ความคิดเห็นที่ 1 ทำไมอัพที่ละนิดๆหละคะ " ขอคุยด้วยหน่อยไม่ได้เหรอ " วสุยังไม่หยุดต่อรอง..มินตราชักเริ่มจะรำคาญแล้วจึงตอบเขาไปด้วยน้ำเสียงสุดจะห้วน ^ ^ น่าจะอธิป ไม่ใช่ วสุนะคะ จากคุณ : ดีแอน เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 12:28:16

ความคิดเห็นที่ 2 อ่ะ ขอโทษค่ะพิมพ์ผิด จะรีบแก้ให้นะคะ ^ ^ ตอนนี้ประมาณ 8 หน้าเวิร์ดค่ะ อาจจะตอนเขียนใช้ cordia 16p. เลยเปลืองหน้ากระดาษไปหน่อยค่ะ > < จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 12:43:49

ความคิดเห็นที่ 3 เพิ่งตามมาอ่านเรื่องนี้เลย... อ่านแล้วสนุกดี แต่ตอนที่แล้วมินยอมง่ายไปมั้ยอ่ะ? แต่ก็เลือกยากนะ คนที่ดีกับเราตลอดมา แต่ว่าเป็นเพียงคนเข้ามาตอนอกหัก กับคนที่เรารักแต่ต้องหักใจเลิก เพราะเรื่องไม่ดี... เหมือนกับว่ามินยังไม่หมดรักอธิป แต่ก็ยังหลอกตัวเองให้เลิกคิดถึง ส่วนอธิปก็เหมือนรักแบบอยากครอบครอง คิดเองเออเองเก่งมะ? ฮ่าๆๆ โอย... อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ ลงเยอะๆหน่อยน้าาา จากคุณ : N_Foxtrot เขียนเมื่อ : 2 ก.ย. 55 20:58:09

