เมื่อแรงยังมี

ห้วงที่จิตขมุกขมัวและใจอ่อนแรง


ขับรถไปทำงานตามเดิมๆ
บนเส้นทางเดิมๆ
เวลาเดิมๆ
แบบเดิมๆ

ที่ต่างไปจากเดิมคือก็เห็นจะมีแต่เมฆที่มืดครื้มผิดปกติ
มันจึงทำให้ จิตใจที่ห่อเหี่ยวอยู่แล้ว ยิ่งหดเล็กลงไปอีก
เช้าที่แสนเบื่อเหนื่อยหน่ายกับความซ้ำซากจำเจของชีวิต
ที่ทำอะไรแบบเดิมๆทำซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ทำแล้วทำอีกประนึงว่า “เป็นหนูถีบจักร”
ถีบอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน อย่างไร้จุดหมาย

ซ้ำร้ายโดนคำถามโง่ๆ กระซิบถามมาแผ่วๆ
"ทำอะไรอยู่?"
"ถีบจักร"
"แล้วถีบทำไม?"
"ไม่รู้สิ ก็แค่ถีบมันไปเรื่อยๆ"

จิตใจปกติคงตอบมันได้ ดีกว่านี้
แต่ยามนี้คงได้แค่นี้....



ย่านนิคมอุตสาหกรรมที่จอแจรถรามากมายจนติดขัด
ที่ล้วนแล้วแต่ห้อตะบึงไปยัง แหล่งที่ทำกินของตน
มุ่งหน้าไปแก่งแย่ง ดิ้นรน ต่อสู้....

เบื่อ...พวกมาช้า มาสาย ใจร้อน แซง เบียด
บีบแตรไล่ ปาดซ้ายปาดขวา ผ่าเลนอื่น แบบด้านๆ....

สารพัดความเบื่อหน่าย เซ็ง ท้อแท้ ฟุ้งซ่าน ไหลลงลึกเข้าสู่จิตใจ
มองดูฟ้าที่ครื้มฝน ลอดผ่านกระจกรถที่เป็นฝ้าจากความเย็น
มองออกไปจากรถที่ติดเครื่องแต่หยุดนิ่งสนิท
หลายนาทีผ่านไป รถยังคงอยู่ที่เดิม

เซ็ง....รถจะติด อะไรกันนักหนา
หรือถนนมันจะเล็กไป ไฟแดงไม่มี คนโบกไปไหน


ในหลากหลายช่วงชีวิต หลากหลายวัน หลากหลายเวลา
จะมีช่วงเวลาที่ ฟุ้งซ่าน จิตตก เพ้อ เพี้ยน มาให้เซ็งเสมอ
จิตใครแกร่ง มันจะมาน้อยไม่บ่อย และไปเร็ว
แต่สำหรับตอนนี้มัน.....


ขณะหม่อมอง ปล่อยให้ความฟุ้งซ่านเหลวไหลแล่นอยู่ในสมอง…..

มีใบหน้าชายผู้หนึ่งเคลื่อนผ่านมาทางกระจกด้านขวา
อย่างช้าๆ ห่างจากกระจกที่ผมเอาหัวพิงไม่ถึงเมตร

แวบแรกที่เห็น ผมไปสะดุดหยุดอยู่ที่สายตาของเขา
สายตาของชายผู้นี้ เป็นสายตาที่มุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว

เจ้าของสายตาคู่นั้น เป็นชายวัยกลางคนตอนปลาย

เจ้าของสายตาคู่นั้น มีใบหน้าคล้ำแดด กร้านลม

เจ้าของสายตาคู่นั้น มีใบหน้าชโลมไปด้วยเหงื่อ
เหงื่อที่กำลังที่ไหลหยดลงสู่เบื้องล่าง ทีละหยดๆ

เจ้าของสายตาคู่นั้น มองซ้ายที ขวาทีแบบระมัดระวัง

สายตาเด็ดเดี่ยว และใบหน้าที่เต็มไปด้วยเหงื่อนี้
ดึงจิตใจผมออกมาจากความขมุกขมัว


เพียงอึดใจ ชายผู้มีสายตาที่มุ่งมั่นก็ผ่านไป อย่างช้าๆ
ด้านหลังศีรษะชายผู้นั้นมีของห้อยพะรุงพะรัง
เพียงชั่วครู่ ก็รับรู้ว่าชายคนนั้นขี่มอเตอร์ไซค์
ที่มอเตอร์ไซค์มีของหลากหลายห้อยอยู่บนรถมากมาย
ชายคนนั้นขับรถมอเตอร์ไซค์ขายของ

เขาขี่มอเตอร์ไซค์ขยับไปช้าๆ
มองซ้ายทีขวาที ระแวดระวังสินค้าจะไปกระทบถูกรถคันอื่น

สายตาแน่วแน่คู่นั้นฟาดฟันความหม่นหมองในใจจนกระเจิง
สายตาแน่วแน่คู่นั้นปัดความฟุ้งซ่านที่วิ่งอยู่ในสมองหายไปหมด


หลังจากชายผู้นั้นผ่านไปไม่นาน เกิดเสียงดังกังวาน กึกก้องในหัว
“เมื่อแรงยังมี . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .”





***************************************************

ปล. รบกวนชี้แนะด้วยครับ


รูปที่มาของเรื่อง

จากคุณ	: มาม่ากับปลากระป๋อง
เขียนเมื่อ	: 5 ก.ย. 55 16:14:43