วันสดใสกับไอศกรีม (สาปสวรรค์ ทัณฑ์ซาตาน ภาคพิเศษ)

นี่เป็นตอนพิเศษของนิยายเรื่องสาปสวรรค์ ทัณฑ์ซาตาน เป็นการกล่าวถึงเรื่องราวหลังการต่อสู้ระหว่างราฟาเอลกับลูซิเฟอร์จบลง จะมีกลิ่น Y เบาๆพอน่ารักค่ะ

*/*/*/*/*

สาปสวรรค์ ทัณฑ์ซาตาน ภาคพิเศษ

วันสดใสกับไอศกรีม

แม้จะเป็นฤดูร้อนแต่อากาศอันแสนสดชื่นทำให้ผู้คนที่เคยเอาแต่นั่งอยู่ในบ้านออกมาชื่นชมความงามของมวลดอกไม้ในสวนสาธารณะอย่างมีความสุข หลายครอบครัวนำข้าวกล่องมานั่งล้อมวงรับประทานพร้อมกับชมทิวทัศน์ ในขณะที่บางคนมาเพียงลำพังและหามุมสงบใต้ต้นไม้เพื่อนั่งฟังเพลงหรืออ่านหนังสือเล่มโปรด ส่วนหนุ่มสาวที่มาเป็นคู่ก็มักจะนั่งหยอกเย้ากันตามพุ่มไม้ เสียงหัวเราะอย่างเบิกบานของทุกคนทำให้ราฟาเอลซึ่งกำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ยิ้มอย่างมีความสุข

อากาศอันปลอดโปร่งนำสายลมอันแสนสดชื่นพัดผ่านร่างเทวดาหนุ่มจนเรือนผมสีทองปลิวลงมาปรกหน้า เขาเสยมันไปไว้ทางด้านหลังและเงยหน้าขึ้น ดวงตาสีฟ้ากระจ่างมองกลุ่มเมฆสีขาวสะอาดที่กำลังเคลื่อนผ่านไปอย่างเชื่องช้าพลางคิดถึงแดนสวรรค์ที่จากมา เพราะตั้งแต่ผนึก
ลูซิเฟอร์กับบริวารไว้ที่นรกแล้วเขาก็ไม่เคยกลับไปเยือนแผ่นดินศักดิ์สิทธิ์อีกเลย

ลมหายใจระบายออกมาค่อนข้างยาว แม้จะคะนึงถึงดินแดนอันเป็นถิ่นเกิดอยู่บ้างแต่ราฟาเอลก็ไม่คิดที่จะกลับ แน่นอนว่าไม่ใช่ผลจากคำสาปของมิคาเอลที่ตราเอาไว้ก่อนจะเกิดการต่อสู้ครั้งสุดท้าย แต่เป็นความตั้งใจของตัวเขาเอง

ความตั้งใจที่จะใช้ชีวิตเยี่ยงมนุษย์อยู่กับเด็กหนุ่มผู้มีหัวใจอันบริสุทธิ์ ด้วยจิตใจที่เต็มเปี่ยมไปด้วยรักแท้และความเสียสละของมาโกโตะทำให้เหล่าอัครเทวดาบังเกิดความเห็นใจจนยอมคลายคำสาปที่จารึกบนร่างของเขาไว้ แม้จะไม่ทั้งหมดแต่ก็ทำให้ราฟาเอลไม่ต้องทุกข์ทรมานกับความอัปยศที่ถูกขับออกจากสวรรค์เพื่อลงมาใช้ชีวิตร่วมกับผู้ที่ยอมทุ่มเททุกอย่างเพื่อเทวดาที่มีตราบาปอย่างเขา และเป็นมนุษย์เพียงคนเดียวเขายอมมอบให้ทั้งกายและใจ

เมื่อนึกถึงตรงนี้ราฟาเอลจึงผ่อนลมหายใจอย่างอิ่มสุข ขณะที่กำลังปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปกับสายลม เทวดาหนุ่มต้องไหวตัวเล็กน้อยเมื่อถูกอ้อมแขนของใครบางคนโอบกอดมาจากด้านหลัง เสียงทุ้มน่าฟังกระซิบข้างหู

“รอนานมั้ย”

ไม่ต้องหันไปมองราฟาเอลก็รู้ว่าคนที่กระทำเช่นนั้นคือใคร เขายิ้มละมุนพร้อมกับสั่นศีรษะ

“ไม่”

มาโกโตะยิ้มกว้างก่อนที่จะกระโดดข้ามพนักเก้าอี้ไปนั่งข้างราฟาเอล เขาวางหนังสือไว้ข้างตัวพร้อมกับอธิบาย

“โทษทีที่มาช้า พอดีทางชมรมมัวแต่เถียงกันเรื่องการวางตัวนักกีฬาที่จะส่งไปเข้าร่วมการแข่งขันฟุตบอลระหว่างมหาวิทยาลัย กว่าจะสรุปกันได้ก็กินเวลาน่าดู”