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่แล้วสั้นไปหน่อย  ^ ^ ขอต่อตอนที่ 7 เลยนะคะ ตอนที่..7 รักหรือ...คือความเจ็บปวดน่ะสิ                                               อดิษว์....เจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่ระดับประเทศ ในเครือชาญวนิชกรุ๊ป....กำลังปวดหัวจนต้องนั่งกุมขมับ...หลังจากรู้ข่าวจากภรรยาของเจ้าลูกชาย....ว่าเจ้าตัวแสบกลับมาเมืองไทยได้สองอาทิตย์แล้ว...แต่ยังไม่กลับมาที่บ้าน เขาไม่รู้เลยว่าป่านนี้ลูกชายตัวแสบหายหัวไปอยู่ที่ไหน...ทำไมถึงได้ขยันสร้างเรื่องนักก็ไม่รู้                           " คุณท่านครับ....ผมเข้าไปได้ไหมครับ " เสียงเคาะประตูดังขึ้น พร้อมกับเสียงใครบางคนขออนุญาตเข้าพบ                         " เข้ามาสิ....กำลังรออยู่พอดี "                         " ว่าไง...ได้เรื่องไหม " ชายสูงอายุเข้าเรื่องทันที ถามด้วยสีหน้าค่อนข้างเครียด                         " ครับ....คนของผมรายงานมาว่าตอนนี้คุณชายอยู่ที่บ้านพัก...ที่เกาะมัตราครับ " ชายหนุ่มอ่อนวัยกว่ารายงานความคืบหน้าเสร็จจึงยื่นซองเอกสารให้...เมื่อเปิดดูจึงพบว่าเป็นรูปถ่ายปึกหนึ่ง...เป็นรูปลูกชายของเขา...กับผู้หญิงวัยไล่เลี่ยกันอีกสองคนในหลายอิริยาบถ                                           " คุณชายไปที่นั่นได้สองสามวันแล้วครับ....ตอนนี้อยู่กับ...เอ่อ...คุณมินตรา..กับเพื่อนคุณมินตราครับ " ตอบไปพลางนึกหวาดๆ เขารู้ดีถึงเรื่องเมื่อสี่ปีก่อน...ซึ่งเขาเองก็มีส่วนร่วมอยู่ในเหตุการณ์ครั้งนั้นด้วย....                         " ขอบใจ....นายทำดีมาก...ไว้ฉันจะมีรางวัลให้นะ...ภัทร " อดิษว์ตบบ่าคนอ่อนวัยกว่า ด้วยนึกเอ็นดูคนที่เสมือนเป็นลูกชายของเขาอีกคนหนึ่ง  เพราะเขารับอุปการะภัทร...เด็กกำพร้าตั้งแต่เด็ก  ไม่ใช่ลูกก็เหมือนลูก....ภัทรจึงเติบโตมาพร้อมกับอธิปลูกชายของเขา  ทั้งสองคนจึงค่อนข้างสนิทกัน                         อดิษว์ถึงกับถอนหายใจ....พร้อมกับนึกไปถึงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งลูกชายของเขาบอกว่า...รักมาก....และอยากจะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน                          “ เป็นไม่ได้หรอก..เจ้าโอม...ความรักของแกกับนังเด็กคนนั้นไม่มีทางเป็นไปได้..แกกำลังจะทำให้เด็กคนนั้นต้องเดือดร้อน....แล้วแกก็จะต้องเจ็บปวดอีกกี่ครั้งกี่หนกัน “                          “ มินตรา..เธอคงยังไม่เข็ดสินะ...ถึงมาพบลูกชายฉันอีก “ สบถพึมพำ                         ไม่มีวันที่ลูกชายของเขาจะแต่งงานกับผู้หญิงไม่มีสกุลรุนชาติและมีประวัติครอบครัวด่างพร้อยคนนั้น เขาจำเป็นต้องแยกอธิปออกจากมินตรา...ไม่ว่าวิธีไหน...ก็ไม่เกี่ยงมันคงจะดีกว่านี้....ถ้าลูกชายของเขาไม่ต้องเสียใจแทบล้มประดาตายดังเช่นตอนนั้น.... ก็ในเมื่อรักแล้วมีแต่ความเจ็บปวด....แกจะเจอกับเด็กคนนั้นอีกทำไมกัน....                           “ ต่อสายคุณสริน....ให้เข้ามาพบฉันด้วยวันนี้....” อดิษว์รู้ว่าลูกสะใภ้กลับมาจากนอกได้สองสามวันแล้ว จึงต้องถามเอาความเสียหน่อย เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงสั่งเลขาให้ตามสรินมาพบทันที....                         หลังจากวางสายจากพ่อสามี รินถึงกับเซ็งเลยทีเดียว....นี่หล่อนจะต้องไล่ตามเกมของพ่อสามีไปอีกนานเท่าไหร่....มันควรจะจบไปได้แล้ว...ในเมื่อทั้งหล่อนและอธิปต่างก็ไม่ได้รักกัน...ไม่สิ...อธิปคนเดียวมากกว่าที่ไม่ได้รักกัน                         หล่อนรู้สึกผิดที่ทำร้ายความรักของอธิป....ดีที่ได้ลูกซึ่งอธิปรักและทะนุถนอมมาตั้งแต่เกิดเป็นหลักให้เขาพึ่งพิงยามที่อยู่ด้วยกันที่โน่น ..ครั้งแรกที่ลูกไม่สบาย....คนที่เสียใจที่สุดคือ...อธิป....ผู้ชายคนนั้น....เลี้ยงดูลูกของเธอราวกับเป็นลูกของตัวเองได้อย่างไร....สรินนับถือน้ำใจเขานัก ..                         ไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเรื่องนี้เลยจริงๆ...ถ้าผู้หญิงคนนั้นจะไม่ใช่....มินตรา....คนที่เธอเกลียดแสนเกลียด.... ................................................................................................................                                                                                 มินตราตื่นเช้ากว่าปกติเพราะนอนไม่หลับ ..เมื่อคืนหล่อนฝันร้ายอีกแล้ว.... ยิ่งเจออธิปมากเท่าไหร่  หล่อนก็ยิ่งฝันร้ายมากขึ้นทุกวัน....ไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ  ....ตั้งใจว่าจะออกมาเดินเล่นแถวสวนน้ำตก...แต่ไม่รู้ทำไมเดินมาไกลถึงริมหน้าผาได้....จึงได้แต่นั่งปล่อยอารมณ์คิดอะไรอยู่เรื่อยเปื่อย...ที่ริมหน้าผาแห่งนั้น                         “ คิดอะไรอยู่เหรอ...” อธิปคนที่มินตราไม่อยากเจอหน้าที่สุด...ลงมานั่งข้างกันบนพี้นหญ้า                         “ อืม....ไม่มีอะไรหรอก...ที่นี่วิวสวยดี “ มินตราตอบไปโดยไม่หันมามองคนข้างๆ...หล่อนกำลังเพลิดเพลินกับความงดงามของท้องฟ้าและทะเลยามเช้า........                         “ ใช่สิ....ที่นี่เป็นที่ที่ฉันรัก....ตั้งแต่เด็กๆ เวลาปิดเทอมฉันมักจะมาอยู่ที่นี่แหละ...”    ได้ผล...มินตราสนใจหันมาจ้องอธิปเล่าเรื่องราวสมัยเด็กๆของเขา...ตอนคบกันไม่เคยถาม....ไม่สิ....ไม่กล้าถามมากกว่า...อธิปเป็นคนมีแผลในใจเกี่ยวกับครอบครัว...จนเหมือนเป็นโลกส่วนตัวที่มินตราไม่เคยเข้าไปถึง                        “ บ้านหลังนี้เมื่อก่อนมันเคยอบอุ่นนะ...มีพ่อ..แม่...แล้วก็ฉัน...