Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
The Morning Message ติดต่อทีมงาน

"เห็นกล่องกระดาษโน้ตสีชมพูที่อยู่บนโต๊ะยัง"


เขาโทรศัพท์มาหาฉันตั้งแต่ฉันยังไม่ลืมตาตื่นดีสักเท่าไหร่
ฉันนอนค้างที่ออฟฟิศมาตั้งแต่เมื่อคืน เพราะทั้งง่วงทั้งเหนื่อยจนขับกลับบ้านไม่ไหว
หลังเมื่อวานนี้ แบกลังใส่สำนวนขนขึ้นศาลไปกับน้องฝึกงานที่ออฟฟิศอีกคนร่วมสิบเที่ยว
จนเคล็ดขัดยอกไปทั้งตัว แล้วต้องกลับมาเคลียร์คดีอื่น ๆ ต่อให้เสร็จได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้


ยิ่งทำงาน ยิ่งสำนึกถึงคำที่พวกผู้ชายในสาขาแซวผู้หญิงในรุ่นเดียวกันว่า
“ผู้หญิงนิติเรา... มีคอนเซ็ปต์ คือ สวย ถึก และบึกบึน”
ถึงจะพึ่งตัวเองได้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ทำงานได้ตลอดยี่สิบสี่ชั่วโมงนี่หว่า
ผู้ชายอย่างพวกมัน เอ๊ย พวกเขายังมีเวลาไปกินไปดื่ม เหล่สาว เอาใจแฟนเลย
ส่วนฉันล่ะ... มีแฟน แฟนก็ไม่หวาน ไม่เอาใจ วันสำคัญก็ลืมเป็นส่วนใหญ่จำได้เป็นส่วนน้อย
แต่จะทำไงได้ ฉันเป็นคนไม่ชอบผู้ชายหวานเลี่ยน แล้วที่สำคัญ ฉันเลือกเขาเองนี่นะ


คำถามของเขาทำให้ฉันที่กำลังงัวเงีย เพราะนอนไม่เต็มอิ่ม หายง่วงเป็นปลิดทิ้ง
ตะกายลุกขึ้นจากโซฟาที่ใช้นอน หยิบแว่นมาสวม ลุกตรงไปที่โต๊ะ เพื่อตามหาสิ่งที่เขาบอก


"เห็นหรือเปล่า" เขาถามย้ำมาอีก "ถ้ายังไม่เห็นก็เช็ดแว่นให้มันสะอาดซะ"
โห เชื่อเลยว่า นี่เป็นคำพูดของคนเป็นแฟนกัน... แสดงความเป็นห่วงกันหน่อยสิยะ


"เฮ้ย ๆ ใจเย็น ๆ  คนเพิ่งตื่นนะ ให้เวลากันหน่อย"
และถึงจะพูดกับเขาไปแบบนั้น แต่ฉันก็อดไม่ได้ที่จะถอดแว่นตาออกมาเช็ด  
ก่อนสวมเข้าไปใหม่แล้วส่องหาวัตถุที่มีรูปพรรณสัณฐานตามที่เขา


“เจอหรือยัง”


นั่น ถามอีกละ... ใจร้อนอะไรนักหนา ฉันไม่ใช่จำเลยนะ ไม่ต้องซักมาก
ในวินาทีที่ฉันบ่นในใจ สายตาฉันก็กวาดไปเจอสิ่งต้องสงสัยตามที่เขาบอก
กล่องกระดาษโน้ตสีชมพูหวานเจี๊ยบลายดอกไม้... เป็นสิ่งแปลกปลอมที่สุดบนโต๊ะ


“เจอแล้ว” ฉันหยิบกล่องขึ้นมาเขย่า ๆ มีเสียงกลวง ๆ ชอบกล
เอามาวางเมื่อไหร่เนี่ย... ฉันนึก แต่เมื่อวานฉันมีนัดสืบพยานที่ศาลทั้งวัน
สงสัยเขาแอบเอามาวางไว้ที่นี่ตอนนั้นนั่นแหละ... หวังว่าจะไม่ใช่ระเบิด  


