทำให้ผมเศร้าไปก่อนที่อะไรๆ มันจะเกิดขึ้นจริง จะเป็นไปได้ไหมถ้าผมจะไม่คาดหวัง ไม่ต้องการ เป็นไปไม่ได้
ผมเป็นมนุษย์ธรรมดา ที่ยังยึดติด ยังมีกิเลส ผมยังต้องการให้ทุกสิ่งเป็นไป ตามความคาดหวังของผม และถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ตลอดชีวิตคงมีแต่ความสุข
แต่ความจริงก็คือ ในโลกนี้ไม่ได้มีเพียงผมคนเดียวที่คาดหวัง ที่ต้องการ ทุกคนต้องการ คนรักของผมก็ต้องการ เมื่อความต้องการ และคาดหวังต่างกัน
ก็ไม่แปลกที่เรื่องเศร้าจะเกิดขึ้น หรือแม้แต่ในขณะที่เขียนถึงตรงนี้ ผมยังคาดหวังว่าจะมีคนมาอ่านบทความนี้ ยังคาดหวังว่าจะมีคนมาเห็นด้วย
และยังคาดหวังว่าผมจะอธิบายมันได้ดีกว่านี้ ในเรื่องความรักและความเศร้าของผม แต่นั่นคงไม่ทำให้ความเศร้าในเวลานี้ของผมจางหาย
ผมจึงอยากจะหยุดความคาดหวังของผม ไว้เพียงเท่านี้ ผมจะไม่หวัีงให้ใครมาเข้าใจผม ผมจะไม่หวังให้ใครมาชอบสิ่งที่ผมเขียน
ผมแค่เขียนในสิ่งที่อยากเขียน เท่านั้น มันคงจะดีไม่น้อย หากผมจะหยุดความเศร้า ไว้ด้วยการไม่คาดหวังกับสิ่งใดๆ ได้จริง
แต่สุดท้ายแล้ว ผมก็ยังคงกลับมาคาดหวัง ว่าผมจะไม่คาดหวังกับสิ่งใด หรือแท้จริงแล้ว ความหวังก็นำมาซึ่งความสุข และความสุขก็อาจมีอำนาจมาก
จนทำให้ความทุกข์และความเศร้า กลายเป็นเรื่องเล็กน้อยไปในทันที เช่นนั้นแล้ว ผมคงต้องจบบทความนี้ โดยไม่มีการเขียนสรุป อะไรใดๆ
ถึงตรงนี้ในบรรทัดสุดท้าย ความเศร้าของผมมันไม่ได้มีปริมาณมาก เท่ากับในตอนที่ผมขึ้นบรรทัดแรกอีกแล้ว ไม่รู้ทำไม ไม่รู้ัทำไม ...
02/09/55 -สำร่ายเนืองติส
ขอบคุณที่สระเวลาอ่านถึงตรงนี้ ขอบคุณจากในจริง มา ณ โอกาสนี้
แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 55 04:17:59
แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 55 04:15:08
แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 55 03:48:48
แก้ไขเมื่อ 02 ก.ย. 55 03:46:33
เต็มไปด้วยความเศร้า