ตอนเด็กๆฉันมีความสุขมากเลยล่ะ “  อธิปเล่าจบก็หันมามองมินตราที่กำลังจ้องมองอธิปอยู่อย่างลืมตัว...กว่าจะรู้ตัวมินตราเองเป็นฝ่ายที่ต้องหลบสายตาไปก่อน                        “ ฉันเคยคิดว่าอนาคตอาจจะอยู่ที่นี่กับมิน....มีครอบครัวเล็กๆที่อบอุ่นอยู่ด้วยกัน....”                        “ ตอนนี้ยังจะเป็นไปได้อยู่ไหม.... “  มินตรามองอธิปอย่างอึ้งๆ  พลางมองดูมือของตนเองที่ถูกเขาเอาไปกุมไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้                        “ เอ่อ...โอม...ฉะ...ฉัน.. “  มินตรารีบลุกขึ้นตัดบทการสนทนาชวนอึดอัดนั้น....ถ้าเป็นเมื่อก่อนหล่อนคงดีใจกระโดดกอดอธิปไปแล้ว...เมื่อเขาขอให้อยู่ด้วยกันเป็นครอบครัว.....นั่นสิ...นั่นมันเมื่อก่อนไม่ใช่ตอนนี้ตอนที่มินตรามีวสุอยู่แล้ว                          “ ระวัง!!!   มิน!!! “ อธิปคว้าตัวมินตราไว้ได้อย่างรวดเร็ว...ขณะกำลังเสียหลักเกือบตกลงไปตรงหน้าผานั้น                         ไม่มีคำพูดใดใด.......สองคนจ้องมองกันและกันอยู่อย่างนั้นในขณะที่มินตรายังอยู่ในอ้อมกอดของอธิป....ราวต้องมนต์สะกด....มินตราจะเป็นบ้าที่ใจเต้นตึกตักเพราะอธิปอีกแล้ว                                 “ มิน !! " วสุวิ่งเข้ามาคว้าตัวมินตราไว้แล้วผลักอธิปออกไปอย่างแรง...พลางกอดหล่อนไว้แนบอก...                             “ พี่ก้อง!!!! มาเมื่อไหร่คะ “  มินตราตกใจจริงๆที่วสุมาเห็นอธิปกำลังกอดหล่อนอยู่...หันมองวสุไปพลาง...มองอธิปไปพลางอย่างไม่รู้จะทำอย่างไรดี                             “ มิน....เป็นอะไรไหม มันทำอะไรมินรึเปล่า“ วสุแสดงความห่วงใย...อย่างไม่ได้สนใจประโยคคำถามของมินตรา  พลางลูบหน้าลูบหลังหล่อน...อย่างเป็นห่วงเป็นใย.....ดูก็รู้วสุรักมินตราแค่ไหน...                             “ นาย....ทำอะไรมิน “ วสุหันไปถามอธิปอย่างเอาเรื่อง...                             “ ก็อย่างที่เห็น....ฉันก็กอดมินตรา....คนรัก...ของนายยังไงล่ะ “ อธิปตอบพลางยักไหล่อย่างไม่แคร์สายตาวสุที่กำลังเดือดมองมาอย่างโกรธเกรี้ยว                             “ โอม...นายมันบ้าไปแล้ว.... “ มินตราไม่รู้จะพูดยังไงให้วสุไม่คิดมากกับคำพูดล่อแหลมชวนเข้าใจผิดของอธิป                             “ พี่ก้องคะ....เรากลับกรุงเทพกันเถอะนะคะ... “ มินตรารีบตัดบท  ก่อนที่เรื่องจะบานปลายไปมากกว่านี้                             “ มินคิดถึงพี่ก้องจะแย่อยู่แล้ว “   พูดพลางซบหน้าลงกับไหล่วสุอย่างเอาใจ...พลางหันมามองหน้าอธิปนิ่ง....ไม่มีคำพูดใดใด                       มินตรากับวสุกลับไปแล้ว........แต่อธิปยังคงยืนอยู่ที่ริมหน้าผาพลางมองลงไปยังท้องทะเลที่แสนจะเวิ้งว้าง...มันว่างเปล่าสิ้นดี.....                       นึกภาพของมินตรากับวสุเมื่อตอนสายวันนี้.....มันทำให้เขาถึงกับสะท้อนใจ......เขาคิดไปเองใช่ไหม....ว่ามินตราจะรอ.....                       บางทีเขาอาจจะต้องปล่อยมินตราไปซะที....... ....................................................................................................................................................................                            “ พี่โอม.....พี่มินไปไหนแล้วฮะ....กระเป๋าก็ไม่อยู่แล้วด้วย “ เป็นรสาที่วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาถาม....หล่อนออกไปสำรวจอีกด้านของเกาะตั้งแต่เช้ามืดจึงพลาดเหตุการณ์สำคัญไปอย่างช่วยไม่ได้....                           “ มินเขากลับไปกับแฟนเขาแล้วล่ะ.... “ อธิปตอบ...โดยที่ไม่ละสายตาจากทะเลกว้าง   รสาถึงกับอึ้งไป....แฟนมินตราหรือว่าเป็นท่านรองประธาน จริงหรือว่าแฟนของมินตราคือคุณวสุ.....แล้วอธิปล่ะ....ทำไมทำท่าเหมือนคนอกหัก...........ระหว่างสามคนนี้.....มันยังไงกันนะ............                           “ กลับพร้อมพี่เลยก็แล้วกัน.....หมดสนุกแล้ว ” อธิปพูดพลางเดินไปโดยไม่สนใจรสาอีก.....                          “ มิน...คิดถึงเธอมากเลยนะ “ วสุกระซิบข้างหูก่อนจะจูบเบาๆที่แก้มของมินตรา...พลางสวมกอดหล่อนจากด้านหลัง    ขณะกำลังล่องเรือเพื่อกลับขึ้นฝั่ง                          “ พี่ก้องโกรธมินรึเปล่าคะ....เรื่องเอ่อ...โอม “ มินตราพูดน้ำเสียงแผ่วๆ ก่อนจะหันมาสบตากับวสุ                          “ ก็มีบ้าง...แต่มินก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าพี่สำคัญกว่าหมอนั่น “                          “ ยังไงคะ “                          “ ก็อย่างนี้ไง....”  วสุบรรจงจูบที่ริมฝีปากของมินตราอย่างแผ่วเบา  พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างบริเวณซอกคอของมินตรา  ซึ่งถูกซ่อนอยู่ภายใต้ปกเสื้อเชิ้ตสีขาวบางเนื้อดี   ที่กำลังไหวตามแรงลม...                           นั่นมันรอยจูบใช่ไหม....มินตรา.... ............................................................................................................ ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านค่ะ ขอบคุณคุณดีแอนที่แนะคำผิด ตอนนั้นสงสัยนุ่นเบลอไปหน่อย > < คุณ N_Foxtrot ลงเพิ่มไปอีกตอนแล้วค่ะ ขอบคุณที่ติดตามค่ะ ตอนหน้าเป็นอดีตของมินตรา อธิป และวสุ ค่ะ จะย้อนอดีตกันประมาณ 8 ตอนค่ะ  ^ ^                             ................................................................................................................ *****ตั้งแต่ตอนหน้าจะเป็นอดีตของมินตรากับอธิปค่ะ จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 08:29:44