ความคิดไม่ทันจะขาดคำดี คนปลายสายก็สั่งต่อ
“เจอแล้วก็เปิดสิ”  
แอบเลี้ยงกุมารทองเอาไว้แบบไม่บอกกันหรือเปล่าเนี่ย รู้ได้ไงว่าเจอแล้ว...
“ค่ะ นาย... สั่งได้สั่งเอาเลยนะคะ”
ถึงจะห้าว แต่ฉันก็งอนเป็นนะเว้ย... แต่ละคำไม่มีถามไถ่กันเลยว่าเป็นไงบ้าง


เอาวะ เปิดก็เปิด ขืนชักช้า เดี๋ยวจะโดนอีก


ฉันหนีบโทรศัพท์มือถือไว้ระหว่างคางกับไหล่ เปิดฝากล่องกระดาษโน้ต
ในกล่องนั้น มีการ์ดขนาดเท่านามบัตรเขียนรูปประหลาด ๆ อยู่แปดใบ
แต่ละใบ มีสัญลักษณ์อย่างที่เห็น...


i(^_^)i   “i(^_^)I”

i(^_^)i   “i(^_^)I”

i(^_^)i   “i(^_^)I”

i(^_^)i   “i(^_^)I”

\(^_^)/ /\(^_^)/\

I(^_^)I \(^_^)\ /(^_^)/

I(^_^)I \(^_^)\ /(^_^)/

_(^_^)_ I(^_^)I _(^_^)_

_(^_^)_ I(^_^)I _(^_^)_

I(^_^)I (^ I ) I(     )I ( I ^) I(^_^)I



“นี่มันอะไรกันวะ” ฉันพึมพำกับตัวเอง แต่เสียงลอดโทรศัพท์ไปถึงเขาด้วย
แล้วฉันก็ได้ยินเสียงหัวเราะหึ ๆ เหมือนมาเฟียหนังจีนของเขาส่งกลับมา


“เรียงลำดับแต่ละรูปสิ” เขาสั่ง “มีเฉลยอยู่ด้านหลังการ์ด แต่ห้ามขี้โกงแอบดูนะ”


คำสั่งของเขาทำให้ฉันเกาหัวแกรก มึนตึ้บไปพักใหญ่
หลังจากหนึ่งนาทีผ่านไป ฉันก็ยังยืนเซ่อโดยมีการ์ดของเขากระจายอยู่
บนกองแฟ้มคดี และเอกสารขอประกันตัวที่เตรียมเอาไปที่ศาลจังหวัดในวันรุ่งขึ้น


ส่วนคนปลายสายก็เอาแต่หัวเราะเหมือนสะใจที่ได้แกล้งฉัน
“ไหนว่าได้นิติศาสตร์เกียรตินิยมไง... นี่ปัญหาระดับอนุบาลแล้วนา”
เขาแหย่ แต่ฟังดูแล้วเหมือนว่าประโยคนั้นของเขาจะมีอะไรเป็นนัย ๆ


ฉันมองซ้าย มองขวา ดูลาดเลาว่า เช้าขนาดนี้คงยังไม่มีคนอื่นเข้าออฟฟิศ
รีบวิ่งไปปิดประตู ล็อกให้สนิท สำรวจรอยแยกบนม่านหน้าต่างทุกบานในห้อง
ส่องแล้วส่องอีกจนแน่ใจว่า ไม่มีใครโผล่เข้ามาเห็นฉันแน่นอน
แล้วก็ลองทำท่า ตามรูปที่ปรากฏอยู่บนการ์ดใบแรกดู...



--------------------------------------------------

(มีต่อนะคะ)

จากคุณ : ปิยะรักษ์
เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 55 12:19:56




ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com