Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ผู้ทอแสง [บทที่ 4.5 เรื่องราวของข้า 1] ติดต่อทีมงาน

http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W12381941/W12381941.html

อั่ก หายไปนานเกินไป กระทู้ตอนแรก ๆ หายต๋อมไปเรียบร้อย ลืมตอนเก่ากันไปหรือยังคะ >_<

@ คุณ run saya ขอบคุณมากค่า จริง ๆ ถ้ามีข้อแนะนำ บอกเลยได้นะคะ จะได้เอาไปใช้กับตอนต่อ ๆ ไป ^ ^ คาดว่าคงไม่แก้ตอนเก่าไปอีกพักใหญ่ ๆ  แหะ ๆ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำด้วยค่ะ
ป.ล. แอบเห็นกระทู้นิยายของคุณ น่าอ่านมากค่ะ เดี๋ยวเราผ่านกองเปเปอร์ไปได้แล้วจะไปลองชิมนะคะ ^ ^

@ คุณ scottie ถ้ามีเวลาเราจะทำแผนผังอีกทีนะคะ (เพิ่งรู้ตัวว่าตัวเองขยันผลิตตัวละครมาก ๆ /รู้ตัวช้าไปมั้ยเนี่ย แหะ ๆ ) ตอนนี้เอาคร่าว ๆ ก่อนเนอะ

ราชาอารอน - ราชินี มีลูก 3 คนค่ะ เรียงตามลำดับคือ เอธาน (ช) อเรียนนา (ญ ชื่อเล่น อาเรีย) และอาเธล (ช)
นักเวทหลวงไทซ์ เป็นพ่อของทีแลนค่ะ และทีแลนก็เป็นเพื่อนตั้งแต่เด็กของอาเธลอีกที
คิริลเป็นแพทย์หลวงค่ะ
ทั้งไทซ์ ทีแลน และคิริล เป็นนักเวทที่มีความสามารถอัญเชิญภูตกันทั้งหมด
ส่วนลูมินัส เป็นเด็กหลง (ฮา)
ที่หอแสงมีผู้อาศัย 4 คนค่ะ คือตัวผู้ทอแสง กับนักบวชอีก 3


ว่าแล้วก็แปะ ตอนนี้สั้น ๆ นะคะ คั่นระหว่างเปลี่ยนฉาก
-----------------------------------------------------------------------

เรื่องราวของข้า

ใครบอกว่าเกิดเป็นเจ้าชายเจ้าหญิงแล้วจะสบาย ได้ทุกอย่างตามที่อยากได้ โกหกทั้งเพ
 
ข้าชื่ออเรียนนา เป็นธิดาองค์เดียวในองค์ราชาอารอนแห่งวินเดเมียร์ ข้ามีพี่ชายคนหนึ่ง น้องชายอีกคนหนึ่ง
 
ข้าบอกได้เต็มปากเลยว่าพวกเราสามคนไม่เคยได้ใช้ชีวิตอย่างสงบสุข สาเหตุสำคัญก็เพราะไอ้อำนาจที่มีนี่แหละ เพราะมันมาพร้อมความรับผิดชอบที่หนักจะตายอยู่แล้ว
 
พี่เอธานนั้น ด้วยความที่เป็นรัชทายาทอันดับหนึ่ง จึงต้องเรียนเรื่องหนักหัวมากมาย ไม่เคยได้วิ่งเล่นอย่างคนอื่นเขา แถมเพราะเป็นคนจริงจังอยู่เป็นทุน ความคิดจึงแก่ก่อนวัยอันควรมาก กลายเป็นตาแก่ในร่างเจ้าชายหนุ่มรูปงามเสียอย่างนั้น เสียดายหน้าตา (ที่หล่อมาก เพราะเหมือนอาเธลเด๊ะ) จริงๆ

ที่ข้าไม่ค่อยสนิทกับพี่เอธานคงเป็นเพราะอย่างนี้ด้วย เขาเหมือนมีม่านบางๆ กั้นเอาไว้รอบตัวตลอดเวลา พี่ดูอ่อนโยนใจดีเสมอก็จริง แต่พอข้าทำท่าเหมือนจะเข้าใกล้มากเกินไป เขาก็ถอย
 
อาเธลสิที่น่ารักมากๆ น่ารักจนไม่รู้จะหาอะไรมาบรรยาย แต่เขาโชคร้ายกว่าใครเพื่อน ทั้งที่ตอนยังเล็ก เขาเป็นเด็กดี ฉลาด ขี้อ้อน ทั้งยังจิตใจดี ข้าไม่เคยเห็นเด็กที่ไหนน่ารักเท่านี้มาก่อน เรียกได้ว่าเป็นสุดยอดน้องชายในใต้หล้า และข้าเป็นพี่สาวที่โชคดีที่สุดในโลก