ความคิดเห็นที่ 5 ตามอ่านค่ะ จากคุณ : ดีแอน เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 09:07:53

ความคิดเห็นที่ 6 อื่ม... ทำไมวสุใจร้ายกับรินจัง ปกติผู้ชายจะรับรู้โดยอัตโนมัตินะว่า ผู้หญิงแอบชอบเค้า กรณีที่ ญ แสดงออกให้เห็น อย่างน้ำตาคลอ แบบในเรื่อง หรือไม่ ผู้ชายส่วนใหญ่จะคิดเข้าข้างตัวเอง ทำดีด้วยนิด ก็คิดว่า ญ แอบรัก ฉะนั้น วสุไม่ควรแสดงออกว่าชอบมิน ต่อหน้าต่อตารินแบบนี้ นอกจากเค้าจะเป็นคนใจร้ายสุด ๆ และแปลกนะ ที่มิน ไม่มีท่าทีละอายแก่ใจเลย ที่ไปนอนกับอธิปมาแล้ว  ตอนไปเจอหน้าวสุ แถม วสุยังไม่มีท่าทีีจะโกรธมิน ตอนมาเจอเธออยู่ในอ้อมแขนอธิป **นิยายที่โพสกันในพันทิป ส่วนใหญ่ตอนละประมาณ 5-8 หน้า เอสี่ เคยเข้าไปอ่านในนิยายดอดคอม เห็นตอนละนิดเดียว ก็ยังแปลกใจอยู่ ไม่รู้ว่าเวปอื่นเค้าตอนละยาวแค่ไหน แก้ไขเมื่อ 03 ก.ย. 55 12:07:59 จากคุณ : ปุญชรัสมิ์ เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 12:05:10