เขาพูดพลางแกะถุงกระดาษที่ถือมาด้วย ราฟาเอลหันไปมองและยิ้ม

“แล้วนายได้รับเลือกหรือเปล่า”

“แน่นอน แถมยังเป็นกัปตันทีมอีกด้วย ไม่ใช่แค่นั้นนะฉันยังด้รับมอบให้ทำหน้าที่คัดเลือกนักกีฬาตัวจริงและสามารถตัดสินใจได้โดยไม่ต้องรอคำสั่งจากคณะกรรมการ เพราะอย่างงี้แหละฉันถึงซื้อไอ้นี่มาฉลองกับนาย”

ราฟาเอลยิ้มพลางมองมาโกโตะซึ่งบัดนี้เป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาอย่างชื่นชม เขารับไอศกรีมแท่งที่ถูกฉีกห่อเรียบร้อยแล้วมาถือไว้

“แบบนี้นายก็ต้องซ้อมหนักกว่าเดิมน่ะสิ”

“อื้อ” มาโกโตะตอบพลางแลบลิ้นลากไปตามแท่งไอศกรีมและกัดส่วนปลายมาเคี้ยวก่อนกลืนลงคอ เขาหันไปมองราฟาเอลที่ยังคงถือไอศกรีมนิ่ง

“เอ้าเป็นอะไรไป ถ้าไม่รีบกินเดี๋ยวมันจะละลายหมดนะ” เขาชะงักคำพูดเล็กน้อยและหรี่ตาลง”หรือนายไม่ถนัดในเรื่องแบบนี้”

“ม...หมายความว่ายังไง” ราฟาเอลถามด้วยใบหน้าสีเข้ม มาโกโตะดูดไอศกรีมในมือและไล่ดวงตามองไปตามร่างของอีกฝ่ายอย่างมีเลศนัย เทวดาหนุ่มเข้าใจความหมายของเขาในทันที

“คิดเรื่องอะไรของนายน่ะ”

เขาหันหน้าหนีไปอีกด้านพลางและเล็มไอศกรีมด้วยท่าทางขวยเขิน มาโกโตะนั่งอมยิ้มและรีบกลืนไอศกรีมของตัวเองจนหมดจากนั้นจึงขยับเข้าไปหาราฟาเอล

“ไอศกรีมเขาต้องกินกันแบบนี้”

พูดพลางตวัดลิ้นแลบเลียไอศกรีมในมือของเทวดาหนุ่มและลากลงไปจนถึงโคนก่อนจะเลื่อนกลับขึ้นมาด้านบนและกัดส่วนปลายอย่างแผ่วเบา การกระทำของเขาทำให้ราฟาเอลหน้าแดง

“ท...ทำอะไรของนายน่ะ”

เขาถามเสียงตะกุกตะกัก หัวใจเริ่มเต้นแรงจนแทบจะไม่เป็นจังหวะเช่นเดียวกับภายในกายซึ่งกำลังปั่นป่วน มาโกโตะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“สอนนายกินไอศกรีม”

“เรื่องแบบนี้ไม่จำเป็นต้องสอนกันหรอก”ราฟาเอลพูดพลางยัดไอศกรีมแท่งนั้นใส่มือมาโกโตะและลุกเดินหนี อีกฝ่ายมองตามและเผยอยิ้มอย่างซุกซน

“ไว้คืนนี้ฉันจะสอนวิธีกินไอศกรีมให้นายอีกรอบ ราฟาเอล”

*/*/*/*

ท่าทางงานเข้าทั้งคู่เลย....
ลูฟิเฟอร์เห็นแวบหายไปแล้วตอนต้นๆบท ท้ายๆไหนกลับมาหาอีก
หา...มีราฟาเอลกับมาโกโตะในตอนพิเศษด้วย
ไหนๆๆ.....รอๆๆๆๆ..อยากอ๊าน!!!!!!
คงจะไม่หนักและเจ็บตัวเหมือนตอนธรรมดาไช่ไหมครับ
จากคุณ : Psycho man  
- ลูซิเฟอร์จะแว่บไปแว่บมาแบบนี้ค่ะ คือไม่เผชิญหน้าตรงๆ เหมือนต้องการยั่วโทสะราฟาเอลมากกว่า เสียดายที่เขียนไว้แค่นี้เท่านั้น

ส่วนตอนพิเศษมาแล้วนะคะ ไม่เจ็บเนื้อเจ็บตัวค่ะ หุ หุ หุ

อ้อ ก่อนจากขอฝากเพิ่มเติมสักนิด ตอนนี้มูนนี่มีอีกหนึ่งนามปากกานะคะ คือมุนีรัตน์ เป็นนามปากกาที่ใช้กับสนพ.สื่อวรรณกรรมค่ะ ^____^

จากคุณ	: Moony_Lupin
เขียนเมื่อ	: 8 ก.ย. 55 08:59:02