แต่เขากลับเกิดมาพร้อมไอ้คำทำนายงี่เง่านั่นที่ทำให้เขาเปลี่ยนไป ดังนั้น แม้จะยังเป็นน้องชายที่น่ารักแทบขาดใจอยู่ (เพราะไอ้กำแพงที่สร้างมานั่นมันทำให้ยิ่งน่าเอ็นดู) เขาก็ไม่สามารถยิ้มร่าเห็นฟันครบทุกซี่ย่างที่เคยยิ้มได้อีกแล้ว
 
โชคดีในโชคร้ายมีอยู่อย่างเดียว คือตอนที่ท่านพ่อขึ้นครองราชย์เมื่อยี่สิบปีก่อนที่อาเธลจะเกิด ท่านพ่อก็สั่งให้ยกเลิกธรรมเนียมการประหารเด็กที่ถูกทำนายว่าเป็นกาลกิณีบ้านเมืองที่มีมายาวนานทิ้ง ให้เปลี่ยนเป็นจับตาดูและเฝ้าระวังเท่านั้น เพราะท่านพ่อเห็นว่าเหตุผลเพียงว่าคำทำนายบอกนั้นยังไม่หนักแน่นพอที่จะฆ่าใครสักคน เนื่องจากไม่มีหลักฐานเสียหน่อยว่าจะเป็นกาลกิณีจริง

ได้ยินว่าตอนนั้นเป็นเรื่องใหญ่โต เพราะไปทำลายประเพณีที่สืบทอดกันมานาน (ข้าก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าประเพณีโหด ๆ พรรค์นี้ จะเก็บเอาไว้ทำไม) แถมคนส่วนใหญ่ก็ยังศรัทธาคำทำนายอยู่ ท่านพ่อเหนื่อยน่าดูกว่าจะทำให้ประชาชนยอมตามได้ แต่อย่างน้อย สิ่งที่ท่านพ่อทำไปก็ส่งผลดีเป็นอย่างยิ่งต่อโอรสองค์เล็กของท่านในอีกสามสิบปีต่อมา

แต่ข้าก็ยังโกรธอยู่ดีที่ท่านพ่อเอาเรื่องคำทำนายของอาเธลไปเข้าที่ประชุมสภาสูง
 
อันที่จริง ข้ารู้ว่าท่านพ่อไม่ผิดที่ทำแบบนั้น แต่ตอนนั้นข้าก็ยังอาละวาดเสียห้องทรงพระอักษรของท่านพ่อแทบราบเป็นหน้ากลอง ก็พวกนักบวชบอกคำนายนั้นกับพวกเราพ่อแม่ลูกเป็นการส่วนตัวในวันเกิดอายุสิบขวบของอาเธล ท่านพ่อจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ข้าไม่เห็นว่ามีอะไรเกิดขึ้นเสียก็ได้ ใครจะไปจับได้ แต่ท่านพ่อยกหน้าที่ของกษัตริย์ที่มีต่อแผ่นดินขึ้นมาอ้าง บอกว่าถ้ามีอะไรที่อาจจะเป็นอันตรายต่อแผ่นดินก็ต้องแจ้ง ข้าที่เซ็งไอ้หน้าที่บ้าบอนั่นจะตายอยู่แล้วเลยมีแรงกระโจนขึ้นจากเตียงคนป่วยมาพังห้องของท่านพ่อด้วยอาการเลือดขึ้นหน้า แล้วหลังจากนั้นก็ต้องนอนซมไปอีกสองสัปดาห์เพราะใช้แรงมากไป (เลยรอดตัว ไม่โดนทำโทษ ดีจัง)
 
ข้าเล่าไปหรือยังว่าจริง ๆ แล้ว เมื่อก่อนข้าขี้โรคและป่วยง่ายมาก ตั้งแต่เล็กมา มีอะไรมากระทบนิดหน่อยข้าก็ไข้ขึ้น หกล้มมีแผลนิดหนึ่งก็เลือดไหลมากมาย น่ารำคาญมาก มีครั้งหนึ่งป่วยชนิดเกือบเอาชีวิตไม่รอดด้วยซ้ำ แพทย์หลวงพยายามช่วยสุดชีวิตแล้วก็ยังได้แค่ยื้อไว้ไม่ให้อาการทรุดลง
 