ความคิดเห็นที่ 7 ขอบคุณสำหรับตอนที่อัพเพิ่มค่ะ เห็นด้วยกับคุณปุญชรัสมิ์นะคะ เรื่องที่ว่ามินดูไม่รู้สึกผิดเลยที่ไปนอนกับอธิปมา ดูเหมือนมินจะไม่มีอาการอะไรแม้แต่เล็กน้อยเลยค่ะ ส่วนวสุก็ดูเหมือนจะยอมความง่ายไปหน่อย อาจจะเป็นเพราะรักมากเลยพูดอะไรมากไม่ได้รึเปล่า? รอติดตามนะคะ สู้ๆๆ ;) จากคุณ : N_Foxtrot เขียนเมื่อ : 3 ก.ย. 55 23:08:58

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณที่ติดตามอ่านนิยายค่ะ ^  _____ ^ จะอัพอีกทีวันอาทิตย์ ขอกลั่นกรองตอนต่อไปอีกนิดนึงค่ะ จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 20:30:04

ความคิดเห็นที่ 9 จะรอนะคะ ^^ จากคุณ : มิสพรหล้า เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 55 22:25:05

ความคิดเห็นที่ 10 คุณปุญชรัสมิ์ / คุณ N_Foxtrot - ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นค่ะ นุ่นเพิ่งลงเรื่องแรกก็เลยยังไม่ค่อยเข้าใจวิธีลงนิยายเท่าไหร่ค่ะ ตอนต่อๆไปจะแก้ไขค่ะ เรื่องความรู้สึกของตัวละครในเรื่องคงต้องรบกวนให้ติดตามต่อนะคะ ^ ^ คุณดีแอน / คุณมิสพรหล้า - ขอบคุณที่รออ่านค่ะ รบกวนติดตามต่อด้วยค่ะ บางทีเหตุผลของตัวละคร นุ่นอาจจะลืมและมองข้ามไป จะแก้ไขในตอนถัดๆไปนะคะ ^ ^ จากคุณ : lovereason เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 55 21:23:23