ตอนนั้นแหละที่หมอนั่นโผล่มา
 
ตอนนั้นน้องชายที่น่ารักของข้าอายุห้าขวบ แปลว่าข้าแปดขวบ เขาที่อายุเท่าพี่เอธานก็ต้องสิบขวบ
 
แต่เขาเป็นเด็กสิบขวบที่น่าถีบมาก
 
อ้อ ไม่ได้สิ เป็นเจ้าหญิงจะพูดจาไม่สุภาพไม่ได้ (นี่ก็อีกอย่าง ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้หญิงพูดไม่ได้ แต่ผู้ชายพูดได้ ท่านไทซ์น่ะด่าทีแลนปาวๆ ไม่เห็นมีใครห้าม ไม่ยุติธรรม) ข้าควรจะบอกว่า เขาเป็นเด็กสิบขวบที่มีลักษณะเฉพาะที่ชวนให้ทำร้ายร่างกายเป็นอย่างยิ่ง
 
เขาเป็นหนึ่งในลูกจำนวนสองโหลของท่านแพทย์หลวง ดังนั้น ที่ข้าไม่คุ้นหน้าเขาคงไม่แปลกอะไร (ใครจะไปจำลูกท่านทั้งสองโหลได้หมด ว่าแต่ท่านจะมีไปทำไมเยอะแยะหรือเจ้าคะ) แต่เขาไม่ค่อยเหมือนท่านแพทย์หลวงเท่าไรนัก อาจเพราะท่านแพทย์หลวงอายุมากมาก ๆ แล้ว ผมหงอกเคราขาวผิวย่นนุ่มนิ่มไปหมด พอมายืนคู่กับเด็กผู้ชายที่มีผิวสีน้ำตาลอ่อนดูสุขภาพดีกับผมสีน้ำตาลเข้มอย่างนั้นจึงหาความเหมือนไม่พบ
 
ท่านแพทย์หลวงบอกว่าเด็กคนนั้นชื่อคิริล เป็นลูกชายที่ฝีมือดีที่สุดในจำนวนลูกทั้งหมดของท่าน และบางทีอาจดีกว่าตัวท่านแพทย์หลวงเองเสียอีก ท่านว่าคิริลอาสาจะลองรักษาข้า จึงพาตัวมาขออนุญาตท่านพ่อ แน่นอนว่าท่านพ่ออนุญาต ตอนนั้น ต่อให้มีคนบอกว่าเอาขนนกจั๊กจี้ข้าแล้วข้าจะหาย ท่านพ่อก็คงยอมให้ลอง
 
คิริลฝีมือดีจริง รักษาอยู่ไม่ถึงสัปดาห์ ข้าก็อาการดีขึ้นพอจะลุกจากเตียงได้ ทำให้อาเธล (ที่นั่งเฝ้าไข้อยู่ข้างเตียงข้าจนหลับไปทุกวัน ใครไล่ก็ไม่ไป) ดีใจมาก กอดข้าไม่ยอมปล่อยอยู่นาน น่ารักที่สุด
 
แต่ความน่าถี...เอ่อ...ความชวนให้ทำร้ายร่างกายของคิริลมีอยู่ว่า เขาไม่ยอมพูด ไม่ว่าข้าจะพูดอะไรด้วย เขาก็ไม่ตอบ เอาแต่ยิ้ม ไม่สิ ไม่ใช่แค่กับข้า ไม่ว่ากับใครเขาก็ไม่พูดอะไรทั้งนั้น อย่างกับเป็นใบ้แน่ะ แต่ไอ้ที่ทำให้ข้าหมั่นไส้น่ะ เป็นเพราะเวลาเขายิ้มให้ข้า มันจะเป็นรอยยิ้มที่ไม่เหมือนกับที่เขายิ้มให้คนอื่น ข้าไม่แน่ใจว่าไม่เหมือนอย่างไร แต่มันทำให้ข้ารู้สึกอยากข่วนหน้าเขาขึ้นมาติดหมัดทุกครั้ง
 
หลังจากข้าหายดีแล้ว คิริลก็กลับบ้านไป กระทั่งท่านแพทย์หลวงเกษียณตอนอาเธลอายุสิบเอ็ดขวบ  เขาถึงได้มารับตำแหน่งแทนพ่อของเขา
 
กลับมาคราวนี้เขาพูดจาเป็นปกติ แต่ไอ้รอยยิ้มกวนประสาทนั่นยังอยู่ครบถ้วน เผลอๆ จะยิ่งกวนประสาทหนักขึ้นด้วยซ้ำ ข้ายังหวั่น ๆ อยู่ว่าสักวัน ข้าจะเผลอคว้าแจกันหรืออะไรที่อยู่ใกล้มือขว้างใส่เขา
 
ตอนนี้ หากข้าจะทำอย่างนั้นก็ทำได้โดยไม่ต้องกลัวจะล้มป่วยเนื่องจากออกแรงมากไปอีก เพราะหลังจากท่านแพทย์หลวงเกษียณไป ข้าก็แข็งแรงขึ้นมาก ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน แต่ก็แข็งแรงดีเหมือนคนอื่นแล้ว
 
จะว่าไป ข้าคงเป็นคนที่ได้ประโยชน์จากการเป็นเจ้าหญิงมากที่สุด เพราะถ้าไม่ใช่เจ้าหญิง ก็คงไม่มีหมอที่ฝีมือดีที่สุดในแผ่นดินมารักษา แล้วก็คงตายไปตั้งแต่ตอนแปดขวบแล้ว
 
แต่ถ้าเลือกได้ ข้าอยากให้ครอบครัวของข้าเป็นคนธรรมดา และให้ข้าตายไปเสียตอนนั้นดีกว่า หากมันจะทำให้น้องชายของข้าหลุดพ้นจากคำทำนายงี่เง่านั่น ถ้าหากท่านพ่อไม่ใช่กษัตริย์ก็จะไม่ต้องรับผิดชอบบ้านเมืองด้วยการบอกคำทำนายให้พวกขุนนางรู้ พี่เอธานก็จะไม่ใช่เจ้าชายรัชทายาทที่ต้องเรียนหัวโตจนแก่แต่เด็ก ได้วิ่งเล่นเหมือนเด็กอื่น และอาเธลก็จะได้มีชีวิตที่เป็นสุขกว่านี้ ไม่ต้องคอยทำตามมติของสภาสูง ถ้าเลือกได้ ข้าจะพาน้องชายหนีไปที่ไหนสักแห่งที่ไม่มีใครรู้จัก มีชีวิตอยู่กันตามประสาพี่น้อง ใครจะว่าอาเธลที่น่ารักของข้าเป็นกาลกิณีก็ว่าไปสิ ข้ารักของข้า ใครจะทำไม
 
แต่ข้ารู้ดี 'ถ้าหาก' ที่ว่ามานั้นไม่มีวันเป็นจริง สายเลือดกษัตริย์เป็นยิ่งกว่ากรงขังชั้นดี เพราะต่อให้หนีไปที่ไหนก็ไม่มีวันหนีพ้น คนธรรมดามีสิทธิ์เลือกอนาคตของตัวได้ แต่เชื้่อพระวงศ์ไม่มีวันทำได้ อนาคตของพวกเราถูกกำหนดไว้แล้วว่าต้องเป็นเจ้าคนนายคนให้เขาเคารพบูชา ฟังดูเหมือนจะดี แต่เชื้อพระวงศ์บางคน เช่นข้า ก็ฝันแค่อยากจะมีบ้านหลังเล็กๆ อยู่กับน้องชาย ปลูกผักเลี้ยงสัตว์กินเอง และได้มีสิทธิ์เลือกว่าอยากทำอะไรเท่านั้นนะเออ เคยคิดกันบ้างหรือเปล่า
 
วันนี้ข้ายืนส่งน้องชายที่น่ารักของข้าออกไปผจญอันตรายตามที่มีคนเลือกให้ (คนที่มาส่งประกอบด้วยข้า ท่านแม่ ท่านไทซ์ กับไอ้...เอ๊ย ท่านหมอหลวงผู้มีรอยยิ้มกวนประสาทนั่น ท่านพ่อกับพี่เอธานกำลังวางแผนรับมือความวุ่นวายที่จะเกิดขึ้นวันนี้และต่อ ๆ ไปกันหัวฟู ปลีกตัวมาไม่ได้) ข้าก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้นอกจากร้องไห้

มันก็น่าแค้นตัวเองเหมือนกันนะ เฮ้อ
 
และยิ่งท่านแพทย์หลวงจอมกวนประสาทมองมา แล้วยิ้มให้ด้วยสายตาเหมือนเห็นใจ ก็ยิ่งแค้นเข้าไปใหญ่
 
ฮึ่ย สักวันเถอะ ข้าจะหาทางทำอะไรสักอย่างให้ได้ คอยดู
-----------------------------------------------------------------

/คลานกลับไปอ่านเปเปอร์ต่อ แล้วพบกันใหม่ตอนหน้าค่ะ

แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 55 03:11:12

แก้ไขเมื่อ 04 ก.ย. 55 02:22:14

จากคุณ : พลอยฟ้าปรายฝน
เขียนเมื่อ : 4 ก.ย. 55 02:10:21

